Rządowy projekt ustawy o racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych innych jednostkach sektora finansów publicznych w latach 2011-2013

4. W urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw
zagranicznych i jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do
spraw zagranicznych racjonalizacja zatrudnienia polega na zmniejszeniu zatrudnienia co
najmniej o 10 % sumy etatów w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw
zagranicznych oraz w jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu
do spraw zagranicznych mających siedziby poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej,
ustalonej zgodnie z ust. 5 i 6.
5. Dyrektor generalny służby zagranicznej ustala łączną średnią liczbę
etatów pracowników w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw
zagranicznych oraz w jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu
do spraw zagranicznych mających siedziby poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej,
biorąc za podstawę liczbę etatów na dzień 30 czerwca 2010 r. i liczbę etatów na dzień
wejścia w życie ustawy.
6.
rednią liczbę etatów ustaloną w sposób określony w ust. 5
pomniejsza się o etat lub część etatu osób, o których mowa w ust. 3, oraz członków
służby zagranicznej, którzy przed podjęciem pracy w jednostkach organizacyjnych
podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych mających siedziby poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej byli pracownikami państwowych jednostek
budżetowych innych niż urząd obsługujący ministra właściwego do spraw
zagranicznych i zostali wyznaczeni na stanowisko w służbie zagranicznej w celu
zapewnienia obsługi zadań należących do właściwości innych ministrów niż minister
właściwy do spraw zagranicznych.

Art. 7.
Racjonalizacja zatrudnienia może nastąpić w szczególności przez:
1) rozwiązanie z pracownikiem stosunku pracy, w tym
z pracownikiem posiadającym prawo do emerytury lub renty;
2) niezawarcie z pracownikiem kolejnej umowy o pracę,
w przypadku umowy zawartej na okres próbny, umowy zawartej
na czas określony lub umowy zawartej na czas wykonania
określonej pracy;
3) obniżenie wymiaru czasu pracy pracownika z jednoczesnym
proporcjonalnym zmniejszeniem wynagrodzenia za pracę;
5

 
4) inne niż określone w pkt 1 i 2 przypadki ustania stosunku pracy.

Art. 8.
Do racjonalizacji zatrudnienia nie stosuje się przepisów ustawy
z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami
stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844,
z późn. zm.4)).

Rozdział 2
Szczególne warunki rozwiązywania
z pracownikami stosunków pracy

Art. 9. 1. Kierownik jednostki opracowuje kryteria wyboru pracowników,
które mają zastosowanie do zmniejszenia zatrudnienia w ramach racjonalizacji
zatrudnienia w tej jednostce.
2. Kryteria, o których mowa w ust. 1, kierownik jednostki podaje do
wiadomości pracowników tej jednostki w sposób przyjęty w tej jednostce.
3. Kierownik jednostki zawiadamia na piśmie zakładowe organizacje
związkowe działające w tej jednostce o proponowanym sposobie przeprowadzenia
racjonalizacji zatrudnienia, w szczególności przekazuje informację o liczbie
pracowników, z którymi zamierza rozwiązać stosunek pracy, oraz o kryteriach,
o których mowa w ust. 1.
4. Zakładowa organizacja związkowa może, w terminie 7 dni od dnia
otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, przekazać kierownikowi jednostki
opinię dotyczącą proponowanego sposobu przeprowadzenia racjonalizacji zatrudnienia.
5. Jeżeli w jednostce nie działają zakładowe organizacje związkowe,
uprawnienia tych organizacji, w zakresie wynikającym z ust. 3 i 4, przysługują
przedstawicielom pracowników wyłonionym w trybie przyjętym w tej jednostce.
6. Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy w ramach
racjonalizacji zatrudnienia nie stosuje się art. 38 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.
– Kodeks pracy.

6

 
Art. 10. 1. Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy w ramach
racjonalizacji zatrudnienia stosuje się przepisy art. 39 − 41 i działu ósmego ustawy
z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy dotyczące ochrony pracowników przed
wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Wypowiedzenie pracownikowi stosunku pracy w sytuacjach,
o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, jest
dopuszczalne w czasie urlopu udzielonego na co najmniej 3 miesiące, a jeżeli upłynął
już okres uprawniający pracodawcę do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia
– także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy.
3.
Wypowiedzenie pracownikowi warunków pracy i płacy
w sytuacjach, o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy, jest dopuszczalne niezależnie od okresu, na który urlop jest udzielony, lub okresu
trwania innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy.

Art.
11.
Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy w ramach
racjonalizacji zatrudnienia nie stosuje się przepisów odrębnych dotyczących szczególnej
ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy oraz
ustalających szczególne przesłanki lub warunki nawiązywania lub rozwiązywania
stosunku pracy.

Art. 12. 1. Objęcie pracownika racjonalizacją zatrudnienia stanowi samoistną
podstawę do rozwiązania z nim stosunku pracy w drodze wypowiedzenia lub obniżenia
wymiaru czasu pracy pracownika z jednoczesnym proporcjonalnym zmniejszeniem
wynagrodzenia za pracę.
2. Wypowiedzenie pracownikowi stosunku pracy w ramach
racjonalizacji zatrudnienia może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 14 dni od dnia
przekazania zawiadomienia, o którym mowa w art. 9 ust. 3.
Art. 13. 1. Pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy za
wypowiedzeniem w ramach racjonalizacji zatrudnienia, przysługuje odprawa pieniężna
w wysokości:
7

 
1)
jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był
zatrudniony w danej jednostce krócej niż 2 lata;
2)
dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był
zatrudniony w danej jednostce od 2 do 8 lat;
3)
trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był
zatrudniony w danej jednostce ponad 8 lat.
2. Przy ustalaniu okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1,
stosuje się odpowiednio art. 36 § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
3. Odprawę pieniężną, o której mowa w ust. 1, ustala się według
zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy, proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.
4. Wysokość odprawy pieniężnej, o której mowa w ust. 1, nie może
przekraczać kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na
podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy.
5. W razie zbiegu prawa do odprawy pieniężnej, o której mowa
w ust. 1, z prawem do odprawy przysługującej z innego tytułu uprawnionemu
przysługuje jedna odprawa, wyższa albo przez niego wybrana.

Art. 14. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się
przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

Rozdział 3
Obowiązki podmiotów właściwych w sprawach racjonalizacji zatrudnienia

Art. 15. 1. Kierownik jednostki, w terminie do dnia 31 stycznia 2011 r.,
przedstawia Prezesowi Rady Ministrów informację o stanie zatrudnienia w tej
jednostce, ustalonym zgodnie z art. 6, zwaną dalej „raportem początkowym”,
z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Kierownik jednostki podległej lub nadzorowanej, w terminie do
dnia 21 stycznia 2011 r., przekazuje raport początkowy organowi, któremu jednostka
podlega lub przez którego jest nadzorowana.
8

 
3. Organ, któremu jednostka podlega lub przez którego jest
nadzorowana, weryfikuje raport początkowy i przekazuje go, w terminie do dnia
31 stycznia 2011 r., Prezesowi Rady Ministrów.
4. Kierownicy jednostek, do których nie stosuje się przepisów ustawy,
o których mowa w art. 3 pkt 3, w terminie do dnia 31 stycznia 2011 r., przekazują
Prezesowi Rady Ministrów raport początkowy.
5. Raport początkowy zawiera w szczególności informacje o:
1) ogólnym stanie zatrudnienia w przeliczeniu na etaty,
z uwzględnieniem okresu trzech lat przed dniem wejścia
w życie ustawy oraz osób zatrudnionych na innej podstawie
niż stosunek pracy, z wyłączeniem umów cywilnoprawnych,
2) liczbie pracowników w przeliczeniu na etaty, w tym
pracowników objętych szczególną ochroną przed
wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy, o których
mowa w art. 10 ust. 1, oraz pracowników, o których mowa
w art. 6 ust. 3 lub 6,
3) liczbie pracowników w przeliczeniu na etaty objętych
racjonalizacją zatrudnienia,
4) funduszu wynagrodzeń
– w podziale na grupy lub nazwy stanowisk.
6. Raport początkowy zawierający informacje niejawne przekazuje
się z zachowaniem zasad określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.
7. Dyrektor generalny służby zagranicznej sporządza raport
początkowy informujący o łącznym stanie zatrudnienia w urzędzie obsługującym
ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz w jednostkach organizacyjnych
podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych mających siedziby poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 16. 1. Kierownik jednostki, w terminie do dnia 30 kwietnia 2011 r., może
przekazać Prezesowi Rady Ministrów informacje dotyczące szczególnego charakteru
zadań jednostki, a także efektywności wykonywanych zadań, uzasadniające zwolnienie
9