Rządowy projekt ustawy o efektywności energetycznej

Druk nr 3514 cz. I

Warszawa, 21 października 2010 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-127-10



Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o efektywności energetycznej z projektami
aktów wykonawczych.

Projekt ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w tej
sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Gospodarki.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk


Projekt

U S T A W A
z dnia

o efektywności energetycznej1)

Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1. Ustawa określa:
1) krajowy cel w zakresie oszczędnego gospodarowania energią;
2) zadania jednostek sektora publicznego w zakresie efektywności energetycznej;
3) zasady uzyskania i umorzenia świadectwa efektywności energetycznej;
4) zasady sporządzania audytu efektywności energetycznej oraz uzyskania uprawnień
audytora efektywności energetycznej.

Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się do przedsięwzięć służących poprawie efektywności
energetycznej realizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) urządzeń technicznych i instalacji używanych wyłącznie w celach wojskowych;
2) instalacji objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji w rozumieniu ustawy
z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cie-
plarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784, z późn. zm.2)), z wyjąt-
kiem urządzeń potrzeb własnych, o których mowa w art. 16 ust. 4.

Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) efektywność energetyczna – stosunek uzyskanej wielkości efektu użytkowego danego
obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, w typowych warunkach ich użytko-
wania lub eksploatacji, do ilości zużycia energii przez ten obiekt, urządzenie technicz-
ne lub instalację, niezbędnej do uzyskania tego efektu;
2) energia – energię pierwotną lub energię finalną;
3) energia pierwotna (Ep) – energię zawartą w pierwotnych nośnikach energii, pozyski-
wanych bezpośrednio ze środowiska, w szczególności: węglu kamiennym energetycz-
nym (łącznie z węglem odzyskanym z hałd), węglu kamiennym koksowym, węglu
brunatnym, ropie naftowej (łącznie z gazoliną), gazie ziemnym wysokometanowym
(łącznie z gazem z odmetanowania kopalń węgla kamiennego), gazie ziemnym zaazo-
towanym, torfie do celów opałowych oraz energię: wody, wiatru, słoneczną, geoter-
malną – wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej, ciepła lub chłodu, a także
biomasę w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokom-
ponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199, z późn. zm.3));
4) ciepło – ciepło w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.4));
5) energia finalna – energię lub paliwa w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 10 kwiet-
nia 1997 r. – Prawo energetyczne, z wyłączeniem paliw lotniczych i paliw w zbiorni-
kach morskich, zużyte przez odbiorcę końcowego;
6) odbiorca końcowy – odbiorcę końcowego w rozumieniu art. 3 pkt 13a ustawy z dnia
10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
7) audyt efektywności energetycznej – opracowanie zawierające analizę zużycia energii
oraz określające stan techniczny obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, za-
wierające wykaz przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej tych
obiektów, urządzeń lub instalacji, a także ocenę ich opłacalności ekonomicznej
i możliwej do uzyskania oszczędności energii;
8) przedsiębiorstwo energetyczne – przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu art. 3
pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
9) jednostka sektora publicznego – podmiot sektora finansów publicznych, o którym
mowa w art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U.
Nr 157, poz. 1240 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 146, Nr 123, poz. 835 i Nr 152, poz.
1020);
10) tona oleju ekwiwalentnego (toe) – równoważnik jednej tony ropy naftowej o wartości
opałowej równej 41.868 kJ/kg;

2
11) efekt użytkowy – efekt uzyskany w wyniku dostarczenia energii do danego obiektu,
urządzenia technicznego lub instalacji, w szczególności: wykonanie pracy mechanicz-
nej, zapewnienie komfortu cieplnego, oświetlenie;
12) przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej – działanie polegające
na wprowadzeniu zmian lub usprawnień w obiekcie, urządzeniu technicznym lub in-
stalacji, w wyniku których uzyskuje się oszczędność energii;
13) oszczędność energii – ilość energii stanowiącą różnicę między energią potencjalnie
zużytą przez obiekt, urządzenie techniczne lub instalację w danym okresie przed zre-
alizowaniem jednego lub kilku przedsięwzięć służących poprawie efektywności ener-
getycznej a energią zużytą przez ten obiekt, urządzenie techniczne lub instalację
w takim samym okresie, po zrealizowaniu tych przedsięwzięć i uwzględnieniu znor-
malizowanych warunków wpływających na zużycie energii.

Rozdział 2
Krajowy cel w zakresie oszczędnego gospodarowania energią


Art. 4. 1. Ustala się krajowy cel w zakresie oszczędnego gospodarowania energią w celu
uzyskania do 2016 r. oszczędności energii finalnej w ilości nie mniejszej niż 9 % średniego
krajowego zużycia tej energii w ciągu roku, przy czym uśrednienie obejmuje lata
2001 – 2005.
2. Oszczędność energii finalnej, o której mowa w ust. 1, oblicza się, uwzględniając współ-
czynniki sprawności procesów przetworzenia energii pierwotnej w energię finalną, określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 15.

Art. 5. 1. Podmiot realizujący krajowy cel w zakresie oszczędnego gospodarowania ener-
gią podejmuje działania w celu poprawy efektywności energetycznej.
2. Przez podmiot realizujący krajowy cel w zakresie oszczędnego gospodarowania energią
rozumie się osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające oso-
bowości prawnej, zużywające energię.



3
Art. 6. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, co 3 lata, do dnia 15 maja danego roku,
sporządza i przedstawia do zatwierdzenia Radzie Ministrów krajowy plan działań dotyczący
efektywności energetycznej na okres do 2016 r.
2. Krajowy plan działań dotyczący efektywności energetycznej zawiera w szczególności:
1) opis planowanych:
a)
programów poprawy efektywności energetycznej określających działania mające
na celu poprawę efektywności energetycznej,
b)
przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej w poszczególnych
sektorach gospodarki, niezbędnych dla realizacji krajowego celu w zakresie
oszczędnego gospodarowania energią;
2) analizę i ocenę wykonania krajowego planu działań dotyczącego efektywności energe-
tycznej za poprzedni okres;
3) informacje o:
a)
postępie w realizacji krajowego celu w zakresie oszczędnego gospodarowania
energią,
b)
podjętych działaniach mających na celu usunięcie przeszkód w realizacji krajowe-
go celu w zakresie oszczędnego gospodarowania energią.
3. Zatwierdzony przez Radę Ministrów krajowy plan działań dotyczący efektywności
energetycznej minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Komisji Europejskiej,
w terminie do dnia 30 czerwca danego roku, w którym występuje obowiązek sporządzania
planu.

Art. 7. 1. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej w rozumieniu ustawy
z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 65, poz. 437,
z późn. zm.5)) oraz wojewodowie realizują krajowy plan działań dotyczący efektywności
energetycznej.
2. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej, o których mowa w art. 5
pkt 1 – 3 i 5 – 28 ustawy, o której mowa w ust. 1, oraz wojewodowie przekazują ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki roczne sprawozdania z realizacji krajowego planu działań
dotyczącego efektywności energetycznej.
3. Sprawozdania, o których mowa w ust. 2, są przekazywane w terminie do dnia 30 wrze-
śnia następnego roku po upływie roku, którego dotyczą.

4