Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty

8. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz
ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb przekazywania danych zawartych w rejestrze lekarzy odbywających
szkolenie specjalizacyjne,
2) szczegółowy sposób prowadzenia rejestru oraz sposób udostępniania danych
wpisanych do rejestru
– mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa danych oraz funkcjonalność
prowadzonego rejestru.

9. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i sposób przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego dla lekarzy oraz
punktowe kryteria kwalifikacji tych lekarzy do odbywania szkolenia
specjalizacyjnego, mając na celu konieczność zapewnienia obiektywności
i przejrzystości postępowania kwalifikacyjnego,
2) szczegółowy sposób odbywania szkolenia specjalizacyjnego, w tym przez lekarzy
posiadających I lub II stopień specjalizacji lub tytuł specjalisty,
3) formy specjalistycznego szkolenia teoretycznego i praktycznego oraz sposoby ich
prowadzenia,
4) szczegółowy sposób zgłaszania się i tryb dopuszczania do PES,
5) szczegółowy sposób i tryb składania PES oraz ustalania jego wyników,
6) tryb powoływania PKE,
7) tryb uznawania stażu szkoleniowego, staży kierunkowych lub kursów szkoleniowych
odbytych za granicą lub w kraju za równoważne ze zrealizowaniem elementów
określonych w danym programie specjalizacji i ewentualne skrócenie szkolenia
specjalizacyjnego,
8) sposób i tryb uzyskania potwierdzenia posiadania umiejętności praktycznych
określonych programem specjalizacji
– uwzględniając niezbędny zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych
niezbędnych do wykonywania zawodu w zakresie określonej dziedziny medycyny,
zgodnie z wymogami współczesnej wiedzy medycznej;
10
 
 
 
9) wzory dokumentów potwierdzających realizację programu specjalizacji i jego
ukończenia, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego przebiegu
programu specjalizacji;
10) tryb uznawania dorobku zawodowego i naukowego w nowej dziedzinie medycyny
nieobjętej systemem szkolenia specjalizacyjnego za równoważny z odbytym
szkoleniem specjalizacyjnym, w tym kryteria oceny dorobku zawodowego
i naukowego, uwzględniając zakres szkolenia odbytego w kraju lub za granicą,
11) tryb uznawania dorobku zawodowego i naukowego lekarzy posiadających stopień
naukowy doktora habilitowanego za równoważny z odbytym szkoleniem
specjalizacyjnym, w tym kryteria oceny dorobku zawodowego i naukowego,
uwzględniając zakres szkolenia odbytego w kraju lub za granicą.
10. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,
po zasięgnięciu opinii Wojskowej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, tryb
i

sposób odbywania szkolenia specjalizacyjnego przez lekarza będącego żołnierzem
w czynnej służbie wojskowej oraz pełniącego służbę lub zatrudnionego w zakładzie opieki
zdrowotnej utworzonym przez Ministra Obrony Narodowej, oraz wzory dokumentów,
uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego przebiegu i specyfikę szkolenia
specjalizacyjnego lekarza będącego żołnierzem w czynnej służbie wojskowej oraz pełniącego
służbę lub zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej utworzonym przez Ministra Obrony
Narodowej.
11. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze
rozporządzenia, tryb i sposób odbywania szkolenia specjalizacyjnego przez lekarza będącego
funkcjonariuszem w stosunku służby w jednostkach organizacyjnych podległych lub
nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, albo zatrudnionego na
podstawie umowy o pracę albo umowy cywilno-prawnej albo pełniącego służbę w zakładzie
opieki zdrowotnej, utworzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, oraz
wzory dokumentów, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego przebiegu
i specyfikę szkolenia specjalizacyjnego lekarza będącego funkcjonariuszem w stosunku
służby w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych, albo zatrudnionego na podstawie umowy o pracę albo
umowy cywilno-prawnej albo pełniącego służbę w zakładzie opieki zdrowotnej, utworzonym
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
11
 
 
 
12. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, po
zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, tryb
i sposób odbywania szkolenia specjalistycznego przez lekarza będącego funkcjonariuszem
Służby Więziennej lub zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej, utworzonym przez
Ministra Sprawiedliwości lub organy Służby Więziennej oraz wzory dokumentów,
uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego przebiegu i specyfikę szkolenia
specjalizacyjnego lekarza będącego funkcjonariuszem Służby Więziennej lub zatrudnionego
w zakładzie opieki zdrowotnej, utworzonym przez Ministra Sprawiedliwości lub organy
Służby Więziennej.
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Projekt ustawy nie zawiera przepisów technicznych, a zatem nie podlega notyfikacji zgodnie
z trybem przewidzianym w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia
2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów
prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597).


12
 
 
 
OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1. Podmioty, na które wpływa projektowana regulacja
Projektowane regulacje będą miały wpływ na lekarzy, lekarzy dentystów, jednostki
uprawnione do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego, samorząd lekarski, konsultantów
krajowych i wojewódzkich, Centrum Egzaminów Medycznych, Centrum Medyczne
Kształcenia Podyplomowego, ministra właściwego do spraw zdrowia, Ministra Obrony
Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości oraz na
jednostki organizacyjne podległe lub nadzorowane przez tych ministrów.
2. Konsultacje społeczne
W ramach konsultacji społecznych projekt został skierowany w szczególności do: Naczelnej
Rady Lekarskiej, związków zawodowych działających w obszarze ochrony zdrowia, rektorów
uczelni medycznych, konsultantów krajowych w dziedzinach medycyny.
W toku uzgodnień społecznych zostały zgłoszone w przewidzianym terminie następujące
grupy uwag:
1) negatywna ocena projektu ustawy odnośnie likwidacji stażu podyplomowego,
zgłoszona m.in. przez następujące podmioty:
– Naczelną Radę Lekarską, Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy, Porozumienie
Zielonogórskie – Federację Związków Zawodowych Pracodawców Ochrony Zdrowia,
Związek Zawodowy Anestezjologów, część konsultantów krajowych i wojewódzkich
w poszczególnych dziedzinach medycyny, rektorzy, prorektorzy lub senaty
Gdańskiego, Łódzkiego, ląskiego i Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz
Akademii Medycznej we Wrocławiu oraz przedstawiciele innych uczelni,
przedstawiciele instytutów badawczych, Konferencję Prezesów Towarzystw
Lekarskich, Parlament Studentów RP, Ogólnopolskie Porozumienie Doktorantów
Uczelni Medycznych, część przedstawicieli wojewódzkich centrów zdrowia
publicznego lub wojewodów, jak również niektórych towarzystw medycznych.
Podmioty opowiedziały się za pozostawieniem stażu podyplomowego z uwagi, iż:
a) spełnia on istotną rolę we wprowadzaniu do zawodu lekarza i jego rola jest nie do
zastąpienia przez projektowaną praktykę zawodową; jego likwidacja może obniżyć
13
 
 
 
jakość kształcenia lekarzy i lekarzy dentystów i tym samym pogorszyć jakość
udzielanych przez nich świadczeń zdrowotnych,
b) jest niezbędny do uzupełnienia wiedzy i umiejętności praktycznych uzyskanych
w trakcie studiów medycznych przez studentów – osoby nieposiadające prawa
wykonywania zawodu, a więc nieuprawnione do pełnego uczestniczenia w udzielaniu
świadczeń zdrowotnych,
c) umożliwia on bezpieczne wejście młodego lekarza do wykonywania zawodu zarówno
dla niego, jak i pacjentów, jak również jest to okres pozwalający na dokonanie wyboru
przyszłej specjalizacji.
Wskazano również, że zmiana wprowadzająca obligatoryjne włączenie praktyki zawodowej
w zakres programu studiów jest niemożliwa do przyjęcia bez wcześniejszego ustalenia
i przyjęcia programów studiów, ze wskazaniem dodatkowych znaczących środków
finansowania tego zadania.
Z przeprowadzonej przez uczelnie symulacji kosztów związanych z upraktycznieniem
studiów wynika, że minimalne koszty osobowe związane z reformą kształcenia
przeddyplomowego wynoszą ok. 400 mln zł rocznie dla wszystkich uczelni i powinny być
ponoszone od pierwszego roku wprowadzanej reformy. Koszty te wynikają z konieczności
zmniejszenia grup studenckich na zajęciach praktycznych i co za tym idzie koniecznością
zapewnienia znacznie zwiększonej kadry akademickiej. Ponadto dla przykładu podano, że
trwająca w UM inwestycja budowy ze środków unijnych Centrum Symulacji Medycznych,
niezbędnego dla upraktycznienia studiów, wymaga nakładów w wysokości około 30 mln zł.
Ponadto przedstawiciele uczelni stwierdzili, że wprowadzane różnoczasowo liczne zmiany
legislacyjne dotyczące uczelni mogą w skrajnym przypadku doprowadzić do zapaści
finansowej uczelni. I tak, projekt ustawy o działalności leczniczej zakłada, iż organ
założycielski ma pokrywać ujemny wynik finansowy swoich jednostek leczniczych (tu
szpitali klinicznych) – zadłużenie szpitali klinicznych jest w chwili obecnej bardzo wysokie.
Również ten projekt przewiduje konieczność przekazywania przez uczelnie do szpitali
klinicznych środków związanych z tzw. dydaktyką kliniczną wg kalkulacji szpitala (obecnie
środki te są ocenianie jako istotnie niewystarczające). Ponadto projekt ustawy w opinii
środowiska akademickiego wymaga istotnych dodatkowych nakładów związanych
z upraktycznieniem kształcenia. Skumulowanie ww. niekorzystnych uwarunkowań
ekonomicznych może grozić zapaścią finansową uczelni medycznych.
14