Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty

spraw zdrowia); regulacja ta ma na celu uelastycznienie systemu i maksymalne wykorzystanie
miejsc specjalizacyjnych (w trybie pozarezydenckim), dostępnych w danym postępowaniu
kwalifikacyjnym, do regionalnych potrzeb ochrony zdrowia ocenianych przez wojewodę
w oparciu o opinie konsultantów wojewódzkich,
– uwzględnienie w procedurze ubiegania się o rozpoczęcie specjalizacji w trybach
pozarezydenckich dorobku zawodowego i naukowego lekarzy, co potwierdza posiadanie
stopnia naukowego doktora nauk medycznych, praca w jednostce akredytowanej w zakresie
zgodnym z programem specjalizacji w danej dziedzinie lub publikacje naukowe
zamieszczone w wykazie czasopism sporządzonych przez ministra właściwego do spraw
nauki dla potrzeb oceny parametrycznej jednostek naukowych; przewiduje się, że z tytułu
osiągnięć w ramach dorobku zawodowego i naukowego lekarz będzie mógł uzyskać nie
więcej niż 10 % możliwych do osiągnięcia punktów,
– uregulowanie zasad opracowywania programów specjalizacji, mające na celu zapewnienie
wysokiej jakości kształcenia, jednocześnie dostosowanie tych programów do aktualnej
wiedzy medycznej, ze szczególnym uwzględnieniem podziału na moduł podstawowy
i specjalistyczny,
– dostosowanie obowiązujących przepisów w zakresie realizacji dyżurów medycznych do
zmieniającej się organizacji systemu opieki zdrowotnej (proponowane regulacje dają
możliwość kierownikowi jednostki szkolącej zawarcia z lekarzem umowy dotyczącej
realizacji dyżurów w formie umowy o pełnienie dyżurów; w odniesieniu do lekarza
rezydenta źródłem finansowania w zakresie normalnego czasu pracy, określonego art. 32g
ustawy z dnia 31 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, są środki będące
w dyspozycji ministra właściwego do spraw zdrowia, natomiast źródłem finansowania
dyżurów jest jednostka szkoląca; ze względu na to, że dyżury lekarzy odbywających
specjalizację są finansowane przez jednostkę szkolącą, regulacja ta pozwoli dyrektorowi tej
jednostki na racjonalne dysponowanie posiadanymi środkami finansowymi),
– uregulowanie obowiązków i praw oraz zasad powoływania kierowników specjalizacji –
między innymi wprowadzenie możliwości powierzenia funkcji kierownika specjalizacji
lekarzowi specjaliście wykonującemu pracę w oparciu o umowę cywilnoprawną (tzw.
„kontrakt”),
– uregulowanie ustawowe zasad przeprowadzania PES; umożliwienie lekarzom,
przystępowania do PES po raz czwarty i kolejny, aż do pozytywnego złożenia PES, oraz
5
 
 
 
wprowadzenie opłaty za zdawanie PES po raz czwarty i kolejny (co będzie stanowiło dochód
budżetu państwa),
– ograniczenie PES do dwóch części: testowej i ustnej, przy czym część ustna może być
rozszerzona o egzamin praktyczny, z wyłączeniem wykonywania w ramach PES medycznych
procedur inwazyjnych,
– wprowadzenie zasad wynagradzania członków Państwowych Komisji Specjalizacyjnych
(PKS) i członków Państwowych Komisji Egzaminacyjnych (PKE).
13) i 14) Zmiany mające na celu uregulowanie warunków i zasad akredytacji jednostek
prowadzących specjalizację lub staże kierunkowe, gwarantujące zapewnienie właściwej
jakości kształcenia specjalizacyjnego, a jednocześnie zwiększenie liczby miejsc
szkoleniowych oraz określenie zasad nadzoru i kontroli nad realizacją szkolenia
specjalizacyjnego. Uregulowanie ustawowe warunków i zasad akredytacji jednostek
prowadzących specjalizację ma na celu zapewnienie przejrzystości, obiektywności i jakości
kształcenia specjalizacyjnego. Proponuje się, aby w ustawie dookreślić, iż warunkiem
uzyskania akredytacji jest zobowiązanie się jednostki do realizacji programu określonej
specjalizacji i zapewnienie warunków merytorycznych i organizacyjnych do realizacji
programu, w tym:
– posiadanie kadry o odpowiednich kwalifikacjach – tj. lekarzy posiadających tytuł
specjalisty,
– posiadanie odpowiedniej bazy dydaktycznej,
– zapewnienie realizacji określonych zabiegów i procedur medycznych wymaganych
w programie specjalizacji,
– zapewnienie wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia,
– wprowadzenie zasad wynagradzania dla osób wykonujących czynności kontrolne.
15) Zmianę porządkową dotyczącą odwołań od uchwał okręgowych rad lekarskich lub
wojskowej rady lekarskiej do Naczelnej Rady Lekarskiej.
Omówienie przepisów przejściowych
Przepis art. 2 ma na celu utrzymanie w mocy dotychczasowych przepisów dotyczących
sposobu odbywania specjalizacji przez lekarzy zakwalifikowanych do jej odbywania przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Nowe zasady składania PES (zniesienie wymogu
składania części praktycznej PES jako odrębnej części egzaminu, zniesienie ograniczenia
6
 
 
 
liczby składanych egzaminów PES) będą miały również zastosowanie do lekarzy, którzy
zostali zakwalifikowani do odbywania szkolenia specjalizacyjnego po dniu 28 kwietnia
1999 r. Ust. 3 tego przepisu utrzymuje odbywanie specjalizacji rozpoczętych, na podstawie
dotychczasowych programów, do czasu wejścia w życie nowych programów określonych na
podstawie art. 16g ustawy.
Zgodnie z art. 3 marszałek województwa po raz ostatni organizuje, finansuje oraz zapewnia
warunki odbywania stażu rozpoczynającego się:
1) dla lekarza z dniem 1 października 2016 r.;
2) dla lekarza dentysty z dniem 1 października 2015 r.
Osoby zobowiązane do odbycia stażu podyplomowego, które nie rozpoczęły stażu
podyplomowego najpóźniej:
1) z dniem 1 października 2016 r. w przypadku lekarza, albo
2) z dniem 1 października 2015 r. w przypadku lekarza dentysty
– będą zwolnione z obowiązku odbycia tego stażu. Do osób tych nie będzie stosowany art. 5
ust. 6 ustawy.
Przepis art. 4 utrzymuje w mocy uprawnienia kierowników specjalizacji oraz lekarzy
specjalistów kierujących stażem kierunkowym wyznaczonych na podstawie dotychczasowych
przepisów.
Natomiast na podstawie art. 5 jednostki uprawnione do prowadzenia szkolenia
specjalizacyjnego na podstawie dotychczasowych przepisów stają się jednostkami
uprawnionymi do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego na podstawie art. 19f ustawy,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Przepis art. 6, w związku z wprowadzonymi ustawami okołobudżetowymi na rok 2011,
wskazuje, iż w roku tym środki przeznaczone na:
1) sfinansowanie stażu podyplomowego, o którym mowa w art. 15 ust. 4 ustawy,
2) sfinansowanie rezydentur, o których mowa w art. 16k ust. 1 ustawy,
3) dofinansowanie szkoleń specjalizacyjnych, o których mowa w art. 16l ust. 1
ustawy,
– będą pochodzić ze środków Funduszu Pracy.

7
 
 
 
Przepis art. 7 reguluje kwestie obecnie prowadzonego rejestru lekarzy i lekarzy dentystów
odbywających specjalizację przez Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, który
z dniem wejścia w życie ustawy stanie się rejestrem prowadzonym na podstawie niniejszej
ustawy przez Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.
Przepis art. 8 zapewnia utrzymanie w mocy dotychczasowych przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie art. 12 ust. 6, art. 15 ust. 5, art. 16 ust. 1hb, art. 16 ust. 2a, art. 16
ust. 3 i art. 16 ust. 5 ustawy, nie dłużej jednak niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy. Przepis ten ma na celu utrzymanie ciągłości kształcenia lekarzy
zakwalifikowanych do odbywania specjalizacji i kwalifikowanych do jej odbywania
bezpośrednio po wejściu w życie ustawy. Jest to niezbędne ze względu na konieczność
przygotowania nowych aktów wykonawczych, nowych programów specjalizacji, jak również
przeprowadzenia na nowo procesu akredytacji jednostek prowadzących specjalizacje.
W ramach projektowanej nowelizacji konieczne będzie wydanie następujących aktów
wykonawczych:
1. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, ramowy program
praktyki zawodowej oraz sposób jej odbywania, dokumentowania i zaliczania, w tym zakres
danych, które powinny być zawarte w dzienniku praktyk, uwzględniając konieczność
zapewnienia wiedzy i umiejętności niezbędnych do samodzielnego wykonywania zawodu
lekarza i lekarza dentysty.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej,
określi, w drodze rozporządzenia, tryb powoływania i sposób działania komisji orzekającej
w przedmiocie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu albo ograniczenia
w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych, oraz tryb orzekania
o niezdolności do wykonywania zawodu lekarza albo o ograniczeniu w wykonywaniu ściśle
określonych czynności medycznych, mając na uwadze konieczność prawidłowego
wykonywania zawodu przez lekarza.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
specjalizacji, oraz sposób i tryb uznawania dorobku zawodowego i naukowego lekarzy,
kierując się równoważnością dorobku zawodowego i naukowego lekarza z danym programem
specjalizacji.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
8
 
 
 
1) wykaz modułów podstawowych właściwych dla danego szkolenia specjalizacyjnego
i wykaz specjalizacji posiadających wspólny moduł podstawowy,
2) wykaz modułów jednolitych, właściwych dla danego szkolenia specjalizacyjnego
– uwzględniając powiązania dziedzin medycyny w ramach modułów i w ramach
specjalizacji, dziedziny medycyny oraz minimalne okresy kształcenia w odniesieniu do
tych dziedzin, określone w przepisach Unii Europejskiej, a także aktualny stan wiedzy
medycznej;
3) wzory wniosków o rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego dla obywateli polskich
i cudzoziemców,
4) regulamin postępowania kwalifikacyjnego
– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia obiektywności i przejrzystości
postępowania kwalifikacyjnego.
5. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,
po zasięgnięciu opinii Wojskowej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia,
programy uzupełniające dla określonej specjalizacji, zawierające zakres wymaganej wiedzy
teoretycznej i wymaganych umiejętności praktycznych, formy i metody ich nabywania, okres
trwania i sposób odbywania szkolenia uzupełniającego oraz formy i metody oceny nabytej
przez lekarza wiedzy i umiejętności oraz sposób zaliczenia szkolenia uzupełniającego, mając
na uwadze konieczność nabycia przez lekarza dodatkowej wiedzy do udzielania świadczeń
zdrowotnych w określonej dziedzinie medycyny, w zakresie i warunkach wynikających ze
specyfiki służby wojskowej i potrzeb obronności kraju.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów
Laboratoryjnych, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz specjalizacji uprawniających
lekarza do samodzielnego wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej
w laboratorium, uwzględniając odpowiedni zakres wiedzy i umiejętności określonych
w
programie specjalizacji niezbędnych do samodzielnego wykonywania czynności
diagnostyki laboratoryjnej.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego, z podziałem na wynagrodzenie
w poszczególnych dziedzinach medycyny, w których jest odbywane szkolenie specjalizacyjne
w ramach rezydentury, kierując się koniecznością zapewnienia dostępności pacjentów do
świadczeń specjalistycznych.
9