Komisyjny projekt ustawy o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich oraz o zmianie niektórych ustaw

8) strażnik leśny lub funkcjonariusz Straży Parku – na terenie odpowiednio lasu
lub parku narodowego;
9) strażak Państwowej Straży Pożarnej podczas wykonywania czynności związanych
z prowadzeniem akcji ratowniczej;
10) członek ochotniczej straży pożarnej podczas wykonywania czynności związanych
z prowadzeniem akcji ratowniczej;
11) ratownik górski podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem akcji
ratowniczej.

Art. 39 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
Art. 39.
2. Obowiązek korzystania z pasów bezpieczeństwa nie dotyczy:
1) osoby mającej orzeczenie lekarskie o przeciwwskazaniu do używania pasów;
2) kobiety o widocznej ciąży;
3) kierującego taksówką osobową podczas przewożenia pasażera;
4) instruktora lub egzaminatora podczas szkolenia lub egzaminowania;
5) policjanta, funkcjonariusza Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego,
Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Inspektora
Kontroli Skarbowej, funkcjonariusza celnego i Służby Więziennej, żołnierza
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej - podczas przewożenia osoby
(osób) zatrzymanej;
6) funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu podczas wykonywania czynności
służbowych;
7) zespołu medycznego w czasie udzielania pomocy medycznej;
8) ratowników górskich podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem
akcji ratowniczej;
9) konwojenta podczas przewożenia wartości pieniężnych;
10) osoby chorej lub niepełnosprawnej przewożonej na noszach lub w wózku
inwalidzkim.

Art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
Art. 53.
1. Pojazdem uprzywilejowanym w ruchu drogowym może być pojazd samochodowy:
1) jednostek ochrony przeciwpożarowej;
2) pogotowia ratunkowego;
3) podmiotów upoważnionych do wykonywania zadań z zakresu ratownictwa górskiego;
4) Policji;
5) jednostki ratownictwa chemicznego;
6) Straży Granicznej;
7) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
8) Agencji Wywiadu;
8a) Centralnego Biura Antykorupcyjnego;
8b) Służby Kontrwywiadu Wojskowego;
8c) Służby Wywiadu Wojskowego;
9) Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
10) Służby Więziennej;
11) Biura Ochrony Rządu;
11a) kontroli skarbowej;
11b) Służby Celnej;
11c) straży gminnych (miejskich);
12) Inspekcji Transportu Drogowego;
13) jednostki niewymienionej w pkt 1–12, jeżeli jest używany w związku z ratowaniem życia
lub zdrowia ludzkiego – na podstawie zezwolenia ministra właściwego do spraw
wewnętrznych.

Art. 60. Ust. 2 otrzymuje brzmienie:
2. Zabrania się kierującemu:
1) oddalania się od pojazdu, gdy silnik jest w ruchu;
2) używania pojazdu w sposób powodujący uciążliwości związane z nadmierną emisją spalin
do środowiska lub nadmiernym hałasem;
3) pozostawiania pracującego silnika podczas postoju na obszarze zabudowanym; nie dotyczy
to pojazdu wykonującego czynności na drodze;
4) ciągnięcia za pojazdem osoby na nartach, sankach, wrotkach lub innym podobnym
urządzeniu;
5) używania opon z umieszczonymi w nich na trwałe elementami przeciwślizgowymi za
wyjątkiem pojazdów podmiotów upoważnionych do ratownictwa górskiego.

3. Używanie łańcuchów przeciwślizgowych na oponach jest dozwolone tylko na drodze
pokrytej śniegiem za wyjątkiem pojazdów podmiotów upoważnionych do ratownictwa
górskiego wykonujących zadania z zakresu ratownictwa górskiego.


Art. 43.
W ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2004 r poz. 92, poz 880, z
2005 r Nr 113, poz 954, Nr 130, poz 1087…) w art. 12 ust. 9. … otrzymuje brzmienie:
Opłaty, o których mowa w ust. 3, są przychodami gospodarstw pomocniczych przy parkach
narodowych w rozumieniu art. 20 ustawy z dnia 28 listopada 1998 r. o finansach publicznych
(Dz.U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm.4)) i są przeznaczone na tworzenie i utrzymanie
infrastruktury turystycznej i edukacyjnej parku narodowego oraz na ochronę przyrody.
Opłaty pobierane za wstęp do parku narodowego oraz za wstęp na ścieżki edukacyjne i
do wszelkich obiektów biletowanych, w wysokości 15% wpływów za każdy kwartał,
przeznacza się na dofinansowanie działalności ratowniczej specjalistycznych organizacji
ratowniczych - Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego oraz Tatrzańskiego
Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, działających na terenie danego parku narodowego.
Art. 11.
Dofinansowania specjalistycznych organizacji ratowniczych udzielane są z pominięciem
otwartego konkursu ofert.
Art. 15.
1. W parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody zabrania się:
1) budowy lub rozbudowy obiektów budowlanych i urządzeń technicznych, z wyjątkiem
obiektów i urządzeń służących celom parku narodowego albo rezerwatu przyrody;
10) palenia ognisk i wyrobów tytoniowych oraz używania źródeł światła o otwartym
płomieniu, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w
rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody;
15) ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego i jazdy konnej wierzchem, z wyjątkiem
szlaków i tras narciarskich wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego,a w rezerwacie
przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody;
16) wprowadzania psów na obszary objęte ochroną ścisłą i czynną, z wyjątkiem miejsc
wyznaczonych w planie ochrony oraz psów pasterskich wprowadzanych na obszary objęte
ochroną czynną, na których plan ochrony albo zadania ochronne dopuszczają wypas;
17) wspinaczki, eksploracji jaskiń lub zbiorników wodnych, z wyjątkiem miejsc
wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ
uznający obszar za rezerwat przyrody;
18) ruchu pojazdów poza drogami publicznymi oraz poza drogami położonymi na
nieruchomościach będących w trwałym zarządzie parku narodowego, wskazanymi przez
dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za
rezerwat przyrody;
19) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków niezwiązanych z
ochroną przyrody, udostępnianiem parku albo rezerwatu przyrody, edukacją ekologiczną, z
wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną bezpieczeństwa i
porządku powszechnego;
20) zakłócania ciszy;
21) używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego, uprawiania sportów wodnych i
motorowych, pływania i żeglowania, z wyjątkiem akwenów lub szlaków wyznaczonych przez
dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za
rezerwat przyrody;
23) biwakowania, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w
rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody;
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
3) realizacji zadań statutowych przed podmioty upoważnione do ratownictwa górskiego
oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym.

Art. 44.
W okresie roku od dnia wejścia w życie ustawy ratownictwo narciarskie może wykonywać
ratownik górski lub osoba posiadająca co najmniej ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu
w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy z pomyślnie zdanym egzaminem końcowym.
Art. 45.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.



UZASADNIENIE
W związku z rosnącym stale zainteresowaniem turystyką i sportami górskimi, wśród turystów
krajowych i zagranicznych a co za tym idzie dynamicznym rozwojem infrastruktury
związanej z uprawieniem form aktywności górskiej, problematyka bezpieczeństwa w górach
dotyczy już nie tylko turystów ale tysięcy osób uprawiających masowo w górach: narciarstwo
i snowboarding, kolarstwo górskie, speleologię, wspinaczkę skalną, canyoning i paraglinding
oraz sporty motorowe.
Praktyka pokazała, że dotychczasowe uregulowania prawne w postaci Rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów, czy Rozporządzeń Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
stały się niewystarczającymi. Obecny projekt ustawy prócz regulacji podstawowej, poprawia
wiele spraw w obszarze kilku ustaw, które od lat domagały się uporządkowania.
Proponowana ustawa wprowadza rozgraniczenie na ratownictwo górskie i narciarskie.
Reguluje zasady i formy finansowania zarówno w zakresie dotacji z budżetu państwa jak
również z budżetu samorządów oraz precyzuje przepisy dotyczące parków narodowych w
tym zakresie.
Projekt określa też zasady bezpieczeństwa w górach a w szczególności na stokach
narciarskich jak i zasady na których w sposób nieskrępowany powstawać mogą nowe
podmioty upoważnione do ratownictwa górskiego, które zagwarantują niesienie pomocy w
górach na odpowiednim poziomie. Projekt jednakże zakłada wiodącą rolę w tym zakresie
jednostkom ratownictwa górskiego niosącym nieprzerwanie ratunek ludziom w górach od
czasu zaborów, a więc Tatrzańskiemu Ochotniczemu Pogotowiu Ratunkowemu i powstałemu
na jego bazie ogólnopolskiemu: Górskiemu Ochotniczemu Pogotowiu Ratunkowemu.
Projekt ustawy wprowadza także przepisy karne. Zgodnie z nimi niedozwolona staje się jazda
na nartach i snowboardzie osób nietrzeźwych lub będących pod wpływem środków
odurzających. Wprowadza się odpowiedzialność karną za spowodowanie wypadku na
nartach, którego konsekwencją jest ciężki rozstrój zdrowia lub śmierć. Uregulowana zostaje
kwestia skuterów śnieżnych na stokach narciarskich a także sprawy związane z parametrami
bezpieczeństwa, które powinny spełniać zorganizowane tereny narciarskie.
Projekt ustawy zobowiązuje zarządzającego zorganizowanymi terenami narciarskimi do
egzekwowania obowiązku jazdy w kaskach narciarskich przez osoby nieletnie. Restrykcja ta
jest realizowana w najprostszy sposób: przez obowiązek nieudostępniania urządzenia
wyciągowego osobom nie stosującym się do przepisu. Po raz pierwszy ustawa reguluje też
sprawy bezpieczeństwa publicznego na stokach, zalecając aby osoby zagrażające innym
uczestnikom ruchu narciarskiego przez swoją niebezpieczną jazdę lub chuligańskie
zachowanie nie były wpuszczane na urządzenie wyciągowe bez względu na posiadanie biletu
na przewóz.
Regulacja nie jest objęta prawem Unii Europejskiej.


OCENA SKUTKÓW REGULACJI
1. Zakres podmiotowy ustawy:
Ustawa dotyczy problematyki dotychczas nie regulowanej ustawą poświęconą jej w
całości, a więc: bezpieczeństwu osób przebywających w górach, zróżnicowaniem form
ratownictwa na górskie i narciarskie , odpowiedzialnością osób uprawiających turystykę i
sport w górach, odpowiedzialnością osób zagrażających swym zachowaniem innym oraz
zasadom finansowania ratownictwa górskiego i kontroli jego wykonania.

2. Wpływ przepisów ustawy na dochody i wydatki budżetu państwa i sektora publicznego:
Szacuje się, że wejście ustawy pomoże uregulować pojawiający się co roku problem
wysokości finansowania ratownictwa górskiego z budżetu państwa, co w zestawieniu z
przeniesieniem obowiązku finansowania służby ratowniczej na zorganizowanych terenach
narciarskich przez zarządzających tymi terenami, nie powinno wnieść istotnych zmian w
budżecie.

3. Wpływ regulacji na rynek pracy:
Wejście w życie ustawy spowoduje powstanie nowej formy zatrudnienia: Ratownik
Narciarski, co powinno stworzyć nowe miejsca pracy sezonowe i stałe.

4. Wpływ ustawy na konkurencyjność wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki:
Wejście w życie ustawy nie będzie miało wpływu na konkurencyjność wewnętrzną i
zewnętrzną gospodarki.

5. Wpływ regulacji ustawowych na sytuację i rozwój regionów:
Wejście w życie ustawy przyczyni się do rozwoju regionów górskich, gdyż potrzeba
poczucia bezpieczeństwa jest najbardziej poszukiwanym produktem na rynku
turystycznym.

6. Konsultacje
społeczne:
W ramach konsultacji społecznych, projekt powinien być przekazany przedstawicielom
jednostek ratownictwa górskiego, które od czasów zaborów nieprzerwanie ratują życie
ludzi w polskich górach: Tatrzańskiemu Ochotniczemu Pogotowiu Ratunkowemu (TOPR)
i rozwiniętemu na jego bazie na resztę gór Polski: Górskiemu Ochotniczemu Pogotowiu
Ratunkowemu (GOPR).