Komisyjny projekt ustawy o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich oraz o zmianie niektórych ustaw

2. Z wyjątkiem specjalnie oznaczonych odcinków, narciarskie trasy biegowe i śladowe
powinny mieć szerokość umożliwiającą łatwe wyprzedzenie osób uprawiających narciarstwo,
która w warunkach normalnego zaśnieżenia nie może być niższa niż 3 m.

3. Skrzyżowania dwóch lub kilku narciarskich tras biegowych i śladowych mogą być
lokalizowane w miejscach o dobrej widoczności oraz nachyleniu i szerokości umożliwiającej
ewentualne szybkie zatrzymanie się osoby uprawiającej narciarstwo. Miejsca skrzyżowań
narciarskich tras biegowych i śladowych muszą być odpowiednio oznaczone.
Art. 31.
1. Określa się następujące stopnie trudności dla narciarskich tras biegowych i śladowych:
1) A - łatwe – o maksymalnym stopniu nachylenia w profilu podłużnym do 10 %,
maksymalnej długości do 10 km oraz o maksymalnej różnicy poziomów na 1 km trasy do 40
m, nie posiadające odcinków z trudnymi podejściami i zjazdami oraz nachylenia
poprzecznego;
2) B - trudne – o maksymalnym stopniu nachylenia w profilu podłużnym do 20 %, o
maksymalnej długości do 20 km oraz o maksymalnej różnicy poziomów na 1 km trasy do 80
m, posiadające nie zbyt liczne odcinki z trudnymi podejściami i zjazdami;
3) C - bardzo trudne – o maksymalnym stopniu nachylenia w profilu podłużnym powyżej 20
%, o długości powyżej 20 km oraz o maksymalnej różnicy poziomów na 1 km trasy powyżej
80 m, posiadające liczne odcinki z trudnymi podejściami i zjazdami.

Art. 32.
Stopień trudności narciarskich tras zjazdowych, biegowych i śladowych oraz nartostrad
oznacza się kolorem:
1)niebieskim – trasy o stopniu trudności A;
2) czerwonym – trasy o stopniu trudności B;
3) czarnym – trasy o stopniu trudności C.
Art. 33.
1. Zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim określa zasady korzystania ze
zorganizowanych terenów narciarskich w formie regulaminu umieszczonego
i rozpowszechnianego w miejscach wejścia na te tereny, a w szczególności przy miejscach
sprzedaży biletów wstępu i przy stacjach urządzeń do transportu linowego i taśmowego
przeznaczonych do transportu osób.

2. Regulamin korzystania ze zorganizowanych terenów narciarskich powinien zawierać w
szczególności:
1) zasady korzystania z urządzeń do transportu linowego i taśmowego przeznaczonych do
transportu osób oraz czas ich pracy (ruchu);
2) zasady korzystania z narciarskich tras zjazdowych, biegowych, śladowych oraz nartostrad
oraz czasu ich udostępnienia do publicznego użytku;
3) informacje o ograniczeniach w korzystaniu z tych terenów;
4) sposoby powiadomienia o wypadkach wraz z numerami alarmowymi;
5) informację o zakazie jazdy po narciarskich trasach zjazdowych, biegowych, śladowych
oraz nartostradach pojazdami o napędzie mechanicznym, w szczególności takimi jak skutery
śnieżne i z wykorzystaniem innego sprzętu niż narty i snowboard;
6) informację o pierwszeństwie dla pojazdów o napędzie mechanicznym używanych do
działań ratowniczych lub przez służby realizujące zadania w zakresie ochrony bezpieczeństwa
i porządku publicznego oraz ochrony przyrody;
7) informację o bezwzględnym obowiązku ustąpienia pierwszeństwa zespołom ratowniczym
poruszającym się ze sprzętem ratowniczym.

3. Ponadto w miejscach, gdzie osoby uprawiające narciarstwo i snowboarding rozpoczynają
zjazd lub bieg, w miejscach sprzedaży biletów, oraz w miejscach o utrudnionej orientacji
zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim umieszcza informacje dodatkowe
zawierające w szczególności:
1) mapy poglądowe zorganizowanych terenów narciarskich z zaznaczeniem przebiegu,
trudności, długości i sposobu oznaczenia udostępnionych do użytku narciarskich tras
zjazdowych, biegowych, śladowych oraz nartostrad oraz miejsca udzielania pierwszej
pomocy;
2) informacji o ewentualnych zamknięciach niektórych narciarskich tras zjazdowych,
biegowych, śladowych nartostrad lub ich odcinków;
3) informacje o warunkach narciarskich obejmujące w szczególności warunki śniegowe, stan
przygotowania trasy, temperaturę, prędkość wiatru, widzialność;
4) informacje promujące zasady bezpiecznego narciarstwa i snowboardingu oraz kodeksu
narciarskiego.
Rozdział 5
Ratownictwo na zorganizowanych terenach narciarskich

Art. 34.
1. Zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim organizuje i finansuje działania
ratownicze podejmowane w ramach ratownictwa narciarskiego oraz dba o bezpieczeństwo
osób na zarządzanym przez siebie terenie.

2. Zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim, w drodze umowy, może zlecić
wykonywanie ratownictwa narciarskiego, podmiotowi uprawnionemu do wykonywania
ratownictwa górskiego.
Art. 35.
W ramach ratownictwa narciarskiego podejmowane są działania ratownicze, polegające w
szczególności na:
1) przyjęciu zgłoszenia o wypadku narciarskim przez ratownika narciarskiego
odpowiedzialnego za ratownictwo na zorganizowanym terenie narciarskim;
2) dotarciu na miejsce wypadku narciarskiego z wyposażeniem ratowniczym; odpowiednim
do warunków terenowych i rodzaju wypadku;
3) oznaczeniu i zabezpieczeniu miejsca wypadku;
4) udzielaniu co najmniej kwalifikowanej pierwszej pomocy;
5) transporcie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty
życia lub zdrowia na zorganizowanych terenach narciarskich do miejsca, gdzie jest możliwe
podjęcie medycznych czynności ratunkowych przez jednostki systemu Państwowe
Ratownictwo Medyczne, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o
Państwowym Ratownictwie Medycznym, po uprzednim uzgodnieniu miejsca przekazania
pacjenta z dysponentem jednostki systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne.
Art. 36.
Działania ratownicze na zorganizowanych terenach narciarskich w ramach ratownictwa
narciarskiego podejmuje ratownik narciarski lub górski.

Art. 37.
1. Zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim jest zobowiązany do prowadzenia
rejestru wypadków na tym terenie, zwanego dalej „rejestrem wypadków na zorganizowanym
terenie narciarskim”.

2. Rejestr wypadków na zorganizowanym terenie narciarskim zawiera następujące
dane:
1) imię i nazwisko poszkodowanego, datę i miejsce urodzenia oraz adres zamieszkania;
2) rodzaj doznanego urazu;
3) rodzaj udzielonej pomocy;
4) miejsce i okoliczności wypadku;
5) imię i nazwisko ratowników udzielających pomocy;
6) datę prowadzenia działań ratowniczych.

3. Informacje, o których mowa w ust. 2 przechowywane są w zbiorze danych przez okres 10
lat od dnia ich wprowadzenia do zbioru.

4. Informacje, o których mowa w ust. 2 zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim
lub podmiot uprawniony do wykonywania ratownictwa górskiego, któremu powierzono
prowadzenie rejestru wypadków na zorganizowanym terenie narciarskim w trybie określonym
w ust. 5, są udostępniane podmiotom i na zasadach określonych w art. 9 ust. 5.

5. Zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim może, w drodze umowy powierzyć
prowadzenie rejestru wypadków na zorganizowanym terenie narciarskim,
podmiotowi uprawnionemu do wykonywania ratownictwa górskiego, któremu zlecił
wykonywanie ratownictwa narciarskiego.

6. Zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim przekazuje dane dotyczące liczby
wypadków i rodzaju doznawanych urazów do właściwej terenowo jednostki TOPR lub GOPR
w terminie do 31 maja każdego roku za rok ubiegły.

7. Jeżeli zorganizowany teren narciarski leży na terenie chronionym przez inny niż
GOPR/TOPR podmiot do uprawniony do wykonywania ratownictwa górskiego dane
przekazuje się temu podmiotowi w terminie do 31 maja każdego roku za rok ubiegły.


Rozdział 6
Przepisy karne

Art. 38.
1. Kto, korzysta ze zorganizowanych terenów narciarskich w stanie nietrzeźwości lub pod
wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych podlega karze grzywny.

2. Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad nieletnim, dopuszcza do uprawiania
narciarstwa zjazdowego lub snowboardingu przez tego nieletniego bez kasku ochronnego
podlega karze grzywny albo karze nagany.
3. Kto korzysta ze zorganizowanych terenów narciarskich w sposób niebezpieczny lub
chuligański powodujący zagrożenie dla innych uczestników podlega karze grzywny albo
karze nagany i wydalenia z obiektu bez względu na wykupienie biletu/karnetu.

4. Kto korzysta ze zorganizowanych terenów narciarskich niezgodnie z ich przeznaczeniem i
regulaminami a w szczególności porusza się na nich pieszo, na sankach, na rowerze,
startuje/ląduje na paralotni lub porusza się pojazdem mechanicznym nie stanowiącym pojazdu
służb ratowniczych, bezpieczeństwa lub obsługi technicznej obiektu, podlega karze grzywny
albo karze nagany.

5. Zarządzający, który dopuszcza do korzystania z narciarskiego urządzenia wyciągowego
przez osoby nieletnie bez obowiązującego kasku, podlega karze grzywny albo karze nagany.

6. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 - 5 następuje na podstawie przepisów Kodeksu
postępowania w sprawach o wykroczenia.

7. Kto będąc sprawcą lub uczestnikiem wypadku narciarskiego ucieka z miejsca wypadku nie
udzielając pomocy poszkodowanemu podlega karze grzywny.

8. Jeśli na skutek kolizji uczestnik doznał ciężkiej kontuzji lub poniósł śmierć, sprawca ponosi
odpowiedzialność karną.

9. Każdy uczestnik wypadku w górach lub świadek wypadku ma obowiązek zawiadomić
podmioty upoważnione do wykonywania zadań z zakresu ratownictwa górskiego lub
narciarskiego oraz podać swoje dane osobowe ratownikom udzielającym pomocy. Brak
powiadomienia o wypadku a także odmowa podania lub podanie nieprawdziwych danych
osobowych skutkuje odpowiedzialnością karną.

Rozdział 7
Nadzór i kontrola nad ratownictwem górskim

Art. 39.
1. Nadzór nad ratownictwem górskim sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych.

2. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych
ma prawo:
1) żądać od podmiotów uprawnionych do wykonywania ratownictwa górskiego udostępnienia
dokumentów oraz udzielania pisemnych wyjaśnień dotyczących ich działalności związanej z
wykonywaniem ratownictwa górskiego;
2) dokonywać kontroli podmiotów uprawnionych do wykonywania ratownictwa górskiego w
zakresie prawidłowości realizacji zadań, o których mowa w art. 8-9 oraz wydatkowania
środków, o których mowa w art. 16 ust. 2 i 5. Ocenę kontrolowanej działalności dokonuje się
pod względem legalności, gospodarności, celowości i rzetelności.

3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia szczegółowy
zakres i formę przeprowadzania kontroli w podmiotach upoważnionych do ratownictwa
górskiego.



Rozdział 8
Przepisy zmieniające, przejściowe i końcowe

Art. 40.
W ustawie z dnia 18 stycznia 1996r o kulturze fizycznej (Dz.U. z 2007 r Nr 226, poz 1675, z
228 r Nr 195, poz 1200 oraz z 2009 r Nr 62, poz 504, Nr 97, poz 801, Nr 226, poz 1809 i Nr
226, poz 1809) wprowadza się następujące zmiany:
1. w Art. 54 uchyla się ust.1.
2. w Art. 55 uchyla się ust. 1.

Art. 41.
W ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U. Nr
191, poz. 1410, z 2007 r. Nr 89, poz. 590 i Nr 166, poz. 1172, z 2008 r. Nr 17, poz. 101 i Nr
237, poz. 1653 oraz z 2009 r. Nr 11, poz. 59 i Nr 122, poz. 1007.) w art. 15 ust. 1 otrzymuje
brzmienie:
„Art. 15.1. Jednostkami współpracującymi z systemem są służby ustawowo powołane do
niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, w szczególności:
jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej, jednostki ochrony przeciwpożarowej
włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, podmioty, o których mowa w art.
55 ust. 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz.
1675, z 2008 r. Nr 195, poz. 1200, oraz z 2009 r. Nr 62, poz. 504, Nr 97, poz. 801 i Nr 226,
poz. 1809), podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa górskiego na podstawie
przepisów ustawy z dnia …….. o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na
zorganizowanych terenach narciarskich (Dz. U. Nr…, poz….), inne jednostki organizacyjne
służb podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych i
Ministra Obrony Narodowej.”

Art. 42.
W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 1997 r. Nr 89, poz.
Nr 98 poz 602
Art. 2. Ust. 37) otrzymuje brzmienie:
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
37) pojazd używany do celów specjalnych - pojazd samochodowy przystosowany w sposób
szczególny do przewozu osób lub ładunków, używany przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej
Polskiej, Policję, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę
Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro
Antykorupcyjne, Straż Graniczną, kontrolę skarbową, Służbę Celną, jednostki ochrony
przeciwpożarowej, podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa górskiego,
Inspekcję Transportu Drogowego i Służbę Więzienną;

Art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
Art. 6.
1. Polecenia lub sygnały może dawać uczestnikowi ruchu lub innej osobie znajdującej
się na drodze:
1) policjant;
2) żołnierz andarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego, zabezpieczający
przemarsz lub przejazd kolumny wojskowej albo w razie akcji związanej z ratowaniem życia
lub mienia;
3) funkcjonariusz Straży Granicznej;
3a) inspektor Inspekcji Transportu Drogowego;
3b) umundurowany inspektor kontroli skarbowej lub funkcjonariusz celny;
3c) strażnik gminny (miejski);
4) pracownik kolejowy na przejeździe kolejowym;
5) osoba działająca w imieniu zarządcy drogi lub osoba wykonująca roboty na
drodze na zlecenie lub za zgodą zarządcy drogi;
6) osoba nadzorująca bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię, w wyznaczonym
miejscu;
7) kierujący autobusem szkolnym w miejscach postoju związanych z wsiadaniem
lub wysiadaniem dzieci;