Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw

o kosztach wyżywienia, dlatego należy dostosować brzmienie art. 53l ust. 3 do
aktualnego brzmienia art. 44 i 45 ustawy.
23) W art. 55 ustawy:
– w ust. 4 – proponowane rozwiązanie jest spójne z innymi regulacjami,
np. dotyczącymi przyznawania dodatków aktywizacyjnych. Regulacja ta usuwa
wątpliwości interpretacyjne dotyczące pojęcia i kontynuowania nauki,
– w ust. 6 – doprecyzowano moment, od którego przysługuje stypendium
w wysokości 20 % zasiłku – wskazano, że istotny jest dzień podjęcia
zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej.
Dotychczasowe określenie „ostatni dzień miesiąca, w którym podjęto
zatrudnienie” budziło bowiem liczne wątpliwości, co do sposobu obliczania
przysługującego stypendium.
24)
W art. 59 ustawy uchylono ust. 3. Zmiana wynika z różnych zasad udzielania
pomocy publicznej w ramach prac interwencyjnych i w ramach doposażenia lub
wyposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego,

co powoduje de facto brak możliwości stworzenia umowy, która obejmowałaby
zarówno refundację wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne w ramach
prac interwencyjnych i jednocześnie refundację kosztów wyposażenia lub
doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego.
25) Dodanie w ustawie art. 66a1 jest spowodowane koniecznością jednolitego ustalenia
zasad, na których udzielana jest pomoc publiczna w sytuacji działań składających się
na program specjalny. Ponieważ przyjęto,
że pomoc publiczna

w ramach programu specjalnego jest udzielana na zasadach pomocy de minimis,
to również pomoc udzielana w związku z pracami interwencyjnymi, robotami
publicznymi, refundacją kosztów składek na ubezpieczenia społeczne za
skierowanego bezrobotnego, o ile działania te znajdują się w ramach programu
specjalnego, powinna być udzielana na zasadach pomocy de minimis,

a nie na zasadach pomocy na rekrutację pracowników w szczególnie niekorzystnej
sytuacji na rynku pracy (jak to ma miejsce, gdy ww. instrumenty nie stanowią
elementu programu specjalnego).

10

 
26) W art. 71 ustawy:
– w ust. 1 pkt 2 w lit. a zlikwidowano błąd polegający na braku spójności
z art. 104a ustawy. Proponowana zmiana usunie wątpliwości, czy w przypadku
korzystania przez pracodawcę ze zwolnienia z opłacania składek na Fundusz
Pracy za pracowników powracających z urlopu macierzyńskiego albo
wychowawczego, okres pracy tych pracowników może być zaliczony do okresu
uprawniającego do nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych,
– uchylono ust. 7, co ma związek ze zmianą przepisów Unii Europejskiej
o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, tj. zastąpieniem
rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie
stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych,
osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin
przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 149 z 05.07.1971, str. 2,
z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 1, str. 35) oraz
rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie
wykonywania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania
systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób
prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin
przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 74 z 27.03.1972, str. 1,
z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 1, str. 83) –
odpowiednio – rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów
zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 166 z 30.04.2004, str. 1, z późn.
zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 5, str. 72) oraz
rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia
16 września 2009 r. dotyczącym wykonywania rozporządzenia (WE)
nr
883/2004 w
sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego
(Dz. Urz. UE L 284 z 30.10.2009, str. 1).
Zgodnie z art. 67 rozporządzenia nr 1408/71, tzw. zasadą sumowania okresów są
objęte wyłącznie okresy ubezpieczenia i zatrudnienia spełnione jako pracownik
najemny. W myśl art. 61 rozporządzenia nr 883/2004, tzw. zasada sumowania
okresów obejmuje, poza okresami ubezpieczenia i zatrudnienia, również okresy
11

 
prowadzenia działalności na własny rachunek. W związku z powyższym obecna
treść art. 71 ust. 7 ustawy jest nieadekwatna do obowiązujących od dnia 1 maja
2010 r. przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Co więcej,
norma prawna wyrażona w art. 71 ust. 7 ustawy jest również wyrażona wprost w art.
61 rozporządzenia nr 883/2004. Biorąc pod uwagę, że zgodnie z art. 288 Traktatu
o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE C 115 z 09.05.2008, str. 47) –
dawny art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, rozporządzenie
wydane przez instytucje Unii Europejskiej ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest
bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich, utrzymywanie
w ustawie przepisu art. 71 ust. 7 jest zbędne.
27) Zmiana w art. 72 ust. 7 ustawy ma na celu zapewnienie zgodności brzmienia tego
przepisu z obowiązującym stanem prawnym, gdyż w wyniku ostatniej nowelizacji
ustawy dodatki szkoleniowe stały się stypendiami.
28) Zmiany w art. 73a ustawy doprecyzowują, że świadczenie z tytułu wykonywania
prac społecznie użytecznych oraz zasady ich finansowania dotyczą nie tylko
bezrobotnych, ale również osób skierowanych do tych prac, które są uczestnikami
kontraktów socjalnych, indywidualnych programów usamodzielnienia, lokalnych
programów pomocy społecznej i
indywidualnych programów zatrudnienia
socjalnego.
29)

Zmiana w art. 74 ustawy ma na celu dostosowanie tego przepisu do
zaproponowanego w projekcie brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy.
30) W art. 75 ustawy:
– w ust. 1 oraz w ust. 2 została wykluczona możliwość uzyskania zasiłku dla
bezrobotnych w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.
Zmiana ta jest konsekwencją zmiany w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy, na mocy
której w okresie zgłoszonego zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej można uzyskać status bezrobotnego. Ponieważ zawieszenie
wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek zainteresowanego,
jest uzasadnione analogiczne traktowanie tej sytuacji z rozwiązaniem stosunku
pracy z własnej inicjatywy lub na mocy porozumienia stron przez pracownika.
Należy zauważyć, że pracownicy w sytuacji rozwiązania stosunku pracy za
12

 
wypowiedzeniem lub na mocy porozumienia stron mogą uzyskać zasiłek dla
bezrobotnych po upływie 90 dni od dnia rejestracji,
– w ust. 3 doprecyzowano przepis w taki sposób, aby bezrobotny mógł zgłosić
jednorazowo 10 dni braku gotowości do podjęcia pracy. W dotychczasowym
stanie prawnym można jednorazowo zgłosić 9 dni (cały limit to 10 dni w roku
kalendarzowym),
– zmiana w ust. 4 oraz uchylenie ust. 5 wynikają ze zmiany unijnych przepisów
o
koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w zakresie zasad

tzw. transferowanego zasiłku dla bezrobotnych i wprowadzenia bezpośredniej
wypłaty zasiłku przez instytucję państwa właściwego,
– zmiana w ust. 6 – zmiana porządkująca. Z uwagi na to, że urząd pracy
w sytuacji, gdy bezrobotny nie złoży oświadczenia o przychodach
w przewidzianym terminie, nie posiądzie wiedzy iż osiągnął on przychód, zapis
wskazujący, że zasiłek przysługuje od dnia złożenia oświadczenia jest przepisem
martwym.
31)

Zmiana w art. 79 ust. 1 ustawy, polegająca na wykreśleniu stypendium

z art. 55 ust. 1 ustawy ma charakter porządkowy. Ponieważ od stypendium z art. 55
ustawy nie są odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne, okres ten nie jest
okresem składkowym.
32) W art. 80 ust. 2 ustawy zmieniono sformułowanie „zamknięty ośrodek odwykowy”
na „zakład lecznictwa odwykowego”. Jest to zmiana porządkująca, gdyż
pojęcie „ośrodka odwykowego” nie występuje w polskim systemie prawnym.
33) Zmiany w art. 88i ust. 1 pkt 5 ustawy wynikają z brzmienia przepisów ustawy z dnia
1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników
i przedsiębiorców. Wprowadzenie tej zmiany umożliwi pracodawcom znajdującym
się w przejściowych trudnościach finansowych, zatrudniającym cudzoziemców,
wprowadzenie obniżonego wymiaru czasu pracy skutkującego obniżeniem
wynagrodzenia – bez konieczności składania wniosku do wojewody o zmianę
decyzji w sprawie zezwolenia na pracę. Obecnie zgodnie z art. 88k pkt 1 ustawy
wojewoda uchyla zezwolenie na pracę, w przypadku gdy m.in. uległy zmianie
okoliczności będące podstawą wydania zezwolenia na pracę.
13

 
34) Zmiany w art. 92 ust. 2 pkt 2, art. 94 ust. 2 pkt 2, art. 96 ust. 2 pkt 2, art. 97 ust. 2 pkt
2, art. 98 ust. 2 pkt 2 oraz art. 99a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 2 ustawy mają na celu
ujednolicenie terminologii w odniesieniu do warunku niekaralności pracowników,
o których mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, zatrudnionych w publicznych służbach zatrudnienia.
Zgodnie z proponowanymi zmianami pośrednikiem pracy, doradcą zawodowym,
specjalistą do spraw rozwoju zawodowego, specjalistą do spraw programów, liderem
klubu pracy, doradcą EURES oraz asystentem EURES będzie mogła zostać osoba,
m.in. nieskazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe.
35) W art. 106 w ust. 1 w dodanym pkt 4a ustawy wprowadzony został nowy rodzaj
przychodów Funduszu Pracy w postaci odsetek od środków Funduszu Pracy
pozostających na wyodrębnionych rachunkach bankowych utworzonych dla nowych
tytułów wydatków wprowadzonych ustawą z dnia 19 grudnia 2008 r. o zmianie
ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych
innych ustaw. Będą to między innymi odsetki od środków Funduszu Pracy
pozostających na wyodrębnionych rachunkach bankowych jednostek, z którymi
dysponent Funduszu Pracy podpisał umowy w przedmiocie przekazania środków
Funduszu Pracy na realizację zadań określonych ustawą.
36) W art. 106a ustawy w ust. 2 pkt 2 i 3 zmieniono zwrot „Wspólnota Europejska” na
„Unia Europejska”, co jest konsekwencją wejścia w życie z dniem

1 grudnia 2009 r. Traktatu z Lizbony, który m.in. określa, że następcą prawnym
Wspólnoty Europejskiej jest Unia Europejska. Ponadto w art. 106a ustawy dodano
ust. 4, który uzupełnia elementy, jakie powinny znaleźć się w porozumieniach,
zawieranych między ministrem właściwym do spraw pracy a samorządami
województw lub powiatów, które to porozumienia stanowią podstawę do
zapewnienia finansowania z Funduszu Pracy części działań publicznych służb
zatrudnienia związanych z udziałem w sieci EURES. Dotychczasowy przepis art. 106a
regulował jedynie rodzaj działań i wydatków na ich realizację. Konieczność
uzupełnienia przepisu art. 106a o dodatkowe elementy niezbędne do ujęcia
w porozumieniach z samorządami wynika z potrzeby wskazania faktu, że tryb
i zasady udzielania i rozliczania środków Funduszu Pracy przeznaczonych na
14