Poselski projekt ustawy o szczególnych uprawnieniach pracowników zakładów opieki zdrowotnej

przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia
pracownicze.
3. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy, do okresu
pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych okresów.
4.
Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej,
jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył
prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy niż w
dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad
obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem pracownika na rentę z tytułu
niezdolności do pracy lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody
jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.

Art. 20.
1.
Pracownikowi, o którym mowa w art. 17, spełniającemu warunki
uprawniające do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, którego stosunek pracy
ustał w związku z przejściem na emeryturę lub rentę, przysługuje jednorazowa odprawa
pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeśli był zatrudniony krócej niż 15 lat;
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeśli był zatrudniony co najmniej 15 lat;
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeśli był zatrudniony co najmniej 20 lat.
2. Odprawę pieniężną oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu
ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
3. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad
obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę.

9
4. Pracownik, który otrzymał odprawę, o której mowa w ust. 1, nie może ponownie
nabyć do niej prawa.

Art. 21. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, warunki wynagradzania pracowników, o
których mowa w art. 17, w tym stawki wynagrodzenia zasadniczego i tabele zaszeregowania
pracowników oraz warunki przyznawania i wysokość dodatków, kierując się kwalifikacjami
tych pracowników oraz zakresem świadczeń zdrowotnych udzielanych przez te zakłady.

Art. 22. Przepisy art. 17 - 21 nie naruszają przepisów ustawy oraz przepisów odrębnych
dotyczących przyznawania dodatków, nagród i premii określonych tymi przepisami.

Rozdział 5
Kontrola
Art. 23. 1. Kontrolę wykonywania obowiązku, o którym mowa w art. 12, przeprowadza:
1) podmiot, który utworzył samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej;
2) Państwowa Inspekcja Pracy na zasadach określonych w ustawie z dnia 13 kwietnia
2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. Nr 89, poz. 589).
2. W przypadku naruszenia przez kierownika samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej wykonywania obowiązku, o którym mowa w art. 12:
1) podmiot, który utworzył zakład, może rozwiązać bez wypowiedzenia umowę o
pracę lub odwołać tego kierownika,
2) Państwowa Inspekcja Pracy wydaje, na zasadach określonych w ustawie z dnia 13
kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy, nakaz usunięcia stwierdzonych
uchybień w ustalonym w nakazie terminie.

Rozdział 6
Przepis karny

Art. 24. 1. Kierownik samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, który
wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 12, nie przekazuje środków na wzrost
wynagrodzeń w sposób określony w tym przepisie, podlega karze grzywny.

10
2. Wykroczenie, o którym mowa w ust. 1, jest ścigane przez Państwową Inspekcję Pracy,
której w postępowaniu toczącym się w tej sprawie przysługują uprawnienia oskarżyciela
publicznego.


Rozdział 7
Przepis końcowy

Art. 25. Ustawa wchodzi w życie z dniem określonym w ustawie z dnia …. 2008 r. -
Przepisy wprowadzające ustawy z zakresu ochrony zdrowia.



11
Uzasadnienie

Przedkładany projekt ustawy o szczególnych uprawnieniach pracowników zakładów
opieki zdrowotnej stanowi część pakietu zmian legislacyjnych, które zastąpić mają obecnie
obowiązującą ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z
2007 r. Nr 14, poz. 89). Ze względu na konieczność dokonania znaczących zmian w zakresie
organizacji i funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej, zasadne i celowe jest
przygotowanie nowej ustawy, a nie jej kolejnej nowelizacji. Przemawiają za tym również
istotne zmiany zachodzące w całym systemie ochrony zdrowia, w jakim działają zakłady
opieki zdrowotnej i inne podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych. Jednocześnie,
z uwagi na bardzo obszerny i różnorodny zakres zagadnień zawartych obecnie w ustawie
o zakładach opieki zdrowotnej uznano za zasadne podzielenie ich i uregulowanie

w odrębnych aktach prawnych. Pozostałe ustawy tworzące ww. pakiet to:
- ustawa o zakładach opieki zdrowotnej;
- o prawach ochronie indywidualnych i zbiorowych praw pacjenta oraz o Rzeczniku Praw
Pacjenta;
- ustawa o akredytacji w ochronie zdrowia;
- ustawa o konsultantach krajowych i wojewódzkich w ochronie zdrowia;
- Przepisy wprowadzające ustawy z zakresu ochrony zdrowia.

Rozwiązania proponowane w przedkładanym projekcie ustawy o szczególnych
uprawnieniach pracowników zakładów opieki zdrowotnej oparte są w dużej mierze na
obecnie obowiązujących przepisach ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (przy założeniu
uchwalenia przez Sejm nowelizacji dot. dyżuru medycznego). Projekt określa katalog
uprawnień przysługujących pracownikom zakładów opieki zdrowotnej, regulujących ich
stosunek pracy w sposób odmienny niż ogólne przepisy Kodeksu pracy. W zakresie
nieuregulowanym przepisami projektowanej ustawy do stosunku pracy pracowników
zakładów opieki zdrowotnej zastosowanie znajdą przepisy Kodeksu pracy (stosownie do
postanowień art. 5 Kodeksu pracy).
Projekt zawiera regulacje normujące czas pracy pracowników zakładów opieki
zdrowotnej, uprawnienia do świadczeń pieniężnych pracowników samodzielnych publicznych
zakładów opieki zdrowotnej oraz uprawnienia pracowników zatrudnionych w publicznych
zakładach opieki zdrowotnej działających w formie jednostek budżetowych lub utworzonych

12
przez właściwego ministra lub centralny organ administracji rządowej, wojewodę, jednostkę
samorządu terytorialnego w celu udzielania świadczeń zdrowotnych swoim pracownikom.
Uregulowania dotyczące czasu pracy zawarte w projekcie ustawy dotyczą wszystkich
zakładów opieki zdrowotnej niezależnie od podmiotu, który utworzył zakład i formy
prowadzenia zakładu.
Niniejszy projekt w części dotyczącej czasu pracy określa maksymalne dobowe
i tygodniowe normy czasu pracy pracowników zakładów opieki zdrowotnej, maksymalną
długość okresów rozliczeniowych oraz minimalne okresy dobowego i tygodniowego
odpoczynku. Ponadto projekt określa wysokość dodatku do wynagrodzenia za pracę w nocy,
w niedziele, święta i w dni wolne od pracy wynikające z przeciętnie pięciodniowego tygodnia
pracy oraz dodatku za pracę w zespołach wyjazdowych pogotowia ratunkowego. Projekt
reguluje również zasady pełnienia dyżuru medycznego oraz pozostawania w gotowości do
udzielania świadczeń zdrowotnych poza zakładem opieki zdrowotnej.
W związku z wydaniem przez Instytut Medycyny Pracy im. Prof. J. Nofera opinii
wskazującej na brak uzasadnienia dla utrzymywania skróconych norm czasu pracy dla
pracowników zakładów opieki zdrowotnej projekt zawiera propozycję wydłużenia czasu
pracy osób zatrudnionych w zakładach opieki zdrowotnej z 5 godzin na dobę do 7 godzin 35
minut na dobę w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.
W opinii Instytutu Medycyny Pracy wskazano w szczególności, że prowadzone przez Instytut
badania pozwalają stwierdzić, że:
− na stanowiskach pracy gdzie występuje promieniowanie jonizujące dawki
promieniowania na które narażeni są pracownicy zoz-ów są na bardzo niskim
poziomie (w ponad 98 % przypadków nie przekracza 1/50 limitu dawki rocznej),
− na stanowiskach pracy gdzie występuje narażenie na czynniki chemiczne, które
używane są w pracowniach patomorfologii, histopatologii, cytologii, cytodiagnostyki,
medycyny sądowej oraz w prosektoriach nie ma ryzyka wystąpienia negatywnych
skutków zdrowotnych w postaci ostrych i przewlekłych zatruć zawodowych wśród
narażonych pracowników; ilości środków chemicznych używanych w poszczególnych
pracowniach są niewielkie w porównaniu z używanymi w warunkach przemysłowych
i nie przekraczają wartości dopuszczonych rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki
Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń
i natężeń czynników szkodliwych dla Zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 217,
poz. 1833, z późn. zm.)

13