Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw

Projekt


ROZPORZ DZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia ....................
w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.

Na podstawie art. 174 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji (Dz.U. 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.1) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:
1) ruchomości, na które rozciąga się stosowanie, w całości lub w części, przepisów działu II
rozdziału 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji, zwanej dalej "ustawą", w zakresie ich przechowywania, oszacowania i
sprzedaży,
2) przypadki, w których może nastąpić nieodpłatne przekazanie ruchomości, o których
mowa w pkt 1, lub ich zniszczenie,
3) sposób rozliczania wydatków związanych z przechowywaniem lub sprzedażą ruchomości
niestanowiących własności Skarbu Państwa.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "likwidacji ruchomości", rozumie się przez to
czynności związane ze sprzedażą, nieodpłatnym przekazaniem lub zniszczeniem ruchomości.
§ 3. Przepisy działu II rozdziału 6 ustawy dotyczące przechowywania, oszacowania i
sprzedaży ruchomości stosuje się do ruchomości:
1) które stały się własnością Skarbu Państwa albo powiatu na podstawie:
a) prawomocnego orzeczenia przepadku przedmiotów, wydanego w postępowaniu
karnym, w
postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia
skarbowe, w postępowaniu administracyjnym, w postępowaniu cywilnym oraz w
postępowaniu w sprawach o wykroczenia,
b) przepisów o rzeczach znalezionych oraz o likwidacji niepodjętych depozytów i
nieodebranych rzeczy,
c) darowizny, zrzeczenia się, dziedziczenia ustawowego oraz objęcia w posiadanie rzeczy
niczyjej,
d) prawomocnego orzeczenia kary konfiskaty mienia,
e) przepisów o majątkach opuszczonych i poniemieckich,
2) niestanowiących własności Skarbu Państwa, jeżeli podlegają likwidacji na podstawie:
a) przepisów prawa karnego lub celnego,
b) przepisów o rzeczach znalezionych oraz o likwidacji niepodjętych depozytów i
nieodebranych rzeczy,

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 172, poz. 1438,
z 2006 r., Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 157, poz. 1119, Nr 133, poz. 935, Nr 187, poz. 1381, z 2007 r. Nr 89,
poz. 589, Nr 115, poz. 794, Nr 176, poz. 1243, Nr 192, poz. 1378, z 2008 r. Nr 209, poz. 1318 oraz z 2009 r.
Nr 3, poz. 11, Nr 39, poz. 308, Nr 157, poz. 1241 i Nr 201, poz. 1540.
z wyjątkiem:
- rzeczy znalezionych w budynkach publicznych oraz w środkach transportu
publicznego,
- przedmiotów
stanowiących sprzęt i ekwipunek wojskowy oraz sprzęt i ekwipunek
policyjny,
- przedmiotów, których posiadanie wymaga zezwolenia organów administracji
publicznej,
- ryb i sprzętu rybackiego, podlegających zatrzymaniu na podstawie przepisów
o rybołówstwie morskim,
- mienia wydobytego z morza,
- wykopalisk i znalezisk archeologicznych w rozumieniu przepisów o ochronie dóbr
kultury.
§ 4. 1. Przepisy działu II rozdziału 6 ustawy dotyczące organu egzekucyjnego stosuje się
odpowiednio do:
1) dyrektorów izb celnych, wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw finansów
publicznych, w zakresie przechowywania i likwidacji ruchomości, które:
a) zostały przejęte na własność Skarbu Państwa na podstawie rozstrzygnięć wydanych
w postępowaniu w sprawach celnych lub w sprawach o przestępstwa skarbowe i
wykroczenia skarbowe albo w postępowaniu dotyczącym likwidacji niepodjętych
depozytów i nieodebranych rzeczy, a znajdujących się w dyspozycji organów celnych,
b) zostały przejęte na własność Skarbu Państwa w drodze nieodpłatnego przekazania lub
zrzeczenia się, w przypadkach przewidzianych w przepisach prawa celnego,
c) znajdują się w dyspozycji organów celnych i podlegają likwidacji na podstawie
przepisów o postępowaniu karnym i prawa karnego wykonawczego, prawa karnego
skarbowego, prawa celnego, przepisów o rzeczach znalezionych oraz przepisów o
likwidacji niepodjętych depozytów i nieodebranych rzeczy,
2) starostów:
a) w zakresie przechowywania rzeczy znalezionych
b) w zakresie likwidacji ruchomości, które zostały przejęte na rzecz powiatu na
podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym
3) naczelników urzędów skarbowych - w odniesieniu do przechowywania oraz likwidacji
ruchomości innych niż określone w pkt 1 i 2
- zwanych dalej "organem likwidacyjnym".
2. Przepisy działu II rozdziału 6 ustawy dotyczące poborcy skarbowego stosuje się
odpowiednio do pracownika urzędu organu likwidacyjnego, upoważnionego do likwidacji
ruchomości.
3. O ile dalsze przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, przepisy działu
II rozdziału 6 ustawy dotyczące zobowiązanego stosuje się do właściciela ruchomości
niestanowiącej własności Skarbu Państwa lub ostatniego właściciela ruchomości przed
przejęciem jej na własność Skarbu Państwa.
§ 5. 1. Do oszacowania wartości ruchomości podlegających sprzedaży stosuje się
przepisy art. 99 § 1, 3 i 4 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do ruchomości, których wartość
została oszacowana przez organ likwidacyjny lub biegłego wezwanego przez ten organ przed
przejęciem ruchomości na własność Skarbu Państwa albo powiatu, jeżeli od daty tego
oszacowania nie upłynął rok, a z innych okoliczności nie wynika, aby w tym okresie ich
wartość mogła ulec zmianie.

2
§ 6. 1. Do przechowywania ruchomości stosuje się odpowiednio przepisy art. 100-103
ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepis art. 100 § 1 ustawy, w części dotyczącej pozostawienia ruchomości pod
dozorem zobowiązanego lub jego dorosłego domownika albo innej osoby, stosuje się w
szczególnie uzasadnionych przypadkach.
§ 7. 1. Do sprzedaży ruchomości stosuje się przepisy art. 104 i 105 oraz art. 105a § 1-3, 5
i 6, a także art. 105b-108 ustawy oraz przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie
art. 109 § 1 i 2 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Nie stosuje się przepisu art. 107 § 2a ustawy w części dotyczącej wierzyciela i
zobowiązanego oraz przepisu art. 107a § 1 ustawy w części dotyczącej wyrażania zgody na
przetarg ofert.
3. Do sprzedaży: Straży Granicznej, Policji, Urzędowi Ochrony Państwa, Siłom
Zbrojnym Rzeczypospolitej Polskiej, jednostkom organizacyjnym Służby Celnej i Inspekcji
Celnej ruchomości będących pojazdami samochodowymi i podlegających likwidacji w
przypadkach, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) i ust. 2 lit. b, stosuje się
odpowiednio art. 105 § 3 ustawy.
§ 8. 1. Ruchomości stanowiące dobra kultury w rozumieniu przepisów o ochronie dóbr
kultury przekazuje się nieodpłatnie państwowym instytucjom kultury.
2. Do wydania opinii, czy ruchomość stanowi dobro kultury, oraz do wskazania
państwowej instytucji kultury, której ruchomość może być przekazana, jest właściwy
wojewódzki konserwator zabytków, a w przypadku materiałów bibliotecznych - dyrektor
Biblioteki Narodowej w Warszawie.
§ 9. 1. Ruchomości nienadające się do obrotu handlowego, a przedstawiające wartość
użytkową, mogą być przekazane nieodpłatnie zakładom opieki zdrowotnej, jednostkom
organizacyjnym pomocy społecznej, szkołom i placówkom oświatowym, instytucjom kultury,
organizacjom charytatywnym, organom administracji publicznej oraz szkołom wyższym,
jednostkom badawczo-rozwojowym lub innym jednostkom organizacyjnym prowadzącym
badania naukowe lub prace rozwojowe, jeżeli mogą być przez te podmioty wykorzystane przy
realizacji ich zadań statutowych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przekazanie ruchomości, które naruszałoby prawo autorskie lub prawo pokrewne albo
prawo własności przemysłowej, może dojść do skutku, jeżeli właściciel prawa wyrazi na to
zgodę lub gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1, zobowiąże się do usunięcia z niej znamion
naruszonego prawa, o ile jest to możliwe.
3. Ruchomości nadające się do obrotu handlowego inne niż określone w art. 105 § 2 i 4
oraz art. 109 § 1 pkt 2 ustawy mogą być w przypadku klęski żywiołowej, w rozumieniu
przepisów o stanie klęski żywiołowej, przekazane nieodpłatnie podmiotom, o których mowa
w ust. 1, jeżeli przekazanie tych ruchomości przyczyni się do złagodzenia bezpośrednich
skutków takiej klęski.
4. Ruchomości, których dopuszczenie do obrotu handlowego wymaga uzyskania
certyfikatu zgodności, mogą być przekazane nieodpłatnie podmiotom wykonującym badania
laboratoryjne, jeżeli koszt uzyskania certyfikatu zgodności przekraczałby spodziewane
wpływy ze sprzedaży tych ruchomości, a ruchomości mogą być wykorzystane do celów
badawczych.
§ 10. 1. Przepisy § 9 ust. 1, 3 i 4 mają zastosowanie wyłącznie do ruchomości, które
stanowią własność Skarbu Państwa.
2. Nieodpłatne przekazanie ruchomości, o których mowa w § 9 ust. 1, 3 i 4, następuje za
zgodą dyrektora właściwej miejscowo izby skarbowej.

3
3.
Zgoda, o której mowa w ust. 2, może być udzielana każdorazowo albo na
przekazywanie ruchomości w określonym czasie lub w zakresie określonych rodzajów
ruchomości.
4. Nieodpłatne przekazanie następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, w
którym podaje się wartość szacunkową przekazywanych ruchomości, określoną w sposób
wskazany w § 5.
§ 11. 1. Ruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa albo powiatu, których
likwidacja, w sposób określony w § 7 lub 8 oraz ruchomości stanowiące własność Skarbu
Państwa, których likwidacja, w sposób określony w § 9, nie doszła do skutku, mogą być
zniszczone.
2. Zakwalifikowanie ruchomości do zniszczenia następuje przez komisję powołaną przez
organ likwidacyjny. Zniszczenia dokonuje się komisyjnie. Z czynności zniszczenia sporządza
się protokół.
§ 12. 1. Wydatki
związane z przechowywaniem lub sprzedażą ruchomości
niestanowiących własności Skarbu Państwa pokrywa się z kwot uzyskanych ze sprzedaży
tych ruchomości.
2. Wydatki, o których mowa w ust. 1, w części przekraczającej kwotę uzyskaną ze
sprzedaży, pokrywa się z budżetu państwa.
3. rodki pieniężne z tytułu nadwyżki kwoty uzyskanej ze sprzedaży ruchomości, o
której mowa w ust. 1, nad wydatkami związanymi z jej przechowywaniem lub sprzedażą
przechowuje się na rachunku depozytowym organu likwidacyjnego do czasu rozstrzygnięcia
sprawy własności ruchomości.
§ 13. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie
rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji
(Dz.U. Nr 50, poz. 49).
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ……….. r.



Prezes
Rady
Ministrów

4


UZASADNIENIE


Niniejszy
projekt
rozporządzenia ma na celu dostosowanie go do nowego brzmienia
upoważnienia zawartego w art. 174 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.).
Dotychczasowe brzmienie art. 174 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji było następujące: „Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia,
rozciągnąć stosowanie w całości lub w części przepisów działu II rozdziału 6 w zakresie
przechowywania, oszacowania i sprzedaży zajętych ruchomości na określone ruchomości,
które stały się własnością Skarbu Państwa na podstawie przepisów o likwidacji mienia,
o przepadku mienia, z tytułu spadków lub z innych tytułów albo gdy Skarb Państwa na
podstawie szczególnych przepisów jest upoważniony do sprzedaży cudzej ruchomości.
Rozporządzenie to w szczególności określi przypadki, w których może nastąpić nieodpłatne
przekazanie ruchomości lub ich niszczenie, a także sposób rozliczania wydatków związanych
z przechowywaniem lub sprzedażą ruchomości niestanowiących własności Skarbu Państwa”.
W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie
niektórych innych ustaw, w art. 3 zaproponowano następujące brzmienie: „Rada Ministrów
może, w drodze rozporządzenia, rozciągnąć stosowanie w całości lub w części przepisów
działu II rozdziału 6 w zakresie przechowywania, oszacowania i sprzedaży zajętych
ruchomości na określone ruchomości, które stały się własnością Skarbu Państwa albo powiatu
na podstawie przepisów o likwidacji mienia, o przepadku mienia, z tytułu spadków lub
z innych tytułów albo gdy Skarb Państwa na podstawie szczególnych przepisów jest
upoważniony do sprzedaży cudzej ruchomości. Rozporządzenie to w szczególności określi
przypadki, w których może nastąpić nieodpłatne przekazanie ruchomości przez Skarb
Państwa albo powiat lub ich niszczenie, a także sposób rozliczania wydatków związanych
z przechowywaniem lub sprzedażą ruchomości niestanowiących własności Skarbu Państwa”.
Zmiana delegacji ustawowej ogranicza się bowiem do konieczności rozciągnięcia
przepisów działu II rozdziału 6 w zakresie przechowywania, oszacowania i sprzedaży
zajętych ruchomości również na powiat, który na mocy nowych uregulowań zawartych w art.
130a ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie niektórych innych
ustaw stał się jednostką właściwą do wykonywania zadań związanych z oszacowaniem,
sprzedażą lub zniszczeniem likwidacją pojazdów. Dotychczas powyższe kompetencje były

5