Rządowy projekt ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej

również ustanowienie organów wiodących odpowiedzialnych za koordynację działań w
zakresie budowy elementów infrastruktury związanej z poszczególnymi tematami danych
przestrzennych.
Jako organ odpowiedzialny za tworzenie, utrzymywanie i rozwijanie całej infrastruktury
informacji przestrzennej w Polsce wskazany jest minister właściwy do spraw administracji
publicznej, który część przypisanych mu zadań wykonywać będzie przy pomocy Głównego
Geodety Kraju.
Dane przestrzenne, o których mówi projekt ustawy (art. 4 ust. 1), odnoszą się do
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są dostępne w formie elektronicznej, są utrzymywane
przez organ publiczny oraz należą do jednego z tematów wymienionych w załączniku do
niniejszego projektu ustawy.
Należy podkreślić, iż projekt ustawy nie nakłada obowiązku gromadzenia nowych danych
przestrzennych (pkt 13 preambuły dyrektywy INSPIRE), pozostawiając te kwestie innym
aktom prawnym.
W projekcie zostały zawarte także przepisy regulujące zasady interaktywnego dostępu do
danych przestrzennych w postaci tzw. usług danych przestrzennych, z zachowaniem
wszelkich praw własności intelektualnej organów publicznych, gwarantowanych przez ustawę
z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153,
poz. 1503, z późn. zm.), ustawę z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. Nr
128, poz. 1402, z późn. zm.), ustawę z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji oraz zasad
ochrony danych zgodnie z prawodawstwem unijnym i polskim.
Z uwagi na podstawowe znaczenie projektowanej ustawy dla całości zagadnień
związanych z korzystaniem z rozwiązań informatycznych w zakresie udostępniania
informacji przestrzennej przez organy władzy publicznej, w projekcie wprowadzono przepisy
ujednolicające i standaryzujące terminologię z zakresu informacji przestrzennej. Po raz
pierwszy podjęto próbę zdefiniowania w ustawie następujących pojęć: dane przestrzenne,
informacja przestrzenna, temat danych przestrzennych, obiekt przestrzenny, usługa danych
przestrzennych, metadane, infrastruktura informacji przestrzennej, geoportal infrastruktury.
Terminy te są powszechnie używane w wielu przepisach niższej rangi oraz instrukcjach
i wytycznych technicznych, nie zawsze jednak w sposób ujednolicony.

3
Projektowana ustawa stanowi również kolejny krok w kierunku realizacji przyjętego
przez Sejm i Rząd planu działania w zakresie rozwoju społeczeństwa informacyjnego
w Polsce.
Projekt ustawy nowelizuje ustawy:
z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne,
– z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze,
– z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej,
– z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska,
– z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,
– z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
dostosowując je do wymogów dyrektywy INSPIRE.
3. Opis obecnych ram prawnych i uzasadnienie dla zmian
Obecnie w polskim porządku prawnym brak jest aktu prawnego, który kompleksowo
regulowałby zasady budowy i funkcjonowania infrastruktury informacji przestrzennej
w Polsce, aczkolwiek obowiązek gromadzenia, aktualizacji i udostępniania informacji
i danych odniesionych do powierzchni Ziemi dotyczy wielu organów publicznych i jest
wymieniany w wielu aktach prawnych. Co więcej, w tych przepisach nie używa się typowych
określeń dla danych odniesionych do powierzchni Ziemi, takich jak: dane przestrzenne, dane
geograficzne, dane o terenie, czy geodane, wobec czego wiele organów publicznych nie do
końca jest świadomych faktu gromadzenia i udostępniania danych przestrzennych. Istniejące
przepisy prawne w niedostateczny sposób określają również zasady współdziałania organów
administracji publicznej w tworzeniu infrastruktury informacji przestrzennej oraz wspólnym
korzystaniu z prowadzonych przez te administracje zbiorów danych.
Projekt ustawy uzupełnia tę lukę w polskim systemie prawnym.
Zapisy art. 6 oraz art. 20 ust. 1 i 2 projektu ustawy, w ocenie projektodawców, w sposób
wystarczający i dostateczny rozstrzygają o obowiązkach organów wiodących w zakresie
przyporządkowanych im tematów danych przestrzennych.
4. Nowelizacja Prawa geodezyjnego i kartograficznego
Mając na względzie, że istotne znaczenie w procesie tworzenia infrastruktury informacji
przestrzennej mają zbiory danych georeferencyjnych, wchodzące w skład państwowego

4
zasobu geodezyjnego i kartograficznego, niezbędna jest nowelizacja ustawy z dnia 17 maja
1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz niektórych przepisów wykonawczych do tej
ustawy.
Nowelizacja Prawa geodezyjnego i kartograficznego obejmuje art. 2, 4, 5, 7a, 7b, 7c, 7d, 9,
19, 24, 24b, 26, 40, 47a oraz 47b i ma w szczególności na celu dostosowanie przepisów tej
ustawy do potrzeb związanych z tworzeniem w Polsce infrastruktury informacji przestrzennej
oraz uwarunkowań wynikających z wdrażania nowoczesnych technologii
teleinformatycznych.
Uzasadnienie proponowanych zmian w tej ustawie przedstawia się następująco:
1. W art. 2 nowelizowanego Prawa geodezyjnego i kartograficznego, w słowniczku dodano
definicję pojęcia „harmonizacja zbiorów danych”. Powyższa zmiana jest wynikiem
ustaleń z przedstawicielami Ministerstwa Obrony Narodowej, na konferencji
uzgodnieniowej.
2. Zakres tematyczny baz danych wymienionych w art. 4 nowelizowanego Prawa
geodezyjnego i kartograficznego obejmuje zbiory danych przestrzennych dotychczas
prowadzone przez Służbę Geodezyjną i Kartograficzną, z tym że część tych zbiorów
prowadzona była w postaci analogowej. Projekt ustawy przesądza o informatycznej
formie tych zbiorów oraz wprowadza obowiązek prowadzenia dla każdego ze zbiorów
metadanych.
3. Projekt nowelizowanej ustawy znosi niewykonany dotychczas obowiązek założenia
i prowadzenia dla obszaru całego kraju mapy zasadniczej. Wprowadza w to miejsce
obowiązek założenia i prowadzenia w systemie informatycznym dla terenów miast oraz
zwartych zabudowanych i przeznaczonych pod zabudowę obszarów wiejskich bazy
danych obiektów topograficznych o szczegółowości zapewniającej tworzenie
standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1:500 – 1:5000, zintegrowanej
z bazami danych: ewidencji gruntów i budynków, szczegółowych osnów geodezyjnych
oraz geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu. Mapa zasadnicza w świetle
proponowanych regulacji prawnych staje się standardowym opracowaniem
kartograficznym tworzonym na podstawie baz danych: szczegółowych osnów
geodezyjnych, ewidencji gruntów i budynków, geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia
terenu oraz ww. bazy danych obiektów topograficznych. Proponowana zmiana przepisów
jest uzasadniona zarówno ze względów ekonomicznych jak i merytorycznych.

5
4. Nowelizowane przepisy art. 5 Prawa geodezyjnego i kartograficznego tworzą warunki do
integracji infrastruktury teleinformatycznej oraz zbiorów danych państwowego zasobu
geodezyjnego i kartograficznego.
5. W nowelizowanym art. 7a Prawa geodezyjnego i kartograficznego rozszerzeniu

i dostosowaniu do nowelizowanych przepisów art. 4 Prawa geodezyjnego

i kartograficznego oraz projektu ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej, ulegają
zadania kompetencyjne Głównego Geodety Kraju. Na szczególną uwagę zasługują
kompetencje dotyczące realizacji zadań z
dziedziny geodezji i kartografii, a w
szczególności w zakresie: modernizacji ewidencji gruntów i budynków (katastru
nieruchomości), tworzenia baz danych topograficznych i ogólnogeograficznych wraz z
numerycznymi modelami terenu, zobrazowań lotniczych i
satelitarnych, w tym
ortofotomap. Tworzy się przez to warunki do skutecznego oddziaływania Głównego
Geodety Kraju na proces budowy, modernizacji i bieżącego utrzymania krajowego
systemu informacji przestrzennej jako podstawowego elementu krajowej infrastruktury
informacji przestrzennej wraz z referencyjnymi zasobami danych, które powinny być
wykorzystywane przez inne organy administracji publicznej do realizacji swoich zadań
statutowych (m.in. spisu powszechnego przez GUS, zadań dotyczących zarządzania
środowiskiem przez Ministra rodowiska, zarządzania kryzysowego i bezpieczeństwa
przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, planowania przestrzennego i
rozwoju przez Ministra Infrastruktury).
6. Z uwagi na referencyjny i interdyscyplinarny charakter rejestrów prowadzonych przez
służbę geodezyjną, a jednocześnie niezwykle istotny dla administracji zakres
realizowanych przez Służbę Geodezyjną i Kartograficzną zadań oraz dla poparcia zmian
wykazanych w pkt 5, w art. 7a wprowadzono stosowne zapisy dotyczące projektów
rządowych programów realizacji zadań z dziedziny geodezji i kartografii. Programy będą
służyły między innymi realizacji celów polityki rozwoju określonych w art. 2 oraz celów
strategicznych wyszczególnionych w średniookresowej strategii rozwoju kraju, o których
mowa w art. 9 ust. 2 oraz innych strategiach rozwoju wskazanych w art. 9 ust. 3 ustawy z
dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Programy rządowe
przygotowywane przez Głównego Geodetę Kraju mogą również dotyczyć zagadnień
nieujętych w dokumentach rządowych, o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006
r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, a są nadzwyczaj istotne dla realizacji zadań
rządowych. W tych przypadkach zostaną zastosowane instrumenty prawne i finansowe

6
określone w odrębnych przepisach. W szczególności w odniesieniu do strategii rozwoju
kraju planowane do przedłożenia Radzie Ministrów programy rządowe przyczynią się do
realizacji priorytetów: wzrost konkurencyjności i innowacyjności gospodarki, poprawa
stanu infrastruktury technicznej i społecznej, budowa zintegrowanej wspólnoty i jej
bezpieczeństwo, a także rozwój regionalny i podniesienie spójności terytorialnej między
innymi poprzez budowę sprawnej i nowoczesnej administracji oraz znaczącego wzrostu
udziału obywateli w procesach decyzyjnych administracji. Poza bezpośrednią realizacją
celów strategicznych wesprą pośrednio cele programów rządowych, zatwierdzonych bądź
planowanych, oraz zadania rządowe związane z planowaniem przestrzennym,
zarządzaniem kryzysowym, monitorowaniem i ochroną środowiska, wspólną polityką
rolną, rozwojem infrastruktury, w tym w szczególności transportu i budownictwa
mieszkaniowego, ratownictwo medyczne ze względu na podstawowy i referencyjny
charakter zarówno danych, jak i usług w dziedzinie geodezji i kartografii.
7. Nowym i ważnym zadaniem Głównego Geodety Kraju, w kontekście bardzo szybkich
zmian technologicznych, jakie obejmują geodezję i kartografię, jest tworzenie systemu
i programu szkoleń w tej dziedzinie oraz współdziałanie z ośrodkami naukowymi,
badawczo-rozwojowymi, organizacjami zawodowymi i firmami w realizacji tych szkoleń.
8. W miejsce państwowego rejestru granic i powierzchni jednostek podziału terytorialnego
państwa, prowadzonego dotychczas przez Głównego Geodetę Kraju i wojewódzkich
inspektorów nadzoru geodezyjnego i kartograficznego, projekt ustawy wprowadza
obowiązek prowadzenia przez Głównego Geodetę Kraju we współdziałaniu
z marszałkami województw oraz innymi właściwymi organami administracji publicznej,
państwowy rejestr granic i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych kraju,
zintegrowany z ewidencją gruntów i budynków oraz ewidencją miejscowości, ulic i
adresów, umożliwiający gromadzenie, aktualizowanie i udostępnianie danych
dotyczących:
1) granic państwa,
2) granic jednostek podziałów terytorialnych kraju, w tym w szczególności:
– zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,
– podziału kraju na potrzeby ewidencji gruntów i budynków,
– podziału kraju na potrzeby statystyki publicznej,

7