Rządowy projekt ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej

3) gleba, rozumiana jako gleby i podglebie charakteryzowane na podstawie głębokości,
tekstury, struktury i zawartości cząstek oraz materiału organicznego, kamienistości,
erozji, a w odpowiednich przypadkach na podstawie przeciętnego nachylenia oraz
przewidywanej zdolności zatrzymywania wody;
4) zagospodarowanie przestrzenne, rozumiane jako zagospodarowanie terenu, w jego
obecnym lub przyszłym wymiarze funkcjonalnym, lub przeznaczenie społeczno-
-gospodarcze terenu, w tym mieszkaniowe, przemysłowe, handlowe, rolnicze, leśne,
wypoczynkowe, wynikające z dokumentów planistycznych;
5) zdrowie i bezpieczeństwo ludności, rozumiane jako rozmieszczenie geograficzne
występowania patologii chorobowych, informacje dotyczące wpływu na zdrowie lub
dobre samopoczucie ludności związane bezpośrednio lub pośrednio z jakością
środowiska;
6) usługi użyteczności publicznej i służby państwowe, rozumiane jako instalacje
użyteczności publicznej, takie jak: kanalizacja, gospodarowanie odpadami, dostawa
energii i dostawa wody, administracyjne i społeczne służby państwowe lub
samorządowe, takie jak: obiekty administracji publicznej, obiekty obrony cywilnej
kraju, szkoły, szpitale;
7) urządzenia do monitorowania środowiska, rozumiane jako lokalizacja

i funkcjonowanie urządzeń do monitorowania środowiska i punktów pomiarowo-
-kontrolnych do obserwacji i pomiarów emisji, stanu zasobów środowiska i innych
parametrów ekosystemu w szczególności różnorodności biologicznej, warunków
ekologicznych wegetacji;
8) obiekty produkcyjne i przemysłowe, rozumiane jako zakłady przemysłowe oraz
urządzenia poboru wody, miejsca wydobycia i składowiska;
9) obiekty rolnicze oraz akwakultury, rozumiane jako urządzenia rolnicze oraz
urządzenia produkcyjne łącznie z systemami nawadniania, szklarniami i stajniami;
10) rozmieszczenie ludności (demografia), rozumiane jako geograficzne rozmieszczenie
ludności, łącznie z poziomami aktywności i charakterystyką ludności pogrupowanej
według siatki georeferencyjnej, regionu, jednostki administracyjnej lub innej jednostki
analitycznej;

3
11)
gospodarowanie obszarem, strefy ograniczone i regulacyjne oraz jednostki
sprawozdawcze, rozumiane jako obszary zarządzane, regulowane lub wykorzystywane
do celów sprawozdawczych na poziomie międzynarodowym, europejskim, krajowym,
regionalnym i lokalnym; obejmują również wysypiska śmieci, obszary o ograniczonym
dostępie wokół ujęć wody pitnej, strefy zagrożone przez azotany, uregulowane drogi
wodne na morzach lub wodach śródlądowych o dużej powierzchni, obszary
przeznaczone pod składowiska odpadów, strefy ograniczeń hałasu, obszary
wymagające zezwolenia na poszukiwania i wydobycie, obszary dorzeczy, odpowiednie
jednostki sprawozdawcze i obszary zarządzania strefą brzegową;
12) strefy zagrożenia naturalnego, rozumiane jako obszary zagrożone, charakteryzowane na
podstawie zagrożeń naturalnych, w tym zjawisk atmosferycznych, hydrologicznych,
sejsmicznych, wulkanicznych oraz pożarów, które ze względu na swoją lokalizację,
dotkliwość i częstotliwość mogą wywierać poważny wpływ na społeczeństwo, np.
powodzie, osunięcia ziemi i osiadanie gruntu, lawiny, pożary lasów, trzęsienia ziemi,
wybuchy wulkanów;
13) warunki atmosferyczne, rozumiane jako warunki fizyczne w atmosferze; obejmują dane
przestrzenne oparte na pomiarach, modelach lub na kombinacji tych dwóch elementów,
a także lokalizacje pomiarów;
14) warunki meteorologiczno-geograficzne, rozumiane jako warunki atmosferyczne i ich
pomiary z uwzględnieniem opadu atmosferycznego, temperatury, ewapotranspiracji,
prędkości i kierunku wiatru;
15) warunki oceanograficzno-geograficzne, rozumiane jako warunki fizyczne mórz
i oceanów, w szczególności: charakter dna, prądy, pływy, zasolenie, stany wody, stany
morza, wysokość fal;
16) obszary morskie, rozumiane jako obszary mórz i akwenów słonowodnych w podziale
na regiony i subregiony o wspólnych cechach ze względu na ich warunki fizyczne;
17)
regiony biogeograficzne, rozumiane jako obszary o stosunkowo jednorodnych
warunkach ekologicznych i o wspólnych cechach;
18) siedliska i obszary przyrodniczo jednorodne, rozumiane jako obszary geograficzne
odznaczające się szczególnymi warunkami przyrodniczymi, procesami, strukturą
i funkcjami, które fizycznie umożliwiają egzystencję żyjącym na nich organizmom;

4
obejmują obszary lądowe i wodne z wyróżniającymi się cechami geograficznymi,
abiotycznymi i biotycznymi, w całości naturalne lub półnaturalne;
19) rozmieszczenie gatunków, rozumiane jako geograficzne rozmieszczenie występowania
gatunków zwierząt i roślin pogrupowanych według siatki geograficznej, regionu,
jednostki administracyjnej lub innej jednostki analitycznej;
20) zasoby energetyczne, rozumiane jako zasoby energii, w tym węglowodory, energia
wodna, bioenergia, energia słoneczna, wiatrowa, łącznie z informacjami dotyczącymi
głębokości/wysokości i rozmiarów danych zasobów;
21) zasoby mineralne, rozumiane jako zasoby mineralne, w tym rudy metali, surowce
skalne i chemiczne, łącznie z informacjami dotyczącymi głębokości/wysokości
i rozmiarów danych zasobów.


5
U Z A S A D N I E N I E

1. Stan
istniejący
Rosnące potrzeby w zakresie dostępu do informacji przestrzennej i ich wykorzystania
w procesach decyzyjnych połączone z lawinowym przyrostem różnego rodzaju danych
odniesionych do zjawisk nad, na i pod powierzchnią ziemi oraz postęp technologiczny
sprawiły, że od kilku lat w Polsce jest szeroko dyskutowana problematyka budowy
infrastruktur informacji przestrzennej. Podstawowym celem tworzenia infrastruktur
informacji przestrzennej jest optymalizacja kosztów pozyskiwania danych przestrzennych
przez jednostki administracji publicznej oraz ułatwienie dostępu do informacji przestrzennej
gromadzonej przez administrację na różnych szczeblach organów publicznych i w różnych
sektorach gospodarczych wszystkim zainteresowanym podmiotom.
Istotą infrastruktury informacji przestrzennej jest interoperacyjność, czyli możliwość
łączenia zbiorów danych przestrzennych, gromadzonych przez różne podmioty, oraz
interakcji usług sieciowych związanych z tymi zbiorami oraz wspólne korzystanie przez
organy administracji ze zbiorów i usług danych przestrzennych. Osiągnięcie tych celów
wymaga ścisłego współdziałania organów administracji skierowanego na rozwiązywanie
aspektów organizacyjnych, technicznych i semantycznych.
Współdziałanie organizacyjne partnerów współtworzących infrastrukturę, a zatem
urzędów, instytucji, organizacji i firm, zainteresowanych korzystaniem z danych
przestrzennych i związanych z nimi usług, dotyczy w głównej mierze budowy wspólnych
elementów tej infrastruktury. Techniczne aspekty dotyczą wdrażania nowoczesnych
technologii, urządzeń i standardów technicznych w sposób zapewniający współdziałanie
różnych systemów teleinformatycznych. Rozwiązywanie aspektów semantycznych prowadzi
do ujednolicenia terminów i pojęć stosowanych w zakresie informacji przestrzennej w
różnych dziedzinach wiedzy, gospodarki, w różnych środowiskach oraz zastosowaniach i ma
na celu poprawne rozumienie danych przestrzennych oraz ich efektywne wykorzystanie.
Infrastruktury informacji przestrzennej mogą powstawać samorzutnie w trybie
porozumień zainteresowanych stron (tak jak to dzieje się w Polsce w odniesieniu do
infrastruktur o charakterze regionalnym) lub być ustanawiane przepisami prawa.
Kluczowe znaczenie dla proponowanej regulacji miało przyjęcie przez Parlament
Europejski i Radę w dniu 14 marca 2007 r. dyrektywy nr 2007/2/WE ustanawiającej
infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie „INfrastructure for SPatial
InfoRmation in Europe” (INSPIRE) (Dz. Urz. UE L 108 z 25.04.2007, str. 1). INSPIRE ma
się opierać na infrastrukturach informacji przestrzennej ustanowionych i prowadzonych przez
państwa członkowskie (pkt 5 preambuły dyrektywy INSPIRE). Dla Polski oznacza to
zobowiązanie terminowego utworzenia Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej,
której pierwszym elementem jest wprowadzenie do prawa polskiego odpowiednich
przepisów. Zgodnie z art. 24 ust. 1 dyrektywy INSPIRE państwa członkowskie muszą
wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do
wykonania dyrektywy INSPIRE najpóźniej w terminie do 15 maja 2009 r. Proponowana
regulacja, tj.
projekt ustawy o
infrastrukturze informacji przestrzennej, wypełnia ten
obowiązek.
2. Cel i uwarunkowania regulacji
Przedmiotem projektu ustawy jest określenie podstawowych zasad tworzenia i działania
infrastruktury informacji przestrzennej w Polsce. Polska infrastruktura informacji
przestrzennej (zwana dalej „infrastrukturą”) będzie obejmowała wszystkie szczeble
administracji publicznej oraz będzie służyła wszystkim użytkownikom informacji
przestrzennej w kraju i we Wspólnocie. W ramach infrastruktury mogą być realizowane
inicjatywy tworzenia infrastruktur regionalnych, lokalnych i tematycznych pod warunkiem
zapewnienia ich interoperacyjności i zgodności z przepisami wykonawczymi do dyrektywy
INSPIRE i niniejszego projektu ustawy. A zatem infrastruktura informacji przestrzennej w
Polsce będzie miała charakter interdyscyplinarny, międzyresortowy oraz wielopodmiotowy
i
wielotematyczny, co znalazło odzwierciedlenie w projekcie ustawy o infrastrukturze
informacji przestrzennej.
Celem projektowanej ustawy jest również wprowadzenie mechanizmów prawnych, które
pozwolą na zapewnienie interoperacyjności i współdziałania w zakresie danych, metadanych,
usług elektronicznych, koordynacji budowy i rozwoju infrastruktury. Dla uzyskania tych
efektów konieczne było nałożenie na organy administracji różnych szczebli, odpowiedzialne
na mocy odrębnych przepisów do prowadzenia rejestrów publicznych związanych z tematami
danych przestrzennych, nowych zadań oraz wskazanie zasad i sposobów realizacji
dotychczasowych zadań w związku z koniecznością wypełnienia obowiązków wynikających
z budowy i wdrażania krajowej infrastruktury informacji przestrzennej. Niezbędne było

2