Rządowy projekt ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych

4. W przypadku braku współdziałania, o którym mowa w ust. 3, każdy ze
współwłaścicieli części wspólnej kabla światłowodowego może żądać upoważnienia
sądowego do dokonania czynności określonych w ust. 3, chyba że dana czynność zmierza do
wymiany kabla zniszczonego na skutek działania siły wyższej albo z wyłącznej winy
żądającego czynności, a pozostali współwłaściciele wyrażają sprzeciw.
Art. 43. W przypadku braku odmiennej umowy, współwłaściciele części wspólnej
kabla światłowodowego partycypują w kosztach utrzymania, eksploatacji, konserwacji,
naprawy lub wymiany kabla jako całości, proporcjonalnie do ich udziałów w części wspólnej
kabla.
Art. 44. Za zobowiązania związane z czynnościami, o których mowa w art. 43,
odpowiada każdy współwłaściciel części wspólnej kabla światłowodowego, proporcjonalnie
do jego udziału w części wspólnej kabla.
Art. 45. Przepisy art. 37 – 44 stosuje się odpowiednio do ustanawiania odrębnej
własności przewodów w kablach telekomunikacyjnych innych niż światłowodowe oraz
zespołu ułożonych jedna za drugą i połączonych ze sobą pojedynczych rur kanalizacyjnych
tworzących kanał do ułożenia w nim kabli telekomunikacyjnych wchodzących w skład
kanalizacji kablowej wielootworowej, a także podejmowania decyzji w zakresie czynności
dotyczących tej kanalizacji kablowej jako całości, partycypacji w kosztach jej utrzymania,
eksploatacji, konserwacji, naprawy lub wymiany oraz odpowiedzialności za zobowiązania
związane z tymi czynnościami.

Rozdział 5
Szczególne zasady lokalizowania inwestycji telekomunikacyjnych


Art. 46. 1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej „planem
miejscowym”, nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą
uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności, w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, o ile nie jest to
konieczne dla ochrony bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, ochrony
środowiska, przyrody, zdrowia, zabytków albo ze względu na inny ważny interes publiczny.

20

2. Jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności nie jest
umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeżeli nie jest to
sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych
w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej,
rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu
publicznego z zakresu łączności, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie
jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu.

3. W przypadku braku planu miejscowego lokalizację inwestycji celu publicznego
z zakresu łączności innej niż infrastruktura o nieznacznym oddziaływaniu ustala się w drodze
decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego na warunkach określonych
w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U.
Nr 80, poz. 717, z późn. zm.6)).

Art. 47. Nie wymaga wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego, w rozumieniu ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym, budowa infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu
oraz wykonywanie innych robót budowlanych dotyczących takiej infrastruktury.
Art. 48. Przedsiębiorca telekomunikacyjny oraz Prezes UKE mogą zaskarżyć uchwałę
w sprawie uchwalenia planu miejscowego w zakresie telekomunikacji.

Rozdział 6
Szczególne zasady lokalizowania regionalnych sieci szerokopasmowych

Art. 49. 1. Regionalną sieć szerokopasmową lokalizuje się w drodze decyzji
o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.
2. W sprawach dotyczących lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej nie stosuje
się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
3. Regionalna sieć szerokopasmowa jest inwestycją celu publicznego w rozumieniu
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Art. 50. 1. Decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej wydaje,
na wniosek inwestora, właściwy miejscowo wojewoda.

21
2. Na wniosek inwestora, wojewoda wydaje decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej
sieci szerokopasmowej w odniesieniu do części zamierzenia inwestycyjnego na obszarze
danego województwa.
3. Wojewoda niezwłocznie przesyła do wiadomości ministra właściwego do spraw
budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej oraz wójta, burmistrza lub
prezydenta miasta właściwego dla gminy, na której obszarze jest lokalizowana regionalna sieć
szerokopasmowa, kopie decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.
4. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej
i mieszkaniowej prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej.
5. Do postępowania w sprawach o ustalenie lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego,
z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy. Przepisu art. 31 § 4 Kodeksu postępowania
administracyjnego nie stosuje się. W przypadkach określonych w art. 97 § 1 pkt 1 – 3
Kodeksu postępowania administracyjnego nie zawiesza się postępowania.
6. Nie wymagają wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej roboty budowlane:
1) polegające na rozbudowie lub przebudowie sieci, jeżeli nie powodują zmiany sposobu
zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz zmiany formy
architektonicznej, a także nie są zaliczone do przedsięwzięć wymagających
przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, lub
2) niewymagające pozwolenia na budowę.
Art. 51. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 50, zawiera:
1) określenie granic terenu objętego wnioskiem i obszaru, na który ta inwestycja będzie
oddziaływać, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub w przypadku jej braku
– na kopii mapy ewidencyjnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego
i kartograficznego, w skali 1:500, 1:1.000 albo 1:2.000, przedstawiającej istniejące
uzbrojenie terenu oraz proponowany przebieg regionalnej sieci szerokopasmowej,
z zaznaczeniem terenu niezbędnego dla obiektów budowlanych tej sieci;
2) określenie zmian w dotychczasowym sposobie zagospodarowania i uzbrojenia terenu;
3) analizę powiązania inwestycji z istniejącym uzbrojeniem terenu;

22
4) charakterystykę inwestycji, obejmującą określenie:
a) zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposób odprowadzania lub
oczyszczania ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury
technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów,
b) planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki
zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów
projektowanych obiektów budowlanych, przedstawionych w formie opisowej
i graficznej,
c) istotnych parametrów technicznych inwestycji oraz jej wpływ na środowisko.
2. Przez uzbrojenie terenu należy rozumieć wybudowane urządzenia, o których mowa
w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
3. Do wniosku, o którym mowa w art. 50, dołącza się:
1) decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, wydaną zgodnie z ustawą z dnia
3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania
na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.7)), o ile jest wymagana;
2) uzgodnienie lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej z właściwym zarządcą
drogi – w odniesieniu do obszarów pasa drogowego oraz obszarów przyległych
do pasa drogowego;
3) opinie:
a) ministra właściwego do spraw zdrowia – w odniesieniu do inwestycji
lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych,
b) dyrektora właściwego urzędu morskiego – w odniesieniu do obszarów
morskich, obszarów pasa technicznego, pasa ochronnego, morskich portów
i przystani,
c) właściwego organu nadzoru górniczego – w odniesieniu do terenów
górniczych,
d) właściwego organu administracji geologicznej – w odniesieniu do terenów
zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych,

23
e) organów właściwych w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz
melioracji wodnych – w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych na cele
rolne i leśne,
f) dyrektora parku narodowego – w odniesieniu do obszarów położonych
w granicach parku i jego otuliny,
g) właściwego regionalnego dyrektora ochrony środowiska – w odniesieniu
do innych niż wymienione w lit. f obszarów objętych ochroną na podstawie
przepisów o ochronie przyrody,
h) dyrektora właściwego regionalnego zarządu gospodarki wodnej –
w odniesieniu do inwestycji obejmujących wykonanie urządzeń wodnych oraz
w odniesieniu do wykonywania obiektów budowlanych lub robót na obszarach
bezpośredniego zagrożenia powodzią,
i) dyrektora właściwej regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe – w odniesieniu do gruntów leśnych stanowiących własność
Skarbu Państwa, będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe,
j) właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków – w odniesieniu
do zabytków chronionych na podstawie ustawy z dnia 23 lipca 2003 r.
o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568,
z późn. zm.8)),
k) właściwego zarządcy terenów kolejowych – w odniesieniu do obszarów
kolejowych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 marca 2003 r.


o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 16, poz. 94, z późn. zm.9)),
l) właściwego wojewody, marszałka województwa oraz starosty w zakresie
zadań rządowych albo samorządowych, służących realizacji inwestycji celu
publicznego, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 i art. 48 ustawy z dnia
27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym –
w
odniesieniu do terenów nieobjętych planami zagospodarowania
przestrzennego,
m) właściwego miejscowo zarządu województwa, zarządu powiatu oraz wójta,
burmistrza lub prezydenta miasta.

24