Rządowy projekt ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych

na potrzeby kabli światłowodowych służących do świadczenia telekomunikacyjnych usług
szerokopasmowych. Ponadto, dookreślono wysokość opłat za wykorzystanie kanału
technologicznego na poziomie kosztów budowy i utrzymania kanału.
Pkt 3 lit. i – zmiana ma na celu umożliwienie powierzenia zadań związanych z zarządzeniem
kanałami na podmiot zewnętrzny z zachowaniem przepisów o zamówieniach publicznych lub
w trybie koncesji na roboty budowlane lub usługi.
Pkt 4 – zmiany mają na celu stworzenie zachęt do inwestowania w infrastrukturę
telekomunikacyjną w pasach drogowych, przez obniżenie obciążeń finansowych związanych
z zajęciem pasa drogowego w odniesieniu do dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor
Dróg Krajowych i Autostrad. W obecnym stanie prawnym opłaty
te są bardzo wysokie, zwłaszcza w zakresie rozległych inwestycji w kanalizacje kablowe oraz
linie światłowodowe. Co przy tym ciekawe, operator zasiedziały, który zrealizował większość
infrastruktury w przeszłości, nie ponosi z tego tytułu jakichkolwiek opłat. Dla wszystkich
obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej istotnie obniżono maksymalną
wysokość stawek opłat. Różnicowanie przedsiębiorców ze względu na charakter świadczenia
usług ma na celu pobudzenie rozwoju telekomunikacji, a tym samym społeczeństwa
informacyjnego. Doświadczenia innych, bardziej zaawansowanych technologicznie krajów,
pokazały, że rozwój telekomunikacji przyczynia się do ogólnego wzrostu gospodarczego.
Art. 63 – wprowadza zmiany w ustawie – Prawo geodezyjne i kartograficzne.
W pkt 1 proponowana zmiana brzmienia pkt 11 w art. 2 ustawy – Prawo geodezyjne
i kartograficzne, zwanej dalej „Pgik”, wynika z potrzeby dodania terminu „infrastruktury
telekomunikacyjnej” do dotychczasowej definicji sieci uzbrojenia terenu. Proponowane
wprowadzenie pkt 14a i 14b w art. 2 ustawy Pgik wynika z potrzeby zdefiniowania pojęcia
„krajowej bazy danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu” i pojęcia „powiatowej
bazy danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu”, których to definicji dotychczas
nie było w ustawie Pgik, a które są potrzebne w celu jasnego sformułowania działań
i obowiązków poszczególnych organów w zakresie realizacji postanowień projektowanej
ustawy.
W pkt 2 dodanie pkt 17 w art. 7a jest potrzebne ze względu na konieczność nałożenia
dodatkowego obowiązku (wynikającego z potrzeb ustawy) na Głównego Geodetę Kraju.


44
W pkt 3 zmiana treści pkt 1 art. 7d Pgik wynika z potrzeby podkreślenia, że geodezyjna
ewidencja sieci uzbrojenia terenu jest bazą danych oraz że ta baza danych jest podstawową
dla zakładania i prowadzenia krajowej bazy danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia
terenu.
W pkt 4 zmiana delegacji zapisanej w art. 28 ust. 2 Pgik ma na celu opracowanie standardów
technicznych, jednakowych dla obszaru całego kraju, regulujących zakres informacji
gromadzonych w bazie danych obiektów topograficznych i innych bazach, których tworzenie
wynika z wdrożenia unijnej dyrektywy INSPIRE.
W pkt 5 dodanie ust. 3c w art. 40 jest uzasadnione wprowadzeniem nakazu nieodpłatnego
przekazywania kopii baz danych między wszystkimi poziomami państwowego zasobu
dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej: centralnego, wojewódzkiego i powiatowego,
w celu zapewnienia sprawnej i efektywnej bieżącej aktualizacji rejestrów, w tym również baz
danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, niezbędnych do realizacji postanowień
ustawy.
Art. 64 – wprowadza zmianę w ustawie o samorządzie gminnym polegającą
na uwzględnieniu działalności w sektorze telekomunikacyjnym w wykazie zadań własnych
gminy.
Art. 65 – wprowadza zmiany w ustawie – Prawo budowlane, przy czym z uwagi
na uchwalenie przez Sejm RP komisyjnego projektu nowelizacji Prawa budowlanego
znoszącej wymóg uzyskiwania pozwoleń na budowę, propozycję zmian usuwających bariery
na tym etapie procesu inwestycyjnego ograniczono do takich zmian, które mogą być
przydatne również po wejściu w życie projektu komisyjnego.
W pkt 1 wprowadzono definicję „obiektu liniowego” oraz zmieniono definicję „budowli”
przez zaliczenie do budowli obiektów liniowych.
W pkt 2 wprowadzono dodatkowy wymóg w zakresie projektowania i budowania obiektu
budowlanego oraz związanych z nim urządzeń budowlanych, dotyczący zapewnienia dostępu
do usług telekomunikacyjnych, w szczególności do szerokopasmowego dostępu do Internetu.
W pkt 3 zmiana ma na celu doprecyzowanie obecnego brzmienia przepisu, które w praktyce
budziło wątpliwości interpretacyjne. W związku z tym, jednoznacznie przesądzono,
że antenowa konstrukcja wsporcza oraz instalacja radiokomunikacyjna, instalowane
na istniejącym obiekcie budowlanym, są rodzajem urządzenia, o którym mowa w art. 29
ust. 2 pkt 15 P.b.

45
W art. 66 wprowadzono zmianę do art. 3 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej, zgodnie
z którą zamawiający będzie mógł zastosować tryby wyboru wykonawcy i zawierania umów
przewidziane w przepisach o partnerstwie publiczno-prywatnym, przepisach o koncesji
na roboty budowlane lub usługi, przepisach o zamówieniach publicznych i przepisach
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie albo na zasadach ogólnych.
W art. 67 zaproponowano zmianę w ustawie o gospodarce nieruchomościami, która jest
konsekwencją zmian do ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym. Ponadto,
zaproponowano zmianę do art. 124 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którą
w zakresie urządzeń łączności publicznej zezwolenie jest udzielane po jego uzgodnieniu
z Prezesem UKE. Organ ten posiada delegatury w całym kraju, więc organizacyjnie powinien
być zdolny do sprawnego realizowania tej kompetencji. Wskazać należy, że rozwiązanie,
w którym prawo drogi przyznaje organ regulacyjny, stosowane jest w wielu innych krajach
(np. Austria, Dania, Portugalia, Kanada, Australia), a także jest rekomendowane przez
ICCP/OECD (Raport: „Public rights of way for fibre deployment to the Home”,
DSTI/ICCP/CISP(2007)5/FINAL, s. 25).
Za przyznaniem Prezesowi UKE kompetencji do uzgadniania zezwoleń udzielanych przez
starostę przemawiają także kwestie związane z praktycznym stosowaniem tych przepisów,
tj. faktycznym rozumieniem i wykorzystywaniem przez starostów obecnie obowiązujących
regulacji. Obecnie wnioski przedsiębiorców telekomunikacyjnych złożone do
np. prezydentów miast, dotyczące udzielenia zezwolenia na zakładanie i przeprowadzanie
okablowania do przesyłu sygnału internetowego na określonych nieruchomościach (budynki
mieszkalne wielorodzinne) są rozpatrywane negatywnie – organy te, podobnie jak
rozpatrujący odwołania od ich decyzji wojewodowie, stoją na stanowisku, iż wykonywanie
urządzeń łączności publicznej stanowi cel publiczny, a zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy
o gospodarce nieruchomościami, określić pojęcie inwestycji celu publicznego należy
interpretować z uwzględnieniem art. 50 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym, który przewiduje, że inwestycja tego rodzaju jest realizowana na podstawie
planu, a w sytuacji jego braku na podstawie decyzji o jej lokalizacji, przy czym
przedsiębiorcy telekomunikacyjni nie dysponowali ostateczną decyzją o ustaleniu inwestycji
celu publicznego. Argumentacji tej nie podzielają jednak sądy administracyjne (m.in. sygn.
akt II SA/GI 83/09, II SA/GI 566/08, II SA/GL 668/08), które w wymienianych sprawach
(w przedmiocie odmowy ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości) oddalają skargi,
prezentując stanowisko, że planowane inwestycje nie są inwestycjami celu publicznego oraz

46
że inwestycje niewymagające pozwolenia na budowę, niewymagające wydania decyzji o
ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie spełniają warunków koniecznych do
wydania decyzji o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości w oparciu o art. 124
ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wobec powyższego, a zwłaszcza powtarzających
się, mimo wyroków WSA, jednolitych działań organów jednostek samorządu terytorialnego,
przekazanie przedstawionych kompetencji Prezesowi UKE wydaje się konieczne – a przede
wszystkim usprawni proces inwestycyjny.
Art. 68 – wprowadza zmiany w ustawie o samorządzie powiatu, polegające na uwzględnieniu
działalności w sektorze telekomunikacyjnym w wykazie zadań powiatu.
Art.
69 – wprowadza zmiany w ustawie o samorządzie województwa, polegające
na umożliwieniu tworzenia spółek kapitałowych lub spółdzielni oraz przystępowania
do takich spółek lub spółdzielni. Rozwiązanie takie może zostać wykorzystane

w szczególności na potrzeby eksploatacji infrastruktury i sieci zrealizowanej w ramach
programów operacyjnych. Ma ono na celu uelastycznienie form współpracy województwa
m.in. z innymi jednostkami samorządu terytorialnego. Spółdzielnia, jako nowa forma
organizacyjna, którą może tworzyć województwo, prowadząc wspólną działalność
gospodarczą w interesie zrzeszonych członków, będzie mogła funkcjonować w sferze
użyteczności publicznej.
Art. 70 – wprowadza zmiany w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W pkt 1 do katalogu potrzeb i wartości, które uwzględnia się w planowaniu przestrzennym,
dodano potrzeby w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności sieci
szerokopasmowych. Wprawdzie potrzeby te mieszczą się w ogólnych potrzebach interesu
publicznego, ale są na tyle istotne i jednocześnie na tyle często pomijane w dotychczasowej
praktyce planistycznej, że zasadne jest ich odrębne wymienienie, podobnie jak w pkt 1 – 6
i 8 wymienione zostały inne potrzeby, które również mieszczą się w potrzebach interesu
publicznego.
W pkt 2 lit. a zmieniono definicję „inwestycji celu publicznego”, aby usunąć pojawiające się
w praktyce wątpliwości i przesądzić, że inwestycją taką jest również inwestycja dotycząca
publicznej sieci telekomunikacyjnej w rozumieniu przepisów Prawa telekomunikacyjnego, a
realizowana przez prywatnego operatora i z prywatnych środków.
W pkt 2 lit. b doprecyzowano definicję „uzbrojenia terenu”, aby usunąć pojawiające się
w praktyce wątpliwości i przesądzić, że uzbrojeniem terenu są nie tylko urządzenia, ale

47
również obiekty niebędące urządzeniami, służące celom wymienionym w art. 143 ust. 2
ustawy o gospodarce nieruchomościami.
W pkt 3 i 4 przyznano Prezesowi UKE kompetencję do wyrażania opinii w sprawie projektu
studium zagospodarowania gminy, jak i projektu planu miejscowego, co ma na celu
włączenie organu regulacyjnego w proces planowania przestrzennego i zapewnić
odpowiednie uwzględnianie potrzeb rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej, aby przez
nieuzasadnione zakazy i ograniczenia nie dochodziło do powstawania obszarów
pozbawionych dostępu do nowoczesnych usług telekomunikacyjnych.
W pkt 5 na wzór rozwiązania przyjętego w ustawie – Prawo budowlane, wprowadzono karę
pieniężną nakładaną na organ I instancji w przypadkach przewlekłości postępowania, co ma
na celu przyśpieszenie tych postępowań i skrócenie procesu inwestycyjnego.
W pkt 6 lit. a stworzono Prezesowi UKE możliwość uczestniczenia w postępowaniach
dotyczących ustalania lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej,
co obejmuje inwestycje w infrastrukturę i publiczne sieci telekomunikacyjne – rozwiązanie
takie ma na celu włączyć Prezesa UKE również w proces wydawania indywidualnych decyzji
lokalizacyjnych, które są alternatywnym i nawet częstszym sposobem lokalizowania
inwestycji niż plany miejscowe. Udział Prezesa UKE w tych postępowaniach i stanie
na straży przestrzegania przepisów dotyczących inwestycji w zakresie łączności publicznej
oraz uwzględniania potrzeb rozwoju telekomunikacji, ma przeciwdziałać nadużyciom
i rozbieżnym interpretacjom, które szczególnie często dotyczą inwestycji z sektora
telekomunikacyjnego.
W pkt 6 lit. b wprowadzono zasadę, iż z chwilą bezskutecznego upływu terminu
na dokonanie uzgodnień, uzgodnienia uznaje się za dokonane, co powinno istotnie
przyśpieszyć postępowanie.
W pkt 7 jednoznacznie przesądzono, że niedopuszczalna jest odmowa lokalizacji inwestycji
celu publicznego ze względu na wymagania wywiedzione z ogólnych wartości
wymienionych w art. 1 ust. 2 ustawy o planowaniu przestrzennym (np. ład przestrzenny),
aby usunąć pojawiające się w praktyce wątpliwości – podstawą odmowy mogą być wyłącznie
przepisy odrębne (przepisy materialne), które ustanawiają konkretne wymagania,

w szczególności chroniące wartości wymienione w art. 1 ust. 2. W innym przypadku
mogłoby pojawić się zagrożenie, iż odmawianoby lokalizacji inwestycji celu publicznego
ze względu na ogólne kategorie wskazane w art. 1 ust. 2 ustawy o planowaniu przestrzennym.
Art. 71 – wprowadza zmiany w ustawie – Prawo telekomunikacyjne.

48