Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych oraz o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń

dodatkową gwarancję bankową wyrównującą wysokość posiadanego w państwie, w którym
posiada siedzibę, zabezpieczenia finansowego do minimalnej wysokości zabezpieczenia,
wymaganej od przedsiębiorcy posiadającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej; zapewni to jednocześnie ochronę interesów klienta w zakresie posiadania przez
organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego odpowiedniego zabezpieczenia
finansowego, co wynika z art. 7 dyrektywy Rady 90/314/EWG z dnia 13 czerwca 1990 r.
w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek;
5)
wprowadzenie w art. 5 ust. 1 pkt 3 terminu składania marszałkowi województwa
oryginałów lub potwierdzonych przez podmioty, które je podpisały, odpisów kolejnych umów
zabezpieczenia finansowego nie później niż 14 dni przed upływem terminu obowiązywania
umowy poprzedniej jest podyktowane interesem przedsiębiorców; termin 14-dniowy
umożliwia marszałkowi województwa wezwanie przedsiębiorcy do uzupełnienia
dokumentów, dzięki czemu nie zachodzi konieczność wykreślania tego przedsiębiorcy
z rejestru z powodu rażącego naruszenia przez niego warunków wykonywania działalności
regulowanej, gdy opóźni się ze złożeniem umowy;
6)
rezygnacja z ustawowo określonych wymagań kwalifikacyjnych do kierowania
działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego jednostek organizacyjnych
samodzielnie dokonujących czynności prawnych przez skreślenie przepisów art. 5 ust. 1 pkt
1 i art. 6 jest podyktowana potrzebą ograniczenia formalności obciążających przedsiębiorców;
dotychczasowa praktyka stosowania przepisów ustawy nie wskazuje, aby brak formalnych
kwalifikacji był przyczyną zdarzeń zagrażających interesom klientów;
7) uchylenie przepisu wskazującego proporcjonalne obniżenie wypłat ze środków
zabezpieczenia finansowego w przypadku, gdy są one niewystarczające, jest konieczne,
bowiem funkcjonowanie tego przepisu naraża polskie władze na zarzut świadomego
utrzymywania systemu niewystarczających zabezpieczeń; określenie wysokości
zabezpieczenia finansowego na poziomie wystarczającym dla pokrycia wszystkich roszczeń
z tytułu niezapewnienia powrotu do kraju lub w związku z niewykonaniem zobowiązań
umownych powinno zostać uregulowane poprzez zmianę aktu wykonawczego, w ramach
istniejącego upoważnienia ustawowego, tj. na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy;
8) nowe
sformułowanie przepisów art. 7 ust. 1 i 2, określających właściwość miejscową
organów rejestrowych wprowadza rozróżnienie na przedsiębiorców, którzy posiadają siedzibę

5

lub oddział w kraju, i miejsce położenia tej siedziby lub oddziału określa dla nich właściwość
marszałka województwa oraz na przedsiębiorców, korzystających ze swobody działalności
w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego, którzy rejestrują działalność u wybranego
przez siebie marszałka województwa; konieczność tej rejestracji wynika z przyjętego
w polskim systemie udziału marszałka w procesie uruchamiania środków zabezpieczenia
finansowego; z tego samego powodu było konieczne wprowadzenie przepisu, zgodnie
z którym, jeżeli dokumenty zabezpieczenia finansowego są sformułowane w języku obcym,
przedsiębiorca dołącza do wniosku także ich tłumaczenie przysięgłe; należy podkreślić, że
występujący w ustawie (art. 5 ust. 1 pkt 3) wymóg przedkładania marszałkowi województwa
oryginałów dokumentów zabezpieczenia finansowego nie może być uznany za nadmiernie
sformalizowany, bowiem w obecnym stanie prawnym marszałek realizuje nie tylko zadania
rejestrowe, ale przede wszystkim występuje w interesie klientów o wypłatę środków
z gwarancji lub ubezpieczeń na podstawie oryginalnych dokumentów uprawniających go do
tego; podobnie nie może być uznany za nadmiernie sformalizowany wymóg przedstawiania w
załączeniu do dokumentów zabezpieczenia finansowego sformułowanych w języku obcym
ich tłumaczenia dokonanego przez tłumacza przysięgłego, albowiem dokumenty te są
podstawą do uruchamiania zabezpieczeń finansowych na kwoty bardzo często stanowiące
równowartość wielu milinów złotych, ponadto dokumenty te muszą być na tyle wiarygodne,
jeżeli chodzi o ich tłumaczenie, aby nie było żadnych wątpliwości co do wysokości, zakresu
i warunków uruchamiania zabezpieczenia finansowego na rzecz klientów, organizatorów
turystyki i pośredników turystycznych; nadrzędny interes publiczny dotyczący
bezpieczeństwa turystów, których dotyczy to zabezpieczenie finansowe, sprawia, iż żądanie
przedstawiania dokumentów, w tym zabezpieczenie w ww. formie, jest ustanowione
z
zachowaniem zasady proporcjonalności i nie stanowi nadmiernie restrykcyjnego
obowiązku;
9)
wprowadzenie w art. 7a regulacji dotyczących zawieszania na okres nie dłuższy niż
2 lata wykonywania działalności organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego jest
uzasadnione koniecznością dostosowania ustawy do znowelizowanych przepisów ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej; projekt zakłada, iż w okresie zawieszenia
wykonywania działalności organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego

przedsiębiorcy nie muszą posiadać zabezpieczenia finansowego na rzecz klientów;
zawieszenie przez przedsiębiorcę wykonywania działalności organizatora turystyki lub
pośrednika turystycznego nie zwalnia przedsiębiorcy z obowiązku wywiązania się z umów

6

zawartych z klientami w okresie przed zawieszeniem działalności organizatora turystyki lub
pośrednika turystycznego;
10) doprecyzowanie dokumentów przesyłanych przez marszałka województwa ministrowi
właściwemu do spraw turystyki stanowiących podstawę wpisów do Centralnej Ewidencji
Organizatorów Turystyki; doprecyzowanie struktury tej Ewidencji oraz podstaw
dokonywania w niej wpisów i wykreśleń;
11) wprowadzenie przepisów art. 9 ust. 1a i 1b jednoznacznie uprawniających ministra
właściwego do spraw turystyki oraz marszałka województwa do kontroli działalności
w zakresie organizowania imprez turystycznych i pośrednictwa turystycznego, prowadzonej
przez przedsiębiorców i inne osoby niezgłoszone do rejestru, w zakresie niezbędnym do
ustalenia, czy prowadzona działalność nie jest działalnością regulowaną, stanowi podstawowy
instrument ograniczenia szarej strefy i związanej z nią nieuczciwej konkurencji;
12) zmiany w art. 10a zmierzają do ograniczenia i doprecyzowania katalogu rażących
naruszeń wykonywania działalności organizatora turystyki i pośrednika turystycznego przez
wykreślenie następujących uchybień:
a) niedopełnienie obowiązków przedsiębiorcy określonych w rozdziale 3 ustawy,
b) powierzenie przez organizatora turystyki wykonywania zadań przewodnika turystycznego
lub pilota wycieczek osobie nieuprawnionej lub nieposiadającej znajomości języka obcego,
albo nieposiadającej aktualnego zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do
wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek,
c) używanie oraz powoływanie się na posiadany wpis do rejestru, w celu wprowadzenia
w błąd klientów co do rzeczywistego charakteru wykonywanej przez siebie działalności, przy
prowadzeniu sprzedaży prawa do korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego
w oznaczonym czasie w każdym roku; wymienione uchybienia traktowane jako rażące
naruszenia prowadzić mogą do nieproporcjonalnej sankcji w postaci zakazu wykonywania
działalności przez 3 lata, natomiast nadal mogą być eliminowane w trybie art. 71 ustawy
z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej; jednocześnie katalog ten został
uzupełniony o przyjmowanie od klientów wpłat przed wykonaniem usług lub z pominięciem
rachunku powierniczego, mimo złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2
lit. c;

7

13) zmieniona redakcja art. 10b ustawy usuwa wątpliwości interpretacyjne co do skutków
wykonywania działalności przez przedsiębiorców bezpodstawnie powołujących się na status
agenta turystycznego, przez wprowadzenie jednolitej sankcji niemożności uzyskania przez
3 lata wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych zarówno dla
przedsiębiorców uprzednio wpisanych do tego rejestru, jak i pozostałych;
14) nieporozumienia związane z brakiem rozróżnienia pomiędzy zwykłym
zawiadomieniem o uchybieniu w sposobie wykonywania usług a złożeniem reklamacji
obejmującej sformułowanie roszczenia klienta, a także dotychczasowe nieprawidłowe
usytuowanie przepisów dotyczących reklamacji w rozdziale o przewodnikach turystycznych
i pilotach wycieczek spowodowały, iż kwestie te zostały jednolicie uregulowane w rozdziale
3 „Ochrona klienta” przez uzupełnienie art. 16b o ust. 3 – 5; zachowując fakultatywny
charakter reklamacji doprecyzowano co powinna zawierać reklamacja i w jakim terminie
powinna być składana, a także wprowadzono regulacje, które uzasadniają utrzymanie zasady,
iż w przypadku gdy organizator turystyki nie ustosunkuje się na piśmie do reklamacji
w terminie 30 dni od dnia jej złożenia, a w przypadku reklamacji złożonej w trakcie trwania
imprezy turystycznej w terminie 30 dni od dnia zakończenia imprezy turystycznej uważa się,
że uznał reklamację za uzasadnioną; w dalszym ciągu zachowano jednak w art. 20 ust.
3 ustawy obowiązek pilotów wycieczek do przyjmowania od klientów zgłoszeń dotyczących
uchybień w wykonaniu usługi w ramach realizacji umowy o organizowanie imprezy
turystycznej;
15)
zmianie
uległa redakcja przepisu art. 19a, na mocy którego przedsiębiorca występujący
wobec klientów jako agent turystyczny, który w umowach o imprezę turystyczną zawieranych
z klientami nie wskazuje organizatora turystyki, którego reprezentuje, lub działa bez
odpowiedniego umocowania lub zawiera umowy z naruszeniem art. 2 ustawy, odpowiada za
niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy tak, jak organizator turystyki;
16) zastąpienie w art. 24 ustawy upoważnienia – na podstawie decyzji administracyjnej
– do prowadzenia szkoleń dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów
wycieczek mniej restrykcyjną formą reglamentacji tej działalności, tj. obowiązkiem uzyskania
wpisu do rejestru organizatorów tych szkoleń, prowadzonego przez marszałka województwa,
stanowi rezygnację z nadmiernie rygorystycznej formy reglamentacji tej działalności;
wydanie upoważnienia, w dotychczas obowiązującym stanie prawnym, musiało być
poprzedzone przedłożeniem wielu dokumentów, stanowiących udokumentowanie spełnienia

8

warunków do prowadzenia tych szkoleń; wprowadzony do ustawy wpis do rejestru
organizatorów tych szkoleń jest dokonywany przez marszałka województwa wyłącznie na
podstawie wniosku o wpis i oświadczenia o spełnianiu warunków prowadzenia szkoleń
określonych ustawą, bez potrzeby dołączania do wniosku jakichkolwiek dokumentów;
zrezygnowano tym samym w projekcie z uprawnienia marszałka województwa do kontroli
uprzedniej organizatora szkoleń dokonywanej przed wydaniem upoważnienia do szkolenia;
w art. 24a zostały natomiast doprecyzowane uprawnienia marszałka województwa do
dokonywania kontroli następczej, która może być przeprowadzona po uzyskaniu przez
organizatora szkoleń wpisu do rejestru;
17)
w art. 30 ustawy na nowo ujęto obowiązek zapewnienia przez organizatora turystyki
opieki nad uczestnikami imprez turystycznych, pozostawiając domniemanie opieki osób
posiadających kwalifikacje pilota wycieczek lub przewodnika turystycznego; wprowadzono
także przepis jasno określający, jakie kwalifikacje są wymagane od osób reprezentujących
organizatora turystyki wobec jego lokalnych kontrahentów, świadczących usługi turystyczne
klientom; przepis ten dopuszcza powierzenie reprezentowania organizatora turystyki wobec
jego lokalnych kontrahentów, świadczących usługi turystyczne klientom, osobie
nieposiadającej uprawnień pilota wycieczek, jeżeli umowa o imprezę turystyczną tak stanowi,
a osoba ta nie wykonuje jednocześnie zadań pilota wycieczek określonych w art. 20 ust.
3 ustawy;
18)
ustalenie europejskich standardów opisu kwalifikacji językowych pozwoliło na
rozszerzenie możliwości dokumentowania przez przewodników turystycznych i pilotów
wycieczek znajomości języków obcych o dokumenty poświadczające znajomość języka
obcego na poziomie biegłości B2 zgodnie z Europejskim Systemem Opisu Kształcenia
Językowego Rady Europy;
19) wprowadzenie podstawy ustawowej dla możliwości powoływania przez marszałka
województwa zespołu oceniającego obiekty hotelarskie oraz do określenia, w drodze
rozporządzenia, wysokości wynagrodzenia członków zespołów oceniających obiekty
hotelarskie, posiadających kwalifikacje zawodowe i praktykę w świadczeniu usług
hotelarskich lub turystycznych wskazanych przez jednostki samorządu gospodarczego
i stowarzyszenia działające w zakresie turystyki i hotelarstwa, stwarza możliwość
ustabilizowania współpracy z osobami posiadającymi fachowe przygotowanie do
przeprowadzania oceny;

9