Rządowy projekt ustawy o sporcie

5. Jednostki samorządu terytorialnego mogą ustanawiać wyróżnienia i nagrody pieniężne
dla trenerów oraz innych osób wyróżniających się osiągnięciami w działalności
sportowej.
6. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, określi
warunki i tryb przyznawania wyróżnień i nagród pieniężnych, o których mowa w ust.
5, oraz rodzaje wyróżnień i wysokość nagród pieniężnych, biorąc pod uwagę
znaczenie osiągnięć dla danej społeczności lokalnej.

Art. 43.
1. Reprezentantom Polski:
1)
na igrzyskach olimpijskich,
2)
zakwalifikowanym na igrzyska olimpijskie odbywające się w 1984 r.
w Los Angeles i tym którzy, wzięli udział w zawodach „Przyjaźń 84”,
3)
zakwalifikowanym na igrzyska paraolimpijskie lub zawody sportowe osób
niepełnosprawnych odbywające się przed 1992 r., będące odpowiednikiem
igrzysk paraolimpijskich,
4)
zakwalifikowanym na igrzyska głuchych lub zawody sportowe odbywające
się przed 2001 r., będące odpowiednikiem igrzysk głuchych
– przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa, zwane dalej
„świadczeniem”.
2.
wiadczenie przysługuje osobie, która:
1) zdobyła co najmniej jeden medal na zawodach sportowych, o których mowa
w ust. 1;
2) ukończyła 40. rok życia;
3) nie uczestniczy we współzawodnictwie sportowym organizowanym przez
polski związek sportowy;
4) ma obywatelstwo polskie;
5) ma stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego
20
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej;
6) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe.
3.
wiadczenie przysługujące w danym roku budżetowym ustala się na podstawie kwoty
bazowej dla członków korpusu służby cywilnej, której wysokość, ustaloną według
odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa, przy uwzględnieniu mnożnika kwoty
bazowej w wysokości 1,3255.
4.
wiadczenie przyznaje minister właściwy do spraw kultury fizycznej, w drodze
decyzji, na wniosek osoby zainteresowanej.
5. Osoba zainteresowana dokumentuje spełnienie warunków, o których mowa w ust. 2.
6. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej odmawia, w drodze decyzji, przyznania
świadczenia, jeżeli osoba zainteresowana nie spełnia co najmniej jednego
z warunków, o których mowa w ust. 2.
7.
wiadczenie jest wypłacane co miesiąc przez urząd obsługujący ministra właściwego
do spraw kultury fizycznej, począwszy od miesiąca, w którym świadczenie zostało
przyznane.
8. Osoba, która otrzymuje świadczenie, niezwłocznie powiadamia ministra właściwego
do spraw kultury fizycznej o ustaniu co najmniej jednego z warunków, o których
mowa w ust. 2 pkt 3 – 6.
9. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej pozbawia, w drodze decyzji,
świadczenia, począwszy od miesiąca, w którym ustał co najmniej jeden z warunków,
o których mowa w ust. 2 pkt 3 – 6.
10. Jeżeli dana osoba jest uprawniona do otrzymania więcej niż jednego świadczenia,
otrzymuje tylko jedno świadczenie, w oparciu o podstawę przez nią wybraną.
11. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz zawodów sportowych osób niepełnosprawnych odbywających się przed
1992 r., będących odpowiednikiem igrzysk paraolimpijskich, oraz zawodów
sportowych odbywających się przed 2001 r., będących odpowiednikiem igrzysk
głuchych, biorąc pod uwagę rangę sportową tych zawodów.
21
Rozdział 8
Bezpieczeństwo w sporcie

Art. 44.
1. Zawodnik uczestniczący we współzawodnictwie sportowym organizowanym przez
polski związek sportowy jest obowiązany do uzyskania orzeczenia lekarskiego
o
stanie zdrowia umożliwiającym bezpieczne uczestnictwo w tym
współzawodnictwie.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje lekarzy
uprawnionych do wydawania orzeczeń lekarskich, o których mowa w ust. 1, a także
zakres wymaganych badań lekarskich, uwzględniając specyfikę współzawodnictwa
sportowego.

Art. 45.
1. Zawodnik uczestniczący we współzawodnictwie sportowym organizowanym przez
polski związek sportowy oraz zawodnik kadry narodowej podlegają obowiązkowemu
ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków w uprawianym sporcie.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, spoczywa na klubie sportowym będącym
członkiem polskiego związku sportowego, a w przypadku zawodnika kadry narodowej
– na polskim związku sportowym.

Art. 46.
1. Zapewnienie bezpieczeństwa osób korzystających ze szlaków górskich, tras
narciarskich oraz uprawiających sporty górskie należy do osób prawnych i osób
fizycznych prowadzących w górach działalność w tym zakresie oraz do organów
administracji rządowej i właściwych terytorialnie jednostek samorządu terytorialnego
oraz dyrekcji parków narodowych.
2. Realizacja obowiązku, o którym mowa w ust. 1, polega w szczególności na:
1) oznakowaniu i zabezpieczeniu terenów, obiektów i urządzeń służących do
22
uprawiania sportu;
2) określeniu i upowszechnieniu zasad korzystania z danego terenu, obiektu
i urządzenia;
3) zapewnieniu podmiotom, o których mowa w art. 47 ust. 1, warunków do
organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są
narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia;
4) informowaniu o zagrożeniu lawinowym.
3. Zapewnienie bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się w wyznaczonych do
tego miejscach oraz uprawiających sporty wodne należy do osób prawnych i osób
fizycznych prowadzących nad wodą działalność w tym zakresie oraz do organów
administracji rządowej i właściwych terytorialnie gmin.
4. Realizacja obowiązku, o którym mowa w ust. 3, polega w szczególności na:
1) oznakowaniu i zabezpieczeniu terenów, obiektów i urządzeń służących do
pływania, kąpania się i uprawniania sportów wodnych;
2) zapewnieniu podmiotom, o których mowa w art. 47 ust. 2, warunków do
organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są
narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach;
3) informowaniu i ostrzeganiu o warunkach pogodowych mogących powodować
zagrożenie dla zdrowia i życia osób;
4) prowadzeniu działalności profilaktycznej i edukacyjnej dotyczącej
bezpieczeństwa na wodzie.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw turystyki oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób realizacji obowiązków, o których
mowa w ust. 1 i 3, sposób zagospodarowania, udostępniania, oznakowania,
zabezpieczania i korzystania z terenów służących do uprawiania sportu w górach i na
wodach, warunki do organizowania pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są
narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach i na wodach,
a także wzory znaków nakazu, zakazu i informacyjnych, mając na uwadze
konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i możliwości
sprawnego udzielania pomocy osobom, które uległy wypadkom lub są narażone na
23
niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach i na wodach.

Art. 47.
1. Do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone
na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach, są uprawnione w szczególności:
1) Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe,
2) Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
– specjalistyczne stowarzyszenia o zasięgu ogólnokrajowym, w zakresie określonym
w statutach tych organizacji.
2. Do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone
na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach, jest uprawnione w szczególności
Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
– specjalistyczne stowarzyszenie o zasięgu ogólnokrajowym, w zakresie określonym w
statucie tej organizacji.
3. Organizacje, o których mowa w ust. 1 i 2, współdziałają w realizacji swoich zadań
z organami administracji rządowej i organami jednostek samorządu terytorialnego oraz
osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej
i osobami fizycznymi, prowadzącymi działalność w zakresie kultury fizycznej lub turystyki.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres obowiązków
i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunki ich wykonywania przez
inne organizacje ratownicze, a także rodzaj i wysokość świadczeń przysługujących
ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej. Rozporządzenie
powinno określać szczegółowe zadania w zakresie organizowania pomocy oraz ratowania
osób, podejmowane przez poszczególne organizacje ratownicze, a także przewidywać
świadczenia finansowe i rzeczowe z uwzględnieniem czasu trwania i stopnia
niebezpieczeństwa wyprawy ratunkowej.



24