Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz ustawy - Prawo bankowe

jakiekolwiek wierzytelności osoby korzystającej oraz zainteresowanej korzystaniem z jego
usług wobec innego podmiotu, który nie jest objęty systemem gwarantowania.”,
b) po ust. 1b dodaje się ust. 1c – 1g w brzmieniu:
„1c. Informacje, o których mowa w ust. 1a pkt 2 i ust. 1b pkt 1 i 2, powinny być zawarte
również w umowach między osobami korzystającymi oraz zainteresowanymi korzystaniem z
usług a oddziałem banku zagranicznego.
1d. Informacje dotyczące trybu i warunków otrzymania świadczenia pieniężnego powinny
zostać udostępnione na wniosek osoby korzystającej oraz zainteresowanej korzystaniem
z usług oddziału banku zagranicznego.
1e. Wszelkie informacje udostępniane osobom korzystającym oraz zainteresowanym
korzystaniem z usług oddziału banku zagranicznego, stosownie do przepisów ust. 1a – 1c,
powinny być podawane w sposób:
1) w jaki podawane są informacje o świadczonych usługach;
2) jednoznaczny i zrozumiały.
1f. Informacje o uczestnictwie w systemie gwarantowania nie mogą być wykorzystywane
w celach reklamowych i powinny być ograniczone wyłącznie do informacji określonych
w ust. 1a i 1b.
1g. Zakaz określony w ust. 1f stosuje się również do podmiotów niebędących uczestnikami
systemu gwarantowania.”;
2) art. 48o otrzymuje brzmienie:
„Art. 48o. 1. Instytucja kredytowa prowadząca działalność na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej informuje – w sposób, w jaki są podawane informacje o świadczonych usługach
– osoby korzystające oraz zainteresowane korzystaniem z jej usług o:
1) swojej sytuacji ekonomiczno-finansowej;
2) uczestnictwie w systemie gwarantowania i zasadach jego funkcjonowania, w tym
o zakresie podmiotowym i przedmiotowym ochrony przysługującej ze strony tego systemu,
wskazując w szczególności:
a) kwotę określającą maksymalną wysokość gwarancji,
b) rodzaje podmiotów, które mogą być uznane za uprawnione do otrzymania świadczenia
pieniężnego.

5
2. Instytucja kredytowa prowadząca działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
obowiązana jest poinformować osobę korzystającą oraz zainteresowaną korzystaniem z jej
usług o braku ochrony gwarancyjnej, w przypadku gdy:
1) wierzytelność, powstająca w związku z wykonywaniem czynności bankowych, nie będzie
chroniona przez system gwarantowania;
2) w związku z wykonywaniem innej czynności, niż czynność bankowa, instytucja kredytowa
wystawia dokument imienny potwierdzający jej zobowiązanie pieniężne;
3) w związku z usługami świadczonymi przez instytucję kredytową, w szczególności
polegającymi na pośredniczeniu w zawieraniu umów, powstają lub mogą powstać
jakiekolwiek wierzytelności osób korzystających oraz zainteresowanych korzystaniem z jej
usług wobec innego podmiotu, który nie jest objęty systemem gwarantowania.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 i 2, powinny być zawarte również
w umowach między osobami korzystającymi oraz zainteresowanymi korzystaniem z ich usług
a instytucją kredytową.
4. Informacje dotyczące trybu i warunków otrzymania świadczenia pieniężnego powinny
zostać udostępnione na wniosek osoby korzystającej oraz zainteresowanej korzystaniem
z usług instytucji kredytowej.
5. Wszelkie informacje udostępniane osobom korzystającym oraz zainteresowanym
korzystaniem z usług instytucji kredytowej, stosownie do przepisów ust. 1 – 3, powinny być
podawane w sposób:
1) w jaki podawane są informacje o świadczonych usługach;
2) jednoznaczny i zrozumiały.
6. Informacje o uczestnictwie w systemie gwarantowania nie mogą być wykorzystywane
w celach reklamowych i powinny być ograniczone wyłącznie do informacji określonych
w ust. 1 i 2.
7. Zakaz określony w ust. 6 stosuje się również do podmiotów niebędących uczestnikami
systemu gwarantowania.”.
Art. 3. 1. Podmioty objęte systemem gwarantowania obowiązane są do poinformowania
w formie pisemnej osoby korzystające z ich usług o informacjach, o których mowa w art. 38b

6
ust. 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie do
dnia 31 grudnia 2009 r.
2. Oddziały banków zagranicznych, niebędące podmiotami objętymi obowiązkowym
systemem gwarantowania w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1, obowiązane
są do poinformowania w formie pisemnej osoby korzystające z ich usług o informacjach,
o których mowa w art. 40a ust. 1a i 1b ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, w terminie do dnia 31 grudnia 2009 r.
3. Instytucje kredytowe prowadzące działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
obowiązane są do poinformowania w formie pisemnej osoby korzystające z ich usług
o informacjach, o których mowa w art. 48o ust. 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, w terminie do dnia 31 grudnia 2009 r.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji dokonuje wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady
2009/14/WE z dnia 11 marca 2009 r. zmieniającej dyrektywę 94/19/WE w sprawie systemów gwarancji
depozytów w odniesieniu do poziomu gwarancji oraz terminu wypłaty (Dz. Urz. UE L 68 z 13.03.2009, str. 3).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070,
Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074,
z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276, z 2004 r.
Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 121, poz. 1264, Nr 146, poz. 1546
i Nr 173, poz. 1808, z 2005 r. Nr 83, poz. 719, Nr 85, poz. 727, Nr 167, poz. 1398 i Nr 183, poz. 1538,
z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 157, poz. 1119, Nr 190, poz. 1401 i Nr 245, poz. 1775, z 2007 r. Nr 42,
poz. 272 i Nr 112, poz. 769, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056, Nr 192, poz. 1179, Nr 209, poz. 1315 i Nr 231,
poz. 1546 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 42, poz. 341, Nr 65, poz. 545 i Nr 71, poz. 609.
08/06/BS

7
U Z A S A D N I E N I E

Zaproponowane w przedmiotowym projekcie ustawy rozwiązania uzupełniają oraz zmieniają
istniejące regulacje ustawowe zawarte w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym
Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 711) i ustawie z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.) w celu wypełnienia
ustaleń dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/14/WE z dnia 11 marca 2009 r.
zmieniającej dyrektywę 94/19/WE w sprawie systemów gwarantowania depozytów
w odniesieniu do poziomu gwarancji oraz terminu wypłaty. Należy wskazać, iż ww.
dyrektywa nakłada obowiązek wprowadzenia w życie przepisów ustawowych,
wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do jej wykonania m.in. w zakresie
podwyższenia sumy gwarantowanej oraz zniesienia udziału własnego do dnia 30 czerwca
2009 r. Jednak, w odstępstwie od tej zasady, część przepisów, w tym również przepisów
dotyczących skrócenia terminu wypłat, państwa członkowskie implementują do dnia
31 grudnia 2010 r.
W związku z powyższym implementacja dyrektywy 2009/14/WE nastąpi w dwóch etapach,
a rozwiązania zawarte w przedmiotowym projekcie nowelizacji obejmują przepisy dotyczące:
1) wzajemnej współpracy systemów gwarancji depozytów (zmiana w art. 4 ust. 5 dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady 94/19/WE) – art. 1 pkt 4 projektu ustawy.
Należy wskazać, iż system gwarancji depozytów chroni nie tylko deponentów w państwie
członkowskim, w którym bank uzyskał pozwolenie na prowadzenie działalności (państwie
pochodzenia), ale również deponentów, którzy posiadają depozyty w oddziale tego banku
w innym państwie członkowskim (państwie przyjmującym). Jeżeli system gwarancji
depozytów państwa przyjmującego oferuje wyższy poziom pokrycia niż system kraju
pochodzenia, oddział może się również przyłączyć do systemu kraju przyjmującego,
dzięki czemu może oferować takie samo zabezpieczenie jak banki, które uzyskały
zezwolenie na prowadzenie działalności w kraju przyjmującym (tzw. klauzula topping
up).
Niezależnie od tego, czy bank przyłączył się do systemu gwarancji depozytów kraju
przyjmującego istotne jest, aby systemy kraju pochodzenia i kraju przyjmującego
współpracowały na rzecz zagwarantowania szybkiej wypłaty. W związku z powyższym
projekt ustawy zawiera nowy przepis o charakterze instrukcyjnym, który umożliwia
podjęcie współpracy na płaszczyźnie systemów gwarancji depozytów, przyznając
jednocześnie Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu uprawnienia do przekazywania
podmiotom, z którymi współpracuje, informacji prawem chronionych. Dotychczas
bowiem Prezes Zarządu BFG posiadał, na podstawie art. 105 ust. 1 pkt 2 lit. h ustawy
– Prawo bankowe, dostęp do informacji stanowiących tajemnicę bankową, jednak nie
posiadał ustawowego upoważnienia do przekazywania pozyskanych w ten sposób
informacji,
2) udostępnienia dodatkowych informacji dla deponentów m.in. informacji potrzebnych do
zidentyfikowania właściwego systemu gwarancji depozytów oraz przepisów dotyczących
systemu gwarancji depozytów (zmiana art. 9 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady 94/19/WE) – art. 1 pkt 3 oraz art. 2 pkt 1 i 2 projektu ustawy.
Przepisy dyrektywy zakazują podawania informacji o uczestnictwie w systemie
gwarantowania w celach reklamowych, ograniczając je wyłącznie do informacji
o przynależności do systemu gwarantowania, pomimo, że, z drugiej strony wprowadzają
bardzo szeroki obowiązek informowania m.in. o systemie ochrony depozytów również
osób potencjalnie zainteresowanych z korzystania z usług.
W celu zachowania równowagi konkurencyjnej, niniejsza nowelizacja ustawy nakłada
powyższy obowiązek informowania deponentów, oprócz podmiotów objętych systemem
gwarantowania przez BFG, również na oddziały banków zagranicznych.
Należy również wskazać, iż nałożenie wnioskowej formy udostępniania informacji przez
wskazane w przepisach projektu podmioty nie ma na celu zobowiązania zainteresowanych
ich uzyskaniem do podawania konkretnych danych osobowych na swój temat, a jedynie
podkreślenie okoliczności, iż przekazanie wspomnianych informacji odbywa się na
żądanie osoby, a nie niejako „z urzędu”,
3) skrócenia okresu, o który może być przedłużony termin wypłaty (skreślenie ustępu 2
w art. 10 oraz w powiązaniu z art. 10 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady
94/19/WE) – art. 1 pkt 1 projektu ustawy.
Obecnie obowiązujący trzymiesięczny termin wypłaty, który może zostać przedłużony do
9 miesięcy jest sprzeczny z potrzebą utrzymania zaufania deponentów. W związku
z powyższym projekt ustawy zmienia obowiązujące przepisy tak, aby skrócić okres,
o który może być przedłużony termin wypłaty z maksymalnie 6 miesięcy do nie więcej

2