Rządowy projekt ustawy o Służbie Więziennej
- określenie organizacji, zadań i zasad funkcjonowania Służby Więziennej;- utrata mocy ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej;
- Kadencja sejmu: 6
- Nr druku: 2062
- Data wpłynięcia: 2009-05-28
- Uchwalenie: Projekt uchwalony
- tytuł: o Służbie Więziennej
- data uchwalenia: 2010-04-09
- adres publikacyjny: Dz.U. Nr 79, poz. 523
2062
kolanowego.
7. Funkcjonariusze podczas pełnienia obowiązków służbowych mają prawo używać
względem osób pozbawionych wolności psów specjalnych wyszkolonych w zakresie
wyszukiwania środków odurzających i substancji psychotropowych lub materiałów
wybuchowych albo do tropienia śladów.
Art. 19. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 18 ust. 1 są
niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest
możliwe, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej lub psa służbowego wyłącznie:
1) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie, zdrowie lub wolność
funkcjonariusza lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom
zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu;
2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego
porzucenia broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, których użycie
może zagrozić życiu lub zdrowiu funkcjonariusza lub innej osoby;
3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie przemocą odebrać broń palną
funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej;
4) w celu odparcia niebezpiecznego bezpośredniego zamachu na obiekty zakładu
karnego lub aresztu śledczego;
5) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności z terenu jednostki
organizacyjnej;
6) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na konwój ochraniający osoby, broń
palną, amunicję, materiały stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze lub inne
przedmioty wartościowe;
7) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności w czasie jej
konwojowania;
8) w pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach
określonych w pkt 1 – 3 oraz 5 – 7.
Art. 20. 1. Stosowanie środków przymusu bezpośredniego, użycia broni palnej lub psa
służbowego powinno być odpowiednie do stopnia zagrożenia, następować po uprzednim
ostrzeżeniu o ich użyciu i w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie,
15
względem której je zastosowano, oraz nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także
narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób.
2. Ostrzeżenia przewidzianego w ust. 1 nie stosuje się, jeżeli zwłoka w stosowaniu
środka przymusu bezpośredniego, użyciu broni palnej lub psa służbowego grozi
bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia funkcjonariusza lub innej osoby albo
zrealizowaniem działań, o których mowa w art. 19 pkt 1 – 3 i 6.
Art. 21. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego
przez funkcjonariuszy, sposób postępowania w tym zakresie, mając na względzie konieczność
minimalizowania bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia człowieka.
Art. 22. 1. W przypadku zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa zakładów karnych
lub aresztów śledczych Służba Więzienna współdziała z Policją.
2.
Minister
Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb współdziałania, o którym mowa
w ust. 1, organy obowiązane do współdziałania oraz przypadki i warunki użycia sił Policji na
terenie jednostek organizacyjnych, mając na względzie konieczność zapewnienia poprawnej
i skutecznej współpracy.
Rozdział 4
Przetwarzanie informacji i danych osobowych niezbędnych do wykonywania zadań przez
Służbę Więzienną
Art. 23. 1. Służba Więzienna może przetwarzać informacje i dane osobowe, w tym
także bez zgody i wiedzy osób, których dotyczą, niezbędne do realizacji zadań, o których
mowa w art. 2 ust. 1 i 2; przez przetwarzanie danych należy rozumieć jakiekolwiek operacje
wykonywane na danych osobowych, takie jak: zbieranie, utrwalanie, przechowywanie,
opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie, a zwłaszcza te, które wykonuje się
w systemach informatycznych.
2. Służba Więzienna udziela informacji i udostępnia dane osobowe o osobach, na
pisemny wniosek, podmiotom ustawowo uprawnionym, w zakresie określonym w ustawach.
16
3. Służba Więzienna, na pisemny i uzasadniony wniosek osoby najbliższej, udostępnia
dane osobowe osoby pozbawionej wolności, za pisemną zgodą tej osoby.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania oraz
wzór wniosku o udzielenie informacji lub udostępnienie danych osobowych o osobie obecnie
lub uprzednio pozbawionej wolności w areszcie śledczym lub zakładzie karnym,
zawierającego oznaczenie podmiotu ubiegającego się o udzielenie informacji lub
udostępnienie danych osobowych, podstawę prawną, zakres udostępnianych danych
i
udzielanych informacji oraz danych identyfikujących osobę pozbawioną wolności,
a w przypadku osoby najbliższej – uzasadnienie wniosku, mając na względzie
w szczególności zakres uprawnień ustawowych ubiegających się podmiotów.
Art. 24. Dyrektor Generalny przekazuje, w formie elektronicznej, informacje
o osobach pozbawionych wolności do Krajowego Rejestru Karnego, w zakresie określonym
w ustawie z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2008 r. Nr 50,
poz. 292 i Nr 191, poz. 1366).
Rozdział 5
Funkcjonariusze i pracownicy
Art. 25. 1. W jednostkach organizacyjnych pełnią służbę funkcjonariusze oraz mogą być
zatrudnieni pracownicy.
2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska, na których
mogą pełnić służbę wyłącznie funkcjonariusze, jednostki organizacyjne i rodzaje tych
stanowisk, mając na względzie specyfikę zadań na poszczególnych stanowiskach.
Art. 26. Funkcjonariusze i pracownicy powinni wykazywać się odpowiednim
przygotowaniem ogólnym i zawodowym oraz wysokim poziomem moralnym, systematycznie
dokształcać się i podnosić kwalifikacje zawodowe. W postępowaniu wobec osób
pozbawionych wolności są obowiązani w szczególności:
1) kierować się zasadami praworządności, bezstronności oraz humanitaryzmu;
2) szanować ich prawa i godność;
3) dokładać starań, aby wykonanie kary przyczyniało się do przygotowania skazanych
do życia w społeczeństwie;
17
4) pomagać w poszukiwaniu rozwiązania ich problemów;
5) oddziaływać pozytywnie swoim własnym przykładem.
Art. 27. 1. Funkcjonariusze i pracownicy nie mogą uczestniczyć w takiej działalności,
która podważa autorytet Służby Więziennej lub w której wykorzystuje się informacje
o charakterze służbowym do celów pozasłużbowych.
2.
Funkcjonariuszom i pracownikom zabrania się utrzymywania innych niż
wynikające z obowiązków służbowych kontaktów z osobami pozbawionymi wolności oraz
udzielania osobom nieupoważnionym informacji dotyczących osób pozbawionych wolności,
także po ich zwolnieniu.
Art. 28. Pracownikiem może być osoba, która:
1) ukończyła osiemnaście lat życia i ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz
korzysta z pełni praw publicznych;
2) cieszy się nieposzlakowaną opinią i daje rękojmię prawidłowego wykonywania
powierzonych zadań;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślnie popełnione przestępstwo
lub przestępstwo skarbowe albo wobec której nie został wydany prawomocny wyrok
sądu z warunkowym umorzeniem postępowania karnego za takie przestępstwa, a także
nie toczy się przeciwko niej postępowanie karne o takie przestępstwa;
4) ma odpowiednie do zajmowanego stanowiska wykształcenie;
5) daje rękojmię zachowania tajemnicy, stosownie do wymogów określonych
w przepisach o ochronie informacji niejawnych;
6) posiada zdolność psychiczną i fizyczną pozwalającą na zatrudnienie na określonym
stanowisku, którą ustala służba medycyny pracy.
Art. 29. 1. Pracownikom wykonującym obowiązki służbowe w stałym i bezpośrednim
kontakcie z osobami pozbawionymi wolności przysługuje z tego tytułu, obok wynagrodzenia
wynikającego z odrębnych przepisów, dodatek do wynagrodzenia w wysokości do 50 %
wynagrodzenia zasadniczego.
2. Pracownik, o którym mowa w ust. 1, podczas i w związku z wykonywaniem
obowiązków służbowych korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla
funkcjonariuszy publicznych.
18
3. Pracownikowi, o którym mowa w ust. 1, przysługuje zwrot kosztów poniesionych
na ochronę prawną, jeżeli postępowanie karne, wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo
popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych, zostanie prawomocnie
umorzone z powodu braku znamion przestępstwa lub zakończone wyrokiem
uniewinniającym. Koszty takie zwraca się ze środków Służby Więziennej, w wysokości nie
wyższej niż przewidziana w odrębnych przepisach o wynagrodzeniach adwokatów
maksymalna stawka urzędowa.
Art. 30. 1. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje i wykaz stanowisk, na których pracownicy wykonują obowiązki służbowe
w stałym i bezpośrednim kontakcie z osobami pozbawionymi wolności,
uwzględniając w szczególności charakter wykonywanych prac oraz jednostki
organizacyjne, w których te prace są wykonywane;
2) tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w art. 29 ust. 1, uwzględniając
w szczególności stanowiska i funkcje, których zajmowanie lub pełnienie uprawnia
do dodatku, a także wymiar czasu pracy w bezpośrednim kontakcie z osobami
pozbawionymi wolności, mający wpływ na prawo do dodatku i jego wysokość.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje i wykaz stanowisk, na
których pracownicy są zatrudniani na zasadach określonych w ustawie o pracownikach
urzędów państwowych, uwzględniając w szczególności charakter wykonywanych prac oraz
jednostki organizacyjne, w których te prace są wykonywane.
Art. 31. 1. Kierownicy jednostek organizacyjnych: Dyrektor Generalny, dyrektorzy
okręgowi, komendant Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, dyrektorzy
zakładów karnych i aresztów śledczych oraz komendanci ośrodków szkolenia i ośrodków
doskonalenia kadr są przełożonymi funkcjonariuszy i pracowników tych jednostek.
2.
Komendant Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, komendanci
ośrodków szkolenia Służby Więziennej i ośrodków doskonalenia kadr Służby Więziennej są
przełożonymi funkcjonariuszy i pracowników szkolonych w tych ośrodkach.
3.
Funkcjonariusz lub pracownik kierujący określonym odcinkiem służby lub
działalnością albo wyznaczony przez kierownika jednostki organizacyjnej jest przełożonym
funkcjonariuszy pełniących służbę lub wykonujących pracę na danym odcinku.
19