Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego

Druk nr 1890

Warszawa, 9 kwietnia 2009 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-47-09



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Szanowny Panie Marszałku,
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


- o zmianie ustawy o szczególnych
warunkach sprzedaży konsumenckiej
oraz o zmianie Kodeksu cywilnego.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanej regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Sprawiedliwości.

wz. Wiceprezes Rady Ministrów

(-) Grzegorz Schetyna
Projekt

USTAWA

z dnia

o zmianie ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie
Kodeksu cywilnego)


Art. 1. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży
konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176 oraz z 2004 r.
Nr 96, poz. 959) art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Art. 7. Sprzedawca nie odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego
z umową, gdy kupujący w chwili zawarcia umowy o tej niezgodności wiedział lub, oceniając
rozsądnie, powinien był wiedzieć. To samo odnosi się do niezgodności, która wynikła
z przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez kupującego.”.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 99/44/WE z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie
niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji (Dz. Urz. WE L 171
="http://z07.07.1999/"
="http://z07.07.1999/"
="http://z07.07.1999/"


03/24-kt
UZASADNIENIE

W piśmie z dnia 18 stycznia 2008 r. Komisja Europejska zwróciła się do Polski
o wyjaśnienie, dlaczego art. 7 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach
sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176,
z pó n. zm.) - zwanej dalej ,,ustawą”, który transponuje art. 2 ust 3. dyrektywy 99/44/WE
w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym
gwarancji (Dz. Urz. WE L 171 z 07.07.1999) - zwanej dalej ,,dyrektywą”, nie zawiera, w ślad
za brzmieniem wskazanego przepisu dyrektywy, jasnego wskazania momentu, w którym
konsument powinien wiedzieć o braku zgodności towaru z umową. Dyrektywa bowiem
wskazuje jasno, że powinna być to chwila zawarcia umowy.
Polska zobowiązała się do usunięcia istniejącej niezgodności w transpozycji
dyrektywy przez nowelizację ustawy.
Nowelizacja polega na określeniu w treści art. 7 ustawy momentu, w którym
konsument wiedział lub, oceniając rozsądnie, powinien był wiedzieć o niezgodności towaru
z umową, co uwalnia sprzedającego od odpowiedzialności za tę niezgodność. Zmiana polega
na uzupełnieniu treści przepisu o określenie „w chwili zawarcia umowy”. Nowe brzmienie
przepisu odpowiada treści art. 2 ust. 3 dyrektywy.
Należy podkreślić, że również z punktu widzenia funkcjonowania prawa krajowego
jest to zmiana wskazana, bowiem likwiduje ona stan niepewności prawnej w odniesieniu do
ustalenia momentu, w którym wiedza konsumenta dotycząca braku zgodności powoduje
wyłączenie odpowiedzialności sprzedawcy. Ponadto jest to rozwiązanie zbieżne z treścią
przepisu art. 557 Kodeksu cywilnego, który znajduje zastosowanie w stosunkach
pozakonsumenckich.
Niniejszy projekt wprowadza jedynie niewielką zmianę do ustawy z punktu widzenia
systemu odpowiedzialności za jakość rzeczy sprzedanej. W chwili obecnej trwają bowiem
intensywne prace dotyczące unormowania odpowiedzialności sprzedawcy za rzecz sprzedaną
zarówno na płaszczy nie wspólnotowej (przygotowuje się dyrektywę o prawach umownych
konsumentów, która obejmie swoim zakresem regulację sprzedaży konsumenckiej), jak i na
płaszczy nie krajowej (Komisja Kodyfikacyjna Prawa Cywilnego przygotowuje projekt
nowego Kodeksu cywilnego). W ramach prac Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego
prowadzony jest przegląd polskiego prawa konsumenckiego, którego wyniki wykorzystywane
są w pracach nad dyrektywą i nowym Kodeksem cywilnym. W związku z tym wprowadzanie
w chwili obecnej jakichkolwiek dalszych zmian legislacyjnych w ustawie byłoby
przedwczesne.
2
OCENA SKUTKÓW REGULACJI

Cel projektowanej regulacji
Celem projektowanej ustawy jest dostosowanie art. 7 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r.
o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego
(Dz. U. Nr 141, poz. 1176, z pó n. zm.) do art. 2 ust. 3 dyrektywy 99/44/WE w sprawie
niektórych warunków sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji
(Dz. Urz. WE L 171 z 07. 07.1999).

Podmioty, na które oddziałuje akt normatywny
Projektowana regulacja odnosi się do osób fizycznych nabywających towary
konsumpcyjne w celu niezwiązanym z działalnością gospodarczą lub zawodową oraz do
sprzedawców sprzedających towary w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa.

Wpływ na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie
przedsiębiorstw
Wejście w życie projektowanego aktu nie będzie miało wpływu na konkurencyjność
gospodarki i przedsiębiorczość.

Wpływ na rynek pracy
Wejście w życie projektowanej ustawy nie będzie miało wpływu na rynek pracy.

Wpływ na sytuację i rozwój regionalny
Wejście w życie projektu nie będzie miało wpływu na sytuację i rozwój regionów.

Wpływ na finanse publiczne
Projektowana ustawa nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa, ani dla
budżetu jednostek samorządu terytorialnego.
3