Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym

Druk nr 12

Warszawa, 6 listopada 2007 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-30, 143, 160-07



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej


Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekty
ustaw:
1) o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania
instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu
obrotu oraz o spółkach publicznych oraz o zmianie innych
ustaw wraz z projektami aktów wykonawczych – projekt ma
na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej,
2) o zmianie ustawy o rachunkowości wraz z projektami aktów
wykonawczych – projekt ma na celu wykonanie prawa Unii
Europejskiej,
3) o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym.

W załączeniu przedstawiam także opinie dotyczące zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tych sprawach w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Finansów.


(-) Jarosław Kaczyński
Projekt
U S T A W A
z dnia


o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym

Art. 1. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U.
z 2002 r. Nr 9, poz. 86, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników
i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do
celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym
zakresie,”;
2) w art. 27 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1)
osoba fizyczna prowadząca działalność we własnym
imieniu i na własny rachunek lub jako uczestnik spółki
niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem spółki ko-
mandytowo-akcyjnej,”.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 5 grudnia 2007 r.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153,
poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 137, poz. 1302, z 2004 r.
Nr 62, poz. 577, z 2005 r. Nr 10, poz. 66, z 2006 r. Nr 218, poz. 1592 oraz z 2007 r. Nr 98,
poz. 656.

10-08-om

U Z A S A D N I E N I E

Projektowana zmiana ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym
(Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 86, z późn. zm.) jest następstwem:
1. Rozstrzygnięć zapadłych w wyniku wyroku Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 22 maja 2007 r. – sygn. akt K 42/05 – w sprawie z wniosku Krajowej
Rady Doradców Podatkowych o zbadanie zgodności:
1) artykułu 3a wskazanej wyżej ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie
podatkowym (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 86, z późn. zm.) z art. 32
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
2) art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy
o
doradztwie podatkowym oraz ustawy o rachunkowości (Dz. U.

z 2005 r. Nr 10, poz. 66) w zakresie, w jakim nadaje nowe brzmienie
art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r., z art. 7, art. 118 ust. 1
oraz art. 121 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
3) art. 1 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy
o

doradztwie podatkowym oraz ustawy o rachunkowości (Dz. U.

z 2005 r. Nr 10, poz. 66) w zakresie, w jakim nadaje nowe brzmienie
art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r., z art. 7, art. 118 ust. 1
oraz art. 121 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Trybunał Konstytucyjny w omawianym wyroku orzekł zgodność art. 3a
ustawy o doradztwie podatkowym z Konstytucją RP; regulacja ta dotyczyła
przyznania podmiotom uprawnionym do usługowego prowadzenia ksiąg
rachunkowych możliwości wykonywania niektórych czynności doradztwa
podatkowego (polegających na prowadzeniu, w imieniu i na rzecz
podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji
do celów podatkowych, a także sporządzaniu w ich imieniu i na ich rzecz
zeznań i deklaracji – oraz udzielania im pomocy w tym zakresie). Trybunał
uznał jedynie, że z punktu widzenia poprawności legislacyjnej wskazane
byłoby zamieszczenie regulacji dotyczącej osób uprawnionych do usłu-

2
gowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, a nienależących do korporacji
doradców podatkowych w ustawie o rachunkowości lub w ustawie odrębnej.

2. Trybunał Konstytucyjny – rozpoznając sprawę, o której mowa wyżej – nie
podważał istoty merytorycznych unormowań zawartych w:
1) art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy
o doradztwie podatkowym oraz ustawy o rachunkowości – w zakresie,
w jakim nadaje nowe brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 lipca
1996 r. o doradztwie podatkowym,
2) art. 1 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy
o doradztwie podatkowym oraz ustawy o rachunkowości – w zakresie,
w jakim nadaje nowe brzmienie art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca
1996 r. o doradztwie podatkowym.
Trybunał Konstytucyjny – w przedstawionej wyżej sprawie – zakwestio-
nował wyłącznie procedurę uchwalenia przez Parlament zmian do oma-
wianej ustawy, uznając, że poprawki senackie ukształtowały projekt zmiany
ustawy w sposób, który nie mieścił się w granicach materii objętej ustawą
przekazaną Senatowi przez Sejm.
Należy w tym miejscu wskazać – w ślad za rzeczonym wyrokiem – że
Trybunał Konstytucyjny nie ma kompetencji przywrócenia wcześniejszego,
przednowelizacyjnego brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 27 ust. 1 pkt 1
ustawy o doradztwie podatkowym.
Zatem w przypadku, gdyby regulacje dotyczące niniejszego projektu nie
weszły w życie z dniem 5 grudnia 2007 r. – doradcy podatkowi straciliby
prawo do wykonywania czynności polegających na prowadzeniu, w imieniu
i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych
ewidencji do celów podatkowych, a także nie mogliby wykonywać zawodu,
uczestnicząc jako osoba fizyczna prowadząca działalność we własnym
imieniu i na własny rachunek lub jako uczestnik spółki niemającej
osobowości prawnej.

3
Biorąc pod uwagę tę argumentację, Minister Finansów stanął przed
koniecznością podjęcia w szybkim trybie działań, mających na celu ochronę
praw członków korporacji doradców podatkowych.
Mając na uwadze wskazane wyżej względy oraz fakt, że zmiana ustawy
sprowadza się w swojej istocie do powielenia unormowań obecnie obo-
wiązujących – należy zaznaczyć, że z jednej strony nowelizacja ma jedynie
charakter formalny – z drugiej zaś, w przypadku, gdyby nie weszła w życie
w określonym przez Trybunał Konstytucyjny terminie, może oznaczać
wzbudzenie niepewności w środowisku doradców podatkowych co do zgod-
nego z obowiązującymi przepisami wykonywania przez członków tej
korporacji określonych czynności doradztwa podatkowego.