Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych

Druk nr 1030

Warszawa, 18 marca 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Komisja Zdrowia

ZDR- 020 -1-2008



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu, Komisja Zdrowia wnosi-
projekt ustawy:
- o zmianie ustawy o ochronie zdrowia
przed następstwami używania tytoniu i
wyrobów tytoniowych.

Do reprezentowania Komisji w pracach nad projektem ustawy został
upoważniony poseł Czesław Hoc .



Z
wyrazami
szacunku


Przewodniczący Komisji
Zdrowia

(-) Bolesław Grzegorz Piecha






KOMISYJNY PROJEKT

USTAWY O ZMIANIE USTAWY
O OCHRONIE ZDROWIA P{RZED NAST PSTWAMI
U YWANIA TYTONIU I WYROBÓW TYTONIOWYCH


USTAWA
z dnia ............ 2006 r.

o zmianie ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu
i wyrobów tytoniowych


Art. 1.
W ustawie z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania
tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz.U. z 1996 r., Nr 10, poz. 55, z 1997 r. Nr 121,
poz. 770, Nr 88, poz. 554, z 1999 r. Nr 96, poz. 1107, z 2003 r. Nr 229, poz. 2274)
wprowadza się następujące zmiany:

1) W art. 5.

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„
1. Zabrania się palenia wyrobów tytoniowych
1) na terenie zakładów opieki zdrowotnej,
2) na terenie szkół, w tym szkół wyższych, oraz placówek oświatowo –
wychowawczych, niezależnie od wieku uczniów i rodzaju działalności
edukacyjnej,
3) w pomieszczeniach zakładów pracy innych niż wymienione w p. 1 i 2,
4) w pomieszczeniach obiektów kultury i wypoczynku i innych
dostępnych do użytku publicznego,
5) w środkach pasażerskiego transportu publicznego i związanych z nimi
obiektach (stacje, dworce kolejowe i autobusowe, porty lotnicze, a w
granicach miejscowości – także przystanki)
6) w obiektach sportowych
7) w prywatnych środkach transportu samochodowego:
a) w związku z wykonywaniem zarobkowym przewozu osób,
b) gdy pasażerami są dzieci do lat 13,
8) w odległości mniejszej niż 10 metrów od wejścia do obiektów,
o których mowa w pkt. 1–6

b) dotychczasowy ust. 4 oznacza się jako ust. 1a

c) dotychczasowy ust. 1a oznacza się jako ust. 1b w brzmieniu:
„1b. Właściciel lub zarządzający obiektem bądź środkiem transportu, o
których mowa w ust. 1 pkt. 1-5 i 7 zobowiązany jest do odpowiedniego
oznakowania miejsc, w których palenie jest zabronione, poprzez umieszczenie
międzynarodowego znaku „zakaz palenia”, a także wskazanie miejsca i
sposobu zgłaszania ewentualnych naruszeń tego zakazu. Minister właściwy do
spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia szczegółowe wymagania
dotyczące oznaczników zakazu palenia i ich rozmieszczania”

2) Po art. 5. dodaje się art. 5a. w brzmieniu:

„art. 5a.
1.

Właściciel lub zarządzający może wyłączyć spod zakazu określonego w art.
5.:
1) indywidualne pokoje w obiektach służących celom mieszkalnym
(hotelach, schroniskach, domach studenckich, domach zakonnych);
2) wyodrębnione i odpowiednio przystosowane pomieszczenia (palarnie)
w szpitalach psychiatrycznych, hospicjach, domach spokojnej starości;
3) wyodrębnione i odpowiednio przystosowane pomieszczenia (palarnie)
w zakładach pracy innych niż szkoły (inne placówki edukacyjne) i
zakłady opieki zdrowotnej;
4) wyodrębnione wagony w pociągach dalekobieżnych;
5) indywidualne cele i pokoje mieszkalne w obiektach podległych
ministrowi właściwemu do spraw obrony narodowej, ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych oraz ministrowi właściwemu do
spraw sprawiedliwości
2. W szczególnych przypadkach lekarz prowadzący leczenie może zezwolić
pacjentowi przebywającemu w zakładzie opieki zdrowotnej na odstępstwo
od zakazu palenia wyrobów tytoniowych.

3. W lokalach gastronomiczno-rozrywkowych dopuszczalne jest odstępstwo
od zakazu palenia wyrobów tytoniowych jedynie w odrębnych
pomieszczeniach, służących wyłącznie jako palarnie, spełniających wymogi,
o których mowa w załączniku nr 1 do ustawy.

4. Palarnie oraz pozostałe pomieszczenia, o których mowa w ust. 1 wyłączone
zgodnie z obowiązującymi przepisami spod zakazu palenia oznacza się w
sposób widoczny międzynarodowym znakiem zezwalającym na palenie”.

3) W art. 8.
.
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„Zabrania się reklamowania i promocji wyrobów tytoniowych, rekwizytów
tytoniowych i produktów imitujących wyroby lub rekwizyty tytoniowe oraz symboli
związanych z używaniem tytoniu we wszelkiej formie.”

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:




„Zakaz o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy reklamy w prasie i innych
wydawnictwach ograniczonej do publikacji skierowanych wyłącznie do osób
zawodowo zajmujących się handlem wyrobami tytoniowymi i do publikacji
drukowanych i wydawanych w państwach spoza Unii Europejskiej”.

4) Art. 13. otrzymuje brzmienie:

„art. 13.
1.

Kto:
1) sprzedaje wyroby tytoniowe wbrew zakazom określonym w art. 6,
2) dopuszcza na podległym mu terenie do palenia wyrobów tytoniowych
wbrew zakazom określonym w art. 5
3) nie oznacza miejsc, objętych zgodnie z przepisami ustawy zakazem
palenia oraz zwolnionych z tego zakazu

podlega karze grzywny do 20 000 zł.
4) tej samej grzywnie podlega, kto dopuszcza na podległym mu terenie do
palenia wyrobów tytoniowych bez zachowania wymagań określonych
niniejszą ustawą lub bez posiadania wymaganych ustawą badań

2. Kto pali wyroby tytoniowe w miejscach objętych zakazem palenia podlega
karze grzywny do 100 zł

3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 orzekanie następuje w trybie
przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia”.


Art. 2.

Znosi się obowiązek tworzenia palarni w zakładach pracy przewidziany w odrębnych
przepisach, a palarnie istniejące utworzone na podstawie tych przepisów,
niespełniające wymogów, o których mowa w załączniku nr 1 do ustawy, podlegają
likwidacji w ciągu miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy.


Art. 3.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.


Uzasadnienie
do projektu nowelizacji ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania
tytoniu i wyrobów tytoniowych
Nowelizacja ta ma na celu rozszerzenie obszarów objętych zakazem palenia
tytoniu na większość miejsc publicznych oraz ujednolicenie sankcji za ich
nieprzestrzeganie, a także dotyczy zakazu reklamy wyrobów tytoniowych. Ponadto w
załączniku podano wymogi techniczne i sanitarne palarni wraz z wentylacją palarni.
Obecna nowelizacja rozszerza zakaz palenia na wszystkie obiekty użytku publicznego,
miejsca pracy, środki transportu publicznego i związane z nimi obiekty oraz na
obiekty sportowe i rekreacyjne, reguluje także kwestię palenia w bezpośrednim
sąsiedztwie wejść i wyjść z miejsc publicznych. Wprowadza również pewne
ograniczenia palenia papierosów w prywatnych środkach transportu, zakaz palenia w
obecności dzieci oraz zakaz w związku z wykonywaniem zarobkowym przewozu
osób.
Należy szczególnie podkreślić, iż dotychczasowe miękkie, a zatem niejednoznaczne,
regulacje zakazujące palenia tytoniu nie przyniosły konkretnych korzyści.
Doświadczenia innych krajów, w których wprowadzono całkowity zakaz palenia –
Włochy, Irlandia czy USA – dowiodły, iż warto wprowadzać zdecydowane przepisy
zakazujące palenia tytoniu. W Europie całkowity zakaz palenia tytoniu we wszystkich
miejscach pracy, w tym w barach i restauracjach, wprowadzono dotychczas w 12
krajach, m.in.: Irlandii, Norwegii, Włoszech, Szkocji, Szwecji i na Malcie, Litwie i
Słowenii. Całkowity zakaz palenia w miejscach publicznych w tych krajach, pomimo,
początkowo, wielu kontrowersji i obaw, okazał się ogromnym sukcesem. Nowe prawo
jest przestrzegane w ponad 90% i cieszy się poparciem 93% Irlandczyków, 90%
Włochów i 80% Szwedów. Równocześnie wprowadzenie zakazu palenia nie
spowodowało zmniejszenia frekwencji w lokalach gastronomicznych i rozrywkowych,
czy też pogorszenia ich sytuacji finansowej. Badanie
ankietowe na reprezentatywnej grupie dorosłych Polaków wskazuje, że w Polsce
wprowadzenie zakazu palenia we wszystkich miejscach publicznych popiera ponad
75% mieszkańców.
Co roku w Polsce z powodu palenia papierosów umiera 70 tys. ludzi – to jest
liczba mieszkańców miasta. Jeśli ktoś pali, mieszka właśnie w tym mieście. Około 9
mln Polaków pali regularnie 15–20 sztuk papierosów dziennie, tak więc tyle
tytoniowych kominów produkuje codziennie w naszych domach i zakładach pracy
chmurę dymu. Rocznie tworzą one chmurę dymu z 90 mld papierosów. Codziennie
zaczyna palić około 500 nieletnich chłopców i dziewcząt, a rocznie próbuje palenia
około 180 tys. dzieci. Papierosy są jedynym legalnie sprzedawanym środkiem
rakotwórczym w Polsce i na świecie. Papieros jest jedynym produktem, którego
używanie zgodnie z jego przeznaczeniem powoduje przedwczesną śmierć!
Bierne palenie to problem poważny, doczekał się nawet angielskiego terminu
naukowego second hand smoker, czyli palacz z drugiej ręki. Wypalany papieros
wydziela dwa razy więcej dymu ze strumienia bocznego niż głównego. Boczny
strumień zawiera 35 razy więcej dwutlenku węgla i 4 razy więcej nikotyny niż dym
wdychany przez aktywnych palaczy. Dym boczny wydostaje się w ciągu całego czasu
palenia i nie jest filtrowany przez filtr papierosowy ani przez żywy filtr, jakim są