Zmiany dla prowadzących sklepy internetowe

Przeczytaj także: Handel w Internecie - prawa i obowiązki

Nowa Dyrektywa wydłuża termin w jakim oświadczenie o odstąpieniu od umowy może zostać złożone przez konsumenta z 10 dni do 14 dni od dnia otrzymania przez niego zamówionego towaru lub dnia zawarcia umowy, jeśli jej przedmiotem jest świadczenie usług (art. 9 ust 2 Nowej Dyrektywy). W terminie tym konsument ma możliwość przetestowania czy dostarczony towar lub usługa odpowiada jego oczekiwaniom. Nie oznacza to, że konsument w okresie 14 dni od zakupu może w pełni korzystać z zakupionej rzeczy, a następnie od umowy odstąpić nie ponosząc przy tym żadnych kosztów. Zachowanie takie stanowi nadużycie prawa do odstąpienie od umowy. Konsument bowiem powinien przetestować towar w takim zakresie w jakim ma możliwość dokonać tego w klasycznym sklepie (przymierzenie odzieży lub obuwia, próbne uruchomienie sprzętu).

Zatem jeśli wskutek działania konsumenta wartość towaru zostanie zmniejszona to jest on zobowiązany względem przedsiębiorcy do wyrównania szkody z tego powstałej z tego tytułu (art. 14 ust 2 Nowej Dyrektywy). Należy zwrócić uwagę, że twórcy Nowej Dyrektywy w żadnym wypadku nie uzależniają skuteczności oświadczenia o odstąpieniu od umowy od zwrotu towaru przez konsumenta w stanie niepogorszonym. W takiej sytuacji przedsiębiorca może jedynie potrącić z ceny zapłaconej przez konsumenta kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy wartością towaru nowego a towaru zwróconego. Pokreślenia wymaga również fakt, że przedsiębiorca może utracić nawet to uprawnienie jeśli nie dopełni swojego obowiązku zawartego w art. 6 ust 1 lit h Nowej Dyrektywy i nie poinformuje konsumenta o prawie do odstąpienia od umowy oraz nie dostarczy formularza na którym konsument może złożyć to oświadczenie (por. 14 ust 2 Nowej Dyrektywy).

Oświadczenie konsumenta o odstąpieniu od umowy zawartej na odległość dla swojej ważności nie wymaga zachowania jakiejkolwiek formy. Decyzja konsumenta może zastać zakomunikowana przedsiębiorcy w szczególności telefonicznie, pocztą elektroniczną lub tradycyjną albo poprzez wypełnienie formularza na stronie internetowej. Nowa Dyrektywa preferuje co prawda formę pisemną, ponieważ nakłada na przedsiębiorców obowiązek dostarczania konsumentom formularza odstąpienia od umowy, jednak konsument nie jest zobowiązany do jego wykorzystania (art. 11 ust 1 Nowej Dyrektywy). Sposób zakomunikowania swojej woli zależy zatem wyłącznie od konsumenta, jednak to również na nim ciąży ciężar dowodu wykazania, że złożył stosowne oświadczenie (art. 10 ust 4 Nowej Dyrektywy).

Nowa Dyrektywa wprowadza ponadto maksymalny termin w jakim strony (przedsiębiorca i konsument) zobowiązane są do zwrotu wzajemnych świadczeń. termin ten wynosi 14 dni od dnia w którym konsument poinformował przedsiębiorcę o odstąpieniu od umowy (art. 13 ust 1 i art. 14 ust 1 Nowej Dyrektywy). Wskazana regulacja może powodować pewne problemy praktyczne, ponieważ konsument chcąc zweryfikować, od którego momentu rozpoczyna się termin w jakim powinien zwrócić towar powinien przesłać oświadczenie o odstąpieniu za zawrotnym potwierdzeniem nadania. Wartym odnotowania jest również ustanowienie wyraźnego uprawnienia przedsiębiorcy do wstrzymania się ze zwrotem świadczenia otrzymanego od konsumenta do czasu otrzymania z powrotem towaru (art. 13 ust 3 Nowej Dyrektywy). Prawo to zapewnia przedsiębiorcy realną możliwość zaspokojenia swoich roszczeń (przez potrącenie) w sytuacji odesłany przez konsumenta towar jest uszkodzony lub jego wartość został w inny sposób zmniejszona.

C. termin dostawy

Nowa Dyrektywa regulację dotyczącą terminu dostawy zamówionego towaru. Zgodnie z art. 18 ust 1 Nowej Dyrektywy przedsiębiorca zobowiązany jest dostarczyć towar konsumentowi bez zbędnej zwłoki ale nie później niż 30 dni od zawarcia umowy. Strony mogą ustalić inny termin dostawy, jednakże w przypadku narzucenia konsumentowi dłuższego terminu takie postanowienie umowne może zostać uznane za klauzulę niedozwoloną. W razie niezachowania terminu dostawy konsument może wezwać przedsiębiorcę do dostarczenia zamówionego towaru w określonym przez siebie terminie, a w razie jego niedotrzymania rozwiązać umowę.

D. zwrot kosztów dostawy

Nową i doniosłą, z punktu widzenia przedsiębiorców, regulacją Nowej Dyrektywy jest ta dotycząca obowiązku pokrycia przez przedsiębiorcę kosztów przesyłki towaru w razie odstąpienia od umowy przez konsumenta. Zgodnie bowiem z obecną praktyką opłata za dostarczenie towaru konsumentowi nie podlegała zwrotowi. Stanowisko to zostało zakwestionowane przez Trybunał, który w orzeczeniu z dnia 15 kwietnia 2010 r. stwierdził, że przepisy krajowe nie mogą pozwalać na obciążanie konsumenta kosztami wysłania do niego towaru, gdy odstąpił od umowy zawartej na odległość i że sprzedawca musi zwrócić całą wpłaconą konsumentowi kwotę . Nowa Dyrektywa jednoznacznie rozstrzyga, że oprócz ceny towaru przedsiębiorca jest zobowiązany do zwrotu kwot otrzymanych od konsumenta na pokrycie kosztów dostawy (art. 13 ust 1 Nowej Dyrektywy). Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, gdy konsument wybrał inny niż standardowy sposób dostawy oferowanych przez przedsiębiorcę. W takim wypadku przedsiębiorca nie jest zobowiązany do zwrotu dodatkowych kosztów przewyższających koszty standardowej, najtańszej usługi dostawy.