Poufne informacje w negocjacjach biznesowych

Przeczytaj także: Odpowiedzialność za naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa

Już samo rozpoczęcie negocjacji, zwłaszcza w przypadku umów związanych z kluczowymi dla przedsiębiorstwa transakcjami lub projektami, jest często istotną decyzją, mogącą znacząco wpłynąć na całą bieżącą działalność przedsiębiorstwa. Szczególnie w takich przypadkach warto pamiętać o potrzebie zabezpieczenia ryzyk prawnych nie tylko poprzez dążenie do uzgodnienia korzystnych postanowień umownych w toku negocjacji, lecz również poprzez zadbanie o taki sposób prowadzenia negocjacji, który sam w sobie nie będzie stwarzał zagrożeń.

W tym kontekście warto zwrócić uwagę, że w trakcie negocjacji umowy, przedsiębiorstwo może być szczególnie narażone na niebezpieczeństwo ujawnienia chronionych informacji poufnych.

Wydawać by się mogło, że obowiązek zachowania w poufności informacji uzyskiwanych w toku negocjacji jest czymś oczywistym, a przestrzeganie tej zasady jest powszechnie przyjętym zwyczajem. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 721 §1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93, ze zm., dalej „kc”), strona uczestnicząca w negocjacjach jest obowiązana do nieujawniania i nieprzekazywania innym osobom udostępnionych jej w toku negocjacji informacji oraz do niewykorzystywania tych informacji dla własnych celów, jeżeli druga strona udostępniła te informacje z zastrzeżeniem poufności. Przepis ten nie wprowadza zatem obowiązku zachowania w poufności wszelkich informacji przekazywanych w ramach negocjacji, a jedynie takich, które zostały przekazane ze stosownym zastrzeżeniem.

Aby zapewnić sobie związanie potencjalnego kontrahenta obowiązkiem wynikającym z art. 721 §1 kc, należy zatem złożyć wyraźne oświadczenie, że informacje udostępniane w toku negocjacji nie mogą być ujawniane osobom trzecim ani wykorzystywane dla własnych celów przez drugą stronę. Dla potrzeb dowodowych najlepiej złożyć takie oświadczenie w formie, która pozwoli w ewentualnym sporze wykazać, że dotarło ono do osoby, z którą prowadzone są negocjacje (np. e-mail, oświadczenie pisemne z potwierdzeniem jego odebrania przez drugą stronę). Złożenie tego rodzaju oświadczenia to prosty zabieg, który może być dokonany nawet w ramach pilnych negocjacji, kiedy brakuje czasu na bardziej szczegółowe uzgodnienie kwestii poufności. Zalety dokonania takiej czynności są zaś nie do przecenienia. Jeśli bowiem osoba, z którą prowadzone były negocjacje naruszy obowiązek nieujawniania lub niewykorzystywania informacji przekazanych z zastrzeżeniem poufności, można żądać od niej naprawienia szkody albo wydania uzyskanych korzyści (art. 721 §2 kc).

Przed rozpoczęciem skomplikowanych negocjacji dotyczących kluczowego projektu lub istotnej transakcji, w ramach których to negocjacji mogą być przekazywane najbardziej wartościowe, poufne informacje na temat przedsiębiorstwa, uzasadnione jest zawarcie specjalnej umowy o zachowaniu poufności. Ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa jest co prawda zapewniona z mocy samego prawa (art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, tekst jednolity: Dz. U. z 2003 r., Nr 153, poz. 1503 ze zm., dalej „uznk”). W praktyce może jednak budzić wątpliwości, jakie informacje są objęte tajemnicą przedsiębiorstwa, a jakie nie. Zgodnie bowiem z definicją zawartą w art. 11 ust. 4 uznk, o tym, czy dane informacje są objęte tajemnicą przedsiębiorstwa, decyduje ostatecznie okoliczność, czy przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.

Kryterium to jest zatem ocenne. W umowie o zachowaniu poufności można natomiast doprecyzować jednoznacznie, jakie informacje będą uznawane za poufne, bądź przez ich skonkretyzowanie, bądź przez odwołanie do bardziej jednoznacznych kryteriów.