Wadliwy towar a prawa kupującego

Przeczytaj także: Reklamacja towaru: którą metodę wybrać?

Zatajenie wad

Jeśli sprzedawca podstępnie zataił wadę lub zapewnił kupującego, że wady nie istnieją, to niezbadanie rzeczy i niezawiadomienie sprzedawcy niezwłocznie o wadzie nie spowoduje utraty wynikających z Kodeksu cywilnego uprawnień z rękojmi (art. 564 K.c.). Za równoznaczne z zapewnieniem kupującego, że wady nie istnieją, uważa się różnorodne sformalizowane sposoby potwierdzenia dobrej jakości rzeczy, w tym kartę (książkę) gwarancyjną. Wydanie nabywcy karty gwarancyjnej jest równoznaczne z zapewnieniem sprzedawcy o dobrej jakości towaru. Uznał tak Sąd Najwyższy w wyroku z 27 stycznia 2004 r. (sygn. akt II CK 378/02). Zapewnienie o braku wad może mieć również postać certyfikatu jakościowego, w szczególności wówczas, gdy stwierdzono w nim fakt przeprowadzenia prób i badań towaru oraz podano ich wynik (wyrok Sądu Najwyższego z 19 października 2005 r., sygn. akt V CK 260/05).

2 miesiące od stwierdzenia wady - termin na zawiadomienie sprzedającego przez konsumenta o wadach towaru.

Dwa miesiące dla konsumentów

Reklamowanie towaru kupionego przez konsumentów od przedsiębiorców odbywa się na zasadach określonych w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. Ustawa ta nie posługuje się pojęciem wad, lecz używane jest sformułowanie "niezgodność towaru z umową".

Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu. Kupujący ma obowiązek zawiadomić sprzedawcę o niezgodności w terminie dwóch miesięcy od jej wykrycia. Jeśli tego nie zrobi, traci przysługujące mu uprawnienia (żądanie naprawy, wymiany, a w niektórych przypadkach - obniżenia lub zwrotu ceny). Do zachowania terminu wystarczy wysłanie zawiadomienia przed jego upływem.

Ustawa nie wprowadza natomiast obowiązku zbadania rzeczy przez konsumenta niezwłocznie po jej zakupie. Trzeba jednak pamiętać o tym, że sprzedawca nie odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową, gdy kupujący w chwili zawarcia umowy o tej niezgodności wiedział lub, oceniając rozsądnie, powinien był wiedzieć (art. 7 ustawy). Jeśli więc np. wady są widoczne gołym okiem i oceniając rozsądnie kupujący powinien był o nich wiedzieć, to nie można będzie ich później reklamować.

Szybkie sprawdzenie rzeczy i wykrycie ewentualnych wad daje konsumentowi dodatkową przewagę nad sprzedającym. W przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania. Kupujący nie musi więc tego udowadniać.

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.)
• Ustawa z dnia 27.07.2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej (…) (Dz. U. nr 141, poz. 1176 ze zm.)

Wydawnictwo Podatkowe GOFIN – wydawca czasopism, Gazety Podatkowej i serwisów internetowych dostarczających specjalistycznej wiedzy z zakresu podatków, rachunkowości, ubezpieczeń i prawa pracy.