Pojęcie i przedmiot sporu zbiorowego

Przeczytaj także: Rozwiązywanie sporów zbiorowych: projekt zmian budzi kontrowersje

Spór ze strony pracy

Spór ze stosunku pracy powoduje w przypadku różnicy stanowisk pracodawcy i pracownika, co do treści uprawnień lub obowiązków objętych tym stosunkiem. Spór może być rozstrzygnięty przed sądem pracy poprzez wydanie orzeczenia. Możliwość wystąpienia pracownika na drogę sądową z określonymi roszczeniami przeciwko pracodawcy jest gwarancją ochrony jego praw. Spór ten może być także rozwiązany w wyniku postępowania pojedynczego, jeśli w zakładzie pracy działa komisja pojedyncza Przed skierowaniem sprawy na drogę sądową pracownik może żądać wszczęcia postępowania pojedynczego. Ten sposób rozstrzygania nie dotyczy sporów zbiorowych. Komisje pojednawcze są organami powołanymi do polubownego, ugodowego załatwiania sporów ze stosunku pracy. Komisję taką powołują wspólnie pracodawca i zakładowa organizacja związkowa, gdy nie ma związków to komisję powołuje pracodawca po uzyskaniu pozytywnej opinii pracowników. Komisja wybiera swego przewodniczącego i ustala regulamin postępowania pojednawczego. Zakresem działania Komisji są wszystkie sprawy sporne, które należą do właściwości sądów pracy prawne między stronami są skuteczne bez podjęcia dodatkowych czynności wykonawczych. Gdy pracodawca jest obowiązany złożyć oznaczone oświadczenie woli orzeczenia sądu stwierdzające taki obowiązek zastępuje to oświadczenie. Wykonanie orzeczenia w trybie egzekucji następuje przez egzekucje należności z rachunku bankowego lub z innego mienia dłużnika, z ruchomości, wierzytelności i innych praw majątkowych. Wykonanie orzeczeń wydanych na rzecz pracodawcy następuje w drodze zajęcia wynagrodzenia za pracę. Wykonanie tytułów zasądzających świadczenia niepieniężne następuje przez wymuszenie stosownego zachowania pracodawcy za pomocą grzywny, którą nakłada n.

Postępowanie pojednawcze

Przed skierowaniem sprawy na drogę sądową pracownik może żądać wszczęcia postępowania pojednawczego (fakultatywność). Jednak przeprowadzenie takiego postępowania nie jest przesłanką dopuszczalności wszczęcia postępowania przed sądem pracy. postępowanie przed komisją pojednawczą wszczyna się na wniosek pracownika zgłoszony pisemnie lub ustnie do protokołu. Istotą postępowania tego jest nakładanie stron (pracodawcy i pracownika) do zakończenia sporu w drodze ugody. Komisja pośredniczy w rozwiązywaniu sporu ale nie ma prawa go rozstrzygać ani nakazać stronom zawarcia określonej ugody. Postępowanie pojednawcze kończy się z chwilą zawarcia ugody lub z mocy prawa z upływem 14 dni od złożenia wniosku w sprawach dotyczących rozwiązania, wygaśnięcia lub nawiązania stosunku pracy, albo z upływem 30 dni od dnia złożenia wniosku w innych sprawach. Zawarta ugoda jest wpisana do protokołu który podpisują strony i członkowie komisji. W przypadku nie zakończenia ugodą komisja na żądanie pracownika przekazuje sprawę do sądu pracy.

Natomiast jeśli została zawarta ugoda to podlega ona dobrowolnemu wykonaniu przez pracodawcę. W razie nie wykonania pracownik może żądać jej przymusowego wykonania przed sądem. Pracownik (pracodawca nie) ma możliwość wzruszenia ugody w ciągu 30 dni od dnia jej zawarcia poprzez wystąpienie do sądu z żądaniem uznania jej za bezskuteczną, jeśli uważa że ugoda ta narusza jego interes. W przypadku spraw dotyczących rozwiązania wygaśnięcia i nawiązania stosunku pracy termin ten wynosi 14 dni. Ponadto każda ze stron może dochodzić ustalenia niezgodności ugody z prawem.