Świadczenie wykupu to ciągle niewiadoma

Przeczytaj także: Wątpliwe klauzule umowne w ubezpieczeniach turystycznych

Odmowę podjęcia uchwały Sąd Najwyższy uzasadnił zbyt dużą ogólnością skierowanego pod jego rozwagę pytania, w szczególności faktem, że dotyczyło ono zbyt wielu różnych wzorców umownych. Zdaniem Sądu nie jest możliwe udzielenie uniwersalnej odpowiedzi na pytanie odnoszące się do całej kategorii umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Sąd w ustnych motywach rozstrzygnięcia zwracał uwagę na różnorodność wzorców umów ubezpieczenia na życie z UFK oraz na fakt, że bez odwołania się do konkretnych okoliczności danej sprawy w kontekście ochrony konsumenta wynikającej z art. 385¹ k.c., zajęcie stanowiska przez ten Sąd nie jest możliwe.

Stanowisko Sądu Najwyższego, a raczej jego brak, powoduje, że problem z ustaleniem charakteru świadczenia wypłacanego przez ubezpieczyciela w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy pozostaje nierozwiązany. W efekcie sądy niższych instancji w dalszym ciągu będą musiały samodzielnie rozstrzygać, czy w ramach konkretnej sprawy świadczenie pobrane przez zakład ubezpieczeń było świadczeniem głównym, czy też nie.

Podane przez Sąd Najwyższy motywy odmowy podjęcia uchwały skłaniają do wniosku o zasadności kierowania do tego Sądu kolejnych pytań dotyczących omawianego zagadnienia prawnego, lecz bardziej skonkretyzowanych, odnoszących się do konkretnych wzorców umownych wykorzystywanych przez danych ubezpieczycieli w relacjach z ich konsumentami.