Ustawa o odwróconym kredycie hipotecznym podpisana przez Prezydenta

Przeczytaj także: Zmiana ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym

Nowelizacja ustawy o finansach publicznych.

W dniu 13 listopada 2014 roku została także podpisana przez Prezydenta RP ustawa z dnia 26 września 2014 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw.

Ustawa przewiduje rozszerzenie obowiązku lokowania wolnych środków w formie depozytu prowadzonego przez Ministra Finansów na kolejne jednostki sektora finansów publicznych, tj. na: instytucje gospodarki budżetowej, państwowe instytucje kultury, Polską Akademię Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne, samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, dla których podmiotem tworzącym jest minister, centralny organ administracji rządowej, wojewoda lub uczelnia medyczna oraz wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej.

Druga grupa zmian wiąże się z przyznaniem jednostkom samorządu terytorialnego możliwości przyjmowania środków jednostek sektora finansów publicznych w depozyt. Jednostka samorządu terytorialnego, w celu sfinansowania deficytu lub rozchodów budżetowych, będzie mogła przyjmować w depozyt wolne środki od: samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, dla których jest podmiotem tworzącym, samorządowych instytucji kultury oraz samorządowych osób prawnych.

Istotą trzeciej grupy zmian jest wprowadzenie obowiązku gromadzenia środków pieniężnych składanych do depozytu sądowego na rachunkach depozytowych Ministra Finansów oraz przyznanie temu Ministrowi prawa do czasowego wykorzystywania tych środków. Ustawa przewiduje, że rachunki depozytowe Ministra Finansów będzie prowadził Bank Gospodarstwa Krajowego.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r., z wyjątkiem przepisów przejściowych dotyczących dokonywania lokat w terminie do 31 grudnia 2014 r., które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Zmiana ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

W dniu 13 listopada 2014 roku została także podpisana przez Prezydenta RP ustawa z dnia 23 października 2014 r. zmieniająca ustawę o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

Celem ustawy jest realizacja wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 marca 2014 r., sygn. akt K 13/11 (wyrok ogłoszony został w dniu 19 marca 2014 r.) w sprawie wpłat województw do budżetu państwa tzw. „janosikowego”. Trybunał zakwestionował przepisy regulujące mechanizm obliczania wysokości wpłat województw do budżetu państwa, tzw. „janosikowego”, oraz zasady podziału części regionalnej subwencji ogólnej.

Nowelizacja przewiduje następujące rozwiązania związane z mechanizmem korekcyjno-wyrównawczym, tj. m.in. ustala zasady, zgodnie z którymi beneficjentami części regionalnej subwencji ogólnej nie będą województwa, w których dochody podatkowe powiększone o subwencję wyrównawczą będą wyższe od 125% wskaźnika dochodów podatkowych kraju oraz podwyższa próg dochodów województwa, którego przekroczenie rodzi obowiązek dokonywania wpłat do budżetu państwa na rzecz innych województw (próg 110% zastąpiono progiem 125%). Ponadto wprowadza próg ostrożnościowy ograniczający wysokość rocznych wpłat województw do 35% dochodów podatkowych z roku poprzedzającego rok bazowy. Istotne są również nowe kryteria podziału części regionalnej subwencji ogólnej oparte na poziomie stopy bezrobocia oraz poziomie dochodów podatkowych województw powiększonych o część wyrównawczą subwencji ogólnej.

W budżecie państwa stworzona zostanie rezerwa celowa przeznaczona na dotacje celowe dla województw, które służyć będą dofinansowaniu budowy, przebudowy, remontu, utrzymania, ochrony dróg wojewódzkich i zarządzania tymi drogami.

Ustawa wprowadza również zmiany o charakterze doprecyzowującym. Poprzez nowelizację słowniczka ustawy dookreślono, iż podstawą obliczenia wysokości subwencji ogólnej i wpłat do budżetu będą dane o liczbie mieszkańców oraz stopie bezrobocia i liczbie bezrobotnych ustalone przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do dnia 31 maja roku bazowego. Zmiana ta ułatwi prace nad projektem ustawy budżetowej.

Ustawa wejdzie w życie w dniu następującym po dniu ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów bezpośrednio niezwiązanych z ustalaniem kwot subwencji ogólnej i wpłat na rok następny, które mają wejść w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.

Ustawa o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych.

Dnia 14 listopada 2014 roku Prezydent Bronisław Komorowski podpisała ustawę z dnia 26 września 2014 r. o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych, sporządzoną w Lanzarote w dniu 25 października 2007 r.

Konwencja ma na celu zapobieganie, zwalczanie seksualnego wykorzystywania dzieci, ochronę praw dzieci będących ofiarami przestępstw na tle seksualnym, a także promowanie współpracy na poziomie krajowym i międzynarodowym w tym obszarze. Większość przepisów konwencyjnych odnosi się do dzieci pokrzywdzonych przestępstwami na tle seksualnym, które nie ukończyły 18 roku życia. Nieliczne wyjątki to przypadki, w których postanowienia konwencji odnoszą się do dzieci, które nie osiągnęły „wieku przyzwolenia” (w Polsce 15 lat). W postanowieniach Konwencji nie ma określenia „wieku przyzwolenia” czyli wieku, umożliwiającego wyrażenie zgody na podejmowanie czynności o charakterze seksualnym. Zgodnie z art. 18 ust. 2 Konwencji, ustalenie granicy wieku dziecka poniżej której istnieje zakaz uczestnictwa w czynnościach seksualnych z jego udziałem, dokonywane jest w porządkach prawnych poszczególnych państw – stron Konwencji.

Przewidziane w Konwencji działania na rzecz pomocy dzieciom pokrzywdzonym przestępstwami o charakterze seksualnym prowadzone są w Polsce przede wszystkim w ramach działalności ogólnopolskiej sieci Ośrodków Pomocy dla Osób Pokrzywdzonych Przestępstwem oraz Niebieskiej Linii – Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie, jak również w ramach Dziecięcego Telefonu Zaufania Rzecznika Praw Dziecka oraz Młodzieżowego Telefonu Zaufania. Wskazane działania są prowadzone we współpracy z organizacjami pozarządowymi, co realizuje zalecenie zawarte w art. 14 ust. 2 Konwencji.

Przepisy omawianej Konwencji zawierają wymóg zapewnienia dostępu do odpowiednich programów lub środków interwencyjnych dla podejrzanych i skazanych za przestępstwa o charakterze seksualnym skierowane wobec dzieci i młodzieży oraz osób, które podejrzewają, że mogą popełnić takie przestępstwo. W prawie polskim odpowiednie regulacje zawarte są w Kodeksie karnym wykonawczym – w odniesieniu do świadczeń opieki zdrowotnej nad skazanymi odbywającymi karę pozbawienia wolności oraz odbywania kary pozbawienia wolności w systemie terapeutycznym przez osoby skazane za przestępstwa określone popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych, oraz w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień.

Ratyfikacja omawianej Konwencji nie pociągnie za sobą dodatkowych skutków finansowych dla budżetu państwa. Z uwagi na zgodność polskich regulacji prawnych z wymaganiami Konwencji, jej ratyfikacja nie będzie się wiązała z koniecznością wprowadzania dalszych zmian o charakterze legislacyjnym.