Liwiusz pisze:

> Był już podany wyrok, że nie można.Wyrok SN z 15 I 1990 r., I CR 1410/89:
>
> "W szczególności chodzi tu o wskazanie zasadniczego celu doręczenia,
> tj. by odbiorca faktycznie pismo otrzymał i zapoznał się z jego
> treścią oraz tego, że jeżeli adresat może w określonym czasie pobrać
> złożoną w urzędzie pocztowym korespondencję, to nie można przyjąć daty
> doręczenia innej niż faktycznego odbioru, jeżeli mieści się ona w
> czasie do tego przeznaczonym. Pogląd Sądu Wojewódzkiego, że już dzień
> awizowania przesyłki, tj. 31.III.1989 r., był dniem, w którym powódki
> mogły zapoznać się z jej treścią, nie jest trafny jako sprzeczny z
> powyższą wykładnią.

Oba poglądy wydają się nietrafne. Ani dzień pierwszego awizowania, ani
dzień faktycznego odbioru, tylko ten dzień w którym faktycznie mógł
zapoznać się z jego treścią. Załóżmy, że gość wrócił do domu po 2
dniach, odebrał awizo, ale nie chciało mu się iść na pocztę po odbiór
przesyłki. Jak w takim stanie faktycznym ocenisz tezę wyroku SN?


Dodatkowo zauważyć tu należy, że w doktrynie
> utrwalony jest słuszny pogląd, stosownie do którego zachowanie się
> kontrahenta stosunku cywilnoprawnego uniemożliwiające faktyczne
> doręczenie mu pisma, zawierającego wymagane w danej sprawie
> oświadczenie woli, w tym zwłaszcza dłuższa nieobecność we wskazanym
> miejscu zamieszkania, uzasadnia z reguły uznanie możliwości zapoznania
> się z jego treścią, jeżeli pod wskazanym adresem zostało ono złożone
> (także awizowane). Byłoby jednak zbytnim rygoryzmem przyjmowanie
> fikcji tej możliwości w typowych sytuacjach życiowych, kiedy adresat
> korespondencji na krótki

Z tym można się spokojnie zgodzić. Moim zdaniem dużo będzie zależało, od
okoliczności konkretnego przypadku. Inna będzie sytuacja jeśli ktoś
wyjeżdża na 2 tygodnie w ważnej sprawie, a inna jeśli, nie ma dowodów,
gdzie przebywa, rodzina była w domu, nie odbiera korespondencji, a on ma
numer kontaktowy do sprzedawcy.

>> Wydaje mi się, że lepiej byłoby już iść po takiej lini, że
>> zastosowanie art. 61 jest tu sprzeczne z jego społeczno-gospodarczym
>> przeznaczeniem.
>
> To też.

Nie można odmówić zastosowania przepisu dla tego, że byłoby to sprzeczne
z jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem. Można co najwyżej odmówić
ochrony wykonywaniu praw podmiotowych. Z art. 61 żadne prawo nie wynika.

Pozdrawiam
kuba