> paszport lub jak schengen to dowód
> plus (najlepiej) notarialny dokument najlepiej w jezyku polskim i
> angielskim, że wyrażacie zgodę na opuszczenie granic kraju przez wasze
> dziecko w takim i takim terminie z taka i taka osobą tam i tam.
> I zeby byly na nim numery kontaktowe telefonow do was.

Nikt nie będzie nigdzie dzwonił a notarialnym dokumentem będzie się
można podetrzeć.

Jakiś rok, dwa temu moja koleżanka miała przygodę na lotnisku Schonefeld
w Berlinie. Czekała na przylot męża z Anglii, pech chciał, że samolot
się trochę spóźniał, a ona z czteroletnim synem była tam trochę za
"długo" i wpadła komuś w oko.
Drugi jej pech polegał na tym, że w swoim czasie ubzdurało jej się, że
jak nie przyjmie nazwiska męża i pozostanie przy swoim panieńskim, to
będzie "top i trendi".
Na lotnisku miała aktualne dowody, swój i dziecka, z tym, że jej własne
dziecko ma nazwisko męża, i to się też między innymi nie spodobało
policji, która się "nagle" zaczęła nią interesować. Dziewczyna trochę
niemiecki kuma i dogaduje się ale nie mogła im wytłumaczyć, a raczej do
nich nie docierało, że to jej własne dziecko. Policjanci próbowali
rozdzielić ją od dziecka i zawinąć nie wiadomo gdzie i z jakiego
powodu(im się ubzdurało, że ona próbuje wywieźć gdzieś, jakieś dziecko).
Odpuścili trochę, gdy zobaczyli, że dziecko mimo ogólnych krzyków i
protestów tuli się do niej i nic nie wskazuje na to że jest jakoś
upojone/odurzone. Jednak do czasu aż nie pojawił się ojciec dziecka i
nazwisko z jego dowodu nie "zagadało" z nazwiskiem z dowodu dziecka, nie
pozwolono jej opuścić lotniskowej poczekalni.

Po tej przygodzie przypomniało jej się za co nienawidzimy faszystów i
omija kraj Goethego szerokim łukiem, co jest trochę kłopotliwe bo
mieszka nad samą granicą.
No i stała się też posiadaczem nazwiska dwuczłonowego, swojego i męża.