On Thu, 26 Jan 2023 11:30:55 +0100, Olin wrote:
> Dnia Wed, 25 Jan 2023 16:55:10 +0100, Robert Tomasik napisał(a):
>> Nie śledzę tego jakoś szczególnie, ale jeszcze w latach 90-tych na
>> przemieszczenie się z Leningradu do Moskwy Rosjanin musiał mieć
>> paszport. Jakiś ich wewnętrzny, ale jednak na samym dowodzie osobistym
>> nie mógł.
>
> Wystarczy po prostu sprawdzić w internetach:
> https://pl.wikipedia.org/wiki/Paszportyzacja_(ZSRR)
>
> Paszporty wewnętrzne to po prostu dowody osobiste.


Ale przeczytaj całość, choc jakas dziwna

"Paszporty wewnętrzne wydawano głównie mieszkańcom większości miast,
natomiast nie mogli ich przeważnie posiadać mieszkańcy wsi.

Jednocześnie wprowadzono przepis, że osoba chcąca oddalić się od
miejscowości, w której mieszka, musi posiadać paszport wewnętrzny, pod
groźbą surowych sankcji karnych.
Osoby zatrudnione w kołchozach mogły opuszczać wieś wyłącznie na
podstawie czasowego pozwolenia udzielanego pisemnie przez władze
kołchozu lub radę wiejską (sielsowiet). Pozwolenia takie prawie nigdy
nie były wydawane na okres dłuższy niż 30 dni.

Jednak pracownicy sowchozów posiadali prawo do paszportu.

Doprowadziło to do pozbawienia większości ludności wiejskiej
możliwości podróżowania, zmiany miejsca zamieszkania czy podejmowania
nauki w wyższych uczelniach bez zgody władz. Paszporty wewnętrzne
obowiązywały także całą ludność strefy nadgranicznej przy zachodniej
granicy ZSRR oraz w promieniu 150 lub 50 km od niektórych wielkich
miast. Lista tych miast była stopniowo rozszerzana kolejnymi
zarządzeniami władz począwszy od 1932.

21 października 1953 nowelizacja ustawy rozszerzyła prawo do
otrzymania paszportu na wszystkich mieszkańców krajów nadbałtyckich,
wiejskich mieszkańców obwodów moskiewskiego i leningradzkiego oraz na
wszystkich mieszkańców miast strefy nadgranicznej. Zakaz wydawania
paszportów wewnętrznych, a więc i swobodnego podróżowania i osiedlania
się w kraju, utrzymano dla ludności wiejskiej z innych rejonów ZSRR.
Ścisłe brzmienie ustawy nie jest do dziś znane, gdyż została ona
utajniona, a do wiadomości przekazano tylko dyrektywy z niej
wynikające.

Ostatecznie ograniczenia w prawie posiadania paszportu wewnętrznego
usunięto w ustawie z 28 sierpnia 1974, na mocy której prawo do jego
posiadania miał każdy obywatel ZSRR powyżej 16 roku życia, niezależnie
od miejsca zameldowania. Akcja wydawania paszportów ludności wiejskiej
przebiegała jednak wolno i trwała jeszcze szereg lat po wydaniu ustawy
z 1974. "

Jak to rozumiec to nie wiem - jak sie chcialo do pobliskiego
miasteczka pojechac np do kina, to najpierw po zezwolenie do
kierownika, a potem z pisemkiem zamiast paszportu/DO?

Czy w obrebie jednej "gminy" mozna sie bylo poruszac bez paszportu?
No ale skad wiadomo, z jakiej gminy?
Czy mieli jeszcze jakies inne dokumenty dla kołchozników?

A jeszcze Propiska

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D1%80%D0%BE%D0%
BF%D0%B8%D1%81%D0%BA%D0%B0
https://en.wikipedia.org/wiki/Propiska_in_the_Soviet
_Union

No i przypadek tego Niemca, ktory uciekl z radzieckiej niewoli ...
a nie - w zasadzie Austryjaka, Niemiec to na filmie.

https://en.wikipedia.org/wiki/Cornelius_Rost

Uciekl, nie uciekl ... mętnie piszą.
Ale jakos bez paszportu.
Syberia prawie bezludna, ale przeciez gdzies musial przez zamieszkane
miejscowosci przechodzic ..

J.