Opisany przez Ciebie stan rzeczy oszustwem nie jest. Nie jest nawet
usiłowaniem oszustwa, albowiem rozsądnie rzecz ważąc, to jeśli pan B wie,
że zapłacił, to wie i nie można go wprowadzić w tym zakresie w błąd w
konsekwencji którego mógłby on niekorzystnie rozporządzić swoim majątkiem.
W razie bardziej nachalnych żądań, to może to ewentualnie przybrać postać
wykroczenia polegającego na złośliwym nękaniu. Ale kilka wezwań do zapłaty
jeszcze pod to nie podejdzie. Musieli by na przykład kilka razy zadzwonić
w środku nocy.

Pan B skoro jest przekonany, że firma A nie ma racji powinien jej raz a
skutecznie to wyjaśnić - najlepiej na piśmie - dodając, iż skoro z jego
opinią się nie zgadzają - bo zasadniczo obowiązku nie mają - to powinni go
pozwać do sądu cywilnego. Pozostałą korespondencję w tej sprawie
pochodzącą z firmy B pan A może z powodzeniem składać jako ostatecznie
załatwioną (tzw. OZ) w pojemniku na śmieci. Konsekwencją takiej postawy
może być rezygnacja firmy B z roszczeń albo też proces cywilny, gdzie pan
B do swoich racji będzie musiał jeszcze przekonać sędziego. I miejsca na
oszustwo tu nie widzę.