Zastanawiam się nad tym, jakie są mechanizmy obrony przed manipulowaniem
umowami. Umowa jako twór abstrakcyjny, jest na ogół reprezentowana przez
kartkę papieru, na której jest coś napisane i potwierdzone podpisami stron.
I teraz:

Scenariusz I:
W razie sporu druga strona przynosi umowę z wykreślonymi długopisem kilkoma
punktami i wpiera mi, że wykreśliliśmy to przed podpisaniem. Jeśli nie mam
mojej kopii, na której nie jest wykreślone, to koniec.

Scenariusz II:
Ktoś wycina mój podpis z byle jakiego papierka, który podpisałem - nie
wiem, podpis na fakturze itp., przykleja na formularz jakiejś bzdurnej umowy,
kseruje to i już ma dokument. Zwłaszcza kolorowe ksero się nadaje, kiedyś
skserowałem na dobrej jakości kolorowej kserokopiarce coś z podpisem
zrobionym piórem i, prawdę mówiąc, dłuuugo to oglądałem, zanim doszedłem,
co było kopią, a co oryginałem. Naprawdę było nie do rozpoznania, pomogła
dopiero kropla wody, która rozmyła atrament w podpisie na oryginale. ;)
Ksero długopisu (zwłaszcza kiepskiego, plamiącego) łatwo rozpoznać, ale
pióra bardzo trudno.

Scenariusz III:
Umowa ma wiele stron, w tym punkty tak długie, że zajmują więcej niż
stronę. Druga strona wyciąga jedną kartkę, na której akurat są takie
rzeczy, że umowa bez niej nadal ma sens i nic nie wskazuje, że tam coś było
- zachowana jest ciągłość numeracji punktów itd. Na mój argument, że u mnie
taka strona jest odpowiada, że sobie dodrukowałem.

Scenariusz IV:
Odwrotny do III - ktoś drukuje sobie jakieś bzdury i dołącza do umowy w
taki sposób, że sens jest zachowany.

Co w takich sytuacjach? Przecież to wszystko jest możliwe, nie zawsze i
oczywiście ktoś musi się wykazać złą wolą, ale to nic trudnego. Wychodzi mi
na to, że jedyna słuszna metoda podpisywania wszelkich zobowiazań to u
notariusza - zbroszurować, opieczętować, podpodpisywać każdy skrawek
papieru, i najlepiej jeszcze kopię pozostawić u notariusza w archiwum
na wypadek sporu. :) Ale może się mylę?
--
Samotnik
www.zagle.org.pl