Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw

kierowcą, w celu świadczenia usług przewozu osób
dostępnych publicznie lub dostępnych dla pewnych grup
osób w zamian za opłatę ponoszoną przez osobę przewożoną
lub przez organizatora transportu;
3) „zawód przewoźnika drogowego” oznacza zawód
przewoźnika drogowego osób lub zawód przewoźnika
drogowego rzeczy;
4) „przedsiębiorca” oznacza osobę fizyczną lub prawną,
nastawioną na osiągnięcie zysku lub nie, stowarzyszenie lub
grupę osób bez osobowości prawnej, nastawione na
osiągnięcie zysku lub nie, lub jakikolwiek podmiot
publiczny, posiadający własną osobowość prawną lub
podlegający organowi, który taką osobowość posiada,
wykonujące przewozy osób lub osobę fizyczną lub prawną,
wykonującą przewozy towarów w celach handlowych;
5) „zarządzający transportem” oznacza osobę fizyczną
zatrudnioną przez przedsiębiorcę lub, jeżeli przedsiębiorca
jest osobą fizyczną, tę osobę fizyczną lub, w razie potrzeby,
inną osobę fizyczną wyznaczoną przez tego przedsiębiorcę na
podstawie umowy, zarządzającą w sposób rzeczywisty i
ciągły operacjami transportowymi przedsiębiorcy;
6) „zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika
drogowego” oznacza decyzję administracyjną, która
upoważnia
przedsiębiorcę
spełniającego
warunki
przewidziane w niniejszym rozporządzeniu do wykonywania
zawodu przewoźnika drogowego;
7) „właściwy organ” oznacza organ państwa członkowskiego
na szczeblu krajowym, regionalnym lub lokalnym, który w
celu wydawania zezwoleń na wykonywanie zawodu
przewoźnika drogowego sprawdza, czy przedsiębiorca
spełnia warunki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, i
jest uprawniony do wydawania, zawieszania lub cofania
zezwoleń na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;
8) „państwo członkowskie siedziby” oznacza państwo
członkowskie, w którym przedsiębiorca ma siedzibę,
niezależnie od tego, z jakiego państwa pochodzi zarządzający
transportem tego przedsiębiorcy.
Art. 3 Przedsiębiorcy wykonujący zawód przewoźnika drogowego N



ust. 1
muszą spełniać następujące wymogi:
a)
posiadać rzeczywistą i stałą siedzibę w jednym z

3
państw członkowskich;
b)
cieszyć się dobrą reputacją;
c)
posiadać odpowiednią zdolność finansową; oraz
d)
posiadać wymagane kompetencje zawodowe.
Art. 3 Państwa
członkowskie
mogą
nałożyć
dodatkowe N



ust. 2
proporcjonalne i niedyskryminujące wymogi, które
przedsiębiorcy muszą spełniać, aby wykonywać zawód
przewoźnika drogowego.
Art. 4 Przedsiębiorca wykonujący zawód przewoźnika drogowego N



ust. 1
wyznacza przynajmniej jedną osobę fizyczną –
zarządzającego transportem – która spełnia warunki
przewidziane w art. 3ust. 1 lit. b) i d) i która:
a) w sposób rzeczywisty i ciągły zarządza operacjami
transportowymi tego przedsiębiorstwa;
b) ma rzeczywisty związek z przedsiębiorstwem,
polegający na przykład na tym, że jest jego
pracownikiem, dyrektorem, właścicielem lub
udziałowcem lub nim zarządza lub, jeżeli
przedsiębiorca jest osobą fizyczną, jest tą właśnie
osobą; oraz
c) posiada miejsce zamieszkania na terenie Wspólnoty.
Art. 4 Jeżeli przedsiębiorca nie spełnia wymogu posiadania N



ust. 2
kompetencji zawodowych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit.
d), właściwy organ może zezwolić na wykonywanie zawodu
przewoźnika drogowego bez wyznaczenia zarządzającego
transportem zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, pod
warunkiem że:
a)
przedsiębiorca wyznaczy osobę fizyczną posiadającą
miejsce zamieszkania na terenie Wspólnoty, spełniającą
wymogi przewidziane w art. 3 ust. 1 lit. b) i d) oraz
uprawnioną na mocy umowy do wykonywania zadań
zarządzającego transportem w imieniu tego przedsiębiorcy;
b)
umowa wiążąca przedsiębiorcę z osobą, o której
mowa w lit. a), precyzuje zadania, które ma ona wykonywać
w sposób rzeczywisty i ciągły, oraz określa zakres
obowiązków związanych z funkcją zarządzającego
transportem. Zadania, które należy sprecyzować, obejmują w
szczególności utrzymanie i konserwację pojazdów,
sprawdzanie umów i dokumentów przewozowych,
podstawową księgowość, przydzielanie ładunków lub usług

4
kierowcom i pojazdom oraz sprawdzanie procedur
związanych z bezpieczeństwem;
c)
w charakterze zarządzającego transportem osoba, o
której mowa w lit. a), może kierować operacjami
transportowymi
nie więcej niż czterech różnych
przedsiębiorstw, realizowanymi za pomocą połączonej floty,
liczącej ogółem nie więcej niż 50 pojazdów. Państwa
członkowskie mogą podjąć decyzję o obniżeniu liczby
przedsiębiorstw lub łącznej wielkości floty pojazdów,
którymi może zarządzać ta osoba; oraz
d)
osoba, o której mowa w lit. a), wykonuje określone
zadania wyłącznie w interesie przedsiębiorcy, a jej obowiązki
są wykonywane niezależnie od przedsiębiorców, na rzecz
których dany przedsiębiorca wykonuje przewozy.
Art. 4 Państwa
członkowskie mogą podjąć decyzję, aby N



ust. 3
zarządzający transportem wyznaczony zgodnie z ust. 1 nie
mógł być dodatkowo wyznaczony zgodnie z ust. 2 lub, aby
mógł być wyznaczony jedynie w odniesieniu do ograniczonej
liczby przedsiębiorstw lub floty pojazdów mniejszej niż
określona w ust. 2lit. c)
Art. 4 Przedsiębiorca powiadamia właściwy organ o wyznaczeniu T
Art. 1 Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika
ust. 4
zarządzającego lub zarządzających transportem.
pkt 5
drogowego i licencji wspólnotowej udziela się na wniosek
(art. 7 przedsiębiorcy złożony na piśmie w postaci papierowej lub
ust. 2 w postaci dokumentu elektronicznego, po uiszczeniu
pkt 6) opłaty, o której mowa w art. 41 ust. 1 pkt 1 i 11.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego adres i siedzibę albo
miejsce zamieszkania;
2) numer w Centralnej Ewidencji i Informacji o
Działalności Gospodarczej (CEIDG) albo w rejestrze
przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS);
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4) określenie rodzaju i zakresu transportu drogowego;
5) rodzaj i liczbę pojazdów samochodowych, które
przedsiębiorca będzie wykorzystywał do wykonywania
transportu drogowego;
6) imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz numer
certyfikatu kompetencji zawodowych osoby zarządzającej
transportem;
7) liczbę wypisów z zezwolenia na wykonywanie zawodu

5
przewoźnika drogowego lub z licencji wspólnotowej;
8) w przypadku licencji wspólnotowej – określenie czasu
na który ma być ona udzielona.
Art. 5
Aby spełnić wymóg określony w art. 3 ust. 1 lit. a), N



przedsiębiorca musi w danym państwie członkowskim:
a)
posiadać siedzibę położoną w tym państwie
członkowskim wraz z lokalami, w których prowadzi główną
działalność, w szczególności dokumenty księgowe, akta
dotyczące pracowników, dokumenty zawierające dane na
temat czasu prowadzenia pojazdu i odpoczynku oraz
wszelkie inne dokumenty, do których dostęp musi mieć
właściwy organ, aby sprawdzić, czy spełnione zostały
warunki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu. Państwa
członkowskie mogą wymagać, aby przedsiębiorcy na ich
terytorium udostępniali również inne dokumenty w swoich
lokalach w dowolnej chwili;
b)
gdy zezwolenie zostanie wydane – dysponować co
najmniej jednym pojazdem, który został zarejestrowany lub
w inny sposób wprowadzony do ruchu zgodnie z przepisami
tego państwa członkowskiego – będąc jego właścicielem lub
posiadaczem z innego tytułu, np. na podstawie umowy najmu
z opcją zakupu, umowy najmu lub umowy leasingu;
c) prowadzić działalność związaną z pojazdami, o których
mowa w lit. b), w sposób rzeczywisty i ciągły oraz przy
użyciu niezbędnego sprzętu administracyjnego, a także
odpowiedniego
sprzętu
technicznego
i
urządzeń
technicznych, w bazie eksploatacyjnej, która znajduje się w
tym państwie członkowskim.
Art. 6 Z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszego artykułu, państwa T
Art. 1 Wymóg dobrej reputacji, o którym mowa w art. 6
ust. 1
członkowskie określają warunki, które przedsiębiorca i
pkt 5
rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, nie jest spełniony lub
zarządzający transportem muszą spełniać, aby zapewnić
(art. 7 przestał być spełniany przez osoby, o których mowa w ust.
zgodność z wymogiem dobrej reputacji, o którym mowa w
ust. 7) 3 pkt 2 - 4 , jeżeli:
art. 3 ust. 1 lit. b).
a) zostały skazane prawomocnym wyrokiem sądu za
Przy określaniu, czy przedsiębiorca spełnił ten wymóg,
przestępstwa umyślne w dziedzinach określonych w art. 6
państwa
członkowskie
uwzględniają
postępowanie
rozporządzenia (WE) nr 1071/2009,
przedsiębiorcy, jego zarządzających transportem oraz innych
b) nałożono na nie co najmniej dwukrotnie w okresie
odpowiednich osób określonych przez dane państwo
dwóch lat sankcje za naruszenie obowiązujących przepisów
członkowskie. Każde odniesienie w niniejszym artykule do
krajowych w zakresie określonym w załączniku nr IV do
wyroków skazujących, sankcji lub naruszeń obejmuje wyroki
rozporządzenia (WE) nr 1071/2009,
skazujące, sankcje lub naruszenia samego przedsiębiorcy,
c) wydano w stosunku do tych osób prawomocne

6
jego zarządzających transportem oraz innych odpowiednich
orzeczenie
zakazujące
wykonywania
działalności
osób określonych przez dane państwo członkowskie.
gospodarczej w zakresie transportu drogowego.
Warunki, o których mowa w akapicie pierwszym, obejmują

przynajmniej następujące wymogi:
a) dobrej reputacji zarządzającego transportem lub
przedsiębiorcy transportowego nie podważają żadne
poważne zarzuty, takie jak wyroki skazujące lub
sankcje za popełnienie poważnego naruszenia
obowiązujących
przepisów
krajowych
w
następujących dziedzinach:
(i) prawo handlowe;
(ii) prawo upadłościowe;
(iii) płace i warunki zatrudnienia w zawodzie;
(iv) prawo o ruchu drogowym;
(v) odpowiedzialność zawodowa;
(vi) handel ludźmi lub narkotykami; oraz

b) zarządzający transportem lub przedsiębiorca transportowy
nie zostali, w jednym lub kilku państwach członkowskich,
skazani za poważne przestępstwo ani nie nałożono na nich
sankcji za poważne naruszenie przepisów wspólnotowych
dotyczących w szczególności:
(i) czasu prowadzenia pojazdu i odpoczynku kierowców,
czasu pracy oraz instalacji i używania urządzeń kontrolnych;
(ii) maksymalnej masy i wymiarów pojazdów użytkowych w
ruchu międzynarodowym;
(iii) kwalifikacji wstępnej i ustawicznego kształcenia
kierowców;
(iv) badań technicznych w celu dopuszczenia pojazdów
użytkowych do ruchu, w tym obowiązkowych badań
technicznych pojazdów silnikowych;
(v) dostępu do rynku międzynarodowych przewozów
drogowych rzeczy lub, w odpowiednim przypadku, dostępu
do rynku przewozu drogowego osób;
(vi) bezpieczeństwa w drogowym przewozie towarów
niebezpiecznych;
(vii) instalacji i używania ograniczników prędkości w
niektórych rodzajach pojazdów;
(viii) praw jazdy;
(ix) dostępu do zawodu;

7