Rządowy projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej

Właściwy naczelnik urzędu celnego, jak stanowi art. 16 ust. 3b, bez zbędnej zwłoki
potwierdza przyjęcie powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako
pośredniczący podmiot tytoniowy.
Nowelizacja art. 16 ust. 3c ma na celu ujęcie pośredniczących podmiotów tytoniowych
w aktualnej liście pośredniczących podmiotów tytoniowych. Do publikacji tej listy
w Biuletynie Informacji Publicznej zobowiązany jest, bez zbędnej zwłoki, minister właściwy
do spraw finansów publicznych lub upoważniony przez niego organ. Tak jak w przypadku
listy pośredniczących podmiotów węglowych lista ta zawierać będzie dane identyfikacyjne
pośredniczącego podmiotu tytoniowego, adres zamieszkania lub siedziby, NIP lub REGON
oraz rodzaj prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej.
Jednocześnie objęto pośredniczący podmiot tytoniowy obowiązkiem aktualizacji danych
zawartych w pisemnym powiadomieniu o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej
jako pośredniczący podmiot tytoniowy oraz obowiązkiem poinformowania właściwego
naczelnika urzędu celnego o zaprzestaniu prowadzenia działalności w tym charakterze.
Należy podkreślić, że powyższe zasady nie będą dotyczyły rolnika, w zakresie obrotu przez
niego suszem tytoniowym, który sam wyprodukował. Będą go natomiast dotyczyły
w zakresie, w jakim dokonał on zakupu suszu tytoniowego.
Art. 7 pkt 7 – dodany przepis art. 16a reguluje kwestie związane z konsekwencjami sprzedaży
przez pośredniczący podmiot tytoniowy nieoznaczonego znakami akcyzy suszu tytoniowego
w sytuacji podlegającej opodatkowaniu akcyzą, czyli sprzedaży tego suszu innemu
podmiotowi niż pośredniczący podmiot tytoniowy lub podmiot prowadzący skład podatkowy.
Jak stanowi art. 16a ust. 1, jeżeli pośredniczący podmiot tytoniowy sprzeda susz tytoniowy,
który nie został oznaczony znakami akcyzy podmiotowi innemu niż podmiot prowadzący
skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1
pkt 23b lit. a nowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym, to wówczas naczelnik urzędu
celnego jest zobowiązany do wydania decyzji o utracie ważności wydanego wcześniej temu
podmiotowi pisemnego powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej
jako pośredniczący podmiot tytoniowy oraz o skreśleniu go z listy pośredniczących
podmiotów tytoniowych.
Zgodnie z art. 16a ust. 2 po wydaniu decyzji utraci ważność wydane wcześniej temu
podmiotowi pisemne powiadomienie o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako
pośredniczący podmiot tytoniowy. Rozwiązanie takie ma zapewnić jak najszybsze
zapobieżenie nielegalnemu obrotowi suszem tytoniowym (suszem nieoznaczonym znakami
akcyzy w sytuacji, gdy istnieje obowiązek oznaczenia). W sytuacji stwierdzenia takiego
15

obrotu, organ podatkowy podejmie postępowanie podatkowe wobec podatnika, a następnie
wyda ww. decyzję, która wywoła odpowiednie skutki jeszcze przed jej doręczeniem. Oznacza
to, że naczelnik urzędu celnego będzie mógł od razu wykreślić taki pośredniczący podmiot
tytoniowy z list publikowanej na BIP-ie i zamieścić informację o utracie ważności
potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej
jako pośredniczący podmiot tytoniowy, zapobiegając w ten sposób dalszej sprzedaży temu
podmiotowi suszu tytoniowego przez inne podmioty.
W ust. 3 art. 16a określono tryb postępowania organu po wydaniu decyzji, o której mowa
w ust. 1. Przepis nakłada na właściwego naczelnika urzędu celnego, po wydaniu decyzji,
obowiązek wykreślenia pośredniczącego podmiotu tytoniowego z listy pośredniczących
podmiotów tytoniowych publikowanej w Biuletynie Informacji Publicznej oraz
zamieszczenia w tym biuletynie informacji o utracie ważności wydanego wcześniej temu
podmiotowi pisemnego potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia
działalności jako pośredniczący podmiot tytoniowy.
Zgodnie z ust. 4 dodawanego art. 16a, ponowne wydanie podmiotowi, wobec którego została
wydana decyzja, o której mowa w ust. 1, pisemnego potwierdzenia przyjęcia powiadomienia
o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot tytoniowy oraz
umieszczenie go na liście pośredniczących podmiotów tytoniowych publikowanej
w Biuletynie Informacji Publicznej, możliwe jest po upływie trzech lat od doręczenia
przedmiotowej decyzji.
Art. 7 pkt 8 – nowelizacja art. 21 ust. 7 pkt 2 i dodanie lit. e umożliwi podmiotom
podlegającym opodatkowaniu w związku z suszem tytoniowym, obniżanie kwoty akcyzy
o kwotę stanowiącą wartość podatkowych znaków akcyzy prawidłowo naniesionych na
opakowania jednostkowe suszu tytoniowego.
Art. 7 pkt 9 – dodany przepis art. 24a reguluje kwestie związane z obowiązkiem składania
przez podatnika dokonującego wymienionych w dodawanym art. 9b czynności
opodatkowanych akcyzą, których przedmiotem jest susz tytoniowy, deklaracji podatkowych
oraz rozliczania należnej akcyzy z tytułu dokonania wymienionych czynności.
Przepis ustanawia obowiązek składania deklaracji podatkowej właściwemu naczelnikowi
urzędu celnego oraz obliczania i wpłacania akcyzy na rachunek właściwej izby celnej
w terminie 10 dni od dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy. Nie przewiduje się
możliwości wydłużania tego terminu i dlatego, dodając art. 24a nie dokonano jednocześnie
zmiany w art. 26 ust. 2 pkt 2, który przewiduje możliwość określenia przez ministra
16

właściwego do spraw finansów publicznych dłuższych okresów rozliczeniowych i terminów
składania deklaracji lub wpłat akcyzy.
Art. 7 pkt 10 – zmiana przepisu polega na dodaniu suszu tytoniowego do katalogu wyrobów,
co do których nie ma zastosowania procedura zawieszenia poboru akcyzy. Zgodnie
z brzmieniem dodawanego art. 9b ust. 1 pkt 2 sprzedaż suszu tytoniowego podmiotowi
prowadzącemu skład podatkowy nie podlega opodatkowaniu akcyzą. W związku z tym susz
tytoniowy nabywany przez podmiot prowadzący skład podatkowy i wprowadzany do składu
podatkowego (poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy) nie będzie podlegał
opodatkowaniu akcyzą. Nie będzie podlegało opodatkowaniu akcyzą również zużycie tego
suszu do produkcji wyrobów tytoniowych w składzie podatkowym. Obowiązek podatkowy
powstanie dopiero w stosunku do wyprodukowanych z tego suszu wyrobów tytoniowych.
Opodatkowana nie będzie także sprzedaż suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład
podatkowy innemu podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy lub pośredniczącemu
podmiotowi tytoniowemu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23b lit. a nowelizowanej ustawy
o podatku akcyzowym.
Art. 7 pkt 11 – dodany przepis art. 47 ust. 1 pkt 8 wyłącza produkcję suszu tytoniowego
z obowiązku dokonywania jej w składzie podatkowym.
Art. 7 pkt 13 – zmiana tytułu rozdziału 3 w dziale IV ustawy jest konsekwencją dodania
w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy do katalogu wyrobów akcyzowych suszu tytoniowego.
Art. 7 pkt 15 – przepis ten dodaje art. 99a i zawiera definicję suszu tytoniowego, podstawę
jego opodatkowania, stawki akcyzy dla suszu tytoniowego oraz obowiązek obrotu tego suszu
w opakowaniu, a nie luzem, w sytuacjach, gdy podlega on opodatkowaniu.
Suszem tytoniowym będzie zatem suchy tytoń niebędący jeszcze wyrobem tytoniowym.
Podstawą opodatkowania suszu tytoniowego będzie jego ilość wyrażona w kilogramach.
Stawkę akcyzy na susz tytoniowy określono na poziomie stawki tytoniu do palenia.
Określono jednocześnie stawkę akcyzy wyższą przewidzianą dla podmiotów obracających
suszem tytoniowym w sytuacjach, gdy susz ten podlega akcyzie (sytuacje określone
w art. 9ab ust. 1 pkt 1 – 3), gdy nie jest on oznaczony znakami akcyzy, jak i dla podmiotów
posiadających ten susz nieoznaczony znakami akcyzy w okolicznościach podlegających
opodatkowaniu akcyzą (sytuacja określona w art. 9b ust. 1 pkt 6).
We wszystkich sytuacjach, w których obrót suszem tytoniowym podlega akcyzie, czyli
w sytuacjach, o których mowa w art. 9b ust. 1 pkt 1 – 3, obrót ten powinien odbywać się
17

w opakowaniu, nie luzem. Jest to nakaz korespondujący z obowiązkiem oznaczania w tych
sytuacjach suszu tytoniowego znakami akcyzy.
Art. 7 pkt 16 – nowelizacja art. 116 w dodawanym ust. 1a nakłada obowiązek oznaczania
znakami akcyzy na podmioty dokonujące:
1) nabycia wewnątrzwspólnotowego suszu tytoniowego, w przypadku gdy są to inne
podmioty niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy,
o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23b lit. a nowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym,
2) sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład
podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23b lit. a
nowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym,
3) importu suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy
lub pośredniczący podmiot tytoniowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23b lit. a
nowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym.
Wskazane podmioty będą otrzymywały podatkowe znaki akcyzy zgodnie z ogólną procedurą
otrzymywania znaków akcyzy określoną w rozdziale 3 ustawy. Podmioty te będą korzystały
z prawa obniżenia kwoty akcyzy o kwotę stanowiącą wartość podatkowych znaków akcyzy
prawidłowo naniesionych na opakowania jednostkowe suszu tytoniowego w oparciu
o nowelizowany art. 21 ust. 7.
Art. 7 pkt 17 – Art. 117 ust. 1 określa, w którym momencie powstaje obowiązek oznaczenia
podatkowymi znakami akcyzy wyrobów akcyzowych objętych tym obowiązkiem.
Nowelizacja tego artykułu polega na wskazaniu momentu, w którym powinno być oznaczone
opakowanie jednostkowe suszu tytoniowego, w przypadku gdy jest on przedmiotem
sprzedaży, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2. Natomiast, w przypadku gdy susz tytoniowy
będzie przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego (art. 9b ust. 1 pkt 1) czy importu
(art. 9b ust. 1 pkt 3) moment oznaczenia znakami akcyzy tego wyrobu, określany będzie
odpowiednio w oparciu o art. 117 ust. 2 pkt 1 lub 2.
Sprzedaż legalizacyjnych znaków akcyzy będzie miała miejsce na obowiązujących zasadach
tj. posiadacz suszu tytoniowego objętego obowiązkiem oznaczania znakami akcyzy będzie
obowiązany oznaczyć ten wyrób legalizacyjnymi znakami akcyzy, w przypadku gdy wyroby
te nie zostały uprzednio oznaczone mimo takiego obowiązku, zostały oznaczone
nieprawidłowo albo nieodpowiednimi znakami akcyzy, a są przeznaczone do dalszej
sprzedaży.

18

Art. 7 pkt 18 – Nowelizacja art. 125 obejmuje uzupełnienie katalogu podmiotów, które
otrzymują podatkowe znaki akcyzy o podmioty obowiązane do oznaczania suszu tytoniowego
znakami akcyzy. Projekt przewiduje dodanie w art. 125 ust. 1b, który mówi, że podatkowe
znaki akcyzy otrzymuje również podmiot dokonujący czynności, o których mowa w art. 9b
ust. 1 pkt 1, 2 i 3.

Załączniki nr 1 i 3 – zmiana załączników 1 i 3 związana jest z opodatkowaniem akcyzą suszu
tytoniowego i objęciem go obowiązkiem oznaczania akcyzy.
Art. 96 ust. 4
Zmiana art. 96 ust. 4 polega na określeniu stawki podatku akcyzowego na cydr i perry.
Celem zmiany jest stworzenie nowej kategorii wyrobów podlegających opodatkowaniu
podatkiem akcyzowym, których produkcja ze względu na niską zawartość alkoholu przy
proponowanych stawkach podatku akcyzowego, będzie opłacalna dla producentów.
Jednocześnie spowoduje to większą konkurencyjność na rynku alkoholi o niskiej jego
zawartości oraz stworzy ofertę do spożywania wyrobów winiarskich o niższej zawartości
alkoholu, co pozytywnie wpłynie na zdrowotność obywateli.
Zmiana wiąże się z rozwojem rynku winiarskiego. Przemysł winiarski byłby w stanie
wyprodukować około 50 mln litrów w skali roku dobrej jakości cydru i perry. Dałoby to
dodatkowe wpływy do budżetu państwa ok. 40 mln zł rocznie. To rozwiązanie służy zatem
wykonaniu ustawy budżetowej na rok 2013 i wiąże się ściśle z realizacją budżetu państwa
w przyszłym roku kalendarzowym.
Państwa Członkowskie, w związku z dyrektywą Rady 92/83/EWG z dnia 19 października
1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów
alkoholowych mają prawo określać stawkę podatku akcyzowego od napojów
przefermentowanych, niemusujących i musujących, o rzeczywistej zawartości alkoholu
nieprzekraczającej 8,5% obj.
Cydr jest fermentowanym napojem niskoalkoholowym na bazie jabłek (perry produkowane
jest z gruszek) popularnym szczególnie we Francji i Hiszpanii, a także w Wielkiej Brytanii.
Sporą popularność zdobywa także w Europie Środkowej np. Austrii, Niemczech oraz krajach
bałtyckich.
Produkcja lekkiego napoju alkoholowego mogłaby w warunkach krajowych stanowić szansę
na zagospodarowanie nadwyżek jabłek przez sadowników, a w tych częściach Polski, gdzie
na większą skalę uprawia się jabłka, np. w rejonie Grójca, w Łódzkiem, dolinie dolnej Wisły
19