Rządowy projekt ustawy - Prawo działalności gospodarczej

– 10 –
wskazać ten oddział, w którego aktach złożono wskazane dokumenty, wraz z
oznaczeniem sądu, w którym znajdują się akta, i numeru oddziału w rejestrze;
3)
jeżeli istnieje lub wykonuje działalność na podstawie wpisu do rejestru – złożyć do akt
rejestrowych oddziału odpis z tego rejestru wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na
język polski; w przypadku gdy przedsiębiorca zagraniczny utworzył na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej więcej niż jeden oddział, złożenie tych dokumentów może
nastąpić w aktach jednego z oddziałów, z tym że w aktach rejestrowych pozostałych
oddziałów należy wskazać ten oddział, w którego aktach złożono wskazane dokumenty,
wraz z oznaczeniem sądu, w którym znajdują się akta, i numeru oddziału w rejestrze.
Art. 29. Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany:
1)
używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z
przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem
wyrazów „oddział w Polsce”;
2)
prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z przepisami
o rachunkowości;
3)
zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkie zmiany stanu
faktycznego i prawnego w zakresie okoliczności, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2,
w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia.
Art. 30. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o zakazie
wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach
oddziału, w przypadku gdy:
1)
oddział rażąco narusza prawo polskie;
2)
nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział, lub
przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej;
3)
działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu lub obronności
państwa, bezpieczeństwu informacji niejawnych o klauzuli tajności „poufne” lub
wyższej lub innemu ważnemu interesowi publicznemu.
2. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
gospodarki zawiadamia osobę fizyczną upoważnioną w oddziale do reprezentowania
przedsiębiorcy zagranicznego, o której mowa w art. 26, o obowiązku wszczęcia postępowania
likwidacyjnego oddziału w oznaczonym terminie, nie krótszym niż 30 dni. Odpis decyzji, o
– 11 –
której mowa w ust. 1, minister przesyła do właściwego sądu rejestrowego, celem złożenia jej
do akt rejestrowych oddziału przedsiębiorcy zagranicznego.
3. Do postępowania likwidacyjnego, o którym mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r.
poz. 1030, z późn. zm.)) o likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
Art. 31.
1. Zamknięcie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego z państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, z państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o
Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz
przedsiębiorcy zagranicznego z państwa niebędącego stroną umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, który może korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów
zawartych przez to państwo z Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, będące
następstwem decyzji tego przedsiębiorcy o zakończeniu działalności w ramach oddziału,
wymaga uprzedniego podania do publicznej wiadomości informacji o planowanym
zamknięciu oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, przez jej publikację w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym na co najmniej 3 miesiące przed złożeniem wniosku o
wykreślenie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego z rejestru.
2. Publikacji informacji o planowanym zamknięciu oddziału przedsiębiorcy
zagranicznego dokonuje osoba fizyczna upoważniona w oddziale do reprezentowania
przedsiębiorcy zagranicznego, o której mowa w art. 26.
3. Wniosek o wykreślenie z rejestru oddziału przedsiębiorcy zagranicznego składa osoba
fizyczna upoważniona w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego, o której
mowa w art. 26, wraz z dokumentem potwierdzającym opublikowanie informacji o
planowanym zamknięciu oddziału przedsiębiorcy zagranicznego w Monitorze Sądowym i
Gospodarczym.
Art. 32. Do postępowania likwidacyjnego oddziału przedsiębiorcy zagranicznego z
państwa innego niż wymienione w art. 31 ust. 1, będącego następstwem decyzji
przedsiębiorcy zagranicznego o zamknięciu oddziału, stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych o likwidacji spółki z
ograniczoną odpowiedzialnością.

8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 265 i 1161 oraz
z 2015 r. poz. 4 i 978.
– 12 –
Art. 33. 1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, z państw
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących
stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody
przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa z Unią Europejską i jej
państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na
takich samych zasadach jak obywatele polscy.
2. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy:
1)
posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:
a)
zezwolenie na pobyt stały,
b)
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
c)
zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa
w art. 144 lub w art. 159 ust. 1, lub w art. 186 ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy z dnia
12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650 oraz z 2014 r. poz. 463 i
1004),
d)
status uchodźcy,
e)
ochronę uzupełniającą,
f)
zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany,
g)
zezwolenie na pobyt czasowy i pozostają w związku małżeńskim, zawartym z
obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
h)
zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej,
udzielone ze względu na kontynuowanie prowadzonej już działalności
gospodarczej na podstawie wpisu do CEIDG,
2)
korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,
3)
posiadają ważną Kartę Polaka,
4)
są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o
wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego
terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin
(Dz. U. z 2014 r. poz. 1525), dołączającymi do obywateli państw, o których mowa w
ust. 1, lub przebywającymi z nimi,
5)
przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2
lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na
podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza
– 13 –
złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii
Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku byli uprawnieni do
podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. c
i g
– mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
3. Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1 i 2 mają prawo do podejmowania i
wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w formie spółki: komandytowej,
komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej, a także do
przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź nabywania ich udziałów lub akcji, o
ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
Art. 34. 1. Organ, dokonując oceny spełnienia wymogów niezbędnych do podjęcia i
wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uznaje
wymogi, jakie spełnił przedsiębiorca mający siedzibę na terytorium jednego z państw, o
których mowa w art. 33 ust. 1, konieczne do podjęcia i wykonywania działalności
gospodarczej na terytorium tego państwa, w szczególności uznaje certyfikaty, zaświadczenia
lub inne dokumenty wydane przez właściwe organy państw, o których mowa w art. 33 ust. 1,
które potwierdzają spełnienie warunków podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej.
2. Organ uznaje ubezpieczenia i gwarancje odpowiedzialności zawodowej wydane w
państwach, o których mowa w art. 33 ust. 1, w zakresie, w jakim spełniają warunki określone
w przepisach odrębnych ustaw.
Rozdział 3
Załatwianie przez organy spraw z zakresu działalności gospodarczej
Art. 35. 1. Organ nie może żądać ani uzależniać swojej decyzji w sprawie podjęcia,
wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej od spełnienia dodatkowych warunków
nieprzewidzianych przepisami prawa.
2. Organ administracji publicznej nie może żądać ani uzależnić swoich rozstrzygnięć w
sprawie podjęcia, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej od przedłożenia
dokumentów w formie oryginału, poświadczonej kopii lub poświadczonego tłumaczenia,
chyba że obowiązek taki jest przewidziany przepisami odrębnymi z uwagi na ważny interes
publiczny lub wynika z bezpośrednio stosowanych przepisów powszechnie obowiązującego
prawa Unii Europejskiej albo ratyfikowanych umów międzynarodowych.
– 14 –
Art. 36. 1. Przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców albo CEIDG jest
obowiązany umieszczać w oświadczeniach, skierowanych w zakresie swojej działalności do
oznaczonych osób i organów, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz posługiwać się tym
numerem w obrocie prawnym i gospodarczym.
2. Identyfikacja przedsiębiorcy w poszczególnych urzędowych rejestrach następuje na
podstawie numeru identyfikacji podatkowej (NIP).
3. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 i 2, nie uchybiają obowiązkom określonym w
przepisach odrębnych.
Art. 37. 1. Jeżeli organ administracji publicznej nie rozpatrzy wniosku przedsiębiorcy w
terminie, uznaje się, że wydał rozstrzygnięcie zgodnie z wnioskiem, chyba że przepisy
odrębne, z uwagi na ważny interes publiczny lub bezpośrednio stosowane przepisy
powszechnie obowiązującego prawa Unii Europejskiej albo ratyfikowane umowy
międzynarodowe, stanowią inaczej.
2. Termin rozpatrzenia wniosku może zostać przedłużony tylko jeden raz. Przedłużenie
terminu rozpatrzenia wniosku nie może przekroczyć dwóch miesięcy.
3. Organ informuje o przedłużeniu terminu przed upływem terminu na rozpatrzenie
wniosku wskazanego w potwierdzeniu przyjęcia wniosku, o którym mowa w art. 40 ust. 2
pkt 1.
4. W przypadku stwierdzenia konieczności uzupełnienia wniosku termin rozpatrzenia
wniosku biegnie od dnia wpływu uzupełnionego wniosku.
5. Przedsiębiorca może żądać wydania zaświadczenia w trybie art. 217 § 1 Kodeksu
postępowania administracyjnego, potwierdzającego wydanie rozstrzygnięcia zgodnego z
wnioskiem.
Art. 38. Organ administracji publicznej, wyznaczając przedsiębiorcy termin na
dokonanie określonej czynności, uwzględnia czas niezbędny do jej wykonania, ważny interes
publiczny oraz słuszny interes tego przedsiębiorcy.
Art. 39. Organ administracji publicznej nie może odmówić przyjęcia pism i wniosków
niekompletnych. Organ nie może żądać jakichkolwiek dokumentów lub ujawnienia danych,
których konieczność przedstawienia, złożenia lub ujawnienia nie wynika wprost z przepisu
prawa.
Art. 40. 1. Organ, przyjmując wniosek, niezwłocznie potwierdza jego przyjęcie.