Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych

w stanie nieprzetworzonym, a niektóre z nich ze względu na wysoki stopień mineralizacji nie
spełniają wymogów przepisów o bezpieczeństwie żywności.
Powyższa droga wprowadzenia wody leczniczej do obrotu nie ma więc charakteru
uniwersalnego.
Jak wynika z powyższego, w Polsce wody lecznicze są wydobywane ze złóż dawno
odkrytych oraz odkrytych niedawno. Właściwości lecznicze wód leczniczych pochodzących ze
złóż dawno odkrytych zostały potwierdzone systematycznym i udokumentowanym
zastosowaniem ich w lecznictwie przede wszystkim uzdrowiskowym. Wody lecznicze
wydobywane ze złóż odkrytych niedawno, aby mogły być stosowane w lecznictwie
uzdrowiskowym muszą uzyskać potwierdzenie swych właściwości leczniczych na podstawie
badań przeprowadzonych przez upoważnione ustawowo jednostki według zasad określonych w
ustawie o lecznictwie uzdrowiskowym. Formalnym potwierdzeniem właściwości leczniczych
tych wód jest dokument w postaci świadectwa potwierdzenia właściwości leczniczych wody
leczniczej wydane przez jednostkę badającą. W rezultacie długotrwałego i udokumentowanego
stosowania wód leczniczych oraz badania ich właściwości leczniczych metodami naukowymi
wody lecznicze, których właściwości lecznicze zostały stwierdzone w powyższy sposób, mają
ugruntowane zastosowanie medyczne, uznawana jest ich skuteczność oraz wystarczający
poziom bezpieczeństwa (dalej: „wody lecznicze o właściwościach leczniczych”).
Nie ma racjonalnych argumentów, aby wody lecznicze o właściwościach leczniczych
mogły być stosowane wyłącznie w zakładach i urządzeniach lecznictwa uzdrowiskowego
(sanatoriach, szpitalach uzdrowiskowych i pijalniach uzdrowiskowych). Korzystanie z takich
wód powinno być dostępne także poza nimi, każdemu, kto z przyczyn niezależnych od siebie
nie korzysta z lecznictwa uzdrowiskowego, a chce skorzystać z dobrodziejstwa właściwości
leczniczych wody leczniczej, a także każdemu, kto chce lub nawet powinien kontynuować
leczenie poza zakładem lecznictwa uzdrowiskowego. Nie ma przeciwwskazań medycznych do
korzystania z wód leczniczych poza sanatorium skoro znane są właściwości lecznicze danej
wody leczniczej i sposób jej stosowania, a przy tym stosowanie takiej wody przez osobę może
odbywać się pod nadzorem miejscowego lekarza. Nie ma również obiektywnych przeszkód do
dostarczania wód leczniczych poza miejsce uzdrowiska. Zatem ograniczanie stosowania wód
leczniczych do zakładów i urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego byłoby wręcz działaniem
dyskryminującym wobec tych, którzy nie korzystają z sanatoriów z przyczyn od siebie
niezależnych. Tylko bowiem leczenia klimatycznego nie można prowadzić poza sanatorium.
Powyższe ograniczenie odnośnie wód leczniczych nie leży też w interesie samego uzdrowiska.

Większość wód leczniczych o właściwościach leczniczych znajduje się już w obrocie. Nie ma
przepisu prawa zakazującego wprowadzania takich wód do obrotu. Nie ma jednak aktualnie
przepisów prawa, które by określały zasady lub warunki wprowadzenia do obrotu wód
leczniczych o właściwościach leczniczych. Woda lecznicza o właściwościach leczniczych nie
jest bowiem lekiem w rozumieniu prawa farmaceutycznego, ani środkiem spożywczym w
rozumieniu przepisów o bezpieczeństwie żywności. Dlatego przepisów tych nie można
stosować do wprowadzania wód leczniczych o właściwościach leczniczych do obrotu nawet
przez analogię. Należy zatem stwierdzić, że substancja pod nazwą „woda lecznicza” może być
wprowadzona do obrotu, jeżeli tylko posiada właściwości lecznicze, które zostały
potwierdzone długotrwałym i udokumentowanym stosowaniem w lecznictwie uzdrowiskowym
lub badaniami właściwych jednostek w trybie ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym.
Projekt ustawy nie wymaga wydania aktów wykonawczych.
Projekt ustawy nie pociąga za sobą obciążeń budżetu państwa ani budżetów jednostek
samorządu terytorialnego.
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.