Rządowy projekt ustawy o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym

– 35 –
dotyczących jednego podmiotu, wykorzystanych w zestawieniu, opracowaniu lub
ocenie jest większy niż trzy czwarte całości – nie mogą być udostępniane osobom
trzecim.”,
e)
w ust. 7 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Dane indywidualne, o których mowa w ust. 2, 2a, 3 i 3a, oraz zestawienia
statystyczne, opracowania i oceny, o których mowa w ust. 6, NBP udostępnia:”,
f)
po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu:
„8a. Dane indywidualne, o których mowa w ust. 3 i 3a, oraz zestawienia
statystyczne, opracowania i oceny, o których mowa w ust. 6, NBP udostępnia
Komitetowi Stabilności Finansowej, o którym mowa w ustawie z dnia … o
nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu
kryzysowym w systemie finansowym, w zakresie niezbędnym dla realizacji zadań
Komitetu.”,
g)
ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Przepisy ust. 8 i 8a stosuje się odpowiednio do danych zawierających
informacje objęte ochroną na podstawie odrębnych ustaw, w tym informacji
objętych tajemnicą bankową.”;
3)
po rozdziale 4 dodaje się rozdział 4a w brzmieniu:
„Rozdział 4a
NBP a Komitet Stabilności Finansowej
Art. 30a. NBP udostępnia Komitetowi Stabilności Finansowej:
1)
informacje i dane, w tym chronione na podstawie odrębnych ustaw, niezbędne do
oceny ryzyka systemowego;
2)
analizy, opracowania i opinie dotyczące oceny ryzyka systemowego, stabilności
finansowej i nierównowag makroekonomicznych, w tym cykliczne raporty NBP o
stabilności systemu finansowego oraz raporty o nierównowagach
makroekonomicznych;
3)
informacje o działaniach podejmowanych przez właściwe podmioty, o których
mowa w art. 4 pkt 22 ustawy z dnia …. o nadzorze makroostrożnościowym nad
systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym
związanych z realizacją rekomendacji Komitetu Stabilności Finansowej;
– 36 –
4)
informacje o konsultacjach z Komisją Europejską, Europejską Radą ds. Ryzyka
Systemowego, Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego oraz organami nadzoru
makroostrożnościowego z innych zainteresowanych państw członkowskich, o
których mowa w art. 4 pkt 9 ustawy z dnia …. o nadzorze makroostrożnościowym
nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym,
oraz opiniach wydanych przez te podmioty, dotyczących działań Komitetu.
Art. 30b. NBP zapewnia obsługę Komitetu Stabilności Finansowej, w zakresie
realizacji zadań określonych w art. 5 ustawy z dnia … o nadzorze
makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w
systemie finansowym, w szczególności:
1)
organizuje posiedzenia Komitetu Stabilności Finansowej i prowadzi jego
sekretariat;
2)
przygotowuje projekty uchwał Komitetu.”;
4)
w art. 54 w ust. 1 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w
brzmieniu:
„3) uchwały Komitetu Stabilności Finansowej, o których mowa w art. 12 ust. 5 ustawy
z dnia … o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i
zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym.”.
Art. 67. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r.
poz. 128 i 559) wprowadza się następujące zamiany:
1)
w art. 10a w ust. 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) udzielenie informacji Komitetowi Stabilności Finansowej;”;
2)
w art. 137 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. W przypadku gdy rekomendacje, o których mowa w ust. 1 pkt 5, odnoszą się
do spraw mogących dotyczyć nadzoru makroostrożnościowego, o którym mowa w
ustawie z dnia … o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i
zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym (Dz. U. poz. …), Komisja Nadzoru
Finansowego wydaje takie rekomendacje po zasięgnięciu opinii Komitetu Stabilności
Finansowej.”.
– 37 –
Rozdział 14
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 68. Zidentyfikowane globalne instytucje o znaczeniu systemowym utrzymują:
1)
25% bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym w 2016 r.;
2)
50% bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym w 2017 r.;
3)
75% bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym w 2018 r.;
4)
100% bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym od 2019 r.
Art. 69. Komitet Stabilności Finansowej działający na podstawie ustawy, o której mowa
w art. 72, staje się z Komitetem Stabilności Finansowej w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 70. Wskaźnik bufora antycyklicznego, o którym mowa w art. 24 ust. 1, wynosi 0%
w okresie do dnia poprzedzającego dzień, od którego instytucja będzie obowiązana stosować
wskaźnik określony w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 3.
Art. 71. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 23 ust. 2c
ustawy zmienianej w art. 66 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 23 ust. 2c ustawy zmienianej w art. 66, w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez dwanaście miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 72. Traci moc ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o Komitecie Stabilności
Finansowej (Dz. U. Nr 209, poz. 1317 oraz z 2013 r. poz. 1012).
Art. 73. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
art. 19–46, art. 55–62, art. 68 i art. 70, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.


















UZASADNIENIE
I. Część ogólna
Ostatni kryzys finansowy w Unii Europejskiej ujawnił istnienie luk regulacyjnych
związanych z rynkiem finansowym. Okazało się, że tradycyjne podejście do nadzoru
finansowego (nadzór mikroostrożnościowy) jest niewystarczające. Doświadczenia kryzysu
finansowego pokazały, że skoncentrowany na indywidualnych podmiotach nadzór
mikroostrożnościowy pomijał efekt, jaki na system finansowy i jego stabilność wywierają
zbiorowe działania pojedynczych instytucji. Dlatego też w Unii Europejskiej podjęto decyzję
o wzmocnieniu ram nadzorczych nad systemem finansowym przez utworzenie instytucji
polityki makroostrożnościowej, służących ograniczaniu ryzyka systemowego,
a w konsekwencji zmniejszaniu potencjalnych skutków kryzysów finansowych dla
gospodarki. W tym celu zostały wprowadzone regulacje tworzące unijny nadzór
makroostrożnościowy nad systemem finansowym. Została utworzona Europejska Rada ds.
Ryzyka Systemowego, która jest odpowiedzialna za sprawowanie nadzoru
makroostrożnościowego nad systemem finansowym Unii Europejskiej (rozporządzenie
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie
unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia
Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego). Dokonuje ona identyfikacji ryzyk
systemowych, a w razie potrzeby wydaje ostrzeżenia i zalecenia. W dniu 16 stycznia 2012 r.
Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego opublikowała Zalecenie w sprawie mandatu
makroostrożnościowego organów krajowych skierowane do Państw Członkowskich
(zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie
mandatu makroostrożnościowego organów krajowych (ERRS/2011/3).
Polityka makroostrożnościowa jest nowym zagadnieniem. Jednakże niektóre kraje wdrożyły
już konkretne rozwiązania w zakresie organizacji polityki makroostrożnościowej, a inne są
w trakcie prac legislacyjnych nad ich wprowadzeniem. Z dotychczasowych doświadczeń
wynika, że wyłaniają się dwa główne modele organizacji polityki makroostrożnościowej:
1) powierzenie mandatu w zakresie prowadzenia polityki makroostrożnościowej jednej
instytucji, z reguły bankowi centralnemu (np. Belgia, Czechy, Grecja, Irlandia, Holandia,
Malta, Litwa, Węgry);
2) powierzenie mandatu w zakresie prowadzenia polityki makroostrożnościowej organowi
kolegialnemu złożonemu z przedstawicieli krajowych organów wchodzących w skład sieci

bezpieczeństwa finansowego (np. Dania, Francja, Niemcy, Słowenia, Szwecja, Rumunia,
Wielka Brytania).
W przypadku gdy za prowadzenie polityki makroostrożnościowej odpowiedzialny jest organ
kolegialny, zwykle bank centralny pełni wiodącą rolę, co wyraża się w przyznaniu funkcji
przewodniczącego prezesowi banku centralnego (Dania, Słowenia, Szwecja, Rumunia,
Wielka Brytania), a także powierzeniu funkcji zaplecza analitycznego oraz zadań związanych
z obsługą sekretariatu organu kolegialnego bankowi centralnemu (np. Dania, Słowenia,
Wielka Brytania).
Z przeprowadzonej w 2012 r. przez ERRS wstępnej oceny realizacji Zalecenia wynika, że
wszystkie kraje podjęły działania zmierzające do spełnienia rekomendacji. W swoim
sprawozdaniu cząstkowym również Polska wskazała, że podjęła odpowiednie prace mające
na celu implementację zalecanych przez ERRS środków.
Polska skorzystała ze wsparcia merytorycznego i doświadczenia Międzynarodowego
Funduszu Walutowego, który w ramach misji technicznej sformułował szereg rekomendacji
dotyczących utworzenia w Polsce takiego nadzoru. Uwzględniając rekomendacje misji
technicznej Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Zalecenie Europejskiej Rady ds.
Ryzyka Systemowego oraz dotychczasowe doświadczenia innych państw, przedłożony
projekt ustawy wprowadza do prawa polskiego formalne ramy organizacji polityki
makroostrożnościowej i powołuje Komitet Stabilności Finansowej (zwany dalej
„Komitetem”) jako organ odpowiedzialny za nadzór makroostrożnościowy nad systemem
finansowym. W wyniku rozwiązań zaproponowanych w projekcie ustawy wzmocniona
zostanie stabilność systemu finansowego, a prawdopodobieństwo wystąpienia kryzysu
finansowego ograniczone. Wprowadzenie krajowego nadzoru makroostrożnościowego nad
systemem finansowym będzie zatem korzystne dla wszystkich uczestników rynku.
Rozwiązania przewidziane w projekcie ustawy stanowią implementację dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie
warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru
ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającej
dyrektywę 2002/87/WE i uchylającej dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (tzw. CRD
IV) w zakresie przepisów dotyczących buforów kapitałowych (art. 128–142 dyrektywy CRD
IV).
Ustanawiany Komitet będzie także odpowiedzialny za realizację zadań dotyczących

2