Rządowy projekt ustawy o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych

– 35 –
Art. 57. W przypadku gdy hodowca, dostawca lub użytkownik prowadzi działalność
niezgodnie z wymaganiami określonymi w art. 17, art. 18, art. 21, art. 24 lub w przepisach
wydanych na podstawie art. 19, powiatowy lekarz weterynarii wyznacza termin na usunięcie
stwierdzonych nieprawidłowości.
Art. 58. W przypadku nieusunięcia przez hodowcę, dostawcę lub użytkownika
w wyznaczonym terminie stwierdzonych nieprawidłowości, o których mowa w art. 56 ust. 2
lub art. 57, powiatowy lekarz weterynarii występuje do ministra właściwego do spraw nauki
z wnioskiem o wykreślenie hodowcy, dostawcy lub użytkownika z rejestru.
Art. 59. Powiatowy lekarz weterynarii przekazuje ministrowi właściwemu do spraw
nauki i Komisji informację o stwierdzonych naruszeniach będących podstawą do
wymierzenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 66 ust. 1, 2 i 4, wraz z protokołem
kontroli.
Art. 60. Główny Lekarz Weterynarii, na podstawie informacji przekazanych przez
powiatowych lekarzy weterynarii, corocznie składa ministrowi właściwemu do spraw nauki
i Komisji sprawozdanie z przeprowadzonych kontroli, nie później niż do dnia 30 czerwca.
Art. 61. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do przeprowadzania kontroli stosuje
się przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej.
Rozdział 8
Współpraca z Komisją Europejską i państwami członkowskimi Unii Europejskiej
Art. 62. Minister właściwy do spraw nauki pełni rolę krajowego punktu kontaktowego
i współpracuje z Komisją Europejską oraz organami innych niż Rzeczpospolita Polska
państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie ochrony zwierząt wykorzystywanych do
celów naukowych lub edukacyjnych.
Art. 63. 1. Minister właściwy do spraw nauki, na podstawie informacji przekazanych
przez Komisję, lokalne komisje, hodowców, dostawców i użytkowników oraz Głównego
Lekarza Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej:
1)
corocznie – informacje dotyczące:
a)
liczby, gatunków i pochodzenia zwierząt wykorzystywanych w procedurach,
b)
celów i rodzajów doświadczeń, w których były wykorzystywane zwierzęta,
c)
przypadków ponownego wykorzystania zwierząt w procedurach,
– 36 –
d)
kategorii procedur oraz liczby zmian w zakresie ich kwalifikacji, z podaniem
przyczyny tych zmian;
2)
co 5 lat – informacje dotyczące wdrażania przepisów Unii Europejskiej w zakresie
ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych.
2. Minister właściwy do spraw nauki, po zasięgnięciu opinii Komisji, corocznie
w terminie do dnia 31 sierpnia zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej
stronie podmiotowej informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
3. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
zakres informacji, o których mowa w ust. 1, tryb przekazywania tych informacji oraz wzory
formularzy, na których informacje te będą przekazywane, mając na uwadze zapewnienie
prawidłowości i kompletności informacji przekazywanych Komisji Europejskiej, a także
uwzględniając przepisy dotyczące sposobu przekazywania informacji o zwierzętach
wykorzystywanych w doświadczeniach, wydane na podstawie art. 54 ust. 4 dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE z dnia 22 września 2010 r. w sprawie ochrony
zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych.
Rozdział 9
Przepisy karne
Art. 64. 1. Kto:
1)
swoim działaniem lub zaniechaniem naraża zwierzęta na niepotrzebny ból, cierpienie,
dystres lub trwałe uszkodzenie organizmu,
2)
wykorzystuje zwierzęta w procedurach objętych doświadczeniem bez uzyskania zgody
na ich wykorzystanie
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Kto w przypadkach, o których mowa w ust. 1, na skutek działania lub zaniechania
powoduje śmierć zwierzęcia
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 65. 1. Kto uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli na podstawie
przepisów ustawy
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2. Tej samej karze podlega, kto wykorzystuje informacje uzyskane w związku z kontrolą
do celów innych niż ochrona zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub
edukacyjnych.
– 37 –
Rozdział 10
Kary administracyjne
Art. 66. 1. Karze pieniężnej podlega hodowca, dostawca lub użytkownik, który:
1)
prowadzi działalność bez uzyskania wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 26;
2)
nie zapewnia zwierzętom utrzymywanym w ośrodku warunków określonych w art. 17,
art. 18 lub w przepisach wydanych na podstawie art. 19;
3)
nie wyznacza osób, o których mowa w art. 20 i art. 21, lub wyznacza osoby
niespełniające wymagań określonych w art. 20 i art. 21, lub nie wyznacza osoby,
o której mowa w art. 24 ust. 1, lub wyznacza osobę niespełniającą wymagań
określonych w art. 24 ust. 2;
4)
wbrew obowiązkowi określonemu w art. 23 nie zawiera z lekarzem weterynarii umowy
o świadczenie w ośrodku usług weterynaryjnych;
5)
wbrew obowiązkowi określonemu w art. 25 ust. 2 nie wyznacza osoby lub osób albo nie
zawiera umowy z osobą lub osobami w celu wykonywania zadań określonych w art. 25
ust. 1, albo wyznacza do wykonywania takich zadań osobę lub osoby, albo zawiera
umowę o wykonywanie takich zadań z osobą lub osobami, niespełniającymi wymagań
określonych w art. 21 ust. 1 lub art. 24 ust. 2;
6)
nie sporządza lub nie przekazuje dokumentacji, o której mowa w art. 25 ust. 7;
7)
nie przechowuje dokumentacji, o której mowa w art. 25 ust. 7, lub nie przechowuje tej
dokumentacji przez okres wskazany w art. 25 ust. 8 pkt 1;
8)
nie prowadzi ewidencji zwierząt, o której mowa w art. 30 ust. 1, prowadzi tę ewidencję
niezgodnie z wymaganiami określonymi w tym przepisie lub nie przechowuje danych
zawartych w tej ewidencji zgodnie z art. 30 ust. 2;
9)
nie dokonuje oznakowania psa, kota lub zwierzęcia z rzędu naczelnych lub dokonuje
tego oznakowania niezgodnie z wymaganiami określonymi w art. 31 ust. 1 i 2.
2. Karze pieniężnej podlega użytkownik, który uśmierca zwierzę niezgodnie
z wymaganiami określonymi w art. 16 ust. 1 lub 2.
3. Karze pieniężnej nie podlega użytkownik, który uśmierca zwierzę bez zachowania
wymagań określonych w art. 16 ust. 1 lub 2, w przypadku zaistnienia okoliczności, o których
mowa w art. 16 ust. 4.
– 38 –
4. Karze pieniężnej podlega użytkownik, który:
1)
przeprowadza doświadczenie bez uzyskania zgody na jego przeprowadzenie lub
niezgodnie z warunkami określonymi w uchwale w sprawie udzielenia zgody na
przeprowadzenie doświadczenia;
2)
nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji dotyczącej przeprowadzania
doświadczenia, o której mowa w art. 51 ust. 1, lub nie przekazuje tej dokumentacji
lokalnej komisji w przypadku, o którym mowa w art. 51 ust. 2.
Art. 67. 1. Karę pieniężną za naruszenia, o których mowa w art. 66, nakłada się
w wysokości od 1000 zł do 50 000 zł.
2. Przy ustalaniu wysokości kary uwzględnia się:
1)
rodzaj i okoliczności naruszenia;
2)
wpływ naruszenia na powstanie u zwierząt niepotrzebnego bólu, cierpienia, dystresu lub
trwałego uszkodzenia organizmu;
3)
okres trwania naruszenia;
4)
dotychczasową działalność hodowcy, dostawcy i użytkownika.
3. Jeżeli podczas wykonywania procedury doszło do naruszeń, w wyniku których
zwierzę było narażone na niepotrzebny długotrwały dotkliwy ból, cierpienie lub dystres, karę
pieniężną nakłada się w maksymalnej wysokości.
Art. 68. 1. Kary pieniężne wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, minister
właściwy do spraw nauki.
2. W przypadku ponownego popełnienia takiego samego czynu, o którym mowa
w art. 66, wysokość kary pieniężnej, o której mowa w art. 67 ust. 1, ustala się, dokonując
powiększenia o 25% wysokości kary pieniężnej wymierzonej poprzednio za to naruszenie.
3. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa i są uiszczane na rachunek
bankowy ministra właściwego do spraw nauki, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja
o nałożeniu kary stała się ostateczna.
4. Egzekucja wymierzonej kary pieniężnej wraz z odsetkami za zwłokę następuje
w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
– 39 –
5. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio
przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r.
poz. 749, z późn. zm.)).
Art. 69. Nie można nałożyć kary pieniężnej, jeżeli od dnia popełnienia czynu, o którym
mowa w art. 66 ust. 1 i 2, upłynęło 5 lat.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 70. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r.
poz. 856) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 2:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Ustawa reguluje postępowanie ze zwierzętami kręgowymi, w tym
zwierzętami kręgowymi wykorzystywanymi w celach naukowych lub
edukacyjnych w zakresie nieuregulowanym w ustawie z dnia … o ochronie
zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych (Dz. U.
poz. …).”,
b)
uchyla się ust. 2;
2)
w art. 4 pkt 19 otrzymuje brzmienie:
„19) „zwierzętach laboratoryjnych” – rozumie się przez to zwierzęta laboratoryjne
w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia … o ochronie zwierząt
wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych;”;
3)
w art. 6 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego
prawem zabiegu lub procedury w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia …
o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych,
w tym znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie,
a także wszelkie zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia i wykonywane
w celu innym niż ratowanie jego zdrowia lub życia, a w szczególności przycinanie
psom uszu i ogonów (kopiowanie);”;

8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 848, 1101, 1342
i 1529, z 2013 r. poz. 1027, 1036, 1145, 1149 i 1289 oraz z 2014 r. poz. 183, 576 i 915.