Rządowy projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii

– 20 –

Źo oznaczenia odbiorcy ciepła stosuje się oznaczenie „OC”. Strumienie
doprowadzane do jednostki kogeneracji oraz wyjścia energii elektrycznej i ciepła użytkowego
powinny być jednoznacznie opisane i zawierać informację o przepływającym medium,
a w przypadku pary i gorącej wody – także robocze ciśnienie i temperaturę.
4. Określanie ilości energii elektrycznej wytworzonej w jednostce kogeneracji
4.1. Ilość energii mechanicznej, o której mowa w § 3 ust. 3 rozporządzenia, wytworzonej
w jednostce kogeneracji w okresie sprawozdawczym określa się, dokonując pomiaru za
pomocą miernika momentu obrotowego. Źopuszcza się określanie ilości energii
mechanicznej na podstawie bilansu energii napędzanego urządzenia lub, jeżeli jest to
niemożliwe, na podstawie bilansu całego silnika.
4.2. W przypadku trudności z wykonaniem pomiaru energii wykorzystywanej do napędu
urządzeń, o których mowa w pkt 3.3, dopuszcza się wykorzystanie wyników
przeprowadzonych badań testowych tych urządzeń lub danych projektowych producenta,
z uwzględnieniem aktualnego stanu technicznego urządzenia.
4.3. Moc mechaniczna stosowana do napędu urządzeń pomocniczych jednostki
kogeneracji, takich jak:
1) pompy wody zasilającej kocioł napędzane turbiną parową,
2) pompy wody chłodzącej,
3) pompy kondensatu,
4) wentylatory i sprężarki powietrza technologicznego
– dla których alternatywny napęd stanowi silnik elektryczny, może być zaliczona do
wyjściowej energii mechanicznej tej jednostki kogeneracji.
4.4. Ilość energii elektrycznej wytworzonej w jednostce kogeneracji poza procesem
kogeneracji wyznacza się w przypadku, gdy średnioroczna sprawność ogólna obliczona
stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia jest niższa, niż sprawność graniczna danej jednostki
kogeneracji określona w sposób, o którym mowa w pkt 1.3 i 1.4. Ilość tej energii oznaczoną
symbolem „A ”, wyrażoną w [MWh], w okresie sprawozdawczym, oblicza się według
bk
wzoru:
Abk = Ab - Abq
gdzie poszczególne symbole oznaczająŚ


– 21 –

Ab – całkowitą ilość energii elektrycznej brutto, o której mowa w § 3 ust. 1
rozporządzenia, w [MWh],
Abq – ilość energii elektrycznej z kogeneracji, o której mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia,
w [MWh].
5. Określanie ilości ciepła użytkowego wytworzonego w kogeneracji w jednostce
kogeneracji
5.1. Ilość ciepła użytkowego w kogeneracji, oznaczoną symbolem „Q ", o którym mowa
uq
w § 3 ust. 1 rozporządzenia, i wyrażoną w [GJ], wytworzonego w jednostce kogeneracji
w okresie sprawozdawczym, określa się na podstawie pomiarów dokonanych za pomocą
oznaczonych urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych i oblicza według wzoruŚ
Quq = Qu - Quk
gdzie poszczególne symbole oznaczająŚ
Qu – ilość ciepła użytkowego wytworzonego w jednostce kogeneracji w [GJ],
Quk – ilość ciepła użytkowego wytworzonego w jednostce kogeneracji poza procesem
kogeneracji w [GJ].
5.2. Ilość ciepła użytkowego wytworzonego w jednostce kogeneracji, oznaczoną
symbolem „Q ", o którym mowa w pkt 5.1,
u
i wyrażoną w [GJ], oblicza się jako całkowitą
ilość ciepła użytkowego wytworzonego w tej jednostce w okresie sprawozdawczym,
przeznaczonego do ogrzewania budynków i przygotowania ciepłej wody użytkowej, do
wytwarzania chłodu, do przemysłowych procesów technologicznych lub dla obiektów
wykorzystywanych do produkcji rolnej, roślinnej lub zwierzęcej, dostarczanego w postaciŚ
1) pary o różnych poziomach ciśnienia i temperaturyś w takim przypadku ilość ciepła
użytkowego dla każdego poziomu określa się na podstawie entalpii właściwej pary,
zgodnie z pkt 5.3;
2) gorącej wody lub oleju grzewczego;
3) gazów spalinowych.
5.3. Źo ilości ciepła użytkowego wytworzonego w jednostce kogeneracji w postaci pary,
o którym mowa w pkt 5.2 ppkt 1, zalicza się całkowitą ilość energii pary opuszczającej
granice bilansowe, niepomniejszoną o ilość energii zawartej w kondensacie powrotnym pary
dostarczanej odbiorcom.


– 22 –

5.4. Zużycie ciepła na potrzeby własne jednostki kogeneracji nie może być zaliczone do
energii wyprowadzanej z jednostki, z wyjątkiem ciepła zużytego do ogrzewania budynków
i przygotowania ciepłej wody użytkowej, które w przeciwnym razie byłoby dostarczone
z innych ródeł.
5.5. W przypadku gdy w jednostce kogeneracji jest wytwarzane ciepło użytkowe poza
procesem kogeneracji, oznaczone symbolem „Q ”, o którym mowa w pkt 5.1, i wyrażon
uk
e
w [GJ], wyznacza się ilość tego ciepła w okresie sprawozdawczym, obliczoną jako suma
wszystkich strumieni ciepła użytkowego wytworzonego w jednostce kogeneracji poza
procesem kogeneracji, w szczególności z uwzględnieniemŚ
1) upustu pary świeżej przed turbinąś
2) kotłów parowych bez zainstalowanych za nimi turbin parowychś
3) kotłów odzysknicowych z pomocniczym lub uzupełniającym spalaniem bez
zainstalowanych za nimi turbin parowych.
6. Określanie ilości energii chemicznej zawartej w paliwach zużytych w jednostce
kogeneracji
6.1. Ilość energii chemicznej, oznaczoną symbolem „Q ”, o której mowa w §
b
3 ust. 1
rozporządzenia, wyrażoną w [GJ], zużytą w jednostce kogeneracji w okresie
sprawozdawczym, określa się jako sumę ilości energii chemicznych zawartych we wszystkich
wprowadzonych do tej jednostki paliwach, określoną według wzoruŚ
n
Q
B Q
3
10
b  

j 
rj 
j1

gdzie poszczególne symbole oznaczająŚ
n
– ilość rodzajów paliw wprowadzanych do jednostki kogeneracji,
Bj –
ilość zużytego j-tego paliwa w [t] lub w [m3],
Qrj –
wartość opałową zużytego j-tego paliwa w [kJ/kg] lub w [kJ/m3].
6.2. W przypadku stosowania jednostek miary objętości należy zastosować przeliczenie
w celu uwzględnienia różnic ciśnienia i temperatury, w jakich działa urządzenie pomiarowe,
a standardowymi warunkami dla których określono wartość opałową dla odpowiednich
rodzajów paliw.
6.3. Miejsca pomiaru ilości paliw oraz wielkości niezbędnych do określenia ilości energii


– 23 –

chemicznej zawartej w tych paliwach powinny być zaznaczone na schemacie jednostki
kogeneracji, o którym mowa w pkt 3.1.
6.4. Ilość poszczególnych rodzajów paliw zużywanych w jednostce kogeneracji
w okresie sprawozdawczym, oznaczoną symbolem „B”, określa się za pomocą oznaczonych
urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych jako całkowitą ilość spalonego paliwa, bez
uwzględniania pośredniego etapu jego składowania, lub dla jednostek innych niż wymienione
w art. 9l ust. 1a ustawy - z uwzględnieniem pośredniego etapu składowania paliwa przed jego
spaleniem w instalacji, według wzoruŚ
B = Bz + (Bs - Be) - Bo
gdzie poszczególne symbole oznaczająŚ
Bz – ilość paliwa dostarczonego do ródła energii z jednostką kogeneracyjną w danym
okresie,
Bs – zapas paliwa na początku danego okresu określany na podstawie obmiaru
geodezyjnego,
Be – zapas paliwa na końcu danego okresu określany na podstawie obmiaru geodezyjnego,
Bo – ilość paliwa zużytego do innych celów (transport lub sprzedaż) w danym okresie.
6.5. W przypadku gdy ilość energii chemicznej zawartej w paliwach, wyznaczona
metodą bezpośrednią, jest rozdzielana na poszczególne urządzenia wchodzące w skład danej
jednostki wytwórczej proporcjonalnie do jej zużycia, określonego metodą pośrednią, stosuje
się metodę obliczania zużycia paliwa określoną we właściwej normie.
6.6. W przypadku gdy w jednostce kogeneracji innej niż wymieniona w art. 9l ust. 1a
ustawy jest spalanych kilka rodzajów paliw, a ilość energii chemicznej zawartej w jednym
z tych paliw nie może być wyznaczona metodą bezpośrednią z wystarczającą dokładnością,
brakującą ilość energii chemicznej można wyznaczyć na podstawie bilansu energii,
odejmując od całkowitej ilości energii chemicznej zawartej w paliwach zużytych w danej
jednostce sumę ilości energii chemicznych zawartych w pozostałych paliwach, wyznaczanych
metodą bezpośrednią. Ilość całkowitej energii chemicznej zawartej we wszystkich zużytych
paliwach w tej jednostce kogeneracji wyznacza się metodą pośrednią, mierząc ilość
otrzymywanej energii elektrycznej oraz ciepła użytkowego w postaci pary lub gorącej wody.
6.7. Źla jednostek innych niż wymienione w art. 9l ust. 1a ustawy dopuszcza się
stosowanie metod pośrednich do wyznaczania energii chemicznej zawartej w spalanych


– 24 –

paliwach, gdy pomiar bezpośredni jest mniej dokładny lub powoduje zbyt wysokie koszty ze
względu na niedokładny pomiar strumienia masy paliwa, jego zmienną wartość opałową lub
gęstość oraz w przypadku niejednorodnych paliw zawierających frakcje posiadające ziarna
dużych rozmiarów lub trudności z poborem reprezentatywnych próbek.
6.8. Jeżeli część energii chemicznej zawartej w paliwie zużywanym w jednostce
kogeneracji jest odzyskiwana w postaci związków chemicznych i wprowadzana ponownie do
tej jednostki, tę część energii odlicza się od całkowitej ilości energii chemicznej, o której
mowa w pkt 6.1, przed obliczeniem średniorocznej sprawności ogólnej.
6.9. Równoważnik paliwowy, oznaczony symbolem „Q ” i wyrażony w [GJ], określa się
br
według wzoruŚ
n Q
i 
i
i 1

2
Qbr 
10
ek

gdzie poszczególne symbole oznaczająŚ
n
– ilość strumieni energii wprowadzanych do jednostki kogeneracji,
βi – średni współczynnik zmiany mocy, o którym mowa w pkt 7.1, wyznaczany
oddzielnie dla każdego i-tego strumienia energii wprowadzonej do jednostki
kogeneracji z innych procesów w [GJ/GJ],
Qi
– ilość energii wprowadzonej do jednostki kogeneracji z innych procesów dla i-tego
strumienia energii w [GJ],
ηek – sprawność wytwarzania energii elektrycznej poza procesem kogeneracji, o której
mowa w pkt 1.9, w [%].
6.10. Równoważnik paliwowy należy wyznaczyć dla energii wprowadzonej do jednostki
kogeneracji z innych procesów, zużytej do wytwarzania energii elektrycznej lub
mechanicznej i ciepła użytkowego w tej jednostce. źnergia ta może być wprowadzona
w postaci:
1) pary lub gorącej wody z dowolnej instalacji, przy czym strumienie energii pary lub wody,
które są częściowo lub w całości sprzedawane ponownie bez wykorzystania
w kogeneracji, umieszcza się poza granicą bilansową jednostki kogeneracjiś
2) gorącego gazu z gazów procesu wysokotemperaturowego, wytwarzanych w wyniku
reakcji chemicznych zachodzących podczas spalania paliwa w piecach reakcyjnych lub