Rządowy projekt ustawy o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych

– 10 –
„2) prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg
rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych
oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;”,
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 4,
zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.”;
2)
art. 3 otrzymuje brzmienie:
„Art. 3. Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności,
o których mowa w art. 2 ust.1 pkt 4, są:
1)
osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2)
adwokaci i radcowie prawni.”;
3)
w art. 4:
a)
w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są również:”,
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Podmioty wymienione w ust. 1 wykonują czynności, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 4, wyłącznie przez doradców podatkowych lub radców prawnych
zatrudnionych w tych podmiotach.”;
4)
w art. 6 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) odbyła w Polsce sześciomiesięczną praktykę zawodową;”;
5)
w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Z chwilą wpisu do rejestru spółka, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3, nabywa
prawo do wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, oraz
posługiwania się oznaczeniem „spółka doradztwa podatkowego”.”;
6)
w art. 21 ust. 4 i 4a otrzymują brzmienie:
„4. Praktyka zawodowa, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6, obejmuje zapoznanie
się z wykonywaniem doradztwa podatkowego. Praktykę po zdaniu egzaminu odbywa
się u doradców podatkowych lub w spółkach doradztwa podatkowego.
4a. Krajowa Rada Doradców Podatkowych może zwolnić obywatela polskiego
albo obywatela innego państwa z wymogu określonego w art. 6 ust. 1 pkt 6, jeżeli
wykonywał on czynności doradztwa podatkowego co najmniej przez 6 miesięcy
w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub
– 11 –
w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.”;
7)
w art. 22 po ust. 13 dodaje się ust. 13a w brzmieniu:
„13a. Komisja Egzaminacyjna może zawierać z uczelniami, których jednostki
organizacyjne są uprawnione do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego
nauk ekonomicznych lub nauk prawnych umowy, o których mowa w art. 168b ust. 2
ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r.
poz. 572, 742 i 1544), określające realizowany przez uczelnię program kształcenia
obejmujący zakres wiedzy i umiejętności wymaganych w części pisemnej egzaminu na
doradcę podatkowego. Do podpisania umowy w imieniu Komisji Egzaminacyjnej
uprawniony jest jej Przewodniczący.”;
8)
w art. 24:
a)
ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. W przypadku negatywnego wyniku części pisemnej lub ustnej egzaminu
może on być powtarzany.
4. Kandydat może przystępować do części ustnej egzaminu lub powtarzać tę
część egzaminu w okresie roku od dnia przystąpienia do części pisemnej
egzaminu.”,
b)
dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
„5. Egzamin na doradcę podatkowego w stosunku do osób, które ukończyły
studia wyższe, których program kształcenia zrealizowany został w ramach umowy,
o której mowa w art. 22 ust. 13a, obejmuje tylko część ustną.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, kandydat może przystępować do
części ustnej egzaminu lub powtarzać tę część egzaminu w okresie roku od dnia
złożenia wniosku o dopuszczenie do części ustnej egzaminu po raz pierwszy, nie
później jednak niż w okresie 2 lat od ukończenia studiów.”;
9)
w art. 27:
a)
w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) osoba pozostająca w stosunku pracy z:
a)
podmiotami, o których mowa w pkt 1a, oraz z podmiotami, o których
mowa w art. 3 i art. 4 ust. 1;
– 12 –
b)
pozostałymi przedsiębiorcami, w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca
2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672
i 675).”,
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Doradcy podatkowi mogą wykonywać swój zawód, uczestnicząc
w spółkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1a, pod warunkiem że
komplementariuszami w spółce komandytowej i spółce komandytowo-akcyjnej
oraz wspólnikami w pozostałych spółkach są wyłącznie doradcy podatkowi,
adwokaci, radcowie prawni, biegli rewidenci, rzecznicy patentowi lub prawnicy
zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie przepisów ustawy z dnia
5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej
w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 126, poz. 1069, z późn. zm.), z tym że
większość komplementariuszy w spółce komandytowej i spółce komandytowo-
-akcyjnej oraz wspólników w pozostałych spółkach stanowią podmioty
wymienione w art. 3 lub biegli rewidenci. Jeżeli w spółce komandytowej i spółce
komandytowo-akcyjnej jest nie więcej niż dwóch komplementariuszy lub pozostałe
spółki składają się z dwóch wspólników, jeden z nich powinien być podmiotem
wymienionym w art. 3 lub biegłym rewidentem.”,
c)
dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Doradca podatkowy wykonujący zawód w ramach stosunku pracy,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, wykonuje czynności doradztwa podatkowego
jedynie na rzecz podmiotu, w którym jest zatrudniony.”;
10) w art. 31 po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1c w brzmieniu:
„1a. Doradca podatkowy wykonujący zawód w ramach stosunku pracy, o którym
mowa w art. 27 ust. 1 pkt 2 lit. b, zajmuje samodzielne stanowisko podległe
bezpośrednio kierownikowi podmiotu, w którym jest zatrudniony.
1b. Doradca podatkowy nie jest związany poleceniem co do treści udzielanych
porad, opinii lub wyjaśnień.
1c. Do czasu pracy doradcy podatkowego zalicza się także czas niezbędny do
załatwienia spraw poza podmiotem, w którym jest zatrudniony, w szczególności

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 96, poz. 959,
z 2005 r. Nr 150, poz. 1240 i Nr 163, poz. 1361, z 2007 r. Nr 121, poz. 831 i Nr 147, poz. 1028, z 2008 r.
Nr 180, poz. 1112, z 2010 r. Nr 47, poz. 278 oraz z 2011 r. Nr 178, poz. 1058.
– 13 –
w sądach i w organach administracji publicznej oraz czas przygotowania się do tych
czynności.”;
11) uchyla się art. 42;
12) w art. 44 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ciąży na doradcach podatkowych
wykonujących zawód we własnym imieniu i na własny rachunek oraz w formie spółek
niemających osobowości prawnej. W przypadkach określonych w art. 27 ust. 1 pkt 2
lit. a obowiązek ten ciąży na podmiotach zatrudniających doradców podatkowych.”;
13) w art. 44b ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Podmioty wskazane w art. 3, art. 4 ust. 1 i art. 27 ust. 1 pkt 1a zatrudniające
doradców podatkowych, które nie dopełniły obowiązku ubezpieczenia, o którym mowa
w art. 44 ust. 3 zdanie drugie, w okresie braku ochrony ubezpieczeniowej wynikającej
z niedopełnienia tego obowiązku nie mogą wykonywać czynności doradztwa
podatkowego, o których mowa w art. 2 ust. 1.”;
14) art. 81 otrzymuje brzmienie:
„Art. 81. 1. Kto, nie będąc uprawniony, posługuje się tytułem doradcy
podatkowego lub zawodowo wykonuje czynności doradztwa podatkowego, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, zastrzeżone dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu
ustawy, podlega grzywnie do 50 000 zł.
2. Tej samej karze podlega członek zarządu osoby prawnej, która nie będąc
uprawnioną, posługuje się oznaczeniem „spółka doradztwa podatkowego” lub
zawodowo wykonuje czynności doradztwa podatkowego, o których mowa w art. 2 ust. 1
pkt 4, nie będąc podmiotem uprawnionym.”.
Art. 4. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U.
z 2012 r. poz. 1137 i 1448 oraz z 2013 r. poz. 700) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 79a w ust. 1:
a)
pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) posiada co najmniej średnie wykształcenie;
3)
posiada 2-letnią praktykę zawodową w dziedzinie związanej z motoryzacją;”,
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Wymogu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie stosuje się do osób, które
posiadają dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku studiów w obszarze
nauk technicznych o specjalności samochodowej.”;
– 14 –
2)
w art. 84:
a)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Starosta wydaje uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli
osoba ubiegająca się o jego wydanie posiada wymagane wykształcenie techniczne
i praktykę, o których mowa w ust. 2b, odbyła wymagane szkolenie oraz zdała
egzamin kwalifikacyjny.”,
b)
po ust. 2a dodaje się ust. 2b–2e w brzmieniu:
„2b. Przez wymagane wykształcenie techniczne i praktykę, o których mowa
w ust. 2, rozumie się:
1)
wyższe wykształcenie w obszarze nauk technicznych o specjalności
samochodowej i udokumentowane 6 miesięcy praktyki w stacji obsługi
pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów na stanowisku
naprawy lub obsługi pojazdów, albo
2)
średnie wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej
i udokumentowany rok praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie
(warsztacie) naprawy pojazdów na stanowisku naprawy lub obsługi pojazdów,
albo
3)
wyższe wykształcenie w obszarze nauk technicznych o specjalności innej niż
samochodowa i udokumentowany rok praktyki w stacji obsługi pojazdów lub
zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów na stanowisku naprawy lub obsługi
pojazdów, albo
4)
średnie wykształcenie techniczne o specjalności innej niż samochodowa
i udokumentowane 2 lata praktyki w stacji obsługi pojazdów lub zakładzie
(warsztacie) naprawy pojazdów na stanowisku naprawy lub obsługi pojazdów.
2c. Z obowiązku odbycia szkolenia, o którym mowa w ust. 2, jest zwolniona
osoba ubiegająca się o wydanie uprawnienia do wykonywania badań technicznych,
która ukończyła studia wyższe na kierunku studiów w obszarze nauk technicznych
obejmującym wiedzę i umiejętności w zakresie diagnostyki samochodowej.
2d. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 2c, następuje na podstawie
dołączonych do wniosku dokumentów poświadczających ukończenie studiów
wyższych.
2e. Do okresu praktyki, o którym mowa w ust. 2b pkt 1 i 3, wlicza się
praktykę objętą programem kształcenia na studiach, pod warunkiem że praktyka