Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 90 –
1)
zamierza jako członek rodziny zamieszkiwać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wspólnie z pracownikiem migrującym, o którym mowa w pkt 19 części I i art. 19 części
II Europejskiej Karty Społecznej, sporządzonej w Turynie dnia 18 października 1961 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 8, poz. 67, z 2010 r. Nr 76, poz. 491 oraz z 2011 r. Nr 168,
poz. 1007), lub z prowadzącym na tym terytorium działalność gospodarczą na własny
rachunek cudzoziemcem, o którym mowa w art. 19 ust. 10 części II Europejskiej Karty
Społecznej, sporządzonej w Turynie dnia 18 października 1961 r., lub
2)
jest urodzonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej małoletnim dzieckiem
cudzoziemca, przebywającym na tym terytorium bez opieki, lub
3)
posiada zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, udzielone przez inne
państwo członkowskie Unii Europejskiej, oraz:
a)
zamierza wykonywać pracę lub prowadzić działalność gospodarczą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie
na tym terytorium lub
b)
zamierza podjąć lub kontynuować na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej studia
lub szkolenie zawodowe, lub
c)
wykaże, że zachodzą inne okoliczności uzasadniające jego zamieszkiwanie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4)
jest członkiem rodziny cudzoziemca, o którym mowa w pkt 3, z którym przebywał na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej i towarzyszy mu lub chce
się z nim połączyć, lub
5)
posiada uprawnienie do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
zasadach określonych w decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia Republiki Tureckiej
i EWG z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju Stowarzyszenia, która to Rada
została powołana na podstawie Układu ustanawiającego stowarzyszenie między
Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia 12 września
1963 r. (Dz. Urz. WE L 217 z 29.12.1964, str. 3685).
2. Do członka rodziny, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stosuje się załącznik do
Europejskiej Karty Społecznej, sporządzonej w Turynie dnia 18 października 1961 r.
w zakresie dotyczącym jej art. 19 ust. 6.
3. Do członka rodziny cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się przepisy
art. 160 ust. 3.
– 91 –
Art. 188. Zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności można
udzielić cudzoziemcowi, jeżeli:
1)
zamierza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podjąć lub kontynuować:
a)
naukę lub
b) szkolenie zawodowe, lub
2)
jest absolwentem polskiej uczelni oraz poszukuje na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej pracy, lub
3)
jest duchownym, członkiem zakonu lub osobą pełniącą funkcję religijną w kościołach
i związkach wyznaniowych, których status jest uregulowany umową międzynarodową,
przepisami obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prawa lub które
działają na podstawie wpisu do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych,
i jeżeli jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest związany z pełnioną
funkcją lub przygotowaniem do jej pełnienia, lub
4)
jest pokrzywdzonym, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, lub
5)
bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia przebywał na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w pkt 4,
do czasu otrzymania zaległego wynagrodzenia od podmiotu powierzającego
wykonywanie pracy albo podmiotu, o którym mowa w art. 6 lub art. 7 ustawy z dnia
15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom
przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli
przemawia za tym szczególnie ważny interes cudzoziemca, lub
6)
jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niezbędny z uwagi na
konieczność poszanowania prawa do życia rodzinnego w rozumieniu przepisów
Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej
w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, z późn. zm.),
a cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wbrew przepisom,
lub
7)
jego wyjazd z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej naruszałby prawa dziecka, określone
w Konwencji o prawach dziecka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów
Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526, z 2000 r.
Nr 2, poz. 11 oraz z 2013 r. poz. 677), w stopniu istotnie zagrażającym jego rozwojowi

20) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 36, poz. 175, 176 i 177, z 1998 r.
Nr 147, poz. 962, z 2001 r. Nr 23, poz. 266, z 2003 r. Nr 42, poz. 364 oraz z 2010 r. Nr 90, poz. 587.
– 92 –
psychofizycznemu, a cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wbrew przepisom, lub
8)
wykazał, że zachodzą okoliczności inne niż określone w pkt 1–7, rozdziałach 2–10
i art. 187 ust. 1, uzasadniające jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 189. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 187 ust. 1 pkt 1, 3 lub 4, zezwolenia
na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności cudzoziemcowi udziela się, jeżeli posiada:
1)
ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub
potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów
utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 187 ust. 1 pkt 3 lub 4, niezależnie od
wymogów określonych w ust. 1, zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne
okoliczności cudzoziemcowi udziela się, jeżeli ma zapewnione na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 188, zezwolenia na pobyt czasowy ze
względu na inne okoliczności można udzielić, jeżeli cudzoziemiec, o którym mowa
w art. 188:
1)
pkt 1–3, 5 lub 8, posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
pkt 1 lit. b, pkt 2, 3, 5 lub 8, posiada źródło stabilnego i regularnego dochodu
wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny
pozostających na jego utrzymaniu;
3)
pkt 1 lit. a, posiada wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów nauki,
utrzymania i powrotu;
4)
pkt 1–3, 5 lub 8, ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania.
4. Do ustalenia, czy cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie mu zezwolenia, o którym
mowa w art. 187 ust. 1 lub art. 188, posiada dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3
pkt 2, stosuje się przepisy art. 114 ust. 2.
– 93 –
5. Wymóg posiadania źródła stabilnego i regularnego dochodu uważa się za spełniony
również wówczas, gdy koszty utrzymania cudzoziemca będzie pokrywał członek rodziny
obowiązany do jego utrzymania, który zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 190. 1. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy ze
względu na inne okoliczności cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 187 ust. 1 pkt 5, stosuje
się przepis art. 13 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia Republiki Tureckiej i EWG z dnia
19 września 1980 r. w sprawie rozwoju Stowarzyszenia, która to Rada została powołana na
podstawie Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą
Gospodarczą a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia 12 września 1963 r.
2. W postępowaniu w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy
ze względu na inne okoliczności, o których mowa w art. 187 ust. 1 pkt 4, stosuje się przepisy
art. 170.
Art. 191. Zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności
cudzoziemcowi udziela się na okres:
1)
ważności zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego cudzoziemcowi, któremu
cudzoziemiec ubiegający się o zezwolenie na pobyt czasowy ze względu na inne
okoliczności towarzyszy lub z którym zamierza się połączyć – w przypadku, o którym
mowa w art. 187 ust. 1 pkt 4;
2)
nauki lub szkolenia zawodowego, nie na dłużej jednak niż na okres jednego roku –
w przypadku, o którym mowa w art. 188 pkt 1;
3)
jednego roku – w przypadku, o którym mowa w art. 188 pkt 2.
Art. 192. 1. Do odmowy udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy ze
względu na inne okoliczności nie stosuje się przepisów:
1)
art. 100 ust. 1 pkt 9 w przypadku, o którym mowa w art. 187 ust. 1 pkt 2 lub art. 188
pkt 4;
2)
art. 100 ust. 1 pkt 8 w przypadku, o którym mowa w art. 187 ust. 1 pkt 3 lub 4, jeżeli
cudzoziemiec ubiega się o udzielenie mu kolejnego zezwolenia;
3)
art. 100 ust. 1 pkt 6 i 7 w przypadku, o którym mowa w art. 187 ust. 1 pkt 3 lub 4;
4)
art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz 6–9 w przypadkach, o których mowa w art. 187 ust. 1 pkt 5
lub art. 188 pkt 6 lub 7.
2. Cudzoziemcowi, który osiągnął pełnoletniość w trakcie pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i złożył wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy ze
– 94 –
względu na inne okoliczności w ciągu jednego roku od dnia, w którym osiągnął
pełnoletniość, nie można odmówić udzielenia tego zezwolenia, gdy przemawia za tym
szczególnie ważny interes cudzoziemca, a wyłączną podstawą odmowy byłby jego nielegalny
pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 193. 1. Zezwolenia udzielonego ze względu na okoliczności, o których mowa
w art. 187 ust. 1 pkt 3 lub 4, nie cofa się cudzoziemcowi, gdy podlegając obowiązkowi
leczenia na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, nie wyraża zgody na to leczenie.
2. Zezwolenie udzielone ze względu na okoliczności, o których mowa w art. 187 ust. 1
pkt 5 lub art. 188 pkt 6 lub 7, cofa się cudzoziemcowi w przypadkach, o których mowa
w art. 101 pkt 1 lub 4, lub art. 100 ust. 1 pkt 4 lub 5.
Art. 194. Wojewoda informuje Szefa Urzędu o:
1)
udzieleniu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 187 ust. 1 pkt 3, zezwolenia na pobyt
czasowy ze względu na inne okoliczności, o cofnięciu mu takiego zezwolenia, lub
o odmowie udzielenia kolejnego takiego zezwolenia;
2)
cofnięciu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 187 ust. 1 pkt 4, zezwolenia na pobyt
czasowy udzielonego ze względu na inne okoliczności lub o odmowie udzielenia mu
kolejnego takiego zezwolenia.
Art. 195. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1)
minimalną wysokość środków finansowych, jakie będzie musiał posiadać cudzoziemiec,
który zamierza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podjąć lub kontynuować naukę,
na pokrycie kosztów utrzymania i kosztów podróży powrotnej do państwa pochodzenia
lub zamieszkania albo kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia
na wjazd;
2)
dokumenty mogące potwierdzić możliwość uzyskania środków, o których mowa
w pkt 1, zgodnie z prawem.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów uwzględni konieczność
określenia takiej minimalnej wysokości środków finansowych, o których mowa w ust. 1
pkt 1, aby były one wystarczające na pokrycie kosztów utrzymania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemca i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu
bez konieczności korzystania z pomocy społecznej na podstawie ustawy z dnia 12 marca
2004 r. o pomocy społecznej.