Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo geologiczne i górnicze oraz niektórych innych ustaw

właściwy organ nadzoru górniczego może, w

drodze decyzji, która podlega

natychmiastowemu wykonaniu, określić

sposób, zakres i termin wykonania

obowiązków, o których mowa w ust. 2.



Art. 122. 16. Jeżeli przedsiębiorca lub podmiot

nie spełnia wymagań przewidzianych w

zakresie ratownictwa górniczego, właściwy

organ nadzoru górniczego może nakazać, w

drodze decyzji, przedsiębiorcy albo

podmiotowi zawodowo trudniącemu się

ratownictwem górniczym:

1) dokonanie koniecznych zmian w organizacji

ratownictwa górniczego;

2) uzupełnienie lub zmianę wyposażenia

ratownictwa górniczego.



Art. 123. 3. W przypadku wystąpienia

zagrożenia życia i zdrowia pracowników

zakładu górniczego, bezpieczeństwa ruchu

zakładu górniczego lub bezpieczeństwa

powszechnego, w związku z ruchem zakładu

górniczego, niezwłocznie podejmuje się i

prowadzi akcję ratowniczą.



4. Akcję ratowniczą prowadzi kierownik akcji

ratowniczej zgodnie z planem ratownictwa

górniczego oraz wymaganiami określonymi w

przepisach wydanych na podstawie art. 124.



5. Kierownikiem akcji ratowniczej,

podejmującym jednoosobowo decyzje

dotyczące jej prowadzenia, jest kierownik

ruchu zakładu górniczego.



6. Podczas prowadzenia akcji ratowniczej, w

przypadkach szczególnych, ze względu

na bezpieczeństwo załogi lub zakładu
str. 117


górniczego, kierownik akcji może odstąpić

od wymagań określonych w przepisach prawa,

pod warunkiem zapewnienia postępowania

zgodnego z zasadami techniki górniczej.



7. Nadzór nad prowadzeniem akcji ratowniczej

sprawuje właściwy organ nadzoru

górniczego. W przypadku uznania, że jest ona

prowadzona nienależycie, organ ten

może żądać zmiany jej kierownika lub objąć

kierownictwo akcji.



8. Jeżeli wymaga tego waga lub zawiłość

sprawy, w szczególności w przypadku

zaistnienia wypadku zbiorowego, katastrofy

albo niebezpiecznego zdarzenia, czynności

określone w ust. 7 może podejmować Prezes

Wyższego Urzędu Górniczego.


Art. 37a Pgg
Art. 37a. 1. Organ koncesyjny cofa koncesję

na podziemne składowanie dwutlenku węgla

także w przypadku:

1)
niedoręczenia organowi koncesyjnemu

dowodu ustanowienia zabezpieczenia środków

w terminie określonym w postanowieniu, o

którym mowa w art. 28e ust. 5;

2)
niedokonania zwiększenia wysokości

zabezpieczenia finansowego albo

zabezpieczenia
środków
w
terminie

określonym w decyzji, o której mowa

odpowiednio w art. 28b ust. 1 i w art. 28f ust.

1;

3)
nieuzupełnienia
zabezpieczenia

finansowego zgodnie z art. 28a ust. 10;

4)
wygaśnięcia
zabezpieczenia

finansowego, o którym mowa w art. 28a ust. 2,

ustanowionego w formie innej niż środkach

pieniężnych albo zabezpieczenia środków, o

którym mowa w art. 28e ust. 1, ustanowionego
str. 118


w formie innej niż opłata gwarancyjna.

2. Organ koncesyjny może, biorąc pod uwagę

ochronę zdrowia i życia ludzi oraz środowiska,

a także potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa

powszechnego, zmienić albo cofnąć, bez

odszkodowania, koncesję na podziemne

składowanie dwutlenku węgla:

1) w razie istotnych zmian planu

zagospodarowania podziemnego składowiska

dwutlenku węgla, mających bezpośredni

wpływ na warunki określone w koncesji;

2) w przypadku uzyskania informacji o

wycieku dwutlenku węgla, jego wydostaniu

się poza kompleks podziemnego składowania

dwutlenku węgla lub uzyskania informacji o

nieprawidłowościach w procesie zatłaczania

lub składowania dwutlenku węgla albo w

kompleksie
podziemnego
składowania

dwutlenku węgla;

3) w przypadku gdy:

c) ze sprawozdania z prowadzonej

działalności, o którym mowa w art. 127m ust.

1 lub

d) z wniosków z przeprowadzonej kontroli, o

której mowa w art. 127n ust. 1 oraz w art. 158

pkt 2

–
wynika
niezgodność
prowadzonej

działalności z warunkami określonymi

w koncesji, planie zagospodarowania

podziemnego składowiska dwutlenku węgla

lub planie ruchu zakładu górniczego, lub

ryzyko wystąpienia wycieku dwutlenku węgla;

4) z uwagi na zagrożenie stosowania

technologii
wychwytu
i
składowania

dwutlenku węgla dla bezpieczeństwa zdrowia

i życia ludzi oraz dla środowiska, a także małą

skuteczność i przydatność stosowania tej

technologii w zakresie ograniczenia emisji

dwutlenku węgla;
str. 119


5) gdy okaże się to konieczne w świetle

najnowszych odkryć naukowych i postępu

technicznego.

3.
Koszt
zmiany
koncesji
obciąża

przedsiębiorcę.


Art. 39a-39c
Art. 39a. 1. W przypadku cofnięcia koncesji na
Pgg
podziemne składowanie dwutlenku węgla albo

jej wygaśnięcia z powodów, o których mowa

w art. 38 ust. 1 pkt 3–5, Krajowy

Administrator
Podziemnych
Składowisk

Dwutlenku
Węgla
przejmuje

odpowiedzialność za podziemne składowisko

dwutlenku węgla.

4. Z dniem przejęcia odpowiedzialności za

podziemne składowisko dwutlenku węgla

Krajowy Administrator Podziemnych

Składowisk Dwutlenku Węgla wstępuje w

prawa
i
obowiązki
dotychczasowego

przedsiębiorcy
wynikające
z
decyzji

dotyczących prowadzenia zakładu górniczego.

5. Z dniem przejęcia przez Krajowego

Administratora Podziemnych
Składowisk

Dwutlenku Węgla odpowiedzialności za

podziemne składowisko dwutlenku węgla

dotychczasowy przedsiębiorca jest obowiązany

do niezwłocznego przekazania Krajowemu

Administratorowi Podziemnych Składowisk

Dwutlenku Węgla dokumentacji dotyczącej

prowadzenia działalności polegającej na

podziemnym składowaniu dwutlenku węgla.



Art. 39b. W przypadku cofnięcia lub

wygaśnięcia
koncesji
na
podziemne

składowanie dwutlenku węgla, z zastrzeżeniem

art. 39c, Krajowy Administrator Podziemnych

Składowisk Dwutlenku Węgla zamyka

podziemne składowisko dwutlenku węgla.

Przepisy art. 107a ust. 2, art. 127i ust. 2 oraz
str. 120


art. 129 ust. 1 – 5 stosuje się odpowiednio.



Art. 39c. 1. Jeżeli z dokumentacji

geologicznej, planu zagospodarowania

podziemnego składowiska dwutlenku węgla,

planu ruchu zakładu górniczego oraz

ze sprawozdania z prowadzonej działalności, o

którym mowa w art. 127m ust. 1, wynika, że

istnieje techniczna możliwość i ekonomiczna

opłacalność dalszego zatłaczania dwutlenku

węgla do podziemnego składowiska dwutlenku

węgla, Krajowy Administrator Podziemnych

Składowisk Dwutlenku Węgla utrzymuje

zakład górniczy w gotowości do czasu

udzielenia nowej koncesji na podziemne

składowanie dwutlenku węgla w danym

podziemnym składowisku dwutlenku węgla,

jednak nie dłużej niż przez okres 3 lat od dnia

przejęcia przez niego odpowiedzialności

za podziemne składowisko dwutlenku węgla

zgodnie z art. 39a. Przepisy art. 127i ust. 2

stosuje się odpowiednio.

5. Do kosztów ponoszonych przez Krajowego

Administratora Podziemnych Składowisk

Dwutlenku Węgla w związku z przejęciem

przez niego odpowiedzialności za podziemne

składowisko dwutlenku węgla zgodnie z art.

39a zalicza się:

1) w przypadku nieruchomości, o której

mowa w art. 27a ust. 4 pkt 4 – podatek od

nieruchomości i opłaty z tytułu użytkowania

wieczystego;

2) w przypadku zakładu górniczego – koszty

utrzymania zakładu górniczego w gotowości,

w tym koszty:

a) zabezpieczenia odwiertów i instalacji

przez zamknięcie zasuw na głowicach

odwiertów, z wyjątkiem awaryjnych, oraz

rozpięcie połączeń rurociągów z odwiertami
str. 121