Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych

a) Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych, w tym budżet państwa
i dochody jednostek samorządu terytorialnego.

Skutkiem finansowym jest zwiększenie obciążeń Skarbu Państwa z tytułu zwrotu
nadpłaconych kwot klientom niewypłacalnych biur podróży, w części przekraczającej
sum pokrytych z gwarancji ubezpieczeniowych lub bankowych albo umowy
ubezpieczenia. Wielkość obciążeń zależy od kondycji branży turystycznej oraz od
wysokości minimalnych sum gwarancyjnych określonych w rozporządzeniu Ministra
Finansów i nie może być oszacowana z dużą dokładnością. Można jednak
szacować, że zwiększenie obciążeń nie powinno przekroczyć kwoty 20 milionów
złotych rocznie.

b) Wpływ regulacji na rynek pracy.

Projektowana ustawa nie zawiera przepisów, które mogą mieć wpływ na
rynek pracy.

c) Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość.
Projektowana ustawa nie zawiera przepisów, które mogą wpływać na
konkurencyjność gospodarki.

d) Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionów.
Projekt ustawy nie zawiera przepisów mających wpływ na sytuację i rozwój
regionów.

6. Zgodność projektu ustawy z prawem Unii Europejskiej.
Przedmiotem projektowanej regulacji jest zapewnienie pełnej zgodność polskiego
prawa z art. 7 Dyrektywy Rady z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie
zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek (90/314/EWG).



Warszawa, 27 lipca 2012 r.

BAS-WAPEiM-1947/12


Pani Ewa Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej


Opinia prawna
w sprawie zgodności z prawem Unii Europejskiej poselskiego projektu
ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych (przedstawiciel
wnioskodawców: poseł Tomasz Górski)



Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992 r. –
Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity: Monitor Polski z 2012 r. poz.
32) sporządza się następującą opinię:



1. Przedmiot projektu ustawy
Projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych, zwany dalej
„projektem ustawy”, zawiera propozycję dodania art. 5a do ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268,
ze zmianami).
Zgodnie z przedłożoną propozycją w przypadku niewypłacalności
przedsiębiorcy wykonującego działalność w zakresie organizowania usług
turystycznych koszty powrotu klientów z imprezy turystycznej do kraju oraz
zwrot wpłat wniesionych za taką imprezę, w części niepokrytej z gwarancji
bankowej lub ubezpieczeniowej albo umowy ubezpieczenia miałyby być
pokrywane z budżetu państwa. W razie wydatkowania środków na taki cel
Skarbowi Państwa ma przysługiwać roszczenie wobec przedsiębiorcy.
W myśl art. 3 projektu ustawy, ustawa ma wejść w życie po upływie 14 dni
od dnia ogłoszenia.

2. Stan prawa Unii Europejskiej w materii objętej projektem ustawy
Przedmiot projektu ustawy dotyczy materii regulowanej postanowieniami
dyrektywy Rady 90/314/EWG z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie
zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek (Dz. Urz. WE L 158 z
23.06.1990 r., str. 59), zwanej dalej „dyrektywą 90/314/EWG”.

3. Analiza przepisów projektu pod kątem ustalonego stanu prawa Unii
Europejskiej
Jak stanowi art. 7 dyrektywy 90/314/EWG, na wypadek swojej
niewypłacalności organizator imprezy turystycznej lub punkt sprzedaży
detalicznej, będący stroną umowy z konsumentem, powinni zapewnić
dostateczne zabezpieczenie umożliwiające zwrot nadpłaconych pieniędzy oraz
powrót konsumenta z podróży.
Trzeba wskazać, iż przepis ten był przedmiotem wykładni Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwanego dalej „TS”. Sąd ten uznał m.in., że
celem zabezpieczenia, o którym mowa w art. 7 dyrektywy 90/314/EWG, jest
ochrona konsumenta przed ryzykiem gospodarczym wiążącym się z
niewypłacalnością lub upadłością organizatora podróży, a podstawowym celem
tego przepisu jest zabezpieczenie, aby w przypadku niewypłacalności lub
upadłości organizatora podróży zagwarantowane zostały powrót konsumenta z
podróży i zwrot zapłaconych przezeń pieniędzy (wyrok z 8 października 1996 r.,
Dillenkofer, C-178/94, C-179/94 i od C-188/94 do C-190/94). TS stwierdził
również, że art. 7 dyrektywy 90/314/EWG ustanawia obowiązek osiągnięcia
rezultatu polegającego na przyznaniu uczestnikom zorganizowanych podróży,
wakacji i wycieczek w przypadku upadłości organizatora uprawnienia do
zabezpieczenia zwrotu zapłaconych pieniędzy i powrotu z podróży, a celem tego
zabezpieczenia jest właśnie ochrona konsumenta przed skutkami tej upadłości,
niezależnie od jej przyczyn. Zdaniem TS, takie okoliczności jak nieostrożne
zachowanie organizatora podróży czy też wystąpienie wyjątkowych lub
nieprzewidywalnych zdarzeń nie mogą stanowić przeszkody w przewidzianych
w art. 7 dyrektywy 90/314/EWG zwrocie zapłaconych pieniędzy i powrocie
konsumentów z podróży (wyrok z 15 czerwca 1999 r., Rechberger, C-140/97).
Co więcej TS orzekł, że wykładni art. 7 dyrektywy 90/314/EWG należy
dokonywać w taki sposób, że ma on zastosowanie w sytuacji, w której
niewypłacalność organizatora podróży jest spowodowana jego mającym
znamiona oszustwa zachowaniem (wyrok z 16 lutego 2012 r., Jürgen Blödel-
Pawlik, C-134/11).
Wymaga odnotowania, że wdrożenie art. 7 dyrektywy 90/314/EWG do
polskiego porządku prawnego nastąpiło na mocy art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych. Przepis ten stanowi, że
przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie organizowania
imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu
umów o świadczenie usług turystycznych jest obowiązany zapewnić klientom,
na wypadek swojej niewypłacalności: 1) pokrycie kosztów powrotu klientów z
imprezy turystycznej do miejsca wyjazdu lub planowanego powrotu z imprezy
turystycznej w wypadku gdy organizator turystyki lub pośrednik turystyczny

2
wbrew obowiązkowi nie zapewnia tego powrotu, 2) zwrot wpłat wniesionych
tytułem zapłaty za imprezę turystyczną w wypadku gdy z przyczyn dotyczących
organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego oraz osób, które działają w
ich imieniu impreza turystyczna nie zostanie zrealizowana, 3) zwrot części
wpłat wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną, odpowiadającą
części imprezy turystycznej, która nie zostanie zrealizowana z przyczyn
dotyczących organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego oraz osób,
które działają w ich imieniu. Obowiązek ten można wypełnić przez: 1) zawarcie
umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, 2) zawarcie umowy
ubezpieczenia na rzecz klientów, lub 3) przyjmowanie wpłat klientów wyłącznie
na rachunek powierniczy, jeżeli wykonuje usługi turystyczne wyłącznie na
terenie kraju i złoży marszałkowi województwa oświadczenie o przyjmowaniu
wpłat na rachunek powierniczy.
Proponowane w projekcie ustawy wprowadzenie dodatkowego
zabezpieczenia w postaci pokrywania brakującej części kosztów powrotu
klientów z imprezy turystycznej do kraju oraz zwrotu wpłat wniesionych za taką
imprezę można uznać za instrument mieszczący się w zakresie regulacji art. 7
dyrektywy 90/314/EWG.
Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż zawarta w projekcie ustawy
propozycja nowelizacji ustawy o usługach turystycznych jest zgodna z prawem
Unii Europejskiej.

4. Konkluzja
Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych jest
zgodny z prawem Unii Europejskiej.




Dyrektor Biura Analiz Sejmowych


Zbigniew Wrona




3


Warszawa, 27 lipca 2012 r.
BAS-WAPEiM-1948/12

Pani Ewa Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej



Opinia prawna
w sprawie stwierdzenia, czy poselski projekt ustawy o zmianie ustawy
o usługach turystycznych (przedstawiciel wnioskodawców: poseł Tomasz
Górski) jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej
w rozumieniu art. 95a regulaminu Sejmu


Projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych, zwany dalej
„projektem ustawy”, zawiera propozycję dodania art. 5a do ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268,
ze zmianami).
Projektodawcy proponują, aby w przypadku niewypłacalności przedsiębiorcy
wykonującego działalność w zakresie organizowania usług turystycznych koszty
powrotu klientów z imprezy turystycznej do kraju oraz zwrot wpłat wniesionych
za taką imprezę, w części niepokrytej z gwarancji bankowej lub
ubezpieczeniowej albo umowy ubezpieczenia były pokrywane z budżetu
państwa.
Projekt ustawy nie zawiera przepisów mających na celu wykonanie prawa
Unii Europejskiej.
Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych nie jest
projektem ustawy wykonującej prawo UE w rozumieniu art. 95a ust. 3
regulaminu Sejmu.



Dyrektor Biura Analiz Sejmowych


Zbigniew Wrona