Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej

8
brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz
dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe - do stopnia starszego
chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w
podległych jednostkach wojskowych oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego;
3) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący
równorzędne stanowisko służbowe - do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana)
włącznie w podległej jednostce wojskowej oraz wojskowy komendant uzupełnień
właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego
żołnierza rezerwy trwającego ponad trzy miesiące, z zastrzeżeniem pkt 4;
4) dowódca jednostki wojskowej, oddziału lub pododdziału - do stopnia kaprala (mata)
włącznie w podległej jednostce wojskowej, oddziale lub pododdziale.

§ 30. 1. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występuje:
1) na stopień starszego szeregowego oraz stopnie w korpusie podoficerów - przełożony
żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii oraz wojskowy
komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub
pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad trzy miesiące;
2) na stopień wojskowy w korpusie oficerów:
a) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową,
b) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad trzy miesiące.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu
uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.
3.
Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego
uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

§ 31. 1. Warunkiem mianowania żołnierza na pierwszy stopień wojskowy w razie
ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny jest:
1) w korpusie podoficerów - posiadanie przez niego wykształcenia co najmniej na poziomie
szkoły ponadgimnazjalnej i zdanie egzaminu na podoficera;
2) w korpusie oficerskim - posiadanie przez niego wykształcenia wyższego i zdanie
egzaminu na oficera.
2. Mianowanie na kolejny stopień wojskowy może nastąpić w przypadku, gdy żołnierz
spełnia łącznie następujące warunki:
1) otrzymał pozytywną opinię służbową;
2) jest zdyscyplinowany;
3) posiada kwalifikacje wojskowe wymagane na danym stanowisku;
4) pełni czynną służbę wojskową przez okres co najmniej sześciu miesięcy, a od ostatniego
mianowania upłynął co najmniej jeden rok.
3. Mianowanie może nastąpić na stopień wojskowy nie wyższy niż stopień etatowy
zajmowanego stanowiska służbowego.

Rozdział 8
Mianowanie studentów wyższych szkół morskich odbywających zajęcia wojskowe

§ 32. Student wyższej szkoły morskiej odbywający zajęcia wojskowe może być
mianowany na wyższy stopień wojskowy do stopnia mata włącznie.

9
§ 33. 1. Studenta, o którym mowa w § 31, kierownik studium wojskowego mianuje:
1) na stopień starszego marynarza - po ukończeniu pierwszego semestru zajęć wojskowych,
jeżeli w tym okresie wyróżnił się bardzo dobrymi wynikami w szkoleniu oraz złożył
przysięgę wojskową;
2) na stopień mata - po ukończeniu zajęć wojskowych i zdaniu egzaminu na oficera.
2. O mianowaniu kierownik studium wojskowego zawiadamia niezwłocznie wojskowego
komendanta uzupełnień.

Rozdział 9
Mianowanie osób niepodlegających obowiązkowi czynnej służby wojskowej oraz byłych
żołnierzy zawodowych

§ 34. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa w
§ 2 pkt 3 występują:
1) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące tych osób;

2)
attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie
dyplomatycznym w stosunku do osób posiadających obywatelstwo polskie, stale
zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa
dyplomatycznego;
3) stowarzyszenia zrzeszające osoby, które brały udział w walkach o niepodległość państwa,
wobec osób zrzeszonych w tych stowarzyszeniach;
4) stowarzyszenia zrzeszające osoby, które brały udział w misjach pokojowych, wobec osób
zrzeszonych w tych stowarzyszeniach.

§ 35.
Attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie
dyplomatycznym przesyła wnioski o mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których
mowa w § 34, do Wojskowego Komendanta Uzupełnień Warszawa ródmieście.

§ 36. Stowarzyszenia zrzeszające osoby, które brały udział w walkach o niepodległość
państwa, przesyłają wnioski o mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa
w § 34, do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr.

§ 37. Stowarzyszenia zrzeszające osoby, które brały udział w misjach pokojowych,
przesyłają wnioski o mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa w § 34,
do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące tych osób.

§ 38.
Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy byłych żołnierzy
zawodowych, o których mowa w § 2 pkt 3, występują:
1) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące byłego żołnierza
zawodowego;
2) stowarzyszenia zrzeszające byłych żołnierzy zawodowych, wobec żołnierzy zrzeszonych
w tych stowarzyszeniach;
10
3) organy władzy publicznej albo podmioty posiadające osobowość prawną, zatrudniające
byłych żołnierzy zawodowych, wobec żołnierzy zatrudnionych w urzędach tych organów
lub w tych podmiotach.

§ 39. Stowarzyszenia zrzeszające byłych żołnierzy zawodowych oraz organy władzy
publicznej i podmioty posiadające osobowość prawną przesyłają wnioski o mianowanie na
wyższy stopień wojskowy byłych żołnierzy zawodowych, o których mowa w § 38, do
wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące tych żołnierzy.

§ 40. 1. Wnioski o mianowanie na wyższy stopień wojskowy, o których mowa w § 2 pkt
3, wojskowy komendant uzupełnień przesyła do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr, za pośrednictwem szefa wojewódzkiego sztabu
wojskowego.
2. Wnioski o mianowanie na wyższy stopień wojskowy, o których mowa w § 38 i § 39,
dotyczące byłych żołnierzy zawodowych:
1) niepodlegających obowiązkowi czynnej służby wojskowej - wojskowy komendant
uzupełnień przesyła do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr, za pośrednictwem szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego;
2) podlegających obowiązkowi czynnej służby wojskowej - wojskowy komendant uzupełnień
przesyła do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do
spraw kadr, za pośrednictwem szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego i Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 i 2, wojskowy komendant uzupełnień i szef
wojewódzkiego sztabu wojskowego, a do wniosku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, także Szef
Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, załącza własną opinię.

§ 41. 1. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej projekt wniosku do Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej o mianowanie osób, o których mowa w art. 76 ust 8 pkt 1 i 2 ustawy,
na pierwszy stopień oficerski podporucznika (podporucznika marynarki) oraz na stopnie
oficerskie generałów (admirałów);
2. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr
przed przedstawieniem wniosku, o którym mowa w ust. 1, dotyczącego osób, które z racji
ukończonego wieku lub stanu zdrowia nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, przesyła
ten wniosek do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w celu wyrażenia
opinii.
3. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr
przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej projekt decyzji o mianowaniu na wyższy stopień
wojskowy inny niż określony w ust. 1 osób, o których mowa w § 2.

§ 42. W przypadku ujawnienia okoliczności powodujących niezasadność mianowania na
wyższy stopień wojskowy, organ, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie, niezwłocznie
zawiadamia o tym bezpośrednio organ uprawniony do mianowania na dany stopień wojskowy.

§ 43. Akt mianowania sporządza organ, który mianuje osobę określoną w § 2 na wyższy
stopień wojskowy, albo na jego polecenie, zgodnie z podległością służbową, organ, który
wystąpił z wnioskiem o mianowanie.
11
§ 44. 1. Mianowanym na wyższy stopień wojskowy wręcza się akt mianowania. W
przypadku śmierci osoby mianowanej akt ten wręcza się najbliższemu członkowi jej rodziny.
2. Akt mianowania wręcza:
1) wojskowy komendant uzupełnień, a w przypadku oficerów mianowanych na stopień
wojskowy od stopnia porucznika (porucznika marynarki) do stopnia pułkownika
(komandora) - szef wojewódzkiego sztabu wojskowego albo żołnierz zawodowy
upoważniony przez organ uprawniony do mianowania;
2) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy);
3) w przypadku mianowania na stopnie oficerskie podporucznika (podporucznika marynarki)
oraz stopnie oficerskie generałów (admirałów) - organ uprawniony do mianowania lub
organ przez niego upoważniony.

§ 45. Wręczenie aktu mianowania następuje zgodnie z ceremoniałem wojskowym.

§ 46. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr
prowadzi ewidencję osób mianowanych na wyższy stopień wojskowy w trybie niniejszego
rozporządzenia.

Rozdział 10
Przepisy przejściowe i końcowe

§ 47. ołnierz rezerwy, który ukończył przeszkolenie wojskowe przed dniem 1 stycznia
2004 r., może być mianowany na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów, jeśli spełnił
warunki określone w art. 76 ust. 9 pkt 2 ustawy oraz odbył ćwiczenia wojskowe o łącznym
wymiarze co najmniej 10 dni.

§ 48. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 maja 2006 r. w
sprawie mianowania na wyższy stopień wojskowy osób niepodlegających obowiązkowi
czynnej służby wojskowej oraz byłych żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 86, poz. 597 z późn.
zm.).

§ 49. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia



MINISTER OBRONY NARODOWEJ

12
UZASADNIENIE
Projektowana nowelizacja rozporządzenia jest skutkiem zmian wprowadzonych ustawą
z
dnia ………………………... o
zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr …..., poz. .......).
Wprowadzenie w wyżej wymienionej ustawie zmian w art. 76 ust. 8 spowodowało potrzebę
modyfikacji rozporządzenia i wskazania zasad, warunków i trybu mianowania na stopnie
wojskowe z uwzględnieniem tych zmian.
Przedmiotowy projekt rozporządzenia określa warunki i tryb mianowania na stopnie
wojskowe, uwzględniając w szczególności mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy
żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową oraz żołnierzy rezerwy, obejmuje również tryb
składania wniosków o mianowanie i wskazuje organy uprawnione do składania wniosków
o mianowanie.
Wprowadzony w projektowanym rozporządzeniu warunek posiadania przez podmiot
zatrudniający żołnierzy rezerwy a występujący z wnioskiem o mianowanie osobowości
prawnej, pozwala zachować odpowiednią rangę tego typu wyróżnienia.
Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 maja 2006 r. w
sprawie mianowania na wyższy stopień wojskowy osób niepodlegających obowiązkowi
czynnej służby wojskowej oraz byłych żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 86, poz. 597 z późn.
zm.)
Ponadto, w związku z koniecznością dostosowania przepisów ustawy o powszechnym
obowiązku obrony do znowelizowanych przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o
ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993, z późn. zm.)
zmienionej ustawą z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej
i członków ich rodzin (Dz. U. z 2006 r. Nr 144, poz. 1043) zaproponowano korektę treści
przepisów zawierających sformułowanie „pobyt czasowy trwający ponad dwa miesiące"
polegające na zastąpieniu występującego w tym sformułowaniu wyrazu „dwa” wyrazem
„trzy”, przez co powstanie nowe sformułowanie o treści „pobyt czasowy trwający ponad trzy
miesiące".