Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz niektórych innych ustaw

doradztwa podatkowego oraz niedopełnienia obowiązku ubezpieczenia od odpowiedzialności
cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności doradztwa podatkowego
(art.
16 pkt 2 lit. b i c dotychczasowej ustawy). Jednocześnie jednak z uwagi na
zaprojektowane w art. 1 pkt 19 projektu zobowiązanie podmiotów wymienionych w art. 4
ust. 1 ustawy do odpowiedniego stosowania zasad i sposobu prowadzenia reklamy usług
doradztwa podatkowego określonego w zasadach etyki zawodowej doradców podatkowych,
zaproponowano wprowadzenie przesłanki skreślenia przez Krajową Radę Doradców
Podatkowych z urzędu bądź na wniosek Ministra Finansów osoby prawnej z rejestru osób
prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego w przypadku rażącego
lub uporczywego naruszania zasad i sposobu prowadzenia reklamy usług doradztwa
podatkowego określonych w ww. zasadach etyki zawodowej.

9) Art. 1 pkt 9 projektu wprowadza zmiany w art. 18 i 19 ustawy.
Zaprojektowana zmiana art. 18 ustawy przyznaje KRDP prawo do wydawania decyzji
administracyjnych o wpisie do rejestru, o odmowie dokonania wpisu do rejestru oraz
o skreśleniu z rejestru. Wymienione decyzje – analogicznie do obecnie wydawanych przez
KRDP decyzji o wpisie bądź skreśleniu z listy doradców podatkowych – będą podpisywane
przez przewodniczącego posiedzenia, na którym zostały podjęte, i będzie miał do nich
odpowiednie zastosowanie art. 127 § 3 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego.
Decyzje w tym przedmiocie będą przekazywane do wiadomości Ministrowi Finansów.
Zaproponowana zmiana art. 19 ustawy stanowi, iż opłata za wpis w rejestrze osób
prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego stanowić będzie dochód
Krajowej Izby Doradców Podatkowych (KIDP). Powyższe wynika z przewidzianych
niniejszym projektem ustawy propozycji przeniesienia rejestru do Krajowej Rady Doradców
Podatkowych, a co z tym się wiąże również przekazania KRDP prawa do wydawania decyzji
w sprawach wpisu do rejestru i dokonywania publikacji w tym zakresie na stronie
internetowej KRDP.

10) Art. 1 pkt 10 projektu wprowadza zmiany w art. 20 ustawy.
Zaproponowana zmiana art. 20 ust. 1 ustawy dotyczy określenia zakresu tematycznego
egzaminu na doradcę podatkowego. Zaprojektowane zmiany mają charakter uściślający
(np. wskazano, iż znajomość postępowania administracyjnego oznacza znajomość wszystkich

12
uregulowań regulujących postępowanie administracyjne zarówno przed organami
administracji publicznej, jak i sądami administracyjnymi, natomiast wymóg znajomości
prawa celnego wiąże się z koniecznością posiadania wiedzy zarówno z krajowego, jak też
międzynarodowego i wspólnotowego prawa celnego), porządkujący (ujęcie w jednym
punkcie przepisów z zakresu doradztwa podatkowego i zasad etyki zawodowej),
wyodrębniono również w oddzielnym punkcie zagadnienia materialnego prawa podatkowego
ze względu na ich znaczenie w wykonywaniu zawodu doradcy podatkowego.
Jednocześnie zmieniono treść art. 20 ust. 5 ustawy, projektując regulację, zgodnie z którą
przepisy art. 20 ust. 2 i 3 ustawy stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza celnego
w służbie stałej, posiadającego ośmioletni staż służby w organach celnych. Zakres egzaminu
na doradcę podatkowego dla ww. funkcjonariuszy celnych zostanie ustalony po zasięgnięciu
opinii ministra właściwego do spraw finansów publicznych, z uwzględnieniem zakresu
egzaminu wymaganego do uzyskania stanowiska funkcjonariusza celnego w służbie stałej.

11) Art. 1 pkt 11 projektu ustawy wprowadza zmiany w art. 22 ustawy.
Zaprojektowaną zmianą zaproponowano wprowadzenie nowego brzmienia art. 22 ustawy
o doradztwie podatkowym, co ma na celu usprawnienie działania Państwowej Komisji
Egzaminacyjnej do Spraw Doradztwa Podatkowego przez doprecyzowanie zasad jej
funkcjonowania.
Niezależnie od zmian merytorycznych w treści art. 22 ustawy, zaproponowano również
zmiany redakcyjne przepisu, zmieniając kolejność poszczególnych ustępów. Zaprojektowane
niniejszą ustawą brzmienie art. 22 jest bardziej spójne, zarówno z punktu widzenia
chronologii, jak i logiki regulowanych zagadnień.
W niniejszym projekcie ustawy proponuje się rozszerzenie składu Komisji
Egzaminacyjnej do 60 członków (art. 22 ust. 2 ustawy), co związane jest ze zwiększeniem
liczby sędziów powoływanych do składu Komisji, którzy delegowani będą nie tylko jak
dotychczas z Naczelnego Sądu Administracyjnego, ale również spośród wojewódzkich sądów
administracyjnych (art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy). Jednocześnie, mając na względzie,
iż obowiązujące przepisy przewidują możliwość z urzędu odwołania członka Komisji
Egzaminacyjnej w przypadku jego prawomocnego skazania za popełnione przestępstwo,
co w niniejszym projekcie ustawy proponuje się zastąpić prawomocnym skazaniem za
umyślnie popełnione przestępstwo lub przestępstwo skarbowe ścigane z oskarżenia
publicznego (zmiana brzmienia art. 22 ust. 7 pkt 2 lit. a ustawy)
konsekwentnie

13
wprowadzono wymóg stanowiący, iż członkowie Komisji Egzaminacyjnej powoływani są
spośród osób, które nie były prawomocnie skazane za umyślnie popełnione przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe ścigane z oskarżenia publicznego (art. 22 ust. 2 ustawy).
W art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy wskazano jednoznacznie, iż w skład Komisji
Egzaminacyjnej wchodzą przedstawiciele Ministra Finansów będący pracownikami (a nie jak
dotychczas powoływani spośród pracowników) Ministerstwa Finansów, organów
podatkowych lub organów kontroli skarbowej. Jednocześnie zastrzeżono, iż pracownicy
zatrudnieni w ww. podmiotach powinni posiadać co najmniej pięcioletnie doświadczenie
w zakresie tworzenia lub stosowania przepisów prawa w co najmniej jednej z dziedzin
objętych zakresem tematycznym egzaminu na doradcę podatkowego. Ponadto
zaproponowano wprowadzenie zapisu uściślającego kwestie powoływania przez Ministra
Finansów pracowników naukowych lub naukowo-dydaktycznych do składu Komisji
Egzaminacyjnej. Wskazano bowiem, iż Komisja Egzaminacyjna składa się z dziesięciu
pracowników naukowych lub naukowo-dydaktycznych posiadających wiedzę i doświadczenie
w co najmniej jednej z dziedzin objętych zakresem tematycznym egzaminu, powoływanych
po zasięgnięciu opinii placówki naukowej lub wyższej uczelni (art. 22 ust. 3 pkt 3 ustawy).
W niniejszym projekcie przewidziano również zasadę, iż do składu Komisji Egzaminacyjnej
powoływani są członkowie Krajowej Izby Doradców Podatkowych, a nie jak było dotychczas
Krajowej Rady Doradców Podatkowych, przy jednoczesnym wprowadzeniu zasady
delegowania tych osób przez Krajową Radę Doradców Podatkowych – organ ustawowo
uprawniony do reprezentowania doradców podatkowych (art. 22 ust. 3 pkt 4 ustawy).
Ponadto zaproponowano wprowadzenie zasady powoływania przez Ministra Finansów
Sekretarza Komisji Egzaminacyjnej (art. 22 ust. 4 ustawy), co pozwoli na usprawnienie jej
organizacji. Według zaprojektowanego unormowania Sekretarz Komisji Egzaminacyjnej
powoływany będzie spośród członków Komisji będących pracownikami Ministerstwa
Finansów.

Dodatkowo zaproponowano wprowadzenie w art. 22 ust. 5 regulacji wskazującej, iż nie
stanowi przeszkody do powołania Komisji Egzaminacyjnej m.in. nieoddelegowanie sędziów
i członków Krajowej Izby Doradców Podatkowych do pracy w Komisji Egzaminacyjnej przez
organy, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 4 ustawy. Nieoddelegowanie sędziów i członków
Krajowej Izby Doradców Podatkowych do pracy w Komisji przez organy delegujące, na które
Minister Finansów nie ma żadnego wpływu, nie może hamować prac całej Komisji, gdyż
może być to poczytane za nieuzasadnione ograniczanie dostępu do zawodu doradcy
podatkowego. W przypadku pracowników naukowych i naukowo-dydaktycznych


14
niewydanie przez placówki naukowe i wyższe uczelnie opinii, o której mowa w art. 22 ust. 3
pkt 3, nie będzie stanowić przeszkody do powołania Komisji.
W treści art. 22 ust. 7 ustawy rozszerzono istniejący już katalog przesłanek
uzasadniających dokonanie z urzędu przez ministra właściwego do spraw finansów
publicznych odwołania członka Komisji Egzaminacyjnej, w tym Przewodniczącego
i Sekretarza Komisji. Zaproponowane brzmienie art. 22 ust. 7 pkt 2 lit. a ustawy zastępuje
dotychczasową przesłankę odwołania członka Komisji Egzaminacyjnej jaką stanowiło
prawomocne skazanie za popełnione przestępstwo, przesłanką prawomocnego skazania za
umyślnie popełnione przestępstwo lub przestępstwo skarbowe ścigane z oskarżenia
publicznego, które to rozwiązanie występuje w wielu innych ustawach regulujących
funkcjonowanie analogicznych komisji egzaminacyjnych.
Zaprojektowane niniejszą ustawą w art. 22 ust. 7 pkt 2 lit. b i c ustawy rozszerzenie
katalogu przesłanek, po spełnieniu których Minister Finansów odwołuje z urzędu członka
Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do Spraw Doradztwa Podatkowego dotyczy
przypadków zarówno związanych z przyczynami losowymi, takimi jak choroba, która trwale
uniemożliwia sprawowanie funkcji członka Komisji, jak i utraty warunków określonych w
art. 22 ust. 3 ustawy, stanowiących podstawę powołania na członka Komisji. Jednocześnie, w
celu uniknięcia ewentualnych wątpliwości oraz zapewnienia członkom Komisji niezależności,
podkreślono, że w przypadku sędziów i doradców podatkowych za utratę powyższych
warunków nie uważa się cofnięcia delegacji.
Dotychczasowe uregulowanie art. 22 ustawy powodowało pewną niekonsekwencję
w odniesieniu do postanowień dotyczących enumeratywnego wskazania kategorii osób, które
wchodzą w skład Komisji Egzaminacyjnej (dotychczasowy art. 22 ust. 6, obecnie art. 22
ust. 3 ustawy). Z jednej bowiem strony, ustawodawca wskazał zamknięty katalog podmiotów,
których przedstawiciele wchodzą w skład Komisji Egzaminacyjnej, z drugiej zaś strony – nie
wprowadzono przepisów, które pozwalałyby na odwołanie ze składu Komisji członka, który
utracił przymioty kwalifikujące go do tej kategorii podmiotów, z ramienia której był
uprawniony do wykonywania funkcji członka Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do Spraw
Doradztwa Podatkowego. W rezultacie powyższego powstawała sytuacja polegająca na tym,
że dla uzyskania statusu członka Komisji wymagane jest posiadanie określonych cech,
ale jednocześnie ich utrata w toku trwania kadencji Komisji przez któregoś z jej członków
nie ma wpływu na jego dalsze pozostawanie w składzie Komisji.

Należy przyjąć, iż od każdego z członków Komisji wymaga się, aby w sposób rzetelny
i odpowiedzialny sprawował swoją funkcję, co przemawia za wprowadzeniem przepisu

15
umożliwiającego dokonanie przez Ministra Finansów odwołania członka Komisji
w przypadku niewykonywania lub nienależytego wykonywania przez tę osobę obowiązków
wynikających z pełnienia powierzonej mu funkcji (art. 22 ust. 7 pkt 2 lit. d ustawy).
Jednocześnie zastrzeżono, iż odwołanie członka Komisji będącego sędzią – w wymienionych
powyżej okolicznościach – następuje za zgodą Prezesa NSA, natomiast członka Komisji
będącego doradcą podatkowym – za zgodą KRDP.
Ponadto w art. 22 ust. 8 ustawy zaproponowano przyznanie Ministrowi Finansów
możliwości odwołania członka Komisji Egzaminacyjnej będącego doradcą podatkowym na
uzasadniony wniosek KRDP, w szczególności w przypadku orzeczenia kary dyscyplinarnej
wobec takiej osoby. Doradcy podatkowi podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej
i w przypadku wymierzenia kary w tego rodzaju postępowaniu zachodzi uzasadniona obawa,
że osoba taka, np. ze względu na brak poszanowania zasad etyki zawodowej
i nieprzestrzeganie obowiązków nałożonych prawem na przedstawicieli zawodu doradcy
podatkowego, traci predyspozycje do posiadania statusu członka Państwowej Komisji
Egzaminacyjnej. Jednocześnie jednak, w celu zapewnienia niezależności Komisji, odwołanie
takiego członka Komisji poddane zostanie ocenie Ministra Finansów, który ma jedynie
możliwość, a nie obowiązek, dokonania odwołania takiej osoby na uzasadniony wniosek
KRDP. Minister Finansów nie może być bowiem związany stanowiskiem KRDP i powinien
mieć zapewnioną możliwość oceny zasadności złożonego w tej sprawie wniosku.
Ponadto w art. 22 ust. 9 ustawy zaprojektowano zapis stanowiący o wygaśnięciu z mocy
prawa członkostwa w Komisji Egzaminacyjnej w przypadku śmierci jej członka.
W konsekwencji w art. 22 ust. 10 ustawy wskazano, iż kadencja osoby powołanej
w miejsce członka Komisji, którego członkostwo ustało wskutek nie tylko odwołania, ale
i śmierci, kończy się wraz z upływem kadencji Komisji.
Jednocześnie zaproponowano wprowadzenie niniejszym projektem w art. 22 ust. 11
ustawy regulacji określającej przypadki, w których pomimo, iż skład Komisji nie jest pełny,
tzn. nie obejmuje 60 członków, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy, prace Komisji
Egzaminacyjnej nie są wstrzymywane. Zatem niestawiennictwo członka Komisji na
posiedzeniu Komisji i odwołanie członka Komisji bądź też wygaśnięcie członkostwa
w Komisji nie wstrzymuje prac Komisji. Wprowadzona regulacja ma na celu uniknięcie
ewentualnych wątpliwości co do możliwości funkcjonowania Komisji Egzaminacyjnej
w sytuacji, gdy niepełny skład Komisji jest niezależny od woli Ministra Finansów.

Z zaproponowanymi zmianami dotyczącymi zasad powoływania i odwoływania członków
Komisji Egzaminacyjnej związana jest regulacja art. 7 projektu ustawy.

16