Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, sporządzonego w Lizbonie dnia 13 grudnia 2007 r.

ARTYKUŁ 4

Komisja przekazuje parlamentom narodowym swoje projekty i swoje zmienione projekty aktów
prawodawczych równocześnie z ich przekazaniem prawodawcy Unii.

Parlament Europejski przekazuje parlamentom narodowym swoje projekty i swoje zmienione
projekty aktów prawodawczych.

Rada przekazuje parlamentom narodowym projekty i zmienione projekty aktów prawodawczych
pochodzących od grupy Państw Członkowskich, Trybunału Sprawiedliwości, Europejskiego Banku
Centralnego lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego.

Rezolucje legislacyjne Parlamentu Europejskiego oraz stanowiska Rady są, po ich przyjęciu,
przekazywane przez te instytucje parlamentom narodowym.


ARTYKUŁ 5

Projekty aktów prawodawczych są uzasadniane w odniesieniu do zasad pomocniczości
i proporcjonalności. Każdy projekt aktu prawodawczego powinien zawierać szczegółowe
stwierdzenie umożliwiające ocenę zgodności z zasadami pomocniczości i proporcjonalności. Takie
stwierdzenie powinno zawierać dane umożliwiające ocenę skutków finansowych danego projektu
aktu oraz, w przypadku dyrektywy, jej skutków dla regulacji wprowadzanych przez Państwa
Członkowskie, w tym, w stosownym przypadku, dla prawodawstwa regionalnego. Podstawy
stwierdzenia, że cel Unii może zostać lepiej osiągnięty na poziomie Unii, są uzasadniane na
podstawie wskaźników jakościowych, a tam gdzie to możliwe, ilościowych. Projekty aktów
prawodawczych biorą pod uwagę konieczność zminimalizowania wszelkich obciążeń finansowych
lub administracyjnych nakładanych na Unię, rządy krajowe, władze regionalne lub lokalne,
podmioty gospodarcze i obywateli oraz to, by takie obciążenia były współmierne do zamierzonego
celu.


TL/P/pl 6
ARTYKUŁ 6

Każdy parlament narodowy lub każda izba parlamentu narodowego może, w terminie ośmiu
tygodni od daty przekazania projektu aktu prawodawczego w językach urzędowych Unii, przesłać
przewodniczącym Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji uzasadnioną opinię zawierającą
powody, dla których uznaje, że dany projekt nie jest zgodny z zasadą pomocniczości. Do
parlamentu narodowego lub izby parlamentu narodowego należy konsultowanie się, w stosownym
przypadku, z parlamentami regionalnymi mającymi kompetencje prawodawcze.

Jeżeli projekt aktu prawodawczego pochodzi od grupy Państw Członkowskich, przewodniczący
Rady przekazuje opinię rządom tych Państw Członkowskich.

Jeżeli projekt aktu prawodawczego pochodzi od Trybunału Sprawiedliwości, Europejskiego Banku
Centralnego lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego, przewodniczący Rady przekazuje opinię
danej instytucji lub organowi.


ARTYKUŁ 7

1.
Parlament Europejski, Rada i Komisja oraz, w stosownym przypadku, grupa Państw
Członkowskich, Trybunał Sprawiedliwości, Europejski Bank Centralny lub Europejski Bank
Inwestycyjny, jeżeli projekt aktu prawodawczego pochodzi od nich, uwzględniają uzasadnione
opinie wydane przez parlamenty narodowe lub izbę parlamentu narodowego.

Każdy parlament narodowy dysponuje dwoma głosami rozdzielonymi w zależności od krajowego
systemu parlamentarnego. W dwuizbowym krajowym systemie parlamentarnym każda z izb
dysponuje jednym głosem.

2.
W przypadku gdy uzasadnione opinie o niezgodności projektu aktu prawodawczego z
zasadą pomocniczości stanowią co najmniej jedną trzecią głosów przyznanych parlamentom
narodowym zgodnie z ustępem 1 akapit drugi, projekt zostaje poddany ponownej analizie. Próg ten
wynosi jedną czwartą w przypadku projektu aktu prawodawczego dotyczącego przestrzeni
wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, przedłożonego na podstawie artykułu 61i Traktatu
o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Po ponownej analizie, Komisja lub, w stosownym przypadku, grupa Państw Członkowskich,
Parlament Europejski, Trybunał Sprawiedliwości, Europejski Bank Centralny lub Europejski Bank
Inwestycyjny, jeżeli projekt aktu prawodawczego pochodzi od nich, mogą postanowić
o podtrzymaniu, zmianie lub wycofaniu projektu. Decyzja ta musi być uzasadniona.

TL/P/pl 7
3. Ponadto,
jeżeli w ramach zwykłej procedury prawodawczej uzasadnione opinie
o niezgodności wniosku dotyczącego aktu prawodawczego z zasadą pomocniczości stanowią co
najmniej zwykłą większość głosów przyznanych parlamentom narodowym zgodnie z ustępem 1
akapit drugi, wniosek zostaje poddany ponownej analizie. Po ponownej analizie Komisja może
postanowić o podtrzymaniu, zmianie lub wycofaniu wniosku.

Jeżeli Komisja postanowi podtrzymać wniosek, powinna przedstawić uzasadnioną opinię
określającą przyczyny, dla których uważa, że wniosek ten jest zgodny z zasadą pomocniczości.
Wspomniana uzasadniona opinia, a także uzasadnione opinie parlamentów narodowych, powinny
zostać przekazane prawodawcy Unii w celu ich wzięcia pod uwagę w ramach procedury
prawodawczej:

a) przed
zakończeniem pierwszego czytania prawodawca (Parlament Europejski i Rada)
rozważa zgodność wniosku prawodawczego z zasadą pomocniczości, biorąc w szczególności
pod uwagę powody podane i podzielane przez większość parlamentów narodowych, jak
również uzasadnioną opinię Komisji;

b) jeżeli większością głosów wynoszącą 55% członków Rady lub większością głosów oddanych
w Parlamencie Europejskim prawodawca stwierdzi, że jego zdaniem wniosek nie jest zgodny
z zasadą pomocniczości, wniosek prawodawczy nie będzie dalej analizowany.


ARTYKUŁ 8

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest właściwy do orzekania w zakresie skarg w
sprawie naruszenia przez akt prawodawczy zasady pomocniczości wniesionych przez Państwo
Członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w artykule 230 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej lub przekazanych przez nie zgodnie z jego porządkiem prawnym w imieniu jego
parlamentu narodowego lub izby tego parlamentu.

Zgodnie z zasadami określonymi w tym samym artykule skargi takie mogą być również wnoszone
przez Komitet Regionów w odniesieniu do aktów prawodawczych, do których przyjęcia Traktat
o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wymaga jego konsultacji.


ARTYKUŁ 9

Komisja przedkłada co roku Radzie Europejskiej, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie
i parlamentom narodowym sprawozdanie w sprawie stosowania artykułu 3b Traktatu o Unii
Europejskiej. To sprawozdanie roczne jest również przekazywane Komitetowi Ekonomiczno–
Społecznemu i Komitetowi Regionów.
TL/P/pl 8

PROTOKÓŁ
W SPRAWIE EUROGRUPY



WYSOKIE UMAWIAJ CE SI STRONY,

PRAGN C sprzyjać warunkom silniejszego wzrostu gospodarczego w Unii Europejskiej i w tym
celu pragnąc rozwijać coraz ściślejszą koordynację polityk gospodarczych w strefie euro,

WIADOME konieczności ustanowienia postanowień szczególnych w celu pogłębienia dialogu
między Państwami Członkowskimi, których walutą jest euro, w oczekiwaniu na moment, w którym
euro stanie się walutą wszystkich Państw Członkowskich Unii,

UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej i do
Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej:


ARTYKUŁ 1

Ministrowie Państw Członkowskich, których walutą jest euro, zbierają się na nieformalnych
spotkaniach. Spotkania te odbywają się, w miarę potrzeby, w celu omówienia spraw związanych ze
szczególnymi obowiązkami, jakie na nich ciążą w związku z jedną walutą. Komisja bierze udział w
tych spotkaniach. Europejski Bank Centralny jest zapraszany do udziału w tych spotkaniach, które
są przygotowywane przez przedstawicieli ministrów do spraw finansów Państw Członkowskich,
których walutą jest euro, oraz przez przedstawicieli Komisji.


ARTYKUŁ 2

Ministrowie Państw Członkowskich, których walutą jest euro, wybierają przewodniczącego na
okres dwóch i pół roku większością głosów tych Państw Członkowskich.
TL/P/pl 9
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE STAŁEJ WSPÓŁPRACY STRUKTURALNEJ
USTANOWIONEJ NA MOCY ARTYKUŁU 28a TRAKTATU O UNII EUROPEJSKIEJ


WYSOKIE UMAWIAJ CE SI STRONY,

UWZGL DNIAJ C artykuł 28a ustęp 6 i artykuł 28e Traktatu o Unii Europejskiej,

PRZYPOMINAJ C, że Unia prowadzi wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa, której
podstawę stanowi osiąganie coraz większego stopnia zbieżności działań Państw Członkowskich,

PRZYPOMINAJ C, że wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony stanowi integralną część
wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; że zapewnia Unii zdolność operacyjną, opartą na
środkach cywilnych i wojskowych; że Unia może korzystać z tych środków w przeprowadzanych
poza Unią misjach, o których mowa w artykule 28b Traktatu o Unii Europejskiej, które mają na
celu utrzymanie pokoju, zapobieganie konfliktom i wzmacnianie międzynarodowego
bezpieczeństwa, zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych; że zadania te powinny być
wykonywane z
wykorzystaniem zdolności wojskowych zapewnianych przez Państwa
Członkowskie zgodnie z zasadą „jednolitego zasobu sił”,

PRZYPOMINAJ C, że wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony Unii nie ma wpływu
na szczególny charakter polityki bezpieczeństwa i obrony niektórych Państw Członkowskich,

PRZYPOMINAJ C, że wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony Unii szanuje wynikające
z Traktatu Północnoatlantyckiego zobowiązania tych Państw Członkowskich, które uważają, że ich
wspólna obrona jest wykonywana w ramach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, która
nadal stanowi podstawę zbiorowej obrony jej członków oraz jest zgodna ze wspólną polityką
bezpieczeństwa i obrony przyjętą w ramach tej organizacji,

PRZEKONANE, że bardziej zdecydowana rola Unii w kwestiach bezpieczeństwa i obrony
przyczyni się do ożywienia odnowionego Sojuszu Atlantyckiego, zgodnie z uzgodnieniami „Berlin
Plus”,

ZDECYDOWANE zapewnić Unii zdolność pełnego wypełniania jej obowiązków w ramach
wspólnoty międzynarodowej,

TL/P/pl 10