Rządowy projekt ustawy o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

2) oznaczenie organu rejestrowego i numer w rejestrze, w którym usługodawca jest
zarejestrowany jako przedsiębiorca;
3) adres poczty elektronicznej lub inne dane umożliwiające bezpośredni kontakt
z usługodawcą;
4) wskazanie organu, który wydał certyfikat, koncesję, zezwolenie, zgodę, licencję lub
dokonał wpisu do rejestru albo wydał inny dokument uprawniający usługodawcę do
świadczenia usługi;
5) wskazanie samorządu zawodowego, do którego usługodawca należy, tytułu
zawodowego oraz państwa, w którym przyznano ten tytuł;
6) główne cechy usługi;
7) cenę usługi, jeżeli została ustalona;
8) stosowane przez usługodawcę wzorce umów oraz postanowienia umowne określające
prawo właściwe dla danej umowy lub sąd albo inny organ właściwy do rozstrzygania
sporów;
9) numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub inny numer identyfikacyjny, którym

usługodawca jest obowiązany posługiwać się na potrzeby podatku od towarów i usług;
10) o obowiązkowym ubezpieczeniu lub gwarancji finansowej, wraz z danymi
ubezpieczyciela lub gwaranta, oraz o zasięgu terytorialnym ubezpieczenia;
11) o gwarancjach jakości wykonanej usługi, które nie są wymagane przepisami prawa.
2. Na wniosek usługobiorcy usługodawca udostępnia następujące informacje
dodatkowe:
1) sposób kalkulacji ceny za usługę, jeżeli cena nie została wcześniej ustalona lub gdy nie ma
możliwości podania dokładnej ceny;
2) o regulacjach prawnych dotyczących wykonywanego przez usługodawcę zawodu
regulowanego oraz sposobu, w jaki można uzyskać dostęp do tych uregulowań;
3) o kodeksach dobrych praktyk, którym usługodawca podlega, wraz ze wskazaniem
miejsca ich publikacji;
4) w przypadku gdy usługodawca podlega przepisom kodeksu dobrych praktyk lub jest
członkiem stowarzyszenia handlowego lub zrzeszenia zawodowego, które przewiduje
odwołanie do pozasądowego rozstrzygania sporów, usługodawca podaje informacje
w tym zakresie, jak również określa sposób, w jaki można uzyskać dostęp do

10
szczegółowych informacji dotyczących charakterystyki i warunków korzystania
z pozasądowego rozstrzygania sporów.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, usługodawca jest obowiązany udostępnić
w sposób zapewniający zapoznanie się przez usługobiorcę z tymi informacjami,

w szczególności:
1) w miejscu, w którym świadczona jest usługa;
2) w miejscu zawarcia umowy;
3) na swojej stronie internetowej;
4) w dokumentach informacyjnych dostarczonych usługobiorcy.

Rozdział 3
Współpraca międzynarodowa właściwych organów w zakresie świadczenia usług


Art. 11. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, zwany dalej „ministrem”,
monitoruje i koordynuje współpracę między właściwymi organami w zakresie uregulowanym
w niniejszym rozdziale.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, odbywa się w szczególności przy
wykorzystaniu systemów teleinformatycznych udostępnionych przez Komisję Europejską.


Art. 12. 1. Właściwe organy są zobowiązane do współpracy z właściwymi organami
państw członkowskich oraz z Komisją Europejską. Współpraca polega w szczególności na:
1) wymianie informacji dotyczących usługodawców i świadczonych przez nich usługach;
2) przeprowadzaniu kontroli działalności usługodawców.
2. Właściwym organom z państw członkowskich zapewnia się dostęp do rejestrów
zawierających informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na takich samych zasadach.


Art. 13. 1. Właściwy organ, na wniosek właściwego organu z innego państwa
członkowskiego, udziela informacji oraz przeprowadza kontrolę usługodawcy na zasadach
określonych przepisami rozdziału 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności
gospodarczej oraz przepisami ustaw odrębnych.

11
2.
Właściwy organ niezwłocznie informuje wnioskującego oraz ministra

o przeszkodach w realizacji wniosku.
3.
Właściwy organ informuje wnioskującego o wynikach przeprowadzonej kontroli oraz
o działaniach podjętych wobec usługodawcy.



Art. 14. 1. Właściwy organ, na wniosek właściwego organu z innego państwa
członkowskiego, przekazuje informacje dotyczące postępowań – w zakresie, w jakim
odnoszą się one bezpośrednio do kompetencji usługodawcy lub jego wiarygodności
zawodowej oraz decyzji dotyczących niewypłacalności lub upadłości usługodawcy
związanych z nadużyciami finansowymi – dyscyplinarnych, karnych, administracyjnych.
2. W przypadku konieczności przekazania informacji, o których mowa w ust. 1, przed
uprawomocnieniem się wyroku lub decyzji właściwy organ informuje wnioskującego
o przysługujących usługodawcy środkach odwoławczych.
3. Właściwy organ niezwłocznie powiadamia usługodawcę o przekazaniu informacji,
o których mowa w ust. 1.


Art. 15. 1. Jeżeli działalność usługodawcy stanowi poważne zagrożenie
bezpieczeństwa życia, zdrowia, mienia lub środowiska naturalnego, właściwy organ
występuje z wnioskiem do właściwego organu państwa, w którym usługodawca ma siedzibę
albo – w przypadku osoby fizycznej – miejsce zamieszkania, o podjęcie działań mających na
celu usunięcie zagrożenia. Organ wnioskujący niezwłocznie informuje ministra o wystąpieniu
z wnioskiem.
2.
Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego, który został poinformowany
zgodnie z ust. 1, nie podjął działań zmierzających do usunięcia stwierdzonego zagrożenia
albo podjął działania niewystarczające, organ wnioskujący zawiadamia ministra, adresata
wniosku oraz Komisję Europejską o zamiarze podjęcia działań wobec usługodawcy.
Zawiadomienie to zawiera uzasadnienie prawne i faktyczne zamierzonych działań.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, właściwy organ może podjąć, nie wcześniej
niż po upływie piętnastu dni roboczych od dnia zawiadomienia, działania niezbędne do
usunięcia zagrożenia, jeżeli przepisy prawa polskiego:
1) przewidują wyższy poziom ochrony usługobiorcy niż przepisy prawa państwa, w którym
usługodawca ma siedzibę albo miejsce zamieszkania;

12
2) zgodnie z którymi zamierza się podjąć działania niezbędne do usunięcia zagrożenia, nie
zostały poddane harmonizacji wspólnotowej w dziedzinie bezpieczeństwa usług.
4.
Jeżeli usunięcie zagrożenia, o którym mowa w ust. 1, wymaga podjęcia działań
przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 3, właściwy organ może podjąć niezwłocznie
działania, nie stosując procedury określonej w ust. 1 – 3.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, właściwy organ zawiadamia niezwłocznie
właściwy organ państwa, w którym usługodawca ma siedzibę albo – w przypadku osoby
fizycznej – miejsce zamieszkania, Komisję Europejską oraz ministra o podjętych działaniach.
Zawiadomienie to zawiera uzasadnienie podjęcia działań w trybie pilnym.


Art. 16. 1. W przypadku otrzymania wniosku o podjęcie działań mających na celu
usunięcie zagrożenia bezpieczeństwa życia, zdrowia, mienia lub środowiska naturalnego,
wobec usługodawcy mającego siedzibę albo – w przypadku osoby fizycznej – miejsce
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który czasowo świadczy usługi na
terytorium państwa wnioskującego, właściwy organ informuje o tym ministra i niezwłocznie
podejmuje działania mające na celu usunięcie zagrożenia.
2. Właściwy organ niezwłocznie informuje organ wnioskujący o podjętych działaniach
albo o przyczynach, dla których nie podjął działań, o których mowa w ust. 1.


Art. 17. W przypadku uzyskania informacji o działalności usługodawcy, która może
wyrządzić szkodę dla zdrowia lub środowiska naturalnego lub stanowi zagrożenie
bezpieczeństwa osób przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo innego
państwa członkowskiego, właściwy organ niezwłocznie przekazuje tę informację ministrowi,
właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym usługodawca ma siedzibę albo
– w przypadku osoby fizycznej – miejsce zamieszkania, Komisji Europejskiej, a także
właściwym organom zainteresowanych państw członkowskich.


Art. 18. 1. Wnioski, zawiadomienia i informacje, o których mowa w przepisach
niniejszego rozdziału, są przekazywane niezwłocznie w formie elektronicznej.


2. Informacje przekazywane w ramach współpracy międzynarodowej nie mogą być
wykorzystane w innym celu niż określony we wniosku.


13

Art. 19. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres współpracy międzynarodowej w zakresie świadczenia
usług, ze szczególnym uwzględnieniem zadań organów wykonujących tę współpracę oraz
określeniem systemów teleinformatycznych wykorzystywanych do jej realizacji.

Rozdział 4
Przepisy karne


Art. 20. Kto, będąc usługodawcą, nie dopełnia obowiązku podania usługobiorcy
informacji wymaganych dla wykonywanej przez niego działalności usługowej albo podaje
dane nieprawdziwe, podlega karze grzywny.


Art. 21. Orzekanie w sprawach określonych w art. 20 następuje w trybie przepisów
o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących


Art. 22. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009 r.
Nr 146, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1317) art. 4a otrzymuje brzmienie:
„Art. 4a. 1. Adwokat wykonuje zawód w kancelarii adwokackiej, w zespole adwokackim
oraz w spółce:
1) cywilnej lub jawnej, w której wspólnikami są adwokaci, radcowie prawni, rzecznicy
patentowi, doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na
podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników
zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 126,
poz. 1069, z późn. zm.);
2) partnerskiej, w której partnerami są adwokaci, radcowie prawni, rzecznicy patentowi,
doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie

32) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 96, poz. 959, z 2005 r. Nr 150,
poz. 1240 i Nr 163, poz. 1361, z 2007 r. Nr 121, poz. 831 i Nr 147, poz. 1028 oraz z 2008 r. Nr 180,
poz. 1112.

14