Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane

Druk nr 1225

Warszawa, 7 października 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Komisja Nadzwyczajna "Przyjazne

Państwo" do spraw związanych z
ograniczaniem biurokracji
NPP-020-84-2008



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu Komisja Nadzwyczajna
"Przyjazne Państwo" do spraw związanych z ograniczaniem biurokracji wnosi
projekt ustawy:

- o zmianie ustawy - Prawo budowlane.

Do reprezentowania stanowiska Komisji w pracach nad projektem ustawy
został upoważniony poseł Mirosław Sekuła.

Przewodniczący Komisji

(-) Janusz Palikot





projekt
USTAWA
z dnia

2008 r.

o zmianie ustawy – Prawo budowlane

Art. 1.
W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118,
z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Ustawy nie stosuje się do wyrobisk górniczych oraz przenośnych urządzeń
rozrywkowych.”;
2) w art. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) tymczasowym obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć obiekt
budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od
jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub
rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: kioski
uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe
i powłoki pneumatyczne, obiekty kontenerowe;”.

Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.














1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2006 r. Nr 170, poz. 1217, z 2007 r. Nr 88, poz.
587, Nr 99, poz. 665, Nr 127, poz. 880, Nr 191, poz. 1373 i Nr 247, poz. 1844 oraz z 2008 r. Nr 145, poz.
914.

UZASADNIENIE
1. Wyjaśnienie celu ustawy.

Celem projektu ustawy jest zniesienie zbędnej i uciążliwej dla przedsiębiorców
– właścicieli przenośnych urządzeń rozrywkowych (np. karuzel) biurokracji będącej
konsekwencją objęcia w aktualnym stanie prawnym tych urządzeń rozrywkowych, a także
przenośnych i przewoźnych urządzeń niezbędnych dla ich obsługi, obowiązkiem zgłoszenia
budowlanego do właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej (art. 29 w zw.
z art. 30 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane).
2. Przedstawienie stanu obecnego.
Aktualnie
obowiązujące przepisy ustawy - Prawo budowlane w sposób istotny
utrudniają prowadzenie tego rodzaju działalności gospodarczej. Utrudnienia te wynikają
zwłaszcza z nieprzystosowania wymogów ustawowych pod względem czasowym do
charakteru tego rodzaju działalności rozrywkowej (aż 30-dniowy termin wymagany dla
zgłoszenia budowlanego jeszcze przed podjęciem działalności rozrywkowej, a z drugiej
strony 120-dniowy termin określający maksymalny termin prowadzenia tej działalności (np.
karuzeli) bez obowiązku uzyskiwania pozwolenia budowlanego).

Z uwagi na charakter działalności polegającej na prowadzeniu „wesołych miasteczek”,
dochowanie przez ich właścicieli przewidzianych w prawie budowlanym terminów (zarówno
terminu przewidzianego w art. 30 ust. 5 /30 dni/, jak i terminu z art. 20 ust. 1 pkt 12 /120
dni/), a tym samym sprostanie ustawowemu obowiązkowi zgłoszenia budowlanego, jest
praktycznie nierealne. Nieadekwatność tych terminów w stosunku do urządzeń
rozrywkowych wynika w szczególności z faktu, iż właściciele wesołych miasteczek zmieniają
miejsce pobytu często co kilka dni i z reguły ustalają nową lokalizację na kilka dni przed jej
zmianą, a nawet ustalenia te niekiedy następują z dnia na dzień.
3. Różnice między dotychczasowym a przewidywanym stanem prawnym.
Te
właśnie utrudnienia, wynikające z aktualnie obowiązującej ustawy - Prawo
budowlane, związane z zakwalifikowaniem przenośnych urządzeń rozrywkowych (np.
karuzel) do tymczasowych obiektów budowlanych (art. 3 pkt 5), są przyczyną złożenia
niniejszego projektu ustawy nowelizującej ustawę - Prawo budowlane.
Konsekwencją wyłączenia spod rygorów ustawy - Prawo budowlane przenośnych
urządzeń rozrywkowych (np. karuzel) jest propozycja zmiany definicji legalnej
„tymczasowych obiektów budowlanych” (art. 3 pkt 5), poprzez skreślenie tych urządzeń
rozrywkowych z jej zakresu (tj. przykładowo wyliczonych obiektów budowlanych).

4. Oczekiwane skutki społeczne, gospodarcze, finansowe i prawne.
Proponowane
zmiany
uwzględniają nie tylko interesy i potrzeby właścicieli
przenośnych urządzeń rozrywkowych, ale także interes społeczny i porządek publiczny.
Nie
ingerują w żaden sposób w sferę obowiązków wynikających z innych regulacji
administracyjnych, w szczególności z dozoru technicznego, uregulowanego w ustawie z dnia
21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz.U. Nr 122, poz. 1321), gwarantując tym
samym dostępność i bezpieczeństwo konsumentom tego rodzaju rozrywki.

Skutki finansowe w zakresie zgłoszenia budowlanego

Złożenie zgłoszenia budowlanego nie jest objęte żadnymi obowiązkowymi opłatami
– stąd też, zniesienie obowiązku składania zgłoszeń przez właścicieli/użytkowników
przenośnych urządzeń rozrywkowych w żadnym stopniu nie uszczupli ani budżetu państwa,
ani budżetów samorządów powiatowych. Natomiast dla przedsiębiorców, zniesienie
(wielokrotnego – z racji wykonywanej działalności) obowiązku składania zgłoszeń
budowlanych jest zauważalną oszczędnością. Przygotowanie i złożenie zgłoszenia
budowlanego wymaga bowiem nie tylko czasu, ale też pociąga za sobą koszty
skompletowania dokumentacji – rysunki obiektów, projekt zagospodarowania działki, opis
urządzeń, itd. – wykonanych przez uprawnionych projektantów. Przedmiotowy projekt znosi
zatem nie tylko uciążliwość biurokratyczną, ale też sprzyja obniżaniu kosztów prowadzenia
działalności gospodarczej – bez wymiernej ujmy dla finansów państwa.
Skutki finansowe w zakresie podatku od nieruchomości
Pozbawienie przenośnych urządzeń rozrywkowych statusu „budowli – tymczasowego
obiektu budowlanego”, automatycznie znosi obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości za
okres prowadzenia działalności na obszarze danej gminy.
Zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U.06.121.844 z późn. zm.),
podatek od nieruchomości dla budowli (a takimi są obecnie przenośne urządzenia
rozrywkowe) jest obliczany jako procent od ich wartości - w 2008 r. maksymalna stawka
podatku od nieruchomości dla budowli wynosi 2%.
W działalności typowo objazdowej, nawet w obecnym stanie prawnym, podatek od
nieruchomości w odniesieniu do przenośnych urządzeń rozrywkowych nie jest egzekwowany.
W pierwszym rzędzie wynika to z interpretacji przepisów podatkowych – obowiązek
podatkowy powstaje dopiero od pierwszego dnia miesiąca następującego po dacie
rozpoczęcia działalności. W sytuacji gdy działalność na terenie gminy trwała tylko kilka dni
i została przeniesiona do następnej, trudno w ogóle określić czy powstał obowiązek
podatkowy. Teoretycznie, przy szacunkowej wartości urządzeń rozrywkowych
(„objazdowych”) rzędu 30-40 tys. zł, wielkość należnego podatku nie przekraczałaby 10 zł (w
danej miejscowości). W przypadku „stacjonarnego” użytkowania przenośnych urządzeń
rozrywkowych obliczenie wysokości należnego podatku od nieruchomości nie budzi
większych wątpliwości. Ponieważ liczba, wielkość i jakość urządzeń może być w tym
przypadku wyższa, tym wyższa jest wartość podlegająca opodatkowaniu. Jeśli założyć, że
wartość urządzeń wynosi nawet 150 tys. zł, a sezon w Polsce trwa 3 miesiące, to wartość
podatku od nieruchomości wyniosłaby 750 zł. Z dużym prawdopodobieństwem można też
przyjąć, że w danej miejscowości działa przeważnie jedno tak duże przedsięwzięcie.
Podsumowując, wygaśniecie podstawy do opłacania podatku od nieruchomości
z tytułu wykorzystywania przenośnych urządzeń rozrywkowych nie uszczupli
w zauważalnym stopniu budżetów samorządowych. Liczba przedsiębiorców prowadzących
działalność z wykorzystaniem przenośnych urządzeń rozrywkowych jest niewielka.
W przypadku małych przedsięwzięć rozrywki objazdowej podatki nie są opłacane nawet
w obecnym stanie prawnym, zaś w przypadku większych i mniej mobilnych przedsięwzięć,
wpływy samorządów zmniejszą się o kwoty nieistotne w skali ich budżetów.

5. Ocena zgodności z prawem Unii Europejskiej
Przedmiot projektu ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.