Ochrona stosunku pracy kobiet w ciąży

Przeczytaj także: Prawa ciężarnej pracownicy

Ochrona stosunku pracy kobiety w ciąży podlega również specjalnemu przedłużeniu w stosunku do umów terminowych, jeżeli w okresie trwania tych umów pracownica jest przynajmniej w 3. miesiącu ciąży. Art. 177 § 3 stanowi, że umowa o pracę zawarta na czas określony, na czas wykonania określonej pracy lub na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, których data rozwiązania przypada po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega z mocy prawa przedłużeniu do dnia porodu. Tutaj również nie ma znaczenia świadomość pracownicy o tym, czy jest ona w ciąży czy nie. Ochrona umów czasowych poprzez ich „automatyczne przedłużenie” opisane wyżej, doznaje jednego wyjątku, bowiem nie obejmuje umów na zastępstwo innego pracownika. Jeżeli więc kobieta w ciąży została tylko w tym celu zatrudniona to powrót zastępowanego pracownika do pracy będzie skutkował brakiem obowiązku kontynuowania tego stosunku z pracownicą w ciąży.

W stosunku do kobiet w ciąży stosowane są również ograniczenia dotyczące charakteru pracy, którą mogą wykonywać. Przepisy prawa pracy zabraniają pracodawcom zatrudniania pracownic w ciąży w godzinach nadliczbowych oraz w porze nocnej. Ponadto nie jest dopuszczalne delegowanie takiej pracownicy bez jej zgody poza stałe miejsce pracy ani zatrudnianie jej w systemie przerywanego czasu pracy.

Co więcej jeżeli pracownica pracowała w porze nocnej, to pracodawca jest obowiązany na okres jej ciąży zmienić rozkład czasu pracy w sposób umożliwiający wykonywanie pracy poza porą nocną, a jeżeli jest to niemożliwe lub niecelowe, przenieść pracownicę do innej pracy, której wykonywanie nie wymaga pracy w porze nocnej; w razie braku takich możliwości pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownicę na czas niezbędny z obowiązku świadczenia pracy. Istnieją również prace, które nie mogą być wykonywane przez kobietę w ciąży lub mogą być one wykonywane tylko pod pewnymi warunkami, jakie powinien zapewnić pracodawca. Wykaz tych prac określa wydane na podstawie art. 176 k. p. rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 września 1996 r. w sprawie wykazu prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet (Dz.U.1996.114.545). Jeżeli zatem pracownika wykonuje pracę wymienioną w tym rozporządzeniu, to pracodawca powinien albo zabronić jej wykonywania albo zmienić (ułatwić) warunki wykonywania tej pracy albo obowiązany jest przenieść pracownicę do innej pracy, a jeżeli jest to niemożliwe, zwolnić ją na czas niezbędny z obowiązku świadczenia pracy z prawem do wynagrodzenia. Samo rozporządzenie wymienia, które prace nie mogą być wykonywane bezwzględnie przez pracownice w ciąży, a które mogą być wykonywane pod pewnymi warunkami.