Przepisy prawne: najważniejsze zmiany XI 2010

Przeczytaj także: Zakaz palenia: nowelizacja ustawy wchodzi w życie

USTAWA O OCHRONIE ZDROWIA

Dnia 15 listopada 2010 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2010 r., Nr 81, poz. 529), którą:

• rozszerzono obszary objęte zakazem palenia tytoniu na większość miejsc publicznych, w szczególności: tereny zakładów opieki zdrowotnej, szkół, uczelni, pomieszczenia zakładów pracy, lokali gastronomiczno-rozrywkowych, środków pasażerskiego transportu publicznego, przystanków komunikacji publicznej;
• określono warunki wyznaczenia palarni przez właścicieli lub zarządzających obiektami/środkami transportu, objętych zakazem palenia;
• zakazano eksponowania w punktach sprzedaży przedmiotów imitujących opakowania wyrobów tytoniowych;
• określono sankcję za nieprzestrzeganie zakazu palenia tytoniu w miejscach publicznych w postaci kary grzywny w kwocie do 500 zł.

ORZECZNICTWO SĄDU NAJWYŻSZEGO

Dnia 17 czerwca 2010 r. Sąd Najwyższy podjął uchwałę, w której stwierdził, że wierzyciel może zaskarżyć zgodny wniosek dłużnika oraz pozostałych uczestników postępowania o podział majątku wspólnego, dział spadku i zniesienie współwłasności, jeżeli w wyniku uwzględnienia tego wniosku przedmioty majątkowe objęte podziałem zostały nabyte przez uczestników niebędących dłużnikami.

Tym samym Sąd Najwyższy przyznał wierzycielom możliwość skorzystania ze skargi pauliańskiej, gdy do uszczuplenia majątku dłużnika dochodzi przy wykorzystaniu innych niż „czynność prawna” środków prawnych, wywołujących zbliżone skutki, takich jak na przykład podziału majątku wspólnego, dział spadku, zniesienie współwłasności. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego pięcioletni termin, w którym wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną, biegnie w tego typu sprawach od daty uprawomocnienia się postanowienia działowego (sygn. akt III CZP 41/10).

ORZECZNICTWO ETS

Dnia 12 października 2010 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „ETS”) wydał orzeczenie, które stanowi odpowiedź na pytanie zadane przez niemiecki sąd: „czy automatyczne rozwiązanie umowy o pracę po osiągnięciu wieku emerytalnego jest zgodne
z zakazem dyskryminacji ze względu na wiek?”

ETS orzekł, że prawo europejskie nie sprzeciwia się postanowieniu o automatycznym rozwiązywaniu umów o pracę z uwagi na osiągnięcie przez pracownika wieku emerytalnego. ETS potwierdził, że postanowienie ponadzakładowego układu zbiorowego o automatycznym rozwiązywaniu umów o pracę z uwagi na nabycie uprawnień emerytalnych wprowadza odmienne traktowanie oparte bezpośrednio na kryterium wieku (sprawa C-45/09). Dodatkowo, ETS zbadał uzasadnienie takiego odmiennego traktowania i uznał, że przepisy zawarte w niemieckim prawie nie wprowadzają obowiązkowego przejścia na emeryturę, a jedynie sposób ustania stosunku pracy ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego, niezależnie od jego wypowiedzenia.

INTERPRETACJE PODATKOWE

Dnia 23 września 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej (sygn. ILPB2/415-152/09/10-S/TR).

Organ podatkowy wskazał, że jeżeli pracownicy spółki z o.o. uczestnicząc w branżowych zawodach sportowych występują w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy, to przez uczestnictwo w zawodach utrwalają i promują wizerunek firmy. Zdaniem organu podatkowego to oddelegowani i najlepsi w danej dziedzinie sportowej pracownicy spółki podejmują działania na rzecz spółki, w ten sposób promując jej wizerunek na rynku handlowym. W takiej sytuacji nie można przyjąć, iż działania pracodawcy zostały poczynione jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika.

W powyższej sytuacji, wartość wydatków na rzecz pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, w której promują oni wizerunek firmy, nie stanowi zatem dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.