Zasiłek chorobowy: co należy wiedzieć?

Przeczytaj także: Świadczenie chorobowe finansowane w całości przez ZUS nadzieją dla wielu pracodawców

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego

W podstawie wymiaru zasiłku chorobowego uwzględnia się te składniki wynagrodzenia, od których ustalono składkę na ubezpieczenie chorobowe. Generalnie podstawę tę stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Przez wynagrodzenie rozumie się przychód pracownika, stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe, finansowanych ze środków pracownika (od wynagrodzenia wypłaconego do 30.6.2007 r. potrąca się 18,71%, od wynagrodzenia wypłaconego od 1.7.2007 r. do 31.12.2007 r. potrąca się 15,71%, a od wynagrodzenia wypłaconego po 31.12.2007 r. potrąca się 13,71%). Jeżeli z wynagrodzenia pracownika nie potrąca się składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe z powodu przekroczenia rocznego limitu ich podstawy, który w 2008 r. wynosi 85 480 zł, z wynagrodzenia potrąca się jedynie 2,45% składki na ubezpieczenie chorobowe.

Choroba przed upływem 12 miesięcy zatrudnienia

Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.

Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, pod uwagę bierze się wynagrodzenie, które dany pracownik osiągnąłby, gdyby pracował cały miesiąc. W takiej sytuacji podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi:

• wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości;
• wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik musiał przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby dzień;
• jeżeli pracownik nie osiągnął żadnego wynagrodzenia – kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, zatrudnionych na takim samym lub podobnym stanowisku.

Uzupełnianie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego

Jeżeli w okresie, przyjmowanym do ustalania podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, pracownik nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:

• wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy. Jeżeli jednak w każdym miesiącu zatrudniony wykonywał pracę przez mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie za wszystkie te miesiące, po uzupełnieniu;
• przyjmuje się po uzupełnieniu wynagrodzenie z miesięcy, w których przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego wynagrodzenie za godziny nadliczbowe uwzględnia się w kwocie faktycznie uzyskanej, bez uzupełniania.

Niezmieniona podstawa wymiaru

Podstawy wymiaru świadczeń chorobowych nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania wynagrodzeń za czas choroby i zasiłków z ubezpieczenia chorobowego zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie wystąpiła przerwa albo była ona krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe (art. 92 § 2 KP, w związku z art. 43 ustawy chorobowej).